Het was overduidelijk Kerst. En dat terwijl het officieel nog niet eens Kerst was. Eerste Kerstdag was pas over een week, maar het leek alle winkeleigenaren niet te schelen, want de versieringen hingen al weken in de vitrines. Alles zag er wel leuk uit; de lichtjes, de nep sneeuw, de sleeën en rendieren, heel leuk. Als je ervan kon genieten. Ike kon dat op het moment niet. Hij had zijn kraag omhoog geslagen in een poging de kou buiten te sluiten, maar de snerpende wind was genadeloos. Met zijn gehandschoende handen in zijn zakken gestoken en zijn muts tot zijn wenkbrauwen omlaag getrokken liep de witharige jongen tegen de wind in. Sneeuwvlokjes werden in zijn gezicht geblazen en plakten aan zijn jas vast. Even schoot de zin 'ieder sneeuwvlokje is uniek' door zijn hoofd. Nou, ze hadden wel allemaal één ding in het gemeen: Ze waren stront irritant.

Het was moeilijk Ike in zulk rotweer naar buiten te krijgen, maar een paar dingen wisten hem toch het kasteel uit te trekken om de drukke straten van Oak's Field te bezoeken. Kapotte snaren waren een van die dingen. Twee snaren waren tijdens het spelen op mysterieuze wijze geknapt, en de jongen had tot zijn grote spijt geen reserves meer liggen. Er zat dus niks anders op dan nieuwe halen, maar aangezien hij daar geen zin in had, had Ike het zo lang mogelijk uit proberen te stellen. Het lukte hem wel drie dagen om viool-loos door het leven te gaan. Vioolspelen werkte rustgevend voor hem en de laatste tijd was Ike nogal gestrest. Nu hij zijn viool niet meer had, had hij niks anders om zich écht te kunnen ontspannen, want lezen werkte niet zo goed als vioolspelen. Uiteindelijk had hij het maar opgegeven en was hij naar Oak's Field vertrokken.

Eenmaal aangekomen bij de muziekwinkel liet hij zich, zodra hij over de drempel gestapt was, tegen de muur vallen om even bij te komen. Poeh. Rotweer. Wat had hij een hekel aan sneeuw. En dan waren er ook nog die irritante bruggers die dachten dat het leuk was om andere, oudere leerlingen te bekogelen met hun stomme sneeuwballen. Nou, bij Ike moesten ze het niet doen. Helaas voor hem leken die bruggers hem als geweldig doelwit te zien en was het al meer dan eens voorgekomen. Na een diepe zucht liet de jongen zijn cyaan kleurige ogen door de winkel glijden. Alles zag er nog precies hetzelfde uit als de vorige keer, behalve dan dat ook deze winkeleigenaar zijn winkeltje opgevrolijkt had met kerstversiering. Zolang het allemaal niet in de weg zat, vond Ike het best.

De jongen duwde zich van de muur en liep door de smalle gangpaden naar de toonbank, die zich verder in de winkel bevond. Het zou echter nog wel even duren voordat hij daar kwam, want toen hij langs een tafeltje kwam waar een middelgrote neppe kerstboom op stond, bleef zijn voet achter iets haken. Ike zag een flits van felgekleurd cadeaupapier voordat hij struikelde. Met moeite wist hij overeind te blijven, maar zijn humeur leek van twintig trappen gedonderd te zijn. Met een blik die op moorden stond keek Ike om, om daar op de grond een cadeau te zien. Welke idioot legde er nou een cadeau in een gangpad? Eigenlijk onder een tafel met een kerstboom erop, maar diegene was duidelijk nogal een faalhaas en had het cadeau niet eens volledig onder de tafel gekregen...

"Is dit van jou?" vroeg Ike, na een paar seconden naar het cadeau gestaard te hebben. Hij keek op naar de persoon die het meest dichtbij stond, een diepe frons op zijn gezicht. Wat moest iemand met een cadeau? Wist hij veel. Wie legde er dan ook cadeaus in winkels waar hij-wist-niet-hoeveel mensen kwamen? Was dit een of andere Kerstgrap?

[ Dit topicje is voor het Naughty or Nice event, maar is ook open voor mensen die niet meedoen of hun cadeautje al hebben ;v; ]