⊰ IDENTIFICATION ⊱
Surname: DeWitt
First name: Avarice
Nicknames: Ava, Rice, Miss DeWitt
Age: 17 years old
Gender: ♀
Date of birth: 13/02/97
Place of birth: Puffoon
Marital status: Unmarried
Occupation(s): Student, bad daughter


⊰ PERSONALITY TRAITS ⊱
Well-mannered ∲ Patient ∲ Calculating ∲ Brutally Honest ∲ Rude ∲ Charismatic ∲ Cynical
Avarice is opgevoed als keurige jongedame en laat dit meestal ook zien. Ze weet welk bestek te gebruiken, weet hoe ze met drie boeken op haar hoofd kan lopen en ze niet laat vallen, weet welke manieren bij welk gezelschap horen. Ze is sociaal getalenteerd, ondanks dat ze nooit veel contact heeft gehad met de buitenwereld.
Naast manieren heeft ze in haar toren ook geleerd geduldig te zijn. Ze kan uren stilzitten, wachten op het juiste moment om iets te gaan doen. Ook als ze iets van iemand gedaan wil krijgen kan ze daar uren, dagen, weken om vragen, tot diegene eindelijk toegeeft. Voor Avarice gaat het om de lange, niet om de korte termijn.
En daarmee komen we gelijk bij haar derde eigenschap: berekenend. Over bijna elke actie die Avarice onderneemt, heeft ze lang nagedacht. Ze kijkt altijd naar alle mogelijke uitkomsten van haar acties en woorden, gaat voor de actie met de beste uitkomst. Hiervoor heeft ze behoorlijk wat mensenkennis nodig en een nog grotere kennis van kansberekening in de echte wereld. In beide is ze, al zegt ze het zelf, aardig goed.
Als ze iets vind, dan zal ze het meteen zeggen. Avarice houdt er niet van om om de dingen heen te draaien als het niet nodig is. Vind ze je niet aardig, dan laat ze dat duidelijk blijken. Heeft ze ergens geen zin in, dan zegt ze dat. Het betekent niet dat ze het dan niet doet, maar ze laat duidelijk blijken hoe ze zich voelt en legt vaak ook uit waarom ze zich zo voelt.
Dit leidt ertoe dat Ava, ondanks haar goede opvoeding, onbeleefd is. Ze heeft de mond van een zeeman en kan een aardig potje schelden. Ze zal het niet snel doen, een dame doet zoiets niet, maar als ze het eenmaal doet… Goh, dan zal je haar waarschijnlijk nooit meer hetzelfde zien.
Er is een andere kant die Ava goed weet te gebruiken: een charmante kant. Ze weet wat ze heeft en wat ze ermee kan, zeker als het gaat om haar lichaam. De dame heeft er geen problemen mee om het af en toe te gebruiken om haar zin te krijgen, hoewel ze nooit verder zal gaan dan een “toevallig”  open knoopje, of een “domme” veeg met haar hand over een gevoelige plek.
En dat alles is omvangen in een laagje suikerzoet cynisme. Avarice hoort een heleboel en gelooft er weinig van. Door het vertrek van haar vader en de opvoeding die ze gekregen heeft van de Lutece’s is ze  tot de conclusie gekomen dat de wereld een hoop onzin bevat. Het is aan haar om uit te vogelen wat wel en wat niet waar is, en dat doet ze on her own terms. Probeer haar niet van iets te overtuigen, ze zal alleen zuchten en je hopeloos aankijken: ze gelooft je simpelweg niet.


⊰ APPEARANCE ⊱
Hair: Donkerbruin. Meestal krult ze het met rollers zodat het in krullen valt, maar haar originele haarstijl is golvend. Ze draagt het nu tot ongeveer haar schouders.
Eyes: Helderblauwe ogen staren naar je onder perfect geëpileerde wenkbrauwen. Ze liggen vrij groot in haar gezicht en worden geaccentueerd door slim gebruik van make-up en haar dopneus.
Body: Avarice is niet erg lang, maar zo’n 1 meter 65, maar ze maakt goed gebruik van wat moeder natuur haar gegeven heeft. Ze heeft meer heupen dan borsten, maar heeft van beiden aardig wat. Sterk is ze niet, snel ook niet. Wel lenig, door constante ochtendgymnastiek.
Clothing: Ze kleedt zich klassiek. Rokken tot over de knie, bloezen, strikken en linten. Haar kleurenpalet bestaat uit blauwe, zwarte, rode en witte tinten. Hoewel alles haar bedekt, wil het nog wel eens strak zijn, waardoor ze toch wat vrouwelijks behoudt. Het meisje draagt bijna altijd hakken, of ze nu laarzen of muilen aanheeft.
Other traits: -

⊰ BACKGROUND ⊱
Ava herinnert zich haar moeder niet. Ze weet niets over Lydia, niets over de omstandigheden waaronder ze geboren werd. Ze weet dat ze is gestorven in het kraambed, maar is nooit ingelicht over de details.
Ze weet ook niets over wat haar ouders deden voordat ze geboren werd, kan er alleen over speculeren. Het enige wat ze zich van haar vader herinnert is dat ze hem bijna nooit zag. Hij was altijd wel weg, of hij nu werkte of gokte of dronk. Af en toe was hij er voor haar, maar dat was maar heel soms. Hij was als een van de oppassen die ze had, gezichtsloos en afwezig. Avarice was alleen als kind, altijd alleen.

Het werd niet beter – toen ze zes was, gaf haar vader haar weg aan een echtpaar. Toen ze nog bij haar vader woonde, had ze nog een zekere vrijheid. Deze werd haar afgenomen zodra ze bij de Lutece’s, zoals haar peetouders heetten, in huis kwam. Het meisje werd praktisch opgesloten in een torenkamer en kreeg urenlang les over de meest onzinnige dingen. Etiquette, geschiedenis, verschillende talen, dingen waar ze het nut niet van inzag maar die ze braaf leerde. Ava geloofde dat als ze maar een braaf meisje zou zijn, dat ze wel weer terug zou mogen naar haar vader.
Maar ze werd ouder en ze werd wijzer. Haar vader had haar opgegeven, leerde ze, en hij wilde haar niet terug. Ze zat vast in haar hoge kamertje op Puffoon, met als enige uitweg het raam wat uitkeek over de stad. Uren zat ze daaruit te staren, te dromen, te denken over wat ze zou doen als ze beneden door de straten liep in plaats van daarboven, in de toren.

Het was haar verboden om haar magie ooit te gebruiken. Het was te gevaarlijk, vonden haar peetouders. Ze zou nog wel eens gewond kunnen raken. In het begin hield Avarice zich keurig aan de regels, maar naarmate haar pubertijd begon, begon ze het verbod maar dom te vinden en op haar veertiende begon ze  in het geheim te oefenen.
Ze was een natuurtalent – het duurde niet lang voordat ze een beetje kon zweven en wat controle had over de wind. Na twee jaar lang elke avond en elke nacht keihard oefenen, meende ze dat ze genoeg controle had om haar toren te ontsnappen. Het meisje gooide de ramen wagenwijd open en sprong naar buiten, de wijde wereld in. Ze had tien jaar opgesloten gezeten in haar kamer en was bijna vergeten hoe het voelde om buiten te zijn.

Avarice was niet dom – ze wist wat ze wilde doen en wist hoe ze het moest doen. Het eerste wat ze deed was uitvinden waar haar vader was. Het antwoord kwam dat hij een leraar luchtmagie was op een school die Starshine Academy heette.
Met een beetje geld en een hoop charme heeft ze zichzelf de school in weten te praten. Ze moet haar vader zien, moet hem vertellen wat hij haar heeft aangedaan, voordat ze uit zijn leven kan verdwijnen, en hij uit het hare.

⊰ EXTRA STUFF ⊱
Theme: Click!
Voice: Click!

- Ze mag een opvoeding hebben gehad die van haar een dame heeft gemaakt, Ava heeft de vocabulaire van een zeeman.
- Als ze nerveus is, rookt ze of drinkt ze, maar geen goedkope shag of bier. Sigaretten en whisky zijn meer haar ding.
- Ava kan aardig kaarten voor een meisje van zeventien.

⊰ IDENTIFICATION ⊱
Surname: Dewitt
First name: Booker
Nicknames: Master Dewitt – wil liever Booker genoemd worden, AD – wat komt door het brandmerk op zijn hand
Age: 34 years old
Gender: ♂
Date of birth: 19/04/80
Place of birth: Puffoon
Marital status: Widower
Occupation(s): Private detective, teacher air magic, awkward father

⊰ PERSONALITY TRAITS ⊱
∲ Reserved ∲ Cynical ∲ Sarcastic ∲ Secretive ∲ Stubborn ∲ Down-to-earth ∲ Pragmatic ∲  
Het meest opvallende aan Booker’s karakter is zijn geslotenheid en zijn kalmte. Als een echte introvert heeft hij geen behoefte aan aandacht en heeft hij ook geen open persoonlijkheid. Hij houdt dingen liever voor zichzelf dan erover te praten wat soms hinderlijk kan zijn voor anderen. Het kan voelen alsof hij je buitensluit – en eigenlijk wilt hij ook niemand in zijn buurt hebben. Hij is een loner in die zin.
Hij kan aan de buitenkant nog zo kalm lijken, maar op dat zelfde moment kan er een storm in hem razen. Hij is alleen eigenaardig goed in het verbergen van die storm. Zijn emoties kunnen behoorlijk oplopen, maar hij kiest ervoor het niet te tonen, puur door zijn geslotenheid. Het verbergen is niet altijd succesvol, want een mens kan niet alles aan en ook hij heeft zo zijn ‘’boiling point’’. Hoe heftig hij dan reageert, hangt compleet af van waar hij zich ontroerd om voelt.
Zijn houding is niet alleen gesloten, maar ook ongeïnteresseerd in je grappen. Hij is behoorlijk cynisch en heeft absoluut geen gevoel voor humor. Zijn sarcastische opmerkingen kunnen humoristisch uit de hoek komen, maar vaak zijn ze niet bedoeld om mensen te laten lachen.
Hij heeft verder een heel realistische kijk op de wereld en laat het zich niet aantasten. Hij is het gewend om met bepaalde dingen te leren omgaan als er geen oplossing is. Hij blijft dus niet te lang stilstaan bij problemen, he moves past them en leert de consequenties te accepteren. De laatste keer dat hij een consequentie niet accepteerde, was toen hij de letters ‘’AD’’ in zijn huid brandde en overging op alcoholisme en een gokverslaving.

⊰ APPEARANCE ⊱
Hair: Zijn haarkleur is bruin, maar heeft een ginger ondertoon wat zich toont als het glanst in het zonlicht. Het is kort geknipt en hij kamt het vaak schuin naar achteren.
Eyes: Gemiddelde grootte, omringd door beginnende kraaienpootjes en opvallend door de groene kleur. Het is een lichtere kleur groen met hier en daar gouden spikkels.
Body: Booker is 1,85 in lengte en weegt 85 kilo. Zijn benen zijn iets langer in verhouding met zijn bovenlichaam, hij is iets breder dan de gemiddelde man, maar qua breedte is het overal ongeveer gelijk. Hij heeft een sterk en vitaal lichaam met vrijwel geen klachten, afgezien van verkleinde longcapaciteit door het vele roken. Hij heeft ook vaak lichte stoppels op zijn gezicht, hij scheert iets te weinig, maar hij laat het ook nooit uitgroeien tot een baard.
Clothing: Booker kleedt zich naar zijn leeftijd, kleedt zich comfortabel met een ietwat charmant tintje eraan, maar zijn pinstripe broek ontbreekt nooit. Hij draagt het meeste overhemden met giletjes en rode strikken om zijn hals geknoopt.
Other traits: Hij heeft een brandmerk op de rug van zijn linkerhand. Het brandmerk heeft de vorm heeft van twee dunne letters: AD.


⊰ BACKGROUND ⊱
Als Booker ooit een verhaal zou willen vertellen over zijn kindertijd, dan moet hij erg diep graven of zijn kindertijd overslaan. Veel over zijn kindertijd weet Booker niet, het is nooit vastgelegd in foto’s en hij kan zich alleen maar de belangrijke gebeurtenissen herinneren.
Er werd hem altijd verteld dat hij als een normaal kind was opgegroeid. Zijn ouders waren normale personen, gingen naar werk, kwamen weer thuis en besteedden tijd aan de familie. Het geld was niet in overvloed, maar ze kwamen elke maand wel rond. Booker had geen broertjes of zusjes, hij was enigs kind maar hij was er niet ontevreden mee. Zijn ouders besteedden genoeg aandacht aan hem en hadden hem lief, daarnaast had hij een hoop vrienden op de basisschool. Dus waar kon hij nog meer om vragen?
Op de middelbare school ontdekte hij een liefde: luchtmagie. Hij ging vaak na school vliegen met zijn vrienden en wedstrijden houden om wie het snelste vloog en thuis las hij verhalen over lucht magiërs en hoe ze hun magie verder ontwikkeld hadden. Het zorgde ervoor dat Booker ging experimenteren met zijn magie en het was al snel duidelijk dat hij later iets met zijn magie wou doen. Op zijn 17e koos hij voor een lerarenopleiding luchtmagie en ging hij studeren in Noord Puffoon, weg van zijn familie.
De lerarenopleiding beviel hem, maar hij kreeg in de tussentijd ook andere interesses. Hij stopte met zijn studie en begon met een nieuwe studie op zijn 20e. Zijn droombaan was niet langer docent Luchtmagie, maar privé detective. Hij leerde de fijne kneepjes van het opsporen en onderzoeken in drie jaar en had al snel een kantoor in Zuid Puffoon waar mensen op zijn deur konden aankloppen met hun verzoeken.
Elke man heeft zo zijn behoeften en zo had Booker ook behoefte aan liefde in zijn leven. Hij ontmoette een vrouw genaamd Lydia in een kroeg toen ze tegen elkaar aanbotsten en zijn drankje haar jurk nat maakte. Het was goed voor Booker dat Lydia niet woedend reageerde en het wegwuifde met een ‘’kan gebeuren’’. Hij verontschuldigde zich en trakteerde haar op een drankje als goedmaker. Ze begonnen te praten onder het genot van alcohol en zo hebben ze de hele avond zitten praten met elkaar over wat ze deden, waar ze vandaan kwamen, wat hun interesses waren, et cetera.
Booker kon Lydia de volgende dagen niet uit zijn hoofd krijgen en sprak vaak met haar af om iets te doen. Ze gingen uit, soms kwam Lydia bij hem langs en toen Lydia haar huis eindelijk af was, kwam Booker haar ook bezoeken. Hun relatie bloeide, werd een hechte vriendschap en op een zomerse nacht kwamen ze eindelijk bij elkaar als koppel.

Een paar jaar later waren ze getrouwd, maar ze waren niet probleemloos. Booker w en hadden ze behoefte aan een kind in hun leven. Lydia had altijd al een kind gewilt, Booker was er niet zo spraakzaam over, maar uiteindelijk was ook hij blij met de keuze die ze gemaakt hadden: Lydia was zwanger!
Haar zwangerschap verliep soepel en toen ze eenmaal in het ziekenhuis lag, was - na een bevalling van 36 uur en een keizersnee – hun dochter geboren: Avarice Dewitt. Lydia was in tranen van blijdschap en ook Booker moest er een traantje bij wegpinken. Hij bleef bij zijn pasgeboren dochter in de kamer waar Lydia had gelegen terwijl Lydia in de OK werd gehecht, tot haar dokter met schokkend nieuws kwam: Lydia had een vruchtwaterembolie opgelopen en moest snel geholpen worden. Maar wat de dokters ook deden, na een uur in spanning te hebben gezeten was het afgelopen: Lydia was overleden.

Booker stortte in. Zijn wereld stortte in, zijn mentale toestand stortte in, alles leek gewoon vernietigd te zijn voor hem. Het enige wat hij nog had, was zijn pasgeboren dochter in zijn armen, alsof Lydia haar leven was verloren om het door te geven aan zijn dochter. Zijn dochter leek ook niets op haar vader, ze had alle uiterlijke kenmerken van haar moeder.
Hij probeerde goed voor zijn dochter te zorgen, ondanks zijn zware verlies. Avarice had alle aandacht van haar vader nodig als pasgeborene, maar Booker was geen fantastische vader. Hij wist niet hoe hij voor haar moest zorgen en deed zijn best wel, maar zijn tijd ging vooral uit naar roken, drinken en gokken. Hij huurde een babysitter in de avonden en ging dan naar casino’s. Hij probeerde zijn verdriet weg te drinken en te spelen. Het was geen permanente oplossing, maar tijdelijke verlossing of niet: de achtbaan in zijn hoofd werd vertraagd.
Na bijna zes jaar was Avarice een jong kind geworden en had hij al zijn geld weggespeeld en kon hij niet alleen zijn huis niet meer betalen, maar moest hij ook de babysitter betalen en de mensen uit het casino, omdat ze nog zo veel geld van hem zouden moeten krijgen. Ook kon hij geen kleding, speelgoed of andere benodigdheden voor een kind meer betalen en had hij meer schuld dan de salaris die hij binnen kreeg. Hij had geen andere keuze meer en liet Avarice adopteren door een ander gezin, zodat ze niet in armoede hoefde te leven en ook niet bij haar gokverslaafde alcoholische vader.
Nadat ook Avarice uit zijn leven verdween, besefte hij zich pas wat hij had gedaan en op wat voor een manier hij zich had laten beïnvloeden door zijn gevoelens. Dingen die hij nooit had willen doen waren gebeurd: hij kon niet van de alcohol afblijven, hij was maar blijven gokken en hij had geen geld meer over voor zichzelf, voor zijn huis en voor zijn dochter. Hij had zijn eigen leven verwoest en hij kon er niet mee leven. In een opwelling van gevoelens pakte hij een dun stuk metaal, verhitte het en brandde zo ‘’AD’’ op de rug van zijn linkerhand.

Om zijn schulden af te lossen, besloot hij te zoeken naar een oplossing. Zijn baan als privé detective bood hem geen opties, omdat hij zijn kantoor werd uitgezet en hij niet genoeg geld verdiende. Daarnaast werd zijn gas en elektriciteit ook afgesloten, omdat hij dat niet kon betalen. Hij zag een vacature in de krant staan over een school genaamd ‘’Starshine Academy’’. Ze hadden een leraar Luchtmagie nodig. Booker had een lerarenopleiding Luchtmagie gehad en had het tot het derde jaar volgehouden, waarna hij ermee gestopt was, maar hij had wel meer dan genoeg kennis over luchtmagie en had ook genoeg beheersing. Het laatste jaar zou hem ook niets meer geleerd te hebben. Hij besloot te solliciteren in de hoop dat hij aangenomen zou worden en tot zijn verbazing werd hij geroepen voor een gesprek, waarna hij full-time aangenomen werd.

⊰ EXTRA STUFF ⊱
Theme: Click!
Voice: Click!

- Hij is van zijn gokverslaving en alcoholisme af, maar is nog steeds wel een roker
- Booker kan gitaar spelen en doet het vaak als hij zich verveelt
- Hij heeft vleugels ontwikkeld, maar vindt ze onpraktisch en zweeft liever met de lucht mee