Volledige naam: Maelynn Shae Oldwoods
Roepnaam: Mae
Geslacht: Vrouwelijk
Leeftijd: 16 jaar
Geboortedatum 7 januari
Moedertaal: Frans
Afkomst: Grenn
Dierlijke vorm: Zwaan
Geaardheid: Hetero

Magie:
Hoewel de moeder van Mae Lichtmagie beheert en haar vader Woudmagie, is Mae in tegenstelling tot haar drie zussen, die alledrie beide magiesoorten kunnen beheersen, alleen in staat Woudmagie te beheersen. Mae traint zichzelf dagelijks haar Woudmagie beter te beheersen en om sterker te worden, maar wanneer ze grotere spreuken gebruikt raakt ze nog steeds gauw uitgeput.

Built: Met haar 1.63 is Mae iets aan de korte kant, maar zelf heeft ze daar weinig tot geen problemen mee. Ze is slank, maar niet mager, en werkt hier hard voor door vaak te gaan hardlopen of andere sportieve activiteiten te ondernemen. Ze heeft ook zeer mooie rondingen; haar heupen zijn breed, maar niet té breed en hetzelfde geld voor haar schouders. Mae heeft slanke, mooi gevormde benen en haar borsten zijn een mooie grootte voor haar figuur en lengte.

Face: Mae heeft een hartvormig gezicht, met een kleine neus, grote, donkerbruine ogen en een smalle mond. Over haar neus en wangen zijn wat zomersproeten verspreid en wanneer ze lacht komen twee rijen rechte, witte tanden tevoorschijn. Mae draagt vrij weinig make-up, meestal wat alleen wat blush, eyeliner en mascara.

Hair: Het vrolijke gezicht van deze 16-jarige word omlijst door kastanjebruine lokken met een lichte slag erin. Mae's haar komt tot het midden van haar rug. Ze heeft een schuine, enigszins uitgegroeide pony en draagt haar haar vaak in een Franse staart. Ook is Mae vaak te zien met een losse vlecht, een staart of een knot. Bijna zelden draagt ze haar haar echt los, omdat ze dit niet zo prettig vind.

Skin: Niet alleen haar gezicht heeft sproeten; ze zijn ook te vinden op haar schouders, rug en bovenarmen. Mae heeft een zeer licht getinte huid en word snel bruin. Haar huid is egaal en de pubertijd lijkt haar nog niet bezocht te hebben in de vorm van pukkeltjes. Voordat Mae naar Starshine vertrok, heeft ze op haar onderarm deze tattoo laten zetten.

Clothes: Vaak gaat ze gekleed in skinny jeans, enkellaartjes, een bloesje en daarboven een gekleurd vestje. Hoewel Mae comfortabeliteit belangrijk vindt, let ze wel goed op of de kleding haar ook leuk staat. Met haar figuur kan ze echter zeer veel verschillende soorten kleren aan, dus meestal kan ze ook daadwerkelijk de comfortabele shirts, broeken en vestjes kopen zonder er als een slons uit te zien. In naveltopjes of andere veel onthullende kleding zul je Mae niet zien lopen, hoewel ze niets tegen shorts op een warme zomerdag of een fleurig, kort jurkje op een feestje heeft.  

Mae heeft een sprankelende, bubbelende persoonlijkheid. Ze is vaak opgewekt en optimistisch en maakt gemakkelijk en graag vrienden. Leren is iets waar de Wood Magician geen problemen mee heeft. Nee, ze vermaakt zich eigenlijk wel wanneer ze aan het leren is en dat is te zien aan haar uitstekende cijfers. Mae is ook nog eens zeer getalenteerd. Van jongs af aan heeft ze piano- en zanglessen gehad, wat resulteert in een geweldige stem, vaak gecombineerd met een knap staaltje pianospel. Maar achter deze bruisende, slimme meid is een onzekere jonge dame verstopt. Liegen? Dat kan ze, en tot haar spijt heeft ze dit al zeer vaak gedaan tegen de mensen van wie ze houdt. Mae is bang om te ver te gaan in relaties, vriendschappelijke en romantische. Ze is vaak nerveus, hoewel ze dit natuurlijk niet laat merken. Het perfecte meisje dat vele mensen zien is eigenlijk helemaal niet zo perfect. Mae heeft dingen gedaan waar ze zichzelf niet van kan vergeven. Door het masker dat ze van haar ouders altijd moest opzetten, door het altijd moeten op knokken tegen haar oudere zussen en door de constante lach die ze moest dragen wanneer ze visite had, is het voor Mae echter moeilijk toe te geven dat ze gebroken is. Ze houdt haar emoties allemaal binnen en heeft dit niet eens door.

Likes: Pianospelen, hardlopen, verven, lezen, chocola, katten, regen.
Dislikes: Strenge regels, ongemakkelijke stiltes, onweer, pestkoppen, eenzaam zijn.
Fears: Terug moeten gaan naar haar leven voor Starshine Academy, dierbaren verliezen, een teleurstelling zijn.

De familie Oldwoods is een zeer belangrijke donateur voor een van de grootste ziekenhuisketens van de planeet Grenn, die al decennia lang ervoor zorgde dat de keten zich staande kon houden. Daarnaast waren ze ook nog eens oprichter en hoofd van een van de populairste Grennse speelgoedwinkel. De Oldwoods zijn een van de rijkste Grennse families en alle zonen en dochters zijn getalenteerd, aantrekkelijk en hebben de knapste vriendjes, vriendinnetjes en echtgenoten. Mae was de vierde dochter van Elisa en Robert Oldwoods, die op het moment het hoofd van de familie zijn. Als vierde dochter zou Mae maar een klein beetje van de rijkdommen die de familie bezat krijgen, en het was onmogelijk het bedrijf over te nemen, aangezien haar oudste zus dat zou doen.

Al Mae's oudere zussen waren zeer mooie, getalenteerde meiden, en hoewel Mae zelf ook niet lelijk was, was ze in vergelijking tot deze schoonheden maar gewoontjes. Ook was ze minder getalenteerd: Haar pianospel was formidabel, maar dat was het dan ook wel. Een enorme factor die Mae 'minder' maakte dan haar zussen was het feit dat zij alleen Woudmagie beheerste, in tegenstelling tot haar zussen, die alledrie naast Woudmagie ook Lichtmagie hadden. Dag in dag uit heeft Mae met de beste Lichtmagiërs van de planeet geprobeerd de Lichtmagie in Mae wakker te schudden, maar hoe hard ze ook probeerde; het had geen zin. Mae zou dit in andere manieren moeten uitblinken.

Omdat de Oldwoods' zo rijk waren, kreeg Mae net als haar zussen privéles. Naast de gebruikelijke lessen, zoals wiskunde, Frans, de Algemene Handelstaal, geschiedenis en aardrijkskunde van alle planeten, leerde Mae ook latijns, leerde hoe ze de dansstijlen te beheersen en had ze paardrijd lessen. Dit alles om de hoge naam van de Oldwoods' in stand te houden. Als Mae niet in de les was, was ze wel bezig met de enorme bakken huiswerk die ze had gekregen, of was ze vriendelijk aan het lachend en vrolijk aan het zwaaiend evenementen aan het bijwonen. Vanaf de zijlijn. Zonder in de vrolijkheid en het evenement zelf deel te nemen. Doordat Mae niet naar een openbaren school ging, had ze in haar jeugd weinig tot geen vrienden. De enige vrienden die ze had waren de tekeningetjes in de zijlijn van haar schrift, die vrolijk lachend met nietszeggende ogen naar het hoge plafond keken.

Het was maar zwaar voor Mae, en hoewel ze zeer veel van haar ouders en zussen hield, waren haar glimlachen maar zelden echt. Om niet hopeloos of zwak over te komen, bleef ze knokken, bleef ze leren en bleef ze op zoek naar manieren om met haar zussen op één lijn te blijven, maar het was lastig. Mae's interesses lagen elders dan de grote zalen van de villa, of de ongemakkelijke jurken waarin ze danste met mannen die ze niet kende en niet wilde kennen.

Op haar vijftiende raakte Mae tijdens een parade de weg kwijt. Haar ouders hadden haar eventjes rond laten kijken op een van de vele markten die dag, en in de drukte was Mae al snel de koets uit het oog verloren. Terwijl ze haar weg terug probeerde te vinden naar de koets, die waarschijnlijk al verder gereden was zonder haar, overhoorde ze een gesprek tussen twee moeders. Ze bespraken een kostschool op een geheel eigen planeet, waar hun kinderen heen gingen. Geïnteresseerd en met een zeer klein, zeer gevaarlijk idee in haar hoofd naderde Mae de twee vrouwen en vroeg ze wat deze school dan precies was. De uitleg die ze kreeg deed haar mond openvallen, hadden haar ouders en docenten er niet ingeboord ten alle tijden er goed uit te zien. Het idee van een school zonder ouders en met zoveel vrije tijd en ruimte was iets waar Mae naar snakte en zonder dat ze het in het begin doorhad was ze informatie en aanmeldingsformulieren voor de school aan het verzamelen.

Ze wist echter dat haar ouders haar nooit zouden laten gaan, en dus ging ze, zodra ze doorhad waar ze mee bezig was, heel stiekem te werk. Ze meesterde het uit huis glippen binnen no-time en wist met slimme leugens en smoesjes onder haar lessen uit te komen. Met haar overbekende achternaam was het niet moeilijk om aan de informatie en papieren te komen die Mae nodig had, en met haar intelligentie was het invullen van deze papieren een eitje. Pas toen Mae een brief kreeg waarin stond dat ze aangenomen was tot Starshine Academy, werd het écht lastig. Doordat er altijd bedienden en medewerkers door de gangen liepen en de beveiliging rond het huis zeer goed was, was het bijna onmogelijk het huis uit te glippen. En toch was dat het enige wat Mae kon doen. Ze kon het niet langer aan tegen haar perfecte zussen op te moeten knokken, echt niet.

En dus, op een zaterdagnacht, besloot ze maar gewoon een poging te wagen. Met de belangrijke spullen in haar koffer en een grote schoudertas glipte ze rond twee uur 's nachts haar kamer uit. Wonder boven wonder werd ze niet gesnapt terwijl ze zich door de lange gangen naar de voordeur begaf, maar toen ze dit grote, houten ding opende, hoorde ze achter zich een stem. "Madame?" klonk het. Het leek alsof Mae's hart een slag oversloeg en met het angstzweet over haar rug sijpelend keek ze om. Een paar meter van haar vandaan stond de butler; Een oude man die zo ongeveer zijn hele leven loyaal was aan de Oldwoods familie. "Please," mompelde Mae met gebroken stem als antwoord, een vermoeide, verdrietige blik op haar gezicht. Even was het stil. En toen draaide de butler zich naar het alarmsysteem en tikte een code in. Het rode lampje doofde en Mae wist wat dat betekende: Het beveiligingssysteem was uitgeschakeld. Ze kon het terrein af zonder het alarm te doen ringen. Met een knikje van zijn oude hoofd zei de butler zijn vaarwel, en de knik werd beantwoord met een opgeluchte, vermoeide glimlach. En toen sloot Mae de deur achter zich en glipte ze van het terrein af als een dief in de nacht.

Die nacht bleef ze slapen in een van de hotels in het dorp en de volgende ochtend vertrok ze naar de grote stad om daar in een shuttle naar Starshine Acadamy te gaan. Onderweg maakte ze echter een stop om een tattoo op haar onderarm te laten zetten. Ze wist wat haar vader van tatoeages vond: Schandalig. En oh wee als een van zijn dochters er ooit een zou laten zetten... Toen Mae haar kersverse tattoo in de spiegel bekeek, voelde ze voor het eerst pas alsof ze haar familie verraden had. Weglopen... Hoe hard de Oldwoods' ook zouden proberen het in de doofpot te stoppen, geheel geheim zou het niet kunnen blijven. Ze zou een schande voor de familie zijn; een beurse plek in een perfecte, rode appel. En toch keerde ze niet terug. Toch stapte ze laat in die middag in de shuttle op weg naar Starshine Academy.

Tot op de dag vandaag volgt Mae daar nu les, en hoewel ze veel gelukkiger is dan thuis, knaagt het schuldgevoel en het verdriet nog dag en nacht aan haar. Of haar ouders wisten waar ze was wist Mae niet. Of ze ooit terug zou kunnen gaan was al helemaal een groot mysterie voor Mae, maar ze was niet van plan dat binnenkort op te gaan lossen.