Een heel tijdje zat Lightning uit het raam te staren. Vandaag was de dag dat Light haar weddenschap moest nakomen. Ze had gisteren namelijk om iets duurs gewed, en hetgene dat ze daarvoor moest doen is vrij simpel, als je het juist deed natuurlijk. De kans was zeer groot dat ze ontdekt zou worden.
Degene die haar zou kunnen ontdekken was dan ook zeer machtig en slim. Daarom zat Lightning dan ook te wachten tot het donker was. Een zwarte schim dat uit de toren van vrouwe der duisternis kwam trok Lightning haar aandacht. Lichtjes kneep ze haar ogen tot spleetjes om te zien wie het was. Na nog eens goed te hebben gekeken kon ze de schim onderscheiden als Q.
Blijkbaar moet de legendarische magiër ergens naar toe. Is te beter voor Lightning, nu zou ze niet betrapt kunnen worden. Zonder nog te aarzelen staat ze recht, pakt haar leren vestje en gaat dan haar kamer uit richting de toren. Voor de eerste trede van de toren sloot ze haar ogen en nam wat magie van Duvessa over, haar ogen lichten dan ook voor een seconde naar bloedrood. haar aura trilde even en wordt dan meteen duisterder.
Nadat dat gedaan was stapte ze zo stil mogelijk naar boven, je weet maar nooit dat ze onverwacht terug zou komen. Light wou lieer niet betrapt worden. De deur deed ze langzaam open om dan met haar hoofd erdoor te kijken om te zien en zeker te zijn dat er niemand meer was. Haar spieren ontspanden zich lichtjes. Toch kon ze het niet laten om voor een tweede keer rond te kijken om zeker te zijn. Pas dan ging ze de vertrekken binnen. Lightning fronste even, waar was de beveiliging? Ze wist namelijk dat het onmogelijk was om in de toren van Lilith te gaan doordat er een zeer sterke kracht je tegen hield, hier niet... Het wekte Light haar wantrouwen op.
Rustig stapte ze de kamer rond, op zoek naar een ding dat ze kon meedoen als bewijs voor haar vrienden, dat ze wel degelijk binnen was geraakt. Lang bleef ze niet stil staan om het interieur te bewonderen. Dit wou ze gewoon zo snel mogelijk achter de rug hebben. Al snel zag ze iets op een bureau liggen dat ze kon meenemen. Een glazen bol met duistere magie in. Ze zal het morgen heus wel weer terug brengen. Dit zal wel voldoende bewijs zijn. Nadat ze het in haar tas had gestopt draaide ze zich om, om dan verstijft stil te blijven staan.
Door Duvessa haar perfecte zintuigen voelde Lightning iemand anders naderen. Meteen rende ze dan ook naar de dichts bijzijnde deur. Damn, een kleerkast. Zonder enige andere keus ging ze er maar in en deed de deur op een kier om erdoor te kunnen kijken. Een schaduw van een man kwam in Q haar vertrekken binnen

shit

(Valkenhayn)

Muziek
Wat een heerlijke zomerse dag was het toch...Valkenhayn liep met een statige pas door de tuinen van Starshine. Wat was het toch fijn om een wandeling op zijn tijd te maken. Madam Queralena was toch voor zaken op Shadra..kon hij net zo goed van de gelegenheid gebruik maken. Zijn meesteres wist immers dat ze altijd op hem kon rekenen. Hij had daarom ook de bescherming maar gelaten zoals het was. Hij was immers maar even weg, en niemand zou het toch ook maar in zijn hoofd halen om in te breken bij een legendarische magiër. Hij keek op zijn zakhorloge. Good heavens! Tien voor 5..bijna thee tijd..tijd om terug te gaan. Er verscheen een zwart portaal achter hem. Hij draaide zich om, en ging hier doorheen. Het portaal transporteerde hem naar de vertrekken van zijn meesteres. Hij liep naar het keukentje om thee te zetten. Hij gebruikte het gewoonlijke recept. Shadraanse rozenbladeren, gemixt met het zaad van de Ertse Volzaadeik voor de zoete smaak en een vleugje Raziaans Citrussap voor een zuur tintje. Perfect voor de namiddag. Pas toen hij met zijn thee de kamer binnekwam rook hij een onbekende geur. Hij snoof even. Ja...er was een indringer in de vertrekken van zijn meesteres. Bij Fenrir nog aan toe...wat was hij weer dwaas geweest...natuurlijk zouden juist nu stervelingen proberen in te breken...Hij zuchtte, en nam een slok van zijn thee. Deze openbaring bederfte wel de smaak van zijn thee nu. Hij zette de thee op tafel en rook toen weer. Zijn wolven zintuigen roken inderdaad een menselijke geur..met ene licht dierlijk tintje. Hij maakte een barrière voor de deur en de ramen, mocht de indringer ontsnappen. Hij liep de vertrekken van zijn meesteres in, en keek naar de klerenkast. De indringer zat daarin. Hij liep hiernaar toe, en deed de deur open. Een meisje met een kristallen bol in haar handen zat erin. Valkenhayn glimlachte lichtelijk. Wat een...leuke situatie was dit. "Jongedame, verklaar je nader voordat ik u linea recta naar de hoofdmeester stuur voor inbreken." hij keek indringend naar het meisje en toen naar de bol die ze in haar handen had.