Xavier Slade

GENERAL
FULL NAME: Xavier Slade [ voormalig Suleyman ]
ALIASES: Xavier, Xav, alles waar men mee opkomt
AGE: 17 years old
DOB: 11/11/1997
POB: Gren, in een van de grotere steden
CURRENT HABITAT: Erd
MAGIC: Woud en duistere magie
MAGIC USAGE: Als halfbloed Grenaan en halfbloed Shadraan heeft Xavier de toegang tot beide magiesoorten. Hij mag in Erd opgegroeid zijn, maar dat betekent niet dat hij aarde magie kan beheersen. Integendeel, hij heeft geen enkele affiniteit met aarde magie.
Zijn primaire magiesoort is duistere magie. Zijn magie neemt de vorm aan van pikzwart zand wat hij kan gebruiken als middel om aan te vallen. Hij kan er veel dingen mee, kan het vormen naar zijn wil, kan het materialiseren of er verschillende waarden aan geven - bijvoorbeeld: hij kan je praktisch verpletteren door zijn magie zo te manipuleren dat zijn magie druk gaat zetten op bepaalde dingen, tot op vernietigende schaal. Hij heeft veel truukjes en is zich nog steeds aan het ontwikkelen. Op magie-gebied is hij dus erg sterk - hij zit praktisch op niveau van de zesdeklassers - en daarom vormt hij vaak een gewaagde tegenstander.
Er zit alleen een keerpunt aan zijn magie. Zijn lichaam moet vitaal en sterk genoeg zijn om deze magie te houden. Zijn magie is vernietigend voor zijn omgeving, maar het is ook vernietigend voor zijn lichaam. Als de magie niet in een sterk organisme kan leven, zal het het organisme aanvallen. Dit is Xavier's grootste probleem, want zijn levensstijl geeft hem niet genoeg vitaliteit om de magie te behouden. Hij is vegetariër en mist al de nutriënten van vlees, maar hij neemt ook geen supplementen om dit aan te vullen. Ook eet hij maar weinig, waardoor hij tekort komt aan veel belangrijke stoffen, en hij heeft weinig spieropbouw. Zijn lichaam is niet sterk genoeg, waardoor de magie soms tekeer kan gaan. Soms ligt hij nachten wakker door gruwelijke pijnen in zijn lichaam, soms kan hij zich plotseling licht in het hoofd voelen en soms krijgt hij zelfs lichtelijke moeite met ademhalen. Ook kan het zo zijn dat hij plots controle verliest over zijn magie en het gewoon tekeer gaat op iets, zonder dat Xavier dat wilt. Zijn magie is dus een geschenk maar tegelijkertijd een vloek.

Zijn secundaire magie soort brengt hem in minder problemen. Hij weet hoe dominant zijn duistere magie is over zijn woud magie, wat de reden is dat hij flora niet zo goed beheerst. Zijn duistere magie doodt de flora meestal of hij krijgt een product genaamd ''Dark vines'', wat planten zijn die bestuurd worden door duistere magie. Soms komen er zelfs horror-achtige vleesetende planten uit zijn creaties. Daarom laat hij de flora kant liggen en richt zich meer op de fauna. Sinds hij klein was, kon hij de stemmen van dieren al horen. Er was geen spreuk nodig, het was een gave die hem geschonken was - als je terug gaat naar zijn roots, hebben enkele leden van de Harris familie - zijn biologische familie - ook beschikking over dezelfde gave. Hij kan de stemmen van dieren horen en weet wat ze zeggen, maar kan er niet op reageren omdat de dieren hem niet verstaan. Daarom wilt hij ook nog verder leren op het dierencommunicatie-vlak.

ORIËNTATION: Bi-seksueel, maar aromantisch.
FACECLAIM: Undefined.
PLAYLIST:


INNER
Onvoorspelbaar / Intelligent / Creatief / Sterk / Afstandelijk / Fel / Temperamentvol / Onsympathiek / Haatvol / Agressief / Genadeloos / Wraakzuchtig / Roekeloos / Grenzeloos

De eerste indruk die je van Xavier zal krijgen, is dat hij erg lastig te peilen is. Zijn stemming gaat heen en weer als het weer, constant in verandering en constant niet te voorspellen. Hij heeft een schommelend karakter tegenover anderen, kan op het ene moment redelijk sympathiek zijn maar op het andere moment je totaal afwijzen. Niemand weet echt hoe hij zou reageren op een ander, daarom is Xavier erg lastig om mee om te gaan. Zijn gedachten en emoties zijn een wervelwind en men moet oppassen om niet meegetrokken te worden.
Een aantal dingen zijn wel duidelijk over de jongen: Hij is erg intelligent en getalenteerd. De jongen kan logisch en rationeel denken en heeft veel kennis in zijn hoofd zitten - hij kiest er alleen niet altijd voor om dit te gebruiken. Hij denkt vaker buiten zijn grenzen, veel creatiever dan echt logisch. Hij bedenkt dingen liever dan zelf echt een vaste lijn te volgen en heeft daarom ook zo'n talent voor magie. Hij experimenteert er altijd mee, probeert nieuwe dingen uit en creëert vaak zijn eigen truukjes. Niet allemaal even goed, maar zo houdt hij zich wel bezig.
Verder is de jongen erg sterk en hard. Het komt bijna nooit voor dat hij zich kwetsbaar opstelt en komt nog minder voor dat hij breekt door toedoen van anderen. Hij is steenhard en laat dingen hem niet overmeesteren. Ook al richt je hem veel pijn aan, hij zal opstaan en verder lopen zonder ook maar een traantje te lozen. Zo is hij nou eenmaal, een sterk figuur in een harde en wrede wereld.

Tegenover diezelfde wereld heeft de jongen een groeiende haat. Hij heeft een hekel aan de wereld, aan mensen en aan de dingen die hem in de weg zitten. Hij vindt de mensheid een wreed en arrogant ras, altijd gericht op het eigen welzijn en nooit op die van de omgeving. Hebzuchtig, hooghartig, altijd van mening dat ze het juiste doen. Hij heeft een hekel aan de natuur van de mens en is daarom ook niet sociaal bezig met ze.
De jongen is erg afstandelijk van zijn medemens en het lijkt bijna alsof hij gewoon bang is om banden te leggen met mensen. Dat is hij niet, hij heeft er enkel de behoefte niet voor. Hij wilt zich niet aan anderen binden en zal zich altijd op een afstandje van de ander begeven, gewoon omdat dat veiliger voelt, beter voelt. Hij is niet erg sympathiek en heeft geen empathische gevoelens tegenover anderen. Dat klinkt vaag, maar het is dat hij niet met de ander meevoelt. Hij kan zich niet in anderen verplaatsen, heeft geen enkel gevoel van schuld als de andere zich naar voelt en hij zal ook niet begrijpen waarom de andere kwaad is. Of nou ja, hij zal het wel begrijpen, maar hij zal er niet beïnvloed door zijn - hij zal enkel weglopen.
Verder is Xavier erg fel en temperamentvol en agressief. Het is makkelijk om hem kwaad te maken en als hij dat is, is hij een agressieveling. Hij zal vast wel een keer uithalen naar de andere, degene fysiek pijn doen of gewoon nadenken over een of ander sluw plan. Hij is ook erg roekeloos, dit zorgt ervoor dat hij soms gevechten aangaat die hij niet kan winnen. De jongen heeft geen grenzen en kan soms ook zo erg in wraak opgaan dat hij zichzelf helemaal vergeet.
Al met al is Xavier mentaal erg ongezond. Het zal ook niet lang duren voor er wéér iets in zijn hoofd knapt en hij nog dieper in de put zakt. Hij zit altijd vast in dezelfde neerwaartse spiraal en dit maakt hem mentaal erg instabiel.

OUTER
Eerste indruk: Schijn bedriegt is een erg goede omschrijving voor Xavier’s uiterlijk. Uiterlijk geeft vaak wel een redelijke impressie van een persoon weer, maar Xavier’s uiterlijk is een leugenaar.
Dagelijks heeft hij een kalme uitdrukking op zijn gezicht, wanneer hij dus niet geïrriteerd is. Hij lijkt met zijn kalme uitdrukking op een redelijk vredig persoon en zijn houding helpt daarbij. Redelijk ontspannen, niet te statisch of recht. Als men de tijd neemt om naar hem te kijken, kan er gezegd worden dat de jongen nog best mooi is.
Haar: Hij heeft wit halflang haar, waar hij ’s ochtends weinig moeite voor hoeft te doen omdat het bijna altijd wel charmant op zijn plek valt.
Ogen: Zijn ogen zijn groen, diepgroen, als de bladeren aan de bomen. Ze hebben een redelijk grote vorm en in tegenstelling tot zijn haar, zijn zijn wimpers gewoon zwart.
Huid: Zijn huid is erg bleek en hij heeft als een soort natuurlijke versiering sproetjes over zijn neus. Het stoort hem niet zo, hij vindt zelf dat het wel wat toevoegt. Er zijn echter wel imperfecties aan zijn huid, hij heeft een aantal littekens op zijn lichaam, variërend in grootte en dikte.
Bouw: Xavier’s lichaam is in verhouding met andere jongens maar smalletjes en redelijk klein (hij is maar 1,68 in lengte). Hij heeft wel wat spierbouw, maar het is niet heel zichtbaar. Alleen zijn benen hebben duidelijk zichtbare spieren, wat komt door het vele rennen en springen in zijn jeugd.
Kledingstijl: Zijn kledingstijl is wat gemixt. Hij draagt wat hij fijn vindt en het maakt hem niet zo uit wat hij ’s ochtends uit de kast trekt. Zijn kleuren zijn donker met veel bruintinten, maar hier en daar wat groen en goud. Hij heeft niet een vaste stijl, maar hij zorgt er vaak wel voor dat hij zich fijn kan bewegen in de kleding.
Reference:

Spoiler:

HISTORY
Alles hoort op zijn leeftijd. Dat geldt voor vele dingen in het leven, dingen die zulke drastische veranderingen kunnen maken op de onjuiste leeftijd, de onjuiste tijd en de onjuiste plaats. Grace Harris beleefde dit op haar eigen manier. Zwanger op haar 17e, haar vriend die haar in de steek had gelaten. Geen diploma, geen baan, geen steun van haar ouders, niks. Ze had weinig opties voor haarzelf en haar kind open staan en ze had maar drie keuzes die ze kon maken: 1, adoptie, 2, abortie, of 3, het kind houden.
Zij koos voor adoptie, uiteindelijk, omdat ze niet de dood van een baby op haar geweten wou hebben. Ze wist dat ze niet voor de baby kon zorgen en ze daar verder ook geen steun bij zou krijgen, immers moedigden haar ouders het idee van adoptie alleen maar aan. Zo gezegd, zo gedaan. De adoptieformulieren waren al snel ingevuld en er was al vlug een familie die de baby zouden adopteren. Grace was hier tevreden mee, maar het deed haar ook verdriet, omdat ze haar eigen vlees en bloed moest wegdoen omdat ze het financieël niet aan kon en ze de baby nauwelijks een toekomst kon bieden.

De Erdse familie Suleyman kwam al vlug aan in het ziekenhuis toen Grace aan de weeën leed. Ze waren bij de geboorte van de baby en toen het gedaan was, hielden ze een kleine spierwitte baby in hun handen. Het was een jongen, iets wat ze niet hadden geweten, omdat ze zich wouden laten verrassen. Grace was degene die de naam mocht kiezen, puur uit respect van de familie voor het dragen van hun adoptiekind. De baby kreeg de naam Xavier. Xavier Suleyman.
Nawale Suleyman en haar man Aariz Suleyman namen de baby mee naar hun woonplaats, namelijk Zuid-Erd. Het was een klein dorpje waar ze woonden dat aan de woestijn grensde. Het was een niet al te rijk dorp en de familie was zelf ook niet heel rijk, maar ze maakten er het beste van. Nawale en Aariz hadden al een tijd lang een kind gewild, maar Nawale was onvruchtbaar verklaard door de dokter, dus een kind zat er voor hen niet in. Waarom een halfbloed en niet eens een Erdse? Omdat Nawale en Aariz niet van de segregatie waren. Ze wouden juist de familie verrijken met een nieuw soort persoon, ander bloed.
Xavier werd echter maar raar aangekeken in de familie. Hij was blank, had wit haar en felle groene ogen, terwijl de familie Suleyman een donkere huid had en donker haar en ogen. Hij was een half Grenaans en half Shadraans, zijn familie bestond uit alleen maar volbloed Erdsen. Er zat een groot verschil tussen Xavier en de familie, maar op een gegeven stopte het staren en het discussiëren. Van acceptatie, echter, was geen sprake. Hakim en Aariz voelden daarom een zekere klif tussen hen en de rest van de familie ontstaan en niets wat ze daaraan konden veranderen.

Op de basisschool van Xavier was er ook nauwelijks acceptatie, eerder discriminatie. Op de eerste dag al viel hij compleet buiten de toon vanwege zijn magie soorten en zijn uiterlijk. Alle kinderen kwamen van dezelfde cultuur, hadden dezelfde uiterlijke kenmerken, gewoonten en magie soort. Xavier, met zijn bleke uiterlijk, zijn woud en duistere magie en zijn andere gedachtegang, was het lelijke eendje van de klas. Iedereen keek hem vreemd na, zelfs de leraren dachten ''wat doet hij nou hier?''. Hij werd niet echt zwaar gepest, hij kreeg wel vaak woorden naar zijn hoofd geslingerd en er werd vaak gediscrimineerd. Hij was altijd de laatste die gekozen werd tijdens gymlessen, hij was altijd de jongen die alleen zat op een schommel. Week iemand van de gewoonte af, dan werd diegene ook buitengesloten. Kinderen zijn gemeen en Xavier werd daar de dupe van, daarbij werkten zijn verlegenheid en de ouderwetse manier van kijken van het kleine conservatieve dorpje niet in zijn voordeel.
School was dus niet bepaald plezierig voor Xavier, maar gelukkig hoefde hij er niet lang te zitten. Thuis was het iets fijner voor hem, ook al waren zijn ouders redelijk streng voor hem. Ze vonden een goede opleiding belangrijker dan wat dan ook en zetten dat op de eerste plaats voor hem. Hij moest bij thuiskomst altijd eerst zijn huiswerk maken, dat laten controleren en daarna mocht hij pas iets anders doen. Zijn cijfers moesten altijd boven de acht blijven, lager tolereerden ze niet. Hoewel Xavier ook maar een kind was en plezier wou hebben, deed hij toch wat hem gevraagd werd. Hij had er niet veel moeite mee, hij leerde en werkte snel, dus hij was vaak redelijk snel klaar en dan kon hij weer doen wat hij wou - kalligraferen, lezen, de dieren onderhouden.

Zijn ouders spraken dan misschien continu over dat hij een goede baan moest krijgen zodat hij niet zo arm als hen zou worden in de toekomst, maar het geld bleef in grote hoeveelheden wel binnenrollen. Zijn moeder werkte met aardewerk en zijn vader leverde haar producten af, maar kwam terug met meer geld dan hij eigenlijk had moeten verdienen. Op oudere leeftijd vond Xavier dit vreemd, zeker omdat ze niet zo arm waren als zijn ouders hem wijs maakten. Op een bepaalde leeftijd nam zijn vader hem mee op zijn kameel door de woestijn en ze kwamen bij een markt. Xavier kende de markt, hij was er vaker geweest om zijn vader te helpen met het halen van spullen. Deze keer was dat echter niet de bedoeling. Zijn vader wees hem op een vrouw die haar tas open aan haar zij had hangen, terwijl ze bezig was met zakken vol voedsel dragen. Het had een hoop aanmoediging nodig van zijn vaders kant, maar uiteindelijk stak Xavier zijn hand in de heuptas en kwam terug naar zijn vader met een portemonnee en een gigantisch schuldgevoel.

Dat schuldgevoel vervaagde met de tijd, terwijl zijn vader zijn zoon de manieren van diefstal leerde. Eerst kon Xavier het nauwelijks verwerken: zijn vader was een crimineel! Maar over tijd raakte hij er van overtuigd dat het voor hun welzijn was, anders zouden ze niet eens een dak boven hun hoofden hebben. Xavier was klein, jong en werd minder snel verdacht van diefstal, zijn vader vond daarom dat hij het moest doen. En dat deed hij.
Toch bleef het hem achtervolgen en dat toonde zich in zijn studieresultaten. Hij voelde zich niet alleen schuldig, maar ook was hij bang dat mensen hem zouden verdenken van de diefstallen. Elke klop op de deur zorgde voor een paniekaanval met de gedachte dat de politie hem kwam halen, elke langdurige staar leek verdacht, alsof de persoon wist wat hij uitspookte. Zijn cijfers zakten en zijn ouders waren hier zeer ontevreden mee. Ook durfde hij steeds vaker niet te stelen, wat zijn vader niet beviel. Op een gegeven moment barstte Xavier uit naar zijn ouders toe, uitte dat hij het niet meer wou doen, maar dat zorgde voor een verkeerde reactie. Zijn vader sleurde hem mee naar een kast en sloot de jongen op. Xavier was al licht claustrofobisch, maar dit maakte het erger. Hij ramde op de deur, schreeuwde in paniek, probeerde de kast te breken, maar mocht er niet uit voor een bepaalde tijd. Hij raakte zo erg in paniek dat iets zwarts op de deur ramde, maar hij kon niet identificeren wat. Toen zijn vader hem eruit liet, probeerde Xavier naar zijn moeder te gaan voor troost, maar die reageerde onsympathiek en sloot de jongen juist buiten, zeggend dat het hem hard maakte.

Om niet vaker opgesloten te worden - want dat gebeurde nog steeds als hij iets verkeerds deed, besloot Xavier zijn vader's wil te volgen. Alles wat zijn vader hem vertelde of opdroeg, werd opgevolgd. Hij deed het stelen geleidelijk, liet er altijd een dag of twee tussen voor hij een nieuwe diefstal pleegde. Het duurde helaas niet lang voor hij ontdekt werd. Hij koos de verkeerde persoon, de verkeerde plaats en dat zorgde ervoor dat hij faalde. De man merkte dat hij zijn portemonnee wou stelen en pakte Xavier uit reflex vast, duwde hem tegen een muur, maar hier schrok Xavier zo erg door dat er een zwarte stroom vrij kwam die de man tegen de muur drukte. De rook die zich vormde, was oncontroleerbaar, volgde Xavier's paniek en angst. Met luid gekraak stopte het, waarna het lichaam van de man met een plof op de grond landde, misvormde schedel, bloedend uit zijn oogkassen.

In shock werd de 12-jarige meegesleept naar zijn huis, waar zijn ouders de deur openden en plots de politie met Xavier voor zich hadden. De spetters bloed op Xavier's kleding zeiden genoeg. Toen Xavier zijn moeder wou knuffelen, deinsde zij terug. Waar Xavier sympathie en geruststellende woorden wou, liet zij niets daarvan zien. Haar woorden waren: ''Ik wil dat gedrocht niet in huis hebben.''
Xavier kon niet geloven wat ze zei. Hij wist dat hij haar teleurgesteld had en dat hij slecht was geweest, maar dit raakte hem diep. De politie nam de huilende Xavier mee en lieten hem achter in een institutie voor probleemkinderen. In het instituut werd geconstateerd dat hij gevaarlijk was door zijn nog ongecontroleerde magie. Hij werd in een aparte kamer gestopt, waar hij regelmatig met een psychiater in gesprek kwam.

Een jaar later mocht hij het instituut verlaten. Het instituut had een positief resultaat moeten hebben op hem, maar het tegenovergestelde was gebeurd, iets wat niemand had voorzien. Toen hij onderweg was naar huis, wist hij dat een drama zou losbarsten, dat zijn vader hem niet licht zou gaan behandelen. Immers had hij door alle gebeurtenissen de ware gezichten van zijn ouders gezien.
Xavier besloot na de confrontatie te slapen met een mes onder zijn bebloede kussen.

De naam van de familie was vuilgemaakt door Xavier's daad. Ondanks dat Aariz in zijn tijd al een hoop criminele daden had verricht, verspreidde het verhaal van Xavier zich als een lopend vuurtje. Al vlug werd de waarheid omgedraaid in een verhaal over dat Xavier een moordenaar was, een psychopaat, iemand die zijn verstand was verloren. De familie Suleyman was in rep en roer en elk gerucht dat verspreid werd, zorgde voor een zekere frustratie bij zijn vader.
Xavier kon niet normaal naar school toe, kon niet eens normaal over de markt lopen zonder dat mensen hem nakeken. Zijn wonden en blauwe plekken werden gezien als self-harm en zijn leraren boden hem allerlei soorten therapieën aan, wat Xavier allemaal af wees. De kinderen van zijn school waren óf bang voor hem, of besloten dapper te doen en hem te bekogelen met stenen terwijl hij op weg naar huis was. Stenen, stokken, vuisten, hij kreeg het allemaal naar zich toe geslingerd onder beschuldigingen, vuile woorden en gelach om zijn toestand - om hoe de grote moordenaar Xavier ineenkromp als een zwakkeling. Zijn magie werd in de tussentijd steeds wilder door Xavier's woede jegens alle misverstanden en vooroordelen, waardoor hij nog wel eens wat sloopte om zich heen. Op een gegeven moment had hij er genoeg van en barstte hij uit in woede tegen een klasgenoot, wat ervoor zorgde dat zijn magie los ging en het klaslokaal ruïneerde, samen met twee klasgenoten.

De klasgenoten hadden ernstig letsel opgelopen. Op die school kwam hij nooit meer terug. Meer namen werden aan de jongen gegeven, meer mensen vermeden hem. De woede werd hem teveel en hij begon langzaam maar zeker steeds meer van zich af te bijten. Hij knapte. Hij weigerde zijn taakstraf uit te voeren, hij kwam steeds later thuis, hij durfde tegen zijn vader te schreeuwen en durfde hem aan te vallen en al die acties zorgden voor meer opsluiting en meer mishandeling. Het duurde niet lang voor die kast ook aan diggelen vloog en zijn haat nog meer groeide.
Hij begreep niet wat hij nog thuis deed, voelde dat hij daar niet meer hoorde. Daarom pleegde hij meer diefstallen in verschillende steden, met geweld of geen geweld - hij was toch al crimineel, wat maakte het uit - om geld te sparen voor zichzelf zodat hij later in een eigen huis kon wonen. Hij was dan wel 14, bijna 15 tegen die tijd, maar hij kon beter vooruit sparen, tot het nou maar net bleek dat zijn ouders hem afstonden. Echter, toen hij in het internaat voor probleemkinderen werd gegooid, ergens in zuid-Erd, was hij compleet niet verdrietig. Hij was blij dat hij weg was bij zijn ouders, was blij dat hij die gezichten niet meer hoefde te zien. Het internaat was zelf niet al te fijn. Hij kwam typjes tegen die niets anders dan problemen betekenden, problemen waar Xavier uiteindelijk mee om moest gaan. Hoe intolerant en haatdragend hij was geworden, toonde zich in het verdrinken van een individu in een badkuip, de overschrijdingen van zijn curfews - te laat thuiskomen met bloed onder zijn nagels of blauwe plekken, zijn willekeurige vandalisme in het huis en de giftige woorden die hij uitspuwde naar vrijwel iedereen. Hij werd van internaat naar jeugdgevangenis naar internaat verplaatst, maar niets of niemand kon hem nog redden.

Uiteindelijk besloot zijn huidige internaat hem naar SSA te sturen - nu hij eindelijk wat gedimd is, zodat hij zijn magie kon leren beheersen en nog enige kans kreeg op een betere toekomst. Zijn magie beheerste hij al prima, hij had genoeg geoefend in de tijden dat hij NIET verscheen voor zijn curfews, en ergens vond hij educatie nooit nodig. Toch besloot hij te gaan, om te kijken wat de school hem te bieden had. Het kon geen kwaad...
Het kwaad was immers toch al genoeg gedaan.

Family &nd Friends
Family
Unknown biological father
Grace Harris;; Biological mother [unknown condition]

Aariz Suleyman;; Adoptive father [alive]
Nawale Suleyman;; Adoptive mother [alive]

HEADCANONS

Likes: Flora en fauna, stilte, kalligrafie, henna, boeken, thee, de geur van kaneel en zoethout, druiven, mensen pesten, vechten, wapens, de kleur rood.
Dislikes: Mensen, emoties, zwakkelingen, koud weer, vuur, kleine ruimtes, zijn lichaam, zoete dingen, vlees, discriminatie - al discrimineert hij zat, want hypocriet, kinderen, baby's, romantiek, esthetica, woordgrappen, en nog veel meer.

- Hij heeft meerdere complexen gekregen, maar waar hij vooral last van heeft: Zwakte tonen. Hij haat het om zich zwak op te stellen en wilt niet dat anderen zijn zwaktes of zwakke momenten zien, want hij weet dat mensen dit tegen hem kunnen gebruiken. Daarom is hij iemand die zijn hoofd hoog houdt, zijn emoties achter slot en grendel en gaat hij nooit een gevecht uit de weg. Dit kan leiden tot exessief roekeloos gedrag en een opkropping van emoties, die er in een keer kunnen uitbarsten.

- Xavier kan erg goed met inkt en een kwast overweg. Hij heeft kalligrafie van zijn moeder geleerd en heeft dit verder uitgebreid, waardoor hij nu ook tattoeage-designs kan creëren.

- Zijn lievelingsdier is een slang. Hij heeft zelf ook een slang, namelijk een witte. Zijn naam is Valarak, Xavier had hem gevonden in de woestijn toen zijn kameel bijna op hem ging staan, maar hij nog net zijn geschreeuw kon horen. Valarak vertrouwde hem uiteraard niet, maar Xavier maakte duidelijk dat hij hem verstond, dat hij hem niets wou doen en dat hij hem uit de woestijn zou halen - sinds Val daar geen maaltijd kon vinden.

- Hij is half Shadraans en half Grenaans. Dit komt door zijn moeder die Grenaans is en zijn onbekende vader die blijkbaar Shadraans was.

- Xavier is vegetarisch in verband met zijn dierencommunicatie-gave, maar ook door zijn liefde voor dieren.

- Hij wilt later de archeologie in gaan en anders gaat hij voor slangentemmer.

- Xavier bijt veel op zijn onderlip als hij nerveus of gespannen is, dat resulteert ook vaak in dat zijn onderlip rood of kapot is.

Lemoncons (because why the fuck not):