Bah.
Had zij weer.
Dit gebeurde nou keer op keer.
Waarom?
Lag het aan haar?
Was zij gewoon te stom?
Iedereen om haar heen had relaties, had het te druk met elkaar.
En daarmee was Lucy echt helemaal klaar.

Ze had ze niet nodig.
Nee echt, vrienden waren overbodig.
Vastbesloten pakte Lucy haar mooiste en vooral krapste kledingstuk.
En vertrok dan met een ruk.
Make-up op haar gezicht, een best mooi gelaat.
Ja, de jongens zouden omkijken, kwam zij langs op straat.

Daar ging ze dan, onze heldin van het verhaal.
Al had ze niet het meest heldere moraal.
Richting de disco in het kleine dorp zo dichtbij.
Daar zou ze feesten en zuipen was het plan, tot ze struikelde over een kei.
Ze was pas halverwege de weg naar het feest in de stad...
Toen lag de dame plotsklaps plat.
HELP! Gegil!
Lucy ging vol onderuit.
Haar knie lag open, modder ontsierde haar snuit.
En terwijl het meisje omhoog krabbelde met een gezicht vertrokken van pijn...
Zag ze daar een vreemdeling, die kon vast helpen, fijn.
"Hey- eh- jij daar," sprak zij charmant, haar ogen smekend om een helpende hand.
"Kun jij misschien mijn redder zijn?"

[Ehja- ik beloof dat de volgende post niet zo'n Sinterklaas rijmpje zal zijn, haha :> En tenzij je het graag wilt als challenge is een normale post meer dan welkom! t mag kortom allebei~ Derp.]

Liam zijn lessen waren al klaar. Hij had niks meer te doen. Zijn huiswerk had hij al af en vandaag hoefde hij ook niet terug naar het schip of naar het weeshuis. Wat verveeld lag hij op het grasveld naar de wolken te kijken. Shou had het druk vandaag en was voornamelijk aan het repeteren met zijn band. Met een diepe zucht ging hij terug overeind zitten en stak een sigaret aan. Met de peuk tussen zijn lippen keek hij naar het pakje sigaretten en wist gewoon dat hij zijn belofte van stoppen met roken voor Aoi geboren zou worden niet ging halen. Hij stak tenslotte nu een sigaret op uit verveling en hij had nog maar een paar weken voor het zou gebeuren. Half grommend woelde hij door zijn eigen haren heen. Nu hij er aan dacht had hij zijn alcohol verslaving ook al even niet gevoed. Het was voor hem zwaar hinderlijk dat hij niet kon drinken op school.

Met een kalme pas liep Liam rustig door de straten heen. Hij kon wel wat gezelligheid en plezier gebruiken dus de disco in het stadje zou wel voldoende moeten zijn. Met zijn looks en gespierd lichaam had hij toch meestal wel veel kijks van vrouwen en mannen ook wel, al maakte hem dat niet uit. Hij was al bezet en in een gelukkige relatie met Shou, dus hij keek niet meer naar anderen. Zijn sigaret was ondertussen op en met zijn handen in zijn zakken liep hij over straat. Hij droeg zijn normale laarzen en een lange zwarte broek die wat slobberde met een riem om hem op zijn heupen te houden. Hij droeg een simpel wit shirt met lange mouwen met een zwart t-shirt er over heen aan dat een normale halslijn had. Zoals gewoonlijk waren al zijn littekens bedenkt onder zijn kleding. Hij had wel vrede met ze kunnen sluiten, maar maar een paar personen konden en mochten ze daadwerkelijk zien. Voor de rest van de wereld hield hij ze verborgen.

Toen Liam bijna bij de disco was waar hij een 'paar' goede drankjes weg wilde werken zag hij een meisje onderuit gaan. Kort trok hij een pijnlijk gezicht, sinds de val er zo ook uit had gezien. Met modder in haar gezicht keek ze hem aan en wat verbaast keek hij terug. Ze zag er niet slecht uit, zelfs niet met die modder op haar gezicht. "Ah! uh.. tuurlijk." Zei hij wat verrast. Hij haalde zijn handen uit zijn zakken en knielde bij naar neer. Het was hem niet ontgaan dat ze pijn had gehad toen ze omhoog wilde komen. "Lukt het om op te staan of zal ik je dragen?" Hij had geen idee waar het meisje heen ging of naar toe wilde, maar het leek hem beter om haar nu ergens heen te brengen waar haar knie verzorgd kon worden. Als het meisje weer op probeerde te staan zou Liam haar hulp en steun proberen te geven waar hij het kon om haar zo goed mogelijk te helpen.

~X~ Als je het niet erg vind dat ik reageer ^-^' ~X~

Lucy viel en leek daarbij spontaan een soort hersenschudding op te lopen, aan haar vreemde vraag om hulp. "Ah! uh.. tuurlijk." Surprise. De dude wist niet goed wat hij aan moest met een dwaas meisje in uitgaanskleding dat om een held vroeg, logisch natuurlijk. Gelukkig lachtte hij haar niet uit of vroeg of ze soms stomdronken danwel high danwel gek was. "Lukt het om op te staan of zal ik je dragen?"
''Uhm- Ok. F*ck.'' Schaamteloos schol ze, kwaad op zichzelf en op die verdomde stenen. Daardoor was ze maar mooi neergegaan. Ze wreef met haar mouw langs haar neus om zichzelf maar een houding te geven. ''Dat eh- klonk beter in m'n hoofd..'' Ja, dat stond vast. ''Toch bedankt.'' Ze nam de kans om zichzelf aan zijn schouder vast te houden en zichzelf overeind te helpen. Ze bewoog een beetje met haar been, concluderend dat de wonde slechts oppervlakkig was. '"Ook onderweg naar de Jolly Jester?'' vroeg ze dan nieuwsgierig. Hij was lang en gebruind, leuke vent, maar wel een stukje ouder dan zij. Ach, gezelschap van een onbekende was altijd goed als je je klote voelde en dat gevoel wilde gaan verdrinken.

Liam probeerde het meisje te helpen opstaan zoals ze gevraagd had. Een zachte grinnik klonk van Liam toen ze schold. Hij was niet gewend dat de meiden hier op school scholden. Niet dat hij dacht dat meisjes niet scholden, hij was er gewoon hier nog geen tegen gekomen. Met alle hulp die hij haar kon bieden hielp hij haar terug op haar benen. Eenmaal toen ze stond keek hij naar beneden toe om haar knie beter te bekijken en fronste er ligt naar. "Dat maakt niet uit. Ik snapte wat je bedoelde." Zei hij met een vriendelijke glimlach. De manier waarom ze het had gevraagd was inderdaad wat appart, maar voor de verandering zeker wel leuk. Het meisje pakte hem bij zijn schouder vast en hij keek haar terug in haar ogen aan. "Geen dank." glimlachte hij vrolijk en sloeg een arm om haar middel heen om haar te steunen bij het lopen. Bij de vraag waar hij heen ging knikte hij. "Ja, ik dacht dat ik wel een paar goede drankjes kon gebruiken." Zijn blink gleed weer terug naar haar knie en vervolgens weer terug naar haar gezicht. "Is het niet een beter idee om terug te gaan om eerst je knie te verzorgen? De straten zijn nog al vies en de kans dat het infecteert is nog al groot daardoor." waarschuwde hij haar. Niet dat hij zo veel om haar wond gaf, maar mensen, en vooral Shou, hadden nog al de handigheidje om die dingen te vergeten. Door Shou was het ook meer een gewoonte geworden om het gevolg van het niet doen er bij te vertellen. "Mijn naam is Liam trouwens. Dat is iets makkelijker dan 'jij daar' of 'redder'." grapte hij lichtjes maar niet onvriendelijk.

Ze was misschien niet het brave meisje dat ze leek op het eerste gezicht, maar als mensen daar niet mee om konden gaan dan waren ze de moeite ook niet waard. Lucy's gezichtje had altijd wat lievigs, alsof ze nooit een vlieg kwaad kon doen. Maar ze was best ruig, niet bang om haar mond open te trekken. Dat zorgde soms voor leuke situaties. Gelukkig was deze jongen zo te zien ook niet echt een braverdje, anders zou hij al wel netjes in zijn bedje liggen. Nee, wie nu nog wakker was en hier, die was op weg naar de stad. Of liever gezegd het dorpje, want veel stelde Oaks Field niet voor.
"Geen dank." Ach, wat een manieren toch. Ze was hem wel echt dankbaar, voornamelijk dat hij haar niet uitlachte. Toen het inderdaad duidelijk was dat ook hij naar de discotheek wilde gaan verbreedde haar lach. Gezellig.

"Is het niet een beter idee om terug te gaan om eerst je knie te verzorgen? De straten zijn nog al vies en de kans dat het infecteert is nog al groot daardoor'' Ze haalde haar schouders op, wetend dat hij gelijk had. Hij, die Liam bleek te heten. ''Meh, misschien wel ja.. Liam.'' Ze zuchtte. ''Ik ben Lucy. Hebben ze bij de portier van de Jolly Jester niet ook gewoon een EHBO-kist?'' Ze moest heel eerlijk toegeven dat ze nog niet zo vaak uit geweest was hier. Lucy was aan de ene kant dol op muziek, dansen en gezelligheid. Maar aan de andere kant vond ze het afschuwelijk als bijvoorbeeld jongens zich geheel op je stortten alleen omdat je een uitdagende beweging maakte. Haar moeder's motto was: Gebruik je uiterlijk. Maar Lucy was daar niet zo op gesteld, al had ze zeker geen slecht figuur voor een meisje van bijna zestien.

Liam stelde voor dat ze eerst haar knie zou laten verzorgen. In het begin dacht hij niet dat ze in ging stemmen doordat ze haar schouders op haalde, maar stemde gelukkig toch in. Ze stelde voor dat de jolly roger zelf wel een EHBO kit zou moeten hebben. Kort dacht hij na en knikte. "Ik neem aan van wel. En anders zouden hun vast wel eentje kunnen halen of ons doorverwijzen waar we dan zouden moeten zijn."  Hij keek achterom naar het schoolgebouw voordat hij terug naar haar keek. "Terug naar school gaat het in ieder geval niet worden."  Als ze nu terug zouden gaan en naar de ziekenzaal gingen dan zouden ze hoogstwaarschijnlijk naar de slaapzaal gestuurd worden en niet meer terug naar het dorp kunnen sneaken.
"Lucy?"  herhaalde hij haar naam. " Leuke naam."  complimenteerde hij haar met een glimlach. Kort keek hij om hun heen hoe ver het nog was en hoe haar knie was. "Als je wilt kan ik je dragen. Het zal er minder vreemd uit zien dan die kant op hinken en je hebt ook geen kans dat je nog een keer onderuit gaat en je verder verwond."  sprak hij bezorgd. Ze had al een flinke val gemaakt waar de sporen nog duidelijk van te zien waren.
Toen hij weer naar de moddervlek op haar snoet keek bedacht hij zich dat hij een zakdoek bij had en greep met een hand in zijn broekzak. Hij haalde er een opgevouwen donkerrode zakdoek uit. "Als je wilt kun je hier de modder mee uit je gezicht halen. Geen zorgen, het is een schone." bood hij aan.

~x~  sorry voor de laat heid (en kort heid). Mijn handen deden zeer en kon bijna niet typen, sorry >~< ~x~