Kenji

_{Paniek, maar gelukkig was Kai daar. Voordat Kai ook meer een woord had gezegd gooide Kenji de deur achter de jongen dicht. Een misselijkmakende smak klonk tegen de andere kant van de deur, en vervolgens een luide plof. Alsof er iets achter hen aan had gezeten. Kenji's ogen werden groot. Shit man. Hij was moe. Doodmoe. Hij had al zijn energie gebruikt daar beneden, maar was blij dat hij zo op zijn hoede was geweest. Hij richtte zijn blik op Kai. 'Gaat het..? Niks gebroken, gekneusd..? Geen enge geesten je lichaam binnengedrongen..? Nu denk ik niet dat je dat gaat vertellen als t wel zo zou zijn, want die engerds nemen je lichaam over en dan ben je genaait..' Ondanks het feit dat hij uitgeput was ratelde hij net zo hard door als normaal gesproken. 'We moeten naar buiten, wie weet komt hetgene wat zich daar beneden bevond nog terug..' Hij ademde diep in, in een poging zijn ademhaling weer rustig te laten worden en keek om zich heen. Het was donker, maar door het vage schijnsel van de maan kon hij enkel silhouetten zien. Langzaam werd zijn ademhaling weer rustig, en kwam zijn hart weer tot bedaren. Met de rug van zijn hand veegde hij het zweet van zijn voorhoofd. De rug van zijn zwarte t-shirt was doorweekt. Hij zette zijn handen in zijn zij en zuchtte weer. 'Jesus. Kom. Weg hier.' Hij liet met zijn laatste krachten weer een lichtbolletje verschijnen, en zocht naar de deur die naar de gang, en de deur naar buiten liep. Af en toe keek hij om zich heen, hopend dat er geen nieuwe verrassingen om de hoek kwamen kijken. De vloer onder hem kraakte, en bij iedere stap die hij zette hield hij uit voorzorg even stil. Klaar om aan te vallen als dit nodig was. Eenmaal bij de voordeur opende hij deze langzaam. Met een piepend geluid zwaaide deze open, en met een paar sprongen stond hij weer voor het huis. Hij durfde het niet de rug toe te keren. Vreemd was zijn ding ja, maar dit was angstaanjagend.,Enge geesten die je achterna kwamen was niet zijn soort vreemd. Hij had liever een wandelend lijk, die hij kon zien en aanraken. Een geest, nee. Liever niet. 'Ik dacht echt dat het ons iets ging aandoen..' Hij legde de nadruk op het. Wat het was, wist hij niet. Misschien had hij gelijk, over de Romeo en Julia. Misschien had hij ze wel op hun denkbeeldige staartje getrapt en wilde ze wraak nemen vanwege zijn achterlijke grapjas. Slecht gevoel voor humor dus. Hij snoof even en richtte zijn blik op Kai. Damn.}

Een smak klonk tegen de deur, en dat gaf Kai geen aangenaam gevoel in zijn buik. Toch levende lijken? Nee! Dat kon niet. Het was een geest ofzo. Wat nog steeds niet leuk was, natuurlijk. 'Gaat het..? Niks gebroken, gekneusd..? Geen enge geesten je lichaam binnengedrongen..? Nu denk ik niet dat je dat gaat vertellen als t wel zo zou zijn, want die engerds nemen je lichaam over en dan ben je genaait..' Kai keek naar Kenji, en schudde zijn hoofd, om hem te kalmeren. "Ik ben oké, rustig maar," glimlachte hij kort, waarna hij luisterde naar wat de jongen nog meer ging zeggen. 'We moeten naar buiten, wie weet komt hetgene wat zich daar beneden bevond nog terug..' Zelf knikte hij, en hij keek in de duisternis toe naar hoe Kenji kalm probeerde te worden. Zijn hartslag was zelf ook te snel, maar hij probeerde het niet te kalmeren, na een tijd zou hij automatisch terug kalmeren. 'Jesus. Kom. Weg hier.' Een bolletje licht verscheen weer, en samen liepen ze naar de deur, terwijl ze beide checkte dat niets hen volgde, of aan ging vallen. Of dat er simpelweg iets in de buurt zou zijn wat hen de stuipen op het lijf zou kunnen jagen. De grond kraakte overal, het hout was immers ook al zeer oud. De deur werd geopend door Kenji, en ze liepen naar buiten. 'Ik dacht echt dat het ons iets ging aandoen..' De nadruk werd gelegd op het. Kai vouwde zijn vingers in elkaar, en hield ze achter zijn hoofd terwijl hij zich kort uitstrekte, en hij knipperde met zijn ogen. Enge dingen. Hij hoorde de ander snuiven, en merkte erna dat er naar hem gekeken werd. "We leven nog, dat is het voornaamste," grapte hij, en veegde zijn haar uit zijn gezicht, waarna hij naar Kenji toe liep, en een hand op diens schouder legde. "Nu heb je pas wat om te vertellen," grinnikte hij. Kai was nog steeds niet gekalmeerd, hij dacht aan de poppen in de kast, die enge porseleinen poppen. "Die poppen gaan me nog een tijd achternajagen in nachtmerries," sprak hij zijn gedachten uit.

+Kort enzo, yup. >->

_{De korte glimlach op Kai's gezicht stelde hem gerust, voor zover hij nog gerust gesteld kon worden. Er had duidelijk iets of iemand achter hen aangezeten. Hij had duidelijk de aanwezigheid gevoeld van energie, wat voor energie dat dan ook mocht zijn. Kenji wist dat hij met dingen zoals deze moest oppassen, tenzij je wilde dat ze achterna bleven jagen tot je dood, of je dood werden. Hij probeerde zo rustig mogelijk adem te halen, maar de adrenaline die door zijn lichaam gierde maakte het moeilijk. Ze hadden zojuist met hun levens gespeeld, door verboden terrein te betreden. Door de 'roddels' die rondgingen niet in hun achterhoofd te houden waren ze bijna het slachtoffer geworden van een kwade gewaarwording die zich schuilhield in het krot. Hij werd uit zijn gedachtes wakker geschud bij Kai's woorden. Ze hadden geluk dat ze nog leefde. Kai's hand op zijn schouder voelde warm, en deed zijn schouders iets ontspannen maar hij voelde dat Kai ook nog niet gerustgesteld was. 'Ik ben blij dat ik het na mag vertellen. Wie weet wat er het kunnen gebeuren. Wie weet wat dát was?' Hij gebaarde richting het huis terwijl er weer een rilling over zijn rug liep. Iets vertelde hem dat iets zichzelf daarbinnen schuilhield, en datgene hield niet van indringers.Kenji staarde naar de lucht, die gesierd werd door miljoenen sterren en een volle maan. Hoe laat zou het zijn? Veel te laat waarschijnlijk. Zijn lichaam begon zwaar aan te voelen, en het liefste zou hij in bed kruipen maar zijn hersens bleven op volle toeren draaien. Hij had zo het gevoel dat hij vanavond niet zou gaan slapen. Hij wreef even door zijn ogen, en keek naar Kai. 'Ik hoop echt dat het ons niet gaat achtervolgen.. of wat dan ook..' Hij had een vreemd gevoel. Een tinteling vanbinnen, iets wat hem wilde vertellen dat er iets niet pluis was. Misschien moesten ze iemand vertellen over deze gebeurtenis. Iemand die er iets aan kon doen, want wat zich daarbinnen bevond moest niet nog vaker in aanraking komen met studenten. Niet als ze wilde dat iedereen in leven zou blijven. Nieuwsgierigheid kon je in dit geval fataal worden, vooral als de twee jongemannen het gene wat zich daarbinnen bevond kwaad hadden gemaakt. En het was niet echt Kenji's bedoeling om andere daarbinnen te laten sterven door hun eigen acties. Voor zijn gevoel leek het huis zich verder te willen afsluiten, waardoor hij een stap achteruit zette. 'Ik denk dat we beter kunnen gaan. Iets wil ons weg hebben..'

-Ermahgerd sorry voor laat- en kortheid ! Hoop dat je er iets mee kan !}

'Ik ben blij dat ik het na mag vertellen. Wie weet wat er het kunnen gebeuren. Wie weet wat dát was?' Kenji gebaarde richting het huis. Kai haalde een schouder op en knikte, ook al was knikken niet het meest perfecte ding om te doen. Hij wist simpelweg niet wat te antwoorden op de zin, en niets zeggen was ook best onbeleefd, niet? Dat ze het na mochten vertellen was inderdaad goed. Stel je voor dat ze beide vermoord waren in het krot. Niemand die er ooit kwam? Ze zouden opgegeten zijn door ratten dan. Ratten, muizen, en misschien wel levende lijken. Nu kon hij niet meer lachen met dat laatste. De roddels bleken waar te zijn, en dat deed Kai huiveren. "Bovennatuurlijk gedoe. Eng bovennatuurlijk gedoe." Hij zag dat Kenji in zijn ogen wreef nadat hij naar de met sterren versierde hemel gekeken had. 'Ik hoop echt dat het ons niet gaat achtervolgen.. of wat dan ook..' Kailee's maag keerde zich om, en hij knikte terwijl hij naar adem snakte zonder het te wilen laten opvallen. Uiteindelijk kon de jongeman even niet meer tegen de druk in zijn buik, en hij leunde tegen een boom op, met een hand, en gaf over. Hij veegde met zijn arm langs zijn mond, en dacht toen iets te zien tussen de bomen door. Een schim? Hij was zeker. 'Ik denk dat we beter kunnen gaan. Iets wil ons weg hebben..' Kai maakte een raar geluidje, dat uit zijn keel kwam. "We hebben een bezoeker .. Ik ben het met je eens!" Hij was moe, maar hij wou niet dat de schim hen te pakken kreeg. Terwijl hij voorbij Kenji kwam nam hij diens pols vast en trok hem mee, weg van het vervloekte krot.

+It's okay ^-^
Ook sorry voor de kortheid van mijn ~~examens D:~~

PROFILE MAGICIAN

» KENJI;;

Kenji

Kenji

Soortgelijke onderwerpen

Soortgelijke onderwerpen