VOETBAL! TRAPPEN! HOPPA, DOELPUNT! HIGHFIVES ALL AROUND! EN WEER RENNEN!
Dat was een acurate samenvatting van wat er zich in de afgelopen uren plaats had gevonden. Het was een lange training geweest. Leuk ook. Ballen schoppen, mensen onderuit schoffelen. En ondertussen moest hij zich natuurlijk ook nog eens bezig houden met wraakacties op Wrennekind en grapjes maken en met zijn behoorlijk uitbundige persoonlijkheid alle kanten op stuiteren. Het was behoorlijk tof geweest, gezellige mensen, lekker gek doen en sporten.

Ook daarna had hij nog rondgedold, gewoon losjes spelend en grappend. Nu hij op het vochtige gras neer was geploft voelde hij echter wel de vermoeidheid toenemen, uren rondrennen en bewegen was toch iets wat je wel voelde. Toch was het een goede soort vermoeidheid, het haalde zijn gedachten weg bij dingen/meisjes waar hij liever niet meer aan dacht, dat bracht alleen maar drama en verdriet.

Hij gaapte eens uitgebreid, zich uitstrekkend. Zijn shirt was nat van water en zweet en nu hij afkoelde merkte hij dat dat toch niet zo lekker zat. Nu Allen tot rust gekomen was merkte hij dat haast iedereen al verdwenen was. De jongen stond op en haastte zich richting de gymzaal, waar Aubree als het goed was gezorgd had voor beschikbare kleedkamers. Onbezorgd -en nogal irritant- fluitend gooide hij de deur open en waltste naar binnen. Helemaal alleen? Chill! Zijn tas wierp hij op een van de smalle bankjes, waardoor het flesje eruit flikkerde. Woeps. Zijn sportkleding kwam in een hoopje op diezelfde licht vochtige vloer terecht, waarna Allen de douches instapte. Met een vrolijke grijns draaide hij elke kraan in zijn bereik ruim open, niet één, niet twee, maar allemaal, zo een reusachtige mega douche creërend. Wauw. Mindblown. Wat een uitvinding. Geniaal, gewoonweg geniaal. 10/10.

Genietend van de rust en ruimte stond Allen in al zijn glorie onder zijn paradijselijk warmwaterval, met een grote grijns op zijn kop de gebeurtenissen van die dag verwerkend.

[That title. That post. Super cerial. Oh en eerste post gereserveerd voor Wren~]

Yeah, voetbal! Ze kon niet geloven dat ze zich er echt voor ingeschreven had en dat ze het nu echt nog leuk vond ook. Er waren een hoop mensen die ze niet kende, maar het leken wel oké mensen. Misschien iets te schattig en te enthousiast soms, maar er waren ook een paar mensen waarmee ze het prima kon vinden. Allen en Charlie, sowieso. Zij waren haar medepranksters; zonder hen zou SSA zo saai zijn! Niet dat ze zoveel samengewerkt hadden, maar goed. Je moest respect hebben voor anderen in dezelfde beroepsgroep als jij. Het was nu eenmaal niet zo'n geliefd beroep!
Wren had een hoop rondgerend. Ze moesten allemaal sportdingen doen en op het doel schieten enzo. Oh, en ze had wel een paar keer wraak moeten nemen op die Allen! Het was zijn eigen schuld dat hij compleet op zijn gezicht was gegaan, duh. Zij had alleen maar de bal gewild en bij voetbal wilde iedereen dat ding, dat was nu juist het hele punt ervan. Maar hij had water in haar nek gegooid - niet zozeer erg door de hitte, maar dat kon ze niet zomaar laten gebeuren - en dat had om wraak gevraagd. En zo was er een over en weer ontstaan van plagerijtjes, terwijl er natúúrlijk normaal doorgetraind werd. Wren was wel van plan om iedereen dik in te maken, bij de eerste wedstrijd die de Argonauts zouden spelen.
Maar nu had ze wel genoeg gespeeld. Wren was de laatste op het veld; zodra Aubree aangekondigd had dat de training afgelopen was, was iedereen langzaamaan van het veld afgedruppeld. Sommigen bleven nog wat langer, maar uiteindelijk waren alleen zij en Allen nog over. Het kleine meisje leek bijna geen stop te hebben op haar energie: Wren bleef maar door en doorgaan. Het was ook gewoon zolang geleden dat ze nou echt iets gedaan had waar ze lol in had. Uitgaan was ook niet alles. Maar na een tijdje was zelfs Allen weggegaan, vond het te laat worden. Zelf moest ze toegeven dat die laatste meters ook niet meer zo leuk waren; ze begon haar kuitspieren te voelen en haar ademhaling ging al sinds de warming-up te snel. Ach ja, ze had een slechte conditie. Maar dat hield een échte sporter niet tegen! Haha. Who are you kidding.

Nu ze echter alleen was, had Wren besloten dat zij er ook maar mee moest stoppen. Ze moest nog een paar dingen opruimen. Saai, maar nu zij de enige was die over was, kon ze het ook niet zo gemakkelijk laten lijken alsof iemand anders er een rommel van had gemaakt. Jammer, Wren. Haar goede humeur maakte echter dat ze alles redelijk netjes weggooide in het hok. Dat zouden ze de volgende keer nog wel vinden, toch?
Op naar de kleedkamers! Wren haalde haar haren uit haar nek, waar haar staart in bleef plakken. Bah, zweet. Ze had echt behoefte aan een douche of wat dan ook, of gewoon jezelf afdoen. Ze ging naar de gymzaal, waar ze haar tas met spullen voor de deur van de kleedkamer gegooid had. Wat had ze aan die tas en wat had ze aan een kleedkamer? Ze had zich op de etage al omgekleed, waarom zou ze daarmee wachten tot het laatste moment. Wren was - klassiek - echter wel wat laat geweest, dus was het vroegtijdig dumpen van de tas haar enige optie geweest. Dus, daar waren haar spullen. Ze pakte de tas en zonder verder nog te kijken banjerde ze een kleedkamer in.

De douches waren aan..? Het duurde even voor ze zich realiseerde dat douches meestal niet aanstonden als er niemand anders was. Maar wie kon er dan nog zijn? Wren ging door met haar tas uitpakken terwijl ze er zo over nadacht. De meiden waren samen weggegaan. Er stonden dan ook meerdere douches aan, maar waren er ook meerdere tassen? Nee, maar één. Wren fronste terwijl ze haar schone kleding en een handdoek uit de tas haalde. Wie was er dan als laatste weggegaan? Niet Aislin. Niet Aubree. Nee, dat was Al-
Met een schok draaide haar hoofd om naar de douches, waar ze eerst nauwelijks naar gekeken had. Er hing toch een enorme stoomwolk, ze kon helemaal niets zien. Tenminste, niet als ze niet goed keek. Welke kleedkamer was dit? Nee, ze kon niet fout zitten. Nee, nee, nee. En zelfs als ze fout zat, dan was het niet haar schuld. Wren keek een beetje beduusd, knipperde met haar ogen. Wow. Hoe kon dit nu weer goed aflopen?

Haar blik gleed weer naar de stoomwolk, waar ze nu vaag een hoofdvorm in kon herkennen. Jeez, dat zag er inderdaad niet vrouwelijk uit. Had ze zo verkeerd gezeten? Pff, niemand die dat te weten zou komen. 'Hey, Allen,' riep ze, zijn naam gokkend. Hij was immers de laatste die weggegaan was. En het haar leek wel een beetje oranje, toch? 'Coole douche, dude!' Ze lachte even, maar kwam niet dichterbij. Douche betekende zonder kleren en.. nee. Daar had ze helemaal geen behoefte aan, jongens zonder kleding. Waarom ging ze dan niet weg uit de enge jongenskleedkamer? Tja.. Dat was een geval van trots. Wren wist heel goed dat ze verkeerd zat; het was ook zo te bewijzen, met dat leuke poppetje op de deur. Dat had vast geen jurkje aan. Nou, zij ook niet! Zij droeg ook een broek, leuke gemengde kleedkamers hadden ze hier. Daarbij, ze zou nooit, nooit nooit toegeven dat ze verkeerd zat. Nooit.

Ondertussen begon het meisje zich doodleuk om te kleden. Het was allemaal even moeilijk te verwerken, maar één ding was zeker: Wren liet zich niet wegjagen uit deze kleedkamer. Ze ging op de etage wel douchen: nu zichzelf simpel afdoen met die handdoek was wel goed. Deodorant opspuiten, schone kleding aan. Perfect. Ondertussen negeerde ze de jongen onder de douche, keek zijn kant niet eens op. Misschien als hij wat zei dat ze zou antwoorden, maar eerst even dit alles verwerken. Hoe kon ze zich zo casual mogelijk uit deze situatie redden?

Zijn lichaam was na afkoelen behoorlijk stijf geworden, maar hij zou de volgende dag de echte effecten pas merken. Spierpijn was zó vervelend, zeker hier op school, met duizenden steile wenteltrappen en lange gangen. Wat hielp er nou beter tegen vermoeidheid en spierpijn dan een lekker hete douche? Twintig douches bij elkaar natuurlijk, allemaal tegelijkertijd!

Daad bij gedachte gevoegd stond Allen afwisselend onder de een of de andere douche. Iemand was een fles shampoo vergeten en Allen spoot de shampoo gul in zijn hand, waarna hij het op zijn hoofd kwakte en zijn haren in begon te zepen. Schuimvlokken vlogen alle kanten op en een lekkere frisse geur verspreidde zich. Net toen hij lekker bezig was zwaaide de deur open, maar Allen stoorde zich er niet aan. Hij was opgegroeid met vijf oudere broers en natuurlijk zijn tweelingbroer aan zijn zijde, dus preuts was hij wat dat betreft niet. Allen kende wel jongens die neurotisch met een onderbroek aan onder de douche sprongen, enkel zodat hun klasgenoten niet zouden zien waarvoor zij zich zo schaamden. Alsof je dat aan hun magere kinderlijf nog niet af kon lezen..

De begroeting die boven de ruis van kletterend water uit kwam beantwoorde hij dan ook luchtig. "Yo, dude- Wren" Dat de stem een meisje toebehoorde drong tot hem door en gelijk was Allen een stuk minder casual. Hij stapte iets uit de gevarenzone in het midden van de doucheruimte waar hij lekker zichtbaar was en voelde een tweestrijd tussen de drang om in lachen uit te barsten omdat het stiekem hilarisch was of haar te vragen weg te gaan. Wren deed gewoon alsof dit normaal was, maar Allen besefte dat ze in een zekere patstelling zaten. Tenminste, hij zat hier vast in de douche, tot zijn huid helemaal rimpelig werd en hij er als een rozijntje uitrolde. "Ja hé? Helemaal innovatief."

"Oh, hey, kan jij even mijn handdoek aangeven?" Vroeg hij haar ietwat weifelend, zijn hand de doucheruimte uitstekend, zichzelf tactvol achter het muurtje positionerend. Fuck. Met nog kledders badschuim in zijn haren en op zijn lichaam stond hij daar zichzelf te verstoppen achter de muur.

Dit was zo raar. Wren was een buddy, een van de jongens zo ongeveer, ruw, humoristisch, geen zeurpiet. Ze was een prankster en een leuke meid. Maar dat was dus het probleem, ze was een meisje. En ze stond in ZIJN kleedkamer. En ze deed alsof het NORMAAL was. Waarom ging ze niet gewoon weg? Waarom praatte ze tegen hem alsof dit zo hoorde? Dat maakte het alleen maar ongemakkelijker. Hij voelde zich ontzettend naakt, thanks captain obvious feelings, en dus kwetsbaar. Hij hoopte maar dat Wren geen rare streken uit wilde halen. Het laatste wat hij wilde was met een beschamende foto in de roddelrubriek van de schoolkrant staan. God, dan kon hij nooit meer normaal een gymles volgen. Kom op, dat was het enige vak waarbij hij niet standaard probeerde te spijbelen. "Ik kan de ultradouche wel voor je aan laten?"

Heel droog legde ze haar eigen gymkleding neer en begon het zweet van haar lichaam weg te vegen, waarna ze deodorant opspoot. Tja. Waarom ging ze niet gewoon weg, het maakte alles zoveel gemakkelijker! Wren zag dat echter niet zo zitten allemaal. Wat moest ze dan gaan doen? Toegeven dat ze fout zat? Nu-uh, dit was voor haar vandaag, op dit moment, gewoon een gemengde kleedkamer. En Allen zou daarmee moeten kunnen leven. Toch klonk haar stem niet al te zeker, was erin te horen dat ze zichzelf hiervan nog niet helemaal overtuigd had. Een vrolijke begroeting, een opmerking over de douche. Even leek Allen - het bleek toch Allen te zijn - overrompeld dat er iemand anders was en dat het een meisje was, maar ze keek niet eens naar de douche. Wat er ook precies te zien was, ze was niet van plan uitgebreid te gaan staren.

Helemaal innovatief. 'Ja, dat zeker! Chill als je de douches voor jezelf hebt,' merkte Wren op. Ze was ondertussen klaar met de handdoek en deed haar broek aan, waarna ze haar shirt uit haar tas wilde gaan graven. Nu had ze alleen een BH en een hemd aan. Waarom propte ze alles ook altijd zo diep in haar tas? Dan kon ze het daarna nooit meer vinden. Wren zuchtte geïrriteerd, stond net op het punt om haar tas helemaal uit te storten, toen Allen haar onderbrak. Of ze een handdoek wilde pakken? Ja hoor, in principe was dat allemaal mogelijk. 'Order received,' antwoordde ze, waarna ze zonder er verder bij na te denken naar zijn spullen liep. Handdoek. Okay. Niet eerst zelf je shirt aandoen? Nee joh, het was de kleedkamer. Kuch. 'Hier,' zei ze, wat onhandig de handdoek aanreikend. Ze probeerde zo min mogelijk naar de douche te kijken, om een awkward moment te voorkomen. 'Eh.. Nee hoor, doe maar uit,' zei Wren, voordat ze weer terugliep naar haar tas. Nee hoor, moest ze zelf ook nog een beetje naakt rond gaan lopen hier! 'Ik douche wel op de etage.' Nu was het tijd om verder te zoeken naar haar shirt. Ze vond het na een minuutje graven en trok het snel aan. Okay, haar jas deed ze wel aan als ze naar buiten ging. Nu liep ze naar de spiegel met haar kam, begon haar haren te doen. Echt hoor, ze moest echt iets doen om de ongemakkelijke stilte te verbreken. Misschien.. moest ze gewoon een prank uithalen met Allen, maar wat. Wren fronste, bleef haar haren kammen. Goh, dit was lastig! Normaal had ze zo iets verzonnen, maar haar brein weigerde een beetje te functioneren. Dear god, ze moest het zichzelf ook altijd zo lastig maken! Maar, oh, wacht, ze had nog een flesje water.. Zou dat genoeg zijn? Ze knoopte haar vest om haar middel en propte het flesje in een zak. Zo.

Wren had niet op of om gekeken toen Allen de douches uitkwam, had er verder ook niet over nagedacht hoe het moest zijn om haar dan in een hemd te zien. Ze wilde er verder ook niet aan denken; dat zou nooit goed zijn. 'Genoten van de douche? Ik heb het zometeen wel nodig, na zo'n training. Het was wel echt leuk,' besloot ze maar over de training te beginnen. 'Vooral toen jij zo mooi op je gezicht ging,' zei ze plagerig, nu wel naar hem kijkend. 'Ik moet je eigenlijk nog terugpakken voor dat flesje water,' zei ze, bedenkelijk. Ze liep naar hem toe, totdat ze op werpafstand stond. 'Dus, eh, here you go!' Hop, inhoud van haar flesje zijn richting op. Ze richtte maar wel op zijn romp, niet op zijn hoofd. Dat was nu ook weer een beetje erover. Nou ja, eerst maar hopen dat het raakte. Wren draaide zich ondertussen weer om, ging verder met haar haren kammen. In de spiegel kon ze ook wel zien wat er gebeurde.

Damnit, hij was net zo lekker aan het ontspannen, kwam zij binnen. Van alle mensen. Het was een slechte combinatie, hij zat vast in de douche en zij weigerde weg te gaan. Een patstelling, alleen was hij niet van plan hier machteloos af te wachten. Nee, hij was een sterke en onafhankelijke man en dat soort dingen. Zij was hier ingebroken, onterecht, tenzij ze plots een dude bleek. Dat zou ook niet helemaal wenselijk zijn.

Stomme Wren, die een opmerking maakte over hoe chill het was om de douches voor jezelf te hebben. Ja, bedankt hé. Om dat goed te maken mocht ze op zn minst wel even zn handdoek aangeven. Dat gebeurde ook en hij griste het ding zo vlug mogelijk uit haar handen, draaide de dichtsbijzijnde douches dicht en sloeg het om zijn onderlichaam heen. Met één hand de lap stof vastklemmend begon hij nog wat shampoo uit zijn haar te wassen, maar hij had het geduld niet om het perfect te doen. Hij kwam de douches uit, stevende recht op zijn tas af. Al kon hij het natuurlijk niet níet opmerken dat Wren er opeens een stuk meisjesachtiger uit zag nu een stukje van haar uh 'ondergoed' te zien was. Hoewel hij het niet wilde laten zien sneakte hij toch een wat betere blik. Boys be boys.

Dat er nog minstens 3 douches klaterend hun water naar beneden stortten boeide hem vrij weinig. Milieu vriendelijk? Nee, nog nooit van gehoord. Hij wist een onderbroek tevoorschijn te halen en met zijn rug naar haar toe vlugvlug aan te trekken, waarna hij met de behoorlijk natte handdoek het ergste sop van zich af wiste, voordat hij een shirt aandeed. De lichtgrijze stof vertoonde donkere plekken waar hij nog nat was en uit zijn haar drupte nog genoeg water. Maar dat gaf niet. Want het was verwaarloosbaar tegenover het water wat Wren met een korte speech over hem uitgoot. ''Dah!'' klonk het verschrikt. ''Wren, jij monsterlijke na-aper! Lekker dan... Nou, ik kan wel een drankje gebruiken. Gaat dat hele kroeg gebeuren nog door?'' vroeg hij, de moed opgevend om nog echt droog te worden. Nee, gewoon een vest erover, en dan op een bankje neerploffen om zich in zijn broek te wurmen -oei lastig met natte benen. Hij keek haar bedenkelijk aan. ''Weetje, eigenlijk zou ik jou gewoon onder de douche moeten zetten.. Geef me een goede reden om dat niet te doen of maak je klaar voor een nat pak.''

Ze kon het niet toegeven, dat ze zenuwachtig was. Dit was normáál, for gods sake. Ze kon hier best zijn, vooral als er niemand was om te controleren of mensen zich aan de regels zouden houden. Daarnaast zou ze dit niet vaak meer doen; het was een domme fout geweest, eentje die ze weigerde toe te geven. Dus verpestte ze Allens heerlijke douche, maar het ging hier om haar trots! Daar moesten anderen maar wat opofferingen voor doen, hoor.
Ze moest er echt wat aan doen om die zenuwen te verbergen. Allen kwam de douche uit, maar Wren keek verder niet naar hem. Niet écht. Alleen even kort, soort van per ongeluk, toen hij de douche uitgestommeld kwam. Hmm. Ze begon toen haar kleding aan te trekken, wilde de impressie geven dat het haar helemaal niets kon schelen dat ze hier was en ook vooral dat het de bedoeling was dat ze er was. Dus broek aan, shirt aan, vest omknopen.

En dan water in Allens nek gooien. 'Pff, je moet me ook geen goede ideeën geven,' lachte Wren over zijn geklaag dat ze hem na-aapte. Hij ging ondertussen verder met kleding aan wurmen, zonder zich echt af te drogen. Dat moest lastig zijn. Wren bleef hem lachend aankijken, helemaal toen hij over het uitgaan begon. 'Natuurlijk gaat dat door!' riep ze uit. 'En anders ga ik wel met jou, als de rest geen zin of tijd heeft. Don't care. Maar ik heb echt behoefte aan muziek en een drankje.' Ze keek even nietsziend voor zich uit, om te bedenken of ze wel echt zin had in uitgaan.. Ja, positief. 'Ik heb toen geen huiswerk dat de moeite waard is.'
Nu ging ze op het bankje zitten. Damn, ze moest echt wat doen aan de ongemakkelijkheid. Het was te horen in haar stem, lichtjes, omdat die wat meer trilde en niet zo krachtig en luid was als anders. Hoewel het ook wel positief was dat ze niet zo hard praatte nu. Ze moest echt iets doen om Allen zo af te leiden dat hij alleen nog maar op zijn eigen ongemak zou letten in plaats van op het hare. En die kans kwam.

Allen leek uit op wraak en zei tegen haar dat ze maar beter een goede reden kon hebben om niet onder de douche geschoven te worden. Nou, duh, omdat lang haar niet zo snel droogde als het korte haar van jongens. Nu was het wel zo dat ze nog een staart in had, maar dan alsnog. Maar dat was waarschijnljk niet het goede antwoord. Wat was wel het goede antwoord? Wren schoof plots naar Allen toe op het bankje, tot ze ongemakkelijk dichtbij zat. Raakte hem net niet aan. Wat nou persoonlijke bubbel? Misschien als ze dit deed, dat hij afgeleid zou raken en dat hij niet door zou hebben hoe zij zich voelde onder deze situatie: dat mocht niet gebeuren. 'Nou.. Omdat ik zo ontzettend schattig ben? Ik verdien geen nat pak,' zei Wren, haar stem plots een heel stuk zachter en schattiger, terwijl ze Allen met grote ogen aankeek. Sowieso had ze het voordeel dat ze klein was nu, omdat dat alleen maar in het voordeel werkte van schattig zijn. Vaak dachten mensen ook dat ze een cutie was, totdat ze haar true colours liet zien. Dan waren ze er snel van genezen.
Damn, er was eigenlijk geen goede reden om haar hiervan te sparen, maar ze moest het toch proberen. Ze wilde niet! En als hij het zou proberen, zou hij vast een paar nagelafdrukken in zijn huid krijgen, want een Wren ging niet zonder verzet onder. Dus bleef ze hem even aankijken, waarna ze weer voor zich uit keek en tegen de muur leunde. 'Daarbij is het oneerlijk, want jij bent groter en sterker dan ik,' klaagde ze, nu weer met haar normale stem. Maar of Allen daar echt iets om gaf? 'Als je me trouwens onder de douche gooit, móét je me op een drankje trakteren!' eiste Wren. 'Of misschien wel drie. En dan gaan we zeker vanavond.' Goed, dat moest werken. Niemand die alleen met haar uit wilde gaan, behalve Yazuki, zodat ze elkaar konden zieken. Dit mocht ze wel als gewonnen beschouwen, toch?

OOC: en hop, daar gaat ze de douche in xD No good excuses lady!

Zoals ze op de kleuterschool zeiden: na-aperij was eigenlijk een heel groot compliment. Maar het bleef diefstal, Wren die zomaar zijn watergooi actie kopieerde. Schaamteloos, net zoals haar hele houding jegens deze 'gemengde kleedkamer'. Stom kind, dit was niet grappig. Nouja een heel klein beetje wel, maar dat zou hij pas herkennen als hij erop terug keek, met wat drankjes achter de rug in de kroeg. Gelukkig bleek de kleine blauwe aap daar wel wat in te zien, dan had hij tenminste een drinkingbuddy. 
"De moeite waard, bestaat dat? Ik dacht dat het allemaal ontworpen was om kinderen te drillen tot lamzakken voor de geestdodende saaiheid van een kantoorbaantje of fabriekswerk." Het was overdreven, een excuus om het allemaal maar niet te doen, maar er zat een kern van waarheid in: sommige opdrachten gaven hem wel echt dat gevoel. Dan moet je plaatsnamen leren die je meteen weer vergat na de toets, of grammatica van oud puffoons. Bleehh. Als hij het nut er niet van zag deed hij het niet. Uit principe. En als een opdracht wel nut had was het maar de vraag of hij het maakte, gewoon omdat hij een luie tiener was met een gebrek aan schoolmotivatie en een teveel aan energie. Dat werkte niet zo lekker als je je moest concentreren.

Ehh. Dat Wren opeens gezellig naast hem kwam zitten was ook een funest voor zijn focus. Een moment schoten zijn gedachten terug naar het allerlaatste moment waarop Converse zo dichtbij had gezeten. Dat was niet zo chill geëindigd met een plas braaksel en nee... hij wilde er niet aan denken. Wanneer hij haar nu in de gangen zag negeerde ze hem straal. Hij snapte het niet, praktiseerde ze de 'uit het oog is uit het hart' tactiek? En zo ja, werkte die? Hij had vrienden willen blijven, een cliché wat normaal de meiden aanboden als ze het uitmaakten. Maar hij had het gemeend. Zij duidelijk niet. Dus moest hij zich er maar over heen zetten. Huil een rivier. Bouw een brug. Get over it, bitch.
Focus op Wrens stem die van dichtbij in zijn oren belandde. Wat wilde ze hiermee uithalen? Dat hij spontaan zijn wraak vergat? Mooi niet, hoe schattig ze ook was. Pff, hij was opgegroeid onder de tirannie van zijn oudere broers, met gestoei en soms wat vechten. Dat was pas oneerlijk, tot Charlie en hij samen in staat waren zich te verweren. Teamwork~
Haar laatste woorden brachten de duivelse lacherig op zijn gezicht. Drankjes? Prima. Ze kon zich er niet meer onder uit lullen nu, hij was nat, dus zij zou druipnat worden. "Deal, schat, vanavond koop ik je drankjes." Allen was niet al te rijk, maar hij was gul naar vrienden toe en niets was een betere uitgave dan wat drankjes zodat je samen gezellig kon doen. "Maar eerst..." Mwahaha mwahahahaha! Hij greep haar ene schouder vast en stond op, met zijn andere hand ook naar haar reikend om haar in een stevige houdgreep te nemen en naar de douches te dragen. Dan mocht ze tegenstribbelen wat ze wilde, hopelijk zou ze niet bijten of haren trekken, maar nat werd ze. Dat was zijn missie, 15 missiepunten waard, zeker weten. 

Maar zijn hand belandde niet netjes, niet op haar schouder, hoewel het erop leek -squeeze-, nee, dit was absoluut niét haar schouder. Alarm alarm. Even leek alles in een freeze, dan reageerde hij. Vlug verplaatste de jongen zijn hand en tilde Wren over zijn schouder. "Jezus, jij bent aardig zwaar voor een dwerg," gaf hij haar plagerig te kennen. Om even aan te geven dat hij die vergissing absoluut niet leuk gevonden had hoor, hoewel zijn rampetamp/jongeheer/leuter het tegendeel trachtte te bewijzen. Volgende halte: Mega douche. Eindstation, vergeet niet uit te checken. 

OOC: Op-weg-naar-sleepover-treinpost yay. Also, boobgrab.

Haha, ze had nu tenminste haar kleding weer aan. Een loszittende broek en een leuk t-shirt, een vest om haar middel geknoopt. Mits ze nu de kleedkamer uit zou rennen, zou ze er tenminste niet uitzien als een totale gek. Ondergoed en openbaar was een no go. Zijn opmerking over huiswerk liet haar lachen, ook al was het nogal dramatisch en 1984 achtig. Big brother is teaching you. 'Dat weten we allemaal, toch? Wij zijn de anarchie, Allen! Wij hebben door wat er gebeurd en we proberen het te stoppen door geen huiswerk te maken!' Nog meer drama. Ach ja, je was de Drama Queen of je was het niet, toch? Wren had maar één specialiteit en dat was van een mug een olifant maken. En trots dat ze erop was.
Nu vond ze echter wel dat ze van het hele douche gedoe geen olifant maakte. Kom op, ze douchte op de slaapzaal wel! Lekker privé, zonder jongens erbij die vast een stuk meer zouden staren dan zij. Nee, bedankt, dat sloeg ze wel even over. Allen leek het daar echter niet mee eens te zijn en dwong haar lekker knusjes bij hem te gaan zitten, zodat ze hem misschien van gedachten kon doen veranderen.

Shit. Hij zou drankjes voor haar kopen. Direct keek ze een beetje geschokt, omdat deze zin betekende dat zij wel degelijk nu onder de douche gegooid zou worden. 'M-maar,' protesteerde ze, semi-verslagen en bang. Ja, die act probeerde ze even uit. Niet geschoten is altijd mis. Maar het werkte niet. Allen greep haar ene schouder succesvol vast en begon naar haar andere te reiken. Ze probeerde een beetje weg te draaien, wilde ontsnappen. 'Aaaaaah! Nee!' gilde ze, dropte haar schattig-act in minder dan één seconde. Als het niet werkte, zou ze er ook haar best niet voor doen. 'STOP,' riep ze erachteraan. Maar hij was langer, groter, sterker. Ze kreeg haar schouder niet eens verlost uit zijn greep. Net toen ze wurmend en al haar handen om zijn pols wilde slaan om zijn hand los te wrikken, verstijfde ze ineens. Haar blik was geschokt, oprecht geschokt, toen ze langzaam opkeek om Allen aan te kijken. Wat? Wat gebeurde er? Het anders zo luidruchtige meisje was even haar tong verloren, zo leek het wel. Ze wilde wat zeggen, maar er kwam niets uit haar keel en het volgende moment werd ze door Allen - met zijn hand op de correcte plek gelukkig - opgetild en weggedragen. Wat? Pervert.

Pas toen hij opmerkte hoe zwaar ze was schoot de energie terug in haar lichaam en begon ze met haar benen te trappelen en met haar vuisten op zijn rug te bonken. 'ZET ME NEER!' Ze besloot niet te bijten en te krabben, dat was iets te heftig. En het was ook niet haar bedoeling de jongen K.O. te krijgen, al was dat wel de meest directe oplossing. Maar hij was haar nog drankjes verschuldigd en anders zou dat niet gebeuren. Kroeg verkiezen boven nat pak? Hmm. Ja, okay. 'En ik ben niet zwaar,' klaagde ze erachteraan, minder luid, meer zeer beledigd en gekwetst. Als ze kon had ze zich nu omgedraaid, zodat ze met haar neus in de lucht weg kon kijken tot de ander zijn excuses aangeboden had. Jammer genoeg kon ze pas weer zelf staan toen het eindstation in zicht kwam. 'NEEEEEEE,' riep Wren dramatisch, al had ze ook wel door dat ze Allen niet meer kon overtuigen. Dit moest hard naar hem terugkomen, echt. Hij kwam hier niet zomaar mee weg.

Zodra ze netjes op haar bestemming werd afgeleverd, kromp Wren ineen. Het water hamerde lekker op haar neer en het was maar goed dat het warm was, anders was hij eraan gegaan. Hier en nu. Binnen een paar seconden was haar kleding doorweekt en plakte haar haar in haar nek en aan haar wangen. Bah. Ze focuste zich nu compleet op de douche en haar wraak, probeerde de boobgrab te vergeten. Het was vast niet expres geweest, toch? En het was schokkend, wat moest ze ervan denken? Nee, daar had ze nu nog geen goede respons op. Alleen hem meppen, maar dat kwam nog wel. Wren was wel het persoon dat iemand drie jaar later een mep zou verkopen om iets wat lang geleden gebeurd was. Nu echter probeerde ze Allen bij zijn arm te grijpen en hem de douche in te trekken, zodat hij niet zomaar weg kon lopen en haar kon zien lijden. Zo stond zij ook langer onder de douche, maar wraak had natuurlijk wel een prijs.

Damn, stond hij nu net voor de kraan? Ach, wat. Minder kans om te ontsnappen. Héél onopvallend - kuch kuch - reikte Wren met beide armen om Allen heen, allebei aan een andere kant van hem. Ze kon er niet helemaal goed bij, waardoor ze weer iets te dichtbij Allen kwam. Zodra haar vingers de knoppen van de kraan voelden, glimlachte ze zo lief mogelijk naar hem en draaide het ding toen een flink stuk. Binnen een minuut werd het water ijs- en ijskoud. Ze bleef zo staan, met haar hand op de knop, zodat Allen niet zomaar wegkon en zodat hij ook de knop niet zomaar terug zou draaien. Haha. Nu was één van de drie douches Cassiaans ijswater. Goed. Nu moest ze zichzelf redden. De rillingen begonnen over haar rug te lopen terwijl ze steeds doorweekter raakte. Oh, dit kon ze niet aan. Een, twee, drie! Loslaten en zo snel als ze kon onder de warme douche springen. 'Aaaaah, zoveel beter,' zei ze, opgelucht. Haar blik richtte ze op Allen, om in de gaten te houden wat hij deed. 'Nu ben je me wel echt een fles drank verschuldigd,' waarschuwde ze hem. 'En je bent nog lang niet van me af,' zei ze. Wraak op deze actie zou nog wat erger moeten dan dit, dit was helemaal niets!

Zij waren de anarchie, de opstand. Het ultieme verzet tegen Savador's vreselijke terreur-geur, die man moest echt eens in bad. He ja, misschien moest hij daar een keer een campagne tegen beginnen, met gasmaskers en plantenspuiten en oh, babydoekjes natuurlijk! Dan was dat vieze sikje binnen no-time weer schoon. Maar, first things first, eerst moest deze dame onder de douche. Dus dat gingen ze nog doen ook, met was misgrepen, oepsiedaisy, maar daarna verliep alles voorspoedig.

Fluitend wist hij haar naar de douches te loodsen. ''Damn, ga jij maar even afkoelen, schreeuwlelijk,'' grapte hij terwijl hij haar onder de waterstroom zette. De overwinning was wederom voor hem mwahaha! Haar kleine mini armpjes graaiden naar hem, maar hij plukte haar handen van zijn kleding af, denkend dat het daarmee over zou zijn. ''Haha, wil je me bedanken met een kletsnatte knuffel?'' vroeg hij plagerig, terwijl ze naderbij kwam, met twee uitgestoken armen als een soort zombie. Ze omhelsde hem echter niet, nee, ze liet het stortregenen op zijn net een beetje droge haren. GODVER.

De laatste restjes shampoo spoelden zo wel van hem af, net als zijn lichaamswarmte. Damnit. Zodra Wren vluchtte en ook zijn weg veilig was draaide hij zich weg en kwam gezellig onder de tweede douche staan, die in vergelijking gloeiend heet was. Vervloekte temperatuur veranderingen. Dit was wel weer genoeg geweest, besloot Allen en hij sloot de kranen een voor een af.
''Nou, lekker gedaan,'' sprak hij lichtelijk bibberend, zijn natte haren expres in haar richting uitschuddend. Niet dat die extra druppeltjes veel verschil zouden maken. ''Hou maar op met zeuren om meer booze, Wrennie, vanavond zul je niets tekort komen,'' beloofde hij dan, haar meetrekkend richting de kroeg. Nu meteen ja, want impulsiviteit was een levenswijze, geen keuze.

Blub. Blub. Wren stond daar maar een beetje chagrijnig te wezen onder de warme douche, hoewel ze het niet kon laten breed te grijnzen toen Allen naast haar onder de douche sprong. Wat nou kletsnatte knuffel? Nee, zoveel lichamelijk contact gunde ze hem niet. Het meisje stak haar tong uit naar de jongen en draaide toen demonstratief haar hoofd van hem weg, sloeg haar armen over elkaar. Tong weer in, anders zag het er zo vreemd uit. 'Eigen schuld dikke bult,' citeerde ze. Het was toch zo? Eerst sleepte hij haar onder de douche, waar ze luid tegen geprotesteerd had, en nu maakte hij een probleem van een beetje water? Jammer dan. Wren bleef staan zoals ze stond terwijl Allen maar de kranen uit ging draaien. 'Oh, de douchepret is over?' grapte het meisje, maar ze lachte er al wat liever bij dan net. Soms bedoelde ze de dingen niet beledigend. Sowieso na Allens woorden over alle drank die ze zou krijgen, dat maakte het wel goed. Niets maakte je warmer dan drank.

De belofte aan drank werd ook zeer snel vervuld: Wren had niet eens de tijd om haar tas te grijpen; daar zou ze voor terug moeten komen. Dat zou vast wel lukken, na het stappen konden ze gewoon weer hier heen. Anders de volgende ochtend, nadat ze haar kater eruit geslapen had. Het kon haar niet zoveel schelen en in plaats van te klagen ging ze gewoon met Allen mee, totaal niet nadenkend over haar tas. Ze kon zich nu niet omkleden en ook niet betalen voor de drank, maar wie dacht daar nou aan? Tja, misschien als je verkouden werd.
Hmm, ze had er eigenlijk wel zin in. Sowieso omdat het haar beloofd was, maar ook omdat het haar gezellig leek met Allen uit te gaan. Ze was al veel te lang niet meer in Oak's Field geweest, of alleen met een paar mensen waar ze de naam nog maar net van wist. Niet al te interessant. Gelukkig ging je dan naar de club, waar je hun stomme verhalen toch niet kon horen. Nu wilde ze echter ergens anders heen. Ze wilde niet alleen maar dansen, ze wilde eerst warm en droog worden. Dan ging je naar een gezellige kroeg en sloeg je een beetje glühwein achterover.

'Het is koud,' klaagde ze wel. Het was niet de kleinste afstand, naar Oak's Field. Bovendien begon het al avond te worden, aangezien de voetbaltraining na de lessen was en zij veel te lang waren gebleven. Het seizoen was ook al niet zo fijn. Wren voelde zich alsof haar haren langzaam begonnen te bevriezen door het water erin, eveneens als de druppels op haar armen. Het werd echt koud! Haar kleding begon ook zijn nut te verliezen en haar alleen maar verder af te koelen. Damn, ze moesten snel wat vinden. Zou ook wel goedkomen, het was niet alsof zij haar plekjes niet kon vinden in Oak's Field. En Allen moest het er maar mee eens zijn, niet? Ach, hij zou vast wel blij zijn met een beetje drank in zijn gestel. 'Pff, het is echt tijd voor de drank!' riep het meisje dan ook uit, terwijl ze nu wat sneller begon te lopen en zo de voorsprong nam, waardoor zij nu Allen meesleepte. 'En ik weet waar!'

FIN