Voor het eerst in tijden dat Tomme het leuk leek om naar een feest te gaan. Iets van Halloween. Goed daar was hij niet al te gesteld op, maar hij had het wel leuk gehad de afgelopen jaren.
Nu hadden ze het leuk, gezellig. Maar iets was veranderd na de nacht in de herberg. Iemand was gebeten, maar wie of wat was nog een grote vraag.
Door al het praten van iedereen was hij echter moe geworden en was in slaap gedommeld, al zittend en leunend op zijn hand. Hij maakte zich niet zo zorgen om de weerwolf, of iets anders. Simpel omdat de jongen daar niet in geloofde. Het enigste wat hij niet weer wilde mee maken waren de vlooien die je als een dier kon oplopen. Gemene kleine bijterige en hebberige diertjes.
Langzaam werd hij wakker van wat geroep en  bleef een zwart harige meisje de oorzaak van te zijn. "Niet zo luid alsjeblieft.." Mompelde hij wat verstoord en ging met een hand door zn haren heen voordat hij zich uitrekte. "Dus wat heb ik allemaal gemist? Iemand even samenvatten?" Vroeg hij simpel en ging recht zitten met armen over elkaar, kijkend naar iedereen. "Ik ben Tomme trouwens... geen idee wie jullie zijn.."

"Man is wolf to Man"

Er was een hoop figuurlijk geduw en getrek waarin mensen stelden dat weerwolven liever niet teruggingen naar het kasteel, waarin men besloot dat stemmen een goed idee was, waarin men besloot om op een leider te stemmen voordat ze op een mogelijke weerwolf zouden stemmen. De witharige Cassiaan hield zich er grotendeels buiten, mompelde alleen even kort dat ze ‘Bree of Aubree.’ heette.
Een hoop van de mensen om zich heen herkende ze – Wren, Allen, Kaoru en Aislin van de Argonauts, Jacey van die vreemde avond op de woudetage en Ike van haar winkelavontuur. Ze keek even naar beneden. Wel verdraaid, ze droeg het shirt wat hij haar had aangeraden.
De rest kende ze  niet en om eerlijk te zijn was ze hier niet om hen beter te leren kennen, dus ging ze maar door met haar “zwijg en zie”-spelletje tot ze uiteindelijk kon stemmen.

Als een van de laatsten stapte ze op Kaoru af. ‘Ik eh, stem op jou. Je neemt nu de leiding al, dus het lijkt me logisch dat je die houdt.’ Bovendien was Kao… iets betrouwbaarder dan Allen. Niet dat ze de roodharige niet vertrouwde, maar ze had liever iemand die niet constant grappen uithaalde als leider. En als het Allen werd, ook goed – ze was al lang blij dat zij het niet hoefde te zijn.
Ze zonk terug in haar stoel in de hoek, hopend dat ze vergeten zou worden.

<sub>Onbegrijpend keek hij naar Aislin wanneer ze ietwat vreemde geluidjes uit haar keel liet ontsnappen. Oké, dat kind ging hij niet meer aanraken. Met een arrogante blik keek hij haar aan: ‘Ik kan erg overtuigend zijn.’ Als hij wilde althans. ‘De voordelen van zo’n positie zal je pas proeven als je hem eenmaal bemachtigd hebt, maar geloof me: het smaakt bijna net zo goed als cake.’ Helaas voor hem werd er al roet in het eten gegooid voor hij überhaupt een vork had kunnen vastpakken: een klein blauw kreng had ze afgeluisterd en vond het nodig om haar grote bek open te trekken.
Rot kind.
Hij plaatste zijn handen op de leuningen van de stoel en zette zich af, kwam hierdoor gemakkelijk overeind en torende boven het blauwharige meisje uit. Met een ietwat felle blik keek hij op haar neer: ‘En wat weet jij nou over het leven, uk?’ De woorden kwamen sissend over zijn lippen, wilde het niet te hard zeggen. Hij wist hoe dingen werkten: mensen vonden haar grappig of leuk – zoals die rooie gast – en zouden hersenloos voor haar opnemen.

Het stemmen was ondertussen al begonnen en hij had er geen druk op kunnen uitoefenen. Hij hield er niet van om een kudde dier te spelen, maar als hij dan toch moest kiezen… Hij wierp een blik op Aislin, keek haar met een serieuze blik aan. ‘I’ll be back,’ waarschuwde hij haar, doelend op de cake, waarna hij wegliep en haar liet voor wat ze was.
Eenmaal bij de blonde jongen aangekomen, Kaoru als hij het goed onthouden had, sloeg hij een arm om hem heen. ‘Mijn stem gaat ook naar deze gozer,’ kondigde hij aan, ‘Je komt over als iemand die verstand heeft van zaken en dat is wel handig als leider lijkt me.’ Daarbij wilde hij niet op die rooie stemmen want hij was gewoon een marionet voor dat blauwe kind. Kaoru daarin tegen kon hij nog zijn eigen marionet maken ~

OOC; Ja ik godmodde, als het niet mag moet iemand Hero maar slaan of zo :U
(Of je moet me gewoon ff appen dan Angie ~)</sub>

Nacht 1

Het duurde even, maar uiteindelijk onder het lugubere weer, de onderliggende angst en de zware stemming in de lounge, wisten de leerlingen met een plan te komen. De sfeer werd zeer zeker omhoog getild, een lichte zekerheid begon te spelen bij de leerlingen. Ze waren vastberaden om dit te overleven en ze zouden er alles aan doen om de weerwolven te stoppen. Allen is de leider geworden van het groepje en zal dus uiteraard als een steunpunt moeten dienen... Tenzij de weerwolven hem toch pakken, immers is een leider een aantrekkelijk avondmaaltje, en wie weet verdenken de leerlingen hém nog wel. Allen, mijn jongen, leiderschap is zwaar in dit spel van spiegels en rook.
Onder al het praten, het eten van een cake en het rondhangen in de herberg vlogen de uren voorbij en begon de lucht te verduisteren. Ook al was het nog geen 7 uur, de zon was al lang onder gegaan. De kaarsen en olielampen in de herberg gingen aan en meer mensen vertoonden zich in de warme ruimte. Geen van hen leek zich echt zorgen te maken om het weerwolvenvirus. Ze begonnen enkel te drinken en het gezellig te maken in de herberg.
De leerlingen namen hun avondeten, dronken wat aan de bar en besloten in de late avonduren toch te gaan slapen. Nadat ze in hun warme bedden gingen liggen, praatten een aantal nog twee, drie uur door. De slaap begon op een gegeven moment wel hevig op hun oogleden te drukken en uiteindelijk viel iedereen in een enigszins kalme slaap.

De nacht viel. En oh, die Cupido kon zich niet inhouden. Uiteraard moest Cupido geliefden kiezen, het was de hele reden voor Cupido's bestaan. Met een liefdesdrankje dat voor onbepaalde tijd zou werken en met twee geliefden in gedachten sloop de Cupido door de nacht en koppelde twee leerlingen aan elkaar die een amoreuze tijd tegemoet zouden gaan - als ze in ieder geval geen slachtoffer zouden worden. Cupido ging terug maar bed met een schaapachtige grijns op het gelaat.

Het was tijd voor een tweede avondmaal, maar niet voordat de ziener langs de kamers sloop en eigenhandig de weerwolven probeerde te vinden. De ziener voelde dat het gedaan moest worden, dat iemand toch de rest moest controleren en met eventuele hints moest komen. Immers zou dat alleen maar meer helpen met het wegsturen van de weerwolven tussen hen. De ziener wist wel dat subtiliteit een belangrijk punt was, anders kon de ziener nog wel eens een avondmaal worden. Uiteindelijk besloot de ziener genoeg te hebben gezien en sloop toen terug naar bed.

Er klonk licht gekraak door de nacht, vergezeld door een aantal hevige ademhalingen en lage zachte grommen. Zachte passen verplaatsten zich over de houten vloer, kwijl drupte op de grond en een vieze geur begon in de lucht te hangen. Ze waren op weg, de monsters van de nacht. De maan scheen spookachtig op hun silhouetten en liet een schaduw achter op de muren, een zwarte vorm van de wezens die op hun tenen naar het slachtoffer slopen.
De wezens ontblootten hun tanden, scherp en glinsterend in het licht van de maan. Donkere ogen staarden naar het slachtoffer en lage grommen kwamen uit hun kelen. Het was tijd voor een feest.

Voldaan slopen de weerwolven weer weg en lieten ze het slachtoffer achter wie nu besmet was met het virus en wie hetzelfde lot zou ondergaan als de weerwolven zelf. Het slachtoffer zou één van hen worden, één van de nachtwezens. Saturi is gevallen die nacht.

Notes

Het is de eerste nacht! Dit betekent dat iedereen nu slaapt en dat de speciale rollen hun keuzes hebben gemaakt.
Helaas, Saturi, het eind is aangebroken. De volgende dag zul je naar de ziekenzaal worden gestuurd.
Je kunt nog reageren op de eerste nacht, maar dit is niet noodzakelijk. Je kunt het als aanvulling doen, dat een leerling Saturi vindt of iets dergelijks. Het is alleen niet de bedoeling dat er weer massaal wordt gepost en het is zeer zeker niet de bedoeling dat de leerling de weerwolven ontdekt: dit is de taak van de ziener.

Over Saturi als slachtoffer: Hij is uiteraard niet opgegeten, maar hij is wel gebeten. Je mag bepalen wat de ernst van de beet is en of er meerdere zijn of niet.

Beschouw vandaag als een rustdag. Morgen gaan we immers verder met Dag 2! Ik zal weer duidelijk beschrijven wat de bedoeling is, dus maak je daar geen zorgen over.

En veel succes met het vinden van de weerwolven~