Een klein meisje werd door haar moeder meegetrokken. Ze volgde rustig en keek even naar de puppy in haar kleine armpjes. Ze liep rustig en haar moeders gezicht toonde angst. Ze duwde het kleine meisje in het gras. "Blijf h h h hier Lily" stotterde ze. Het kleine meisje grinnikte en strekte opeens haar armpjes uit naar haar moeder. Deze schrok en deinsde meteen bang achteruit. Het meisje grinnikte weer en lachtte. Oh dit was zo leuk, mama pesten. Haar moeder stapte steeds verder weg en rende opeens weg. Het meisje keek haar moeder na en keek rond. Tja, ze was achtergelaten. Ze had hun kat opgeblazen en haar vader verblind. Ze grinnikte bij die gedachte en ging onder een boom zitten. Ze keek rond en had nog steeds een slapende puppy in haar kleine armpjes.

Savador beende met een nors gezicht over het grasveld. Het was veel te warm en de zon scheen veel te fel. Hij was wel toe aan zijn vakantie met Diva op Razen. Even van al die misselijkmakende smoelen van de leerlingen en zijn rivalen onder zijn collega's af. Voor de verandering had hij zijn vest niet aan en droeg hij dunnere kleding. Nog steeds zwart, zoals gebruikelijk. Hij herinnerde zich hier op deze plek een hoop gevechten te hebben ondergaan dit schooljaar. Daardoor had hij meer dan één keer op de ziekenzaal gelegen. Want het was blijkbaar normaal voor de leerlingen om je leraar te verwonden. Maar behalve dat had hij hier ook een onvergetelijk moment met Diva gedeeld. Dat was hem nog bijgebleven. Toch veranderde de chagerijnige uitdrukking op zijn bleke gelaat niet. De lesdagen waren nog niet voorbij en de vakantie duurde nog wel een tijd. Na het kamp kwam eerst het Midzomerfeest nog. Dat was altijd wel iets om naar uit te kijken. Savador keek uit zijn overpeinzingen op toen hij een klein meisje plotseling in het gras zag zitten. Zijn gouden slangachtige ogen staarden minachtend op haar neer in het voorbijgaan. Toen bedacht hij zich opeens iets. Hij kon zich niet herinneren een leerlingendossier van dit meisje binnen te hebben gekregen. Of het kwam later binnen of dit kind was geen leerling. Binnen een paar enkele passen liep Savador weer terug. Hij bleef vlak voor het meisje staan zodat hij met zijn lange lengte hoog boven haar uittorende. Zijn blik viel kort op de puppy in haar armen. Er was duidelijk in zijn ogen te zien dat hij ervan walgde. 'Wat doe je hier!' vroeg hij snauwend. Een betere vraag zou zijn wie ze was. Kleine kinderen op zijn schoolterrein, wat had dat te betekenen? Savador bleef alles behalve vriendelijk op het meisje neerstaren.

Het kleine schattige meisje keek rond en zag de man. Ze snapte al wie hij was. Een leerkracht, mentor! Ze grinnikte even en keek rond. Ze aaide de slapende puppy en zag dat de man opeens naar haar toe kwam lopen. Ze keek hem aan en grinnikte even. Ze hoorde wat hij zei, nouja snauwde en begfon te lachen. "Ik? Achtergelaten" zei het schattige meisje met een grinnikende stem. Nog nooit hadden ze vast een meisje gehad die hier achtergelaten was. Zij wist wel waarom. Ze had teveel krachten en ze gebruikte ze te slecht. Lily grinnikte weer en keek met een big smile naar Savador. Dit was eigenlijk best wel leuk. De puppy schrok opeens wakker en piepte zacht. Lily aaide hem en keek weer naar Master Savador die niet echt blij was.

Savadors gezicht betrok meteen toen het meisje begon te lachen. Daar kon hij slecht tegen, alles behalve een serieuze reactie als hij in een strenge bui was. Wat hij overigens altijd wel was. Wat viel er te lachen? Het stelde hem wat meer tevreden toen het meisje daarna gelukkig wel een normaal antwoord op zijn vraag gaf. Goed, het kon dus praten. Maar achtergelaten? Savador hurkte bij het meisje neer zodat hij ongeveer op gelijke ooghoogte met haar was. Dat had hij weer. Tegen het einde van het schooljaar nog een lastig probleem in de vorm van een achtergelaten kind op zijn schoolterrein. Fijn dat ze haar niet even in het nabijgelegen bos konden dumpen, waar de wolven haar wel wegwerkten. Maar nee, het moest per se hier op zijn terrein. Dachten ze dat ze zich hier wel over haar zouden ontfermen en haar als een kleuterschool zouden opnemen? Ondanks haar kleine gestalte en onschuldige uiterlijk, moest dit meisje ook weer niet zo jong zijn. Savador keek even schichtig om zich heen. Als niemand het zag kon hij zo van haar af zijn. Een achtergelaten kind, daar zou ongetwijfeld niet opnieuw naar gezocht worden. Maar waar zou hij haar lijk kunnen verbergen? Hij zou het kunnen verbranden zodat er niets meer van haar over zou blijven behalve de as, maar het duurde uren voordat alles eindelijk weggebrand was. Bovendien stonk het verschrikkelijk. 'En jij kan ook niet gewoon naar huis opsodemieteren zodat niemand hier last heeft van je ongewenste aanwezigheid?' vroeg Savador nors. Hij slaakte een zachte zucht en wreef even over zijn nek. Die was behoorlijk bezweet door zijn lange haren, die zwart waren en daarom de warmte vasthielden. Hij vreesde dat hij geen andere keus had dan dit kind een leerling te maken en in één van de eerstejaars groepen te plaatsen.

Het kleine meisje keek naar hem en grinnikte weer even. Ze hoorde wat hij zei. "Dan zetten ze me hier weer. Ze zijn bang van me" zei ze en een grijnsje sierde haar lippen. Ze keek even rond en dan weer naar hem. Even klapte ze in haar handen en opeens viel er een dode vogel voor haar. Helemaal verbrand. Ze barstte in lachen uit en grinnikte weer. Ze vond het zo gaaf! Ze keek even rond en dan weer naar de man. "Aangenaam, Lily hier" zei ze dan erg droog en grinnikte weer. Ze klapte weer even in haar handen maar er gebeurde niets, jammer!

[Inspiloooos]

Er verscheen een diepe frons in zijn voorhoofd toen hij het meisje hoorde grinniken. Maar Savador trok lichtelijk een wenkbrauw op bij het horen van haar woorden. 'Bang voor jou?' vroeg hij kalm, waarna hij zacht proestte. Wat was er dan zo gevaarlijk aan dit kind om bang voor te zijn? In zijn ogen was ze een zwak, klein mormel zoals ieder ander minuscuul jong kind begin hun tienerjaren. Een stuk vuil waar je niet met een hij of zij-vorm over sprak, maar met 'het'. Net zo waardeloos als dat vieze stinkbeest in haar armen. Hij leunde wat meer achterover met een blik vol achterdocht toen hij zich bedacht dat het nog eens vlooien kon hebben. Savador keek op toen het meisje opeens in haar handen klapte, waarna er nog geen seconde later een kleine zwarte vlek vlak voor zijn gezicht uit de lucht in het gras viel. Hij was er wat van geschrokken, al was dat moeilijk te zien. Hij boog zich over het zwarte iets heen en zag nu pas dat het een vogel was. Dood en helemaal verband. Rookslierten kringelden nog tussen de overgebleven veren van het arme beest uit. Savador pakte het aan een poot vast, die de vogel in zijn laatste levende seconden krampachtig geklauwd had, en bekeek het even voor hij het weer terug in het gras legde en zijn handen aan zijn broek afveegde. Ja, die was morsdood. Kennelijk vond dat kind het grappig, want ze barstte in lachen uit. Savador staarde haar weer nors aan toen ze zich even later voorstelde als Lily. 'Master Savador,' zei hij grimmig op zijn beurt. Met een van woede verwrongen gezicht greep hij het volgende moment Lily's polsen strak beet toen ze nogmaals in haar handen klapte. Hij kon nu wel begrijpen waarom ze haar hadden achtergelaten. Met zo'n oncontroleerbare kracht liep ze een gevaar voor alles en iedereen. 'Ophouden!' siste hij boos. Het liefst wilde hij er nog een schepje bovenop doen om het extra bij Lily in te wrijven door zijn vuurkrachten te gebruiken en haar tweedegraads verbrandingen aan haar polsen te geven, maar dat liet Savador maar achterwege.

Het kleine meisje keek hem aan. "Ik heb mijn vader verblind, mijn kat opgeblazen" zei ze en grinnikte. "Mijn mama is bang" zei ze met een big smile. Ze keek weer even naar de vogel en keek toe hoe Savador deze optilde. Ze grinnikte en schrok even toen hij haar polsen nam. Ze voelde de harde greep en grinnikte weer. Net haar vader die haar ook geprobeerd had zo te temmen. Ze sloot haar ogen en haar polsen lichtten op. Ze concentreerde haar en een hele grote lichtflits die je zo kon verblinden schoot van haar polsen naar Savador..

Savador liet de dunne polsen van Lily niet los en staarde geïrriteerd op haar neer toen ze de reden vertelde van haar achterlating. Het verbaasde hem wat op de enthousiaste manier waarop ze het hem vertelde. Alsof het hele prestaties waren in plaats van eigenlijke misdaden, vooral in de Novaanse vredelievende samenleving. Want zoals normaal was kon hij de bron van Novaanse aanwezigheid bij Lily voelen. Haar magie hoefde niet per se hetzelfde te zijn, maar hij was er vrijwel zeker van dat haar afkomst van Nova was. 'Je vader moet ongetwijfeld een Novaan zijn, dus dat is niet erg. De opblazing van je kat evenmin, dat zijn rotbeesten,' sprak Savador wat kalmer op haar eerdere redenen. 'Uiteraard is je moeder bang. Als een afschuwelijk lichtmens moet ze niets anders dan serene vredigheid gewend zijn. Ik kan me voorstellen dat een barbaarse dochter taboe is.' Niet dat dit kind kon begrijpen waar hij het nu allemaal over had. Daar had hij zijn twijfels over. Zoals ieder andere jongeling binnen het terrein van zijn school, gokte hij er blindelings op dat ze al net zo naïef en stom moest zijn. Savadors pupillen versmalden zich wat toen hij zag dat Lily haar ogen sloot en haar polsen begonnen op te lichten. Hij liet haar met een ruk los, maar het was al te laat. Hij werd op slag verblind door een flits, waarop hij het volgende moment plat op zijn rug in het gras lag. Even bleef hij roerloos liggen, maar even later kwam hij weer overeind. De blik in zijn ogen was duivels en de betrokken grimas op zijn gelaat betekende ook niet veel goeds. Als hij van tevoren niet verblind werd, had hij haar aanval af kunnen weren. Maar dat was het hem juist; als Shadraan was licht één van zijn grootste zwaktes. In zijn ongetemde woede greep Savador kwaad naar Lily's oorlel en trok er hard aan om haar hoofd dichter naar hem toe te brengen. 'Je gebruikt magie niet zomaar op anderen! En al helemaal niet als je er nauwelijks iets mee kunt en het maar in het wildeweg gebruikt. Dat is levensgevaarlijk!' siste hij in haar oor nadat hij zijn gezicht dicht naar haar hoofd gebogen had en er nog geen vijf centimeter afstand tussen hen in zat. 'Goor stuk Novaan.' Savador liet Lily's oor weer met een ruk los, maar de flakkerende woede in zijn gouden ogen maakten duidelijk dat hij nog lang niet gekalmeerd was.

Lily keek hem aan en grijnsde even. Ze luisterde naar wat hij zei en rolde met haar ogen. "Bla blabla" zei ze droog en zag dat hij haar meteen los liet. Ze grijnsde en keek even rond. Ze zag de woede en voelde hoe hij haar oorlel vastgreep. "Auw! Laat los!" siste ze meteen en hoorde wat hij zei. Toen hij haar eindelijk losliet stapte ze achteruit en wreef erover. "Moest je me maar geen pijn doen" siste ze en spuwde voor zijn voeten. Tja, ze was erg pittig en durfde veel. Ook al werd ze in een kerker gegooid, het interesseerde haar nooit wat. Ze snoof en zette haar weer tegen de boom. Ze wilde hem weer aanvallen maar ze hield haar rustig.

Savador kwam langzaam overeind nadat hij Lily los had gelaten. Hij moest grote moeite doen om het vuur in hem, dat uit woede steeds zijn hand liet ontvlammen, te controleren. Dit kind dreef hem tot het uiterste. Zijn ogen verwijdden zich wat toen hij warempel toekeek hoe Lily hem iets toesiste en brutaal voor zijn schoenen spuwde. Waar haalde ze het lef vandaan! En hij deed nog wel moeite haar op te willen nemen onder de leerlingen van de school. Even leek het erop dat hij met opgeheven vuist op haar af wilde lopen, maar hij bleef kalm staan en staarde hooghartig op het kleine kind neer. 'Moet je maar respect voor me hebben,' snauwde Savador terug waarna hij op zijn beurt voor Lily's voeten spuwde. Als zij kinderachtig ging doen kon hij dat ook. Misschien moest hij haar direct gaan straffen. Geen opsluiting en al helemaal geen soft overschrijfwerk. Haar urenlang pijnigen in de martelkamer lag meer naar zijn smaak. Dan leerde ze het wel af.