♪ Luca McCain
♪ Lulu, Lucapuca
♪ 17 jaar
♪ 4 januari
♪ Mannelijk
♪ Leerling
♪ Cassiaans
♪ Water magie en lucht magie
♪ Iers en Nederlands
♪ Luca is een vriendelijke jongen, maar is er erg op gefixeerd om een goede indruk te maken. Hij is het soort persoon die wilt dat iedereen hem mag en tevreden is met hem, dus houdt hij voor vrijwel iedereen de schijn op en veranderd in de 'ideale' vriend. Dit trucje is wel lastig wanneer er meerdere mensen zijn, maar hij weet welke eigenschappen het beste in de smaak vallen en zal zich hierop focussen.
♪ Het streven naar idealen blijft voor Luca niet enkel bij mensen, je ziet het ook terug in zijn schoolwerk. De jongen streeft ernaar om de beste te zijn in de klas en het liefst dan ook nog eens nummer één. Hij is niet haantje de voorste, maar als hij iets als eerste moet doen zal hij het ook perfect proberen te doen: het maakt hem niet zoveel uit of de rest zich dan ontmoedigd voelt, hij merkt het niet eens om mee te beginnen. Om de beste te zijn als het op toetsen aankomt moet hij echter wel veel studeren, hij is geen genie. Dit gaat echter goed gepaard met zijn grote liefde voor lezen.
♪ Ondanks dat Luca zich voordoet als een stoer persoon, is hij dit eigenlijk helemaal niet. Hij is eerder een held op sokken. Het is dan wel zo dat hij een goede klap kan uitdelen, maar hij durft het niet. Het liefst doet hij niemand pijn, tenzij dit per ongelijk is of hij verblind wordt door woede. Daarnaast zijn er ook nog zijn twee grootste angsten: horrorfilms en hoogtes. Met moeite kijkt hij naar een horrorfilm, het liefste wilt hij zich gewoon verstoppen onder een deken. En hoogtevrees... Hij is er nou eenmaal mee geboren.
♪ Het kan soms voorkomen dat Luca ineens een stotter aanval schijnt te krijgen. Dit gebeurt vrijwel altijd als hij heel erg nerveus wordt. Het is dan bijna onmogelijk voor hem om uit zijn woorden te komen, laat staan normale geluiden uitbrengen. En als hij dan al wat zegt is de kans groot dat zijn stem gelijk overschiet.

♪ Vriendelijk
♪ Mikaze Ai - Uta no☆prince-sama♪
♪ 178 cm
♪ 67,6 kg
♪ IJsvogel
♪ Luca ziet er op het eerste gezicht niet speciaal uit: hij heeft een normale lengte en een normaal gewicht. Toch kan schijn bedriegen, de jongen heeft namelijk meer spierweefsel dan vetweefsel. Zo is hij ook sterk dan je zou verwachten. Het is pas echt goed te zien wanneer er geen kleren zijn die zijn lichaam bedekken.
♪ Luca's haren reiken tot zijn schouders, maar meestal bindt hij het altijd vast in een staartje. Ze zijn lichtblauw van kleur, van nature zijn ze eigenlijk blond maar hij verft ze blauw. De structuur is nogal dik en stug, als het kort was geweest had hij geen gel nodig gehad om er een hanenkam van te maken.
♪ Hetgeen wat Luca's gezicht echt maakt tot een babyface, in zekere zin, zijn zijn grote blauwe ogen. Ze hebben ongeveer dezelfde kleur als zijn haren en er is vrijwel altijd een vrolijke glim in te vinden.

♪ Veel trucjes kan Luca niet met zijn water magie. Hij kan water wel zonder enige moeite manipuleren en van fase laten veranderen, maar daar blijft het bij. Hij is niet instaat om ijs of waterdamp te manipuleren, dus deze kan hij ook niet laten veranderen in de normale vloeibare vorm.
♪ Ook zijn de dingen die hij kan met zijn lucht magie maar beperkt. Het enige wat hij eigenlijk kan zijn de geluiden manipuleren die uit zijn komen. Zo kan hij zijn verhogen, verlagen enzovoorts: hij kan zichzelf zelfs een vrouwelijke stem geven als hij dit wilt. Hij kan ook iemands stem overnemen, echter moet hij deze wel eerst goed horen en de persoon in kwestie twee of drie keer napraten voordat de overname compleet is. Buiten mensengeluiden kan hij ook dierengeluiden imiteren, dus het is niet zo vreemd als je hem ineens hoort blaffen als een hond of hoort hinniken als een paard.

Geen van de twee hadden een idee waarin ze verzeild raakten, het jonge koppel bestond nog niet zo lang maar het bracht al snel problemen met zich mee. Louise bleek zwanger te zijn geraakt en was ten einde raad. Martin zei dat hij bij haar zou blijven, hij hield van haar dus waarom zou hij haar nu laten gaan? Vooral nu ze een kind van hem droeg, hij had gezegd dat hij nu alleen nog maar meer van haar hield. Echter hield hij zich niet aan deze woorden.
De twee hadden met elkaar afgesproken om met elkaar te trouwen, nog voor hun kindje geboren zou worden. Zo werd alles geregeld en was de bruiloft al snel. Met een bolle buik en een prachtige witte jurk werd Louise naar de zaal gebracht door haar vader, om daar allemaal diep geschokte mensen aan te treffen. Martin was niet komen opdagen. Hij had haar laten staan voor het altaar en dan ook nog eens hoogzwanger. Het was te laat om er nog iets aan te doen, het kind zou hoe dan ook komen. Of Martin er nou bij was of niet.

Zo kwam de kleine Luca ter wereld. Zoon van een alleenstaande moeder die hem in eerste instantie wilde afstaan, maar dit uiteindelijk niet deed. De reden was vrij simpel: ze hield nog steeds van Martin en herkende hem terug in Luca. Ondanks dat haar ouders haar tot nu toe hadden gesteund weigerde ze om het nogmaals te doen. Ze was dom en onverstandig om het kind te houden en als ze dat echt wilde moest ze het maar zelf uitzoeken. Dit besloot Louise ook te doen, niet instaat om haar kind af te staan.
Een baan vinden was niet moeilijk, maar het huishouden onderhouden wel. Ze had het geluk dat Luca een makkelijk kind was, hij had geen dergelijke problemen of afwijkingen en was gemakkelijk te amuseren. Zo groeide de jongen op, met een liefdevolle moeder en zonder vader. Dit liet zich echter wel zien in zijn persoonlijkheid. Een echte ruige jongen was hij niet en hij ook bijna alleen maar meisjes als vrienden. Hij vond jongens zelfs te grof en lomp, hij koos er bewust voor om ze niet als vrienden te bestempelen.
Verder deed de jongen erg hard zijn best op school, zijn moeder vertelde hem keer op keer hoe belangrijk dit wel niet was. Omdat ze bang was dat hij zo zou eindigen als haar: zich financieel bijna niet overeind houdend. Dus deed de jongen dit ook en al snel werd hij een van de beste van de klas. Zij het ook zo dat hij soms als beloning mooie kleren kreeg en gezien Luca toch een tikje anders was dan normale jongens vond hij cadeaus zoals dat geweldig.

De twee leefden gelukkig samen, maar dit kwam helaas tot een einde. Louise begon steeds vergeetachtiger te worden, maar beiden verweten het aan de stress. Toch werd het uiteindelijk zo erg dat ze belangrijke dingen vergat: zoals de boodschappen doen en eten koken. In het begin probeerde Luca haar eraan te herinneren, maar al snel zag hij in dat het niet lukte – meestal werd ze heel erg boos – dus nam hij de taak maar op zich om dit van haar over te nemen. Echter stapelden de taken zich steeds meer op en het duurde niet lang of de jongen moest alles in huis doen. Wonder boven wonder wist hij zijn schoolresultaten hier niet onder te lijden: hij leerde om te multitasken. Leerde terwijl hij kookte, maakte huiswerk terwijl hij de was deed enzovoorts.
Toch bleef het verlies aanhouden en begon het uiteindelijk haar geheugen ook aan te tasten, zo erg dat ze haar eigen zoon soms niet meer herkende. Uit alle macht probeerde hij haar een paar geheugen steuntjes te geven om het te voorkomen, maar niks scheen te werken. Tot hij op een dag aan het zingen was tijdens het koken en zijn moeder dolblij begon te klappen. Telkens als hij zon lichtte ze op en kwam er een glim van herkenning in haar ogen: het geheugensteuntje was gevonden. Echter bleek dit meer dan een geheugensteuntje te zijn: het kalmeerde de vrouw ook en dus moest hij haar altijd in slaap zingen, wat soms wel uren kon duren.
De oververmoeidheid begon zich te tonen in zijn schoolresultaten: de jongen had zijn limiet bereikt. Hij werd erop aangesproken door docenten, maar weigerde te vertellen hoe het thuis zat. In het begin werkte dit, maar toen ze vroegen of zijn moeder een keer langs kon komen had hij geen keus meer. Zo kwam het verhaal eruit en werden de twee van elkaar gescheiden. Luca kwam in een pleeggezin terecht en Louise in een opvangtehuis. Ze bleek Alzheimer te hebben, maar het vertoonde zich al vrij vroeg en waarom dit zo was… Men verweet het aan de schok die ze kreeg wanneer Martin haar in de steek had gelaten, iets wat ze zich ook niet meer kon herinneren.

Ondanks het feit dat hij in een pleeggezin werd geplaatst bleef Luca zijn moeder dagelijks opzoeken in het tehuis. Er kwam echter een moment waarop ze haar zoon niet meer herkende en deze was hier kapot van. Wanhopig probeerde hij haar eraan te herinneren, maar dit pakte niet goed uit: de vrouw werd woest, gaf hem een klap en werd vervolgens vastgepakt door zusters waarna ze een kalmeringsmiddel kreeg toegediend. Er werd verteld dat hij nu beter naar huis kon gaan en misschien een andere keer terug kon komen. Het eerste deed hij, maar het tweede niet. Hij kon het niet over zijn hart krijgen om naar zijn moeder te kijken en een blik te zien van onbegrip, een blik die zei dat ze hem niet herkende.
Het was overduidelijk dat de jongen er kapot van was: hij at vrijwel niets, zijn cijfers waren dramatisch laag en praten deed hij ook niet meer zoveel, laat staan lachen. Zijn pleegouders besloten hem naar een andere school te sturen, hopend dat hij hierdoor wat zou opbeuren: hij moest gewoon weg uit deze plek die zoveel nare herinneringen met zich meedroeg. Ze stuurden hem naar Starshine Academy, omdat ze daar al eerder hun kinderen naartoe hadden gestuurd en die waren er allemaal heel veel ervaringen aan rijker geworden.

In het begin was de jongen nogal schuw, wat zich toonde in een enorme verlegenheid. Langzaam kroop de jongen uit zijn schulp en leerde hij mensen kennen. Zo deed hij ook uiteindelijk auditie om in een band te komen, waarna hij zich realiseerde hoeveel hij eigenlijk hield van zingen. Voorheen was hij er twijfelachtig over geweest omdat hij er zoveel negatieve emoties aan koppelde. Echter was dit allemaal allang verleden tijd, nieuwe emoties werden gekoppeld aan het zingen en het duurde niet lang of het was een van de belangrijkste dingen zijn leven geworden. Samen met nog een ander ding, iets wat meer gevoeligheid met zich meebrengt.
Hij had dat iets nog beter willen afhandelen, als je het zo mag noemen, voor hij wegging – maar heeft besloten om dit niet te doen. De reden dat hij wegging was omdat hij auditie had gedaan bij een platenmaatschappij dat opzoek was naar nieuw talent. Uit alle kandidaten werd hij uitgekozen: omdat ze vonden dat hij de meeste potentie had. Zo is hij uiteindelijk weer vertrokken en naar Puffoon gegaan waar zijn carrière begon.

Op Puffoon werd al gauw de gang van zaken duidelijk: hij moest precies doen wat men van hem verlangde. Dit deed hij ook, want hij was altijd al een volgzaam persoon geweest. Zo kreeg hij ook les in lucht magie zodat hij zijn stem kon veranderen, op die manier zou hij de perfecte zanger worden. Verder wilde men ook nog dat hij zijn imago veranderde: een lief, blond jongetje is wel leuk en aardig, maar het trok niet het publiek aan dat ze zochten.
Zo werden zijn haren geverfd en moest hij keer op keer langs een stylist die hem aanwees wat hij die dag weer moest gaan dragen, op dat moment. Veel problemen had hij er niet mee: hij kreeg de kans om te zingen en om daar ook nog eens mensen blij mee te maken. Veel te verliezen had hij niet, dus ging hij er helemaal voor. Zijn harde inzet werd beloond en het duurde niet lang of hij scoorde hit na hit. Hij werd al snel erg populair en dit deed wonderen voor zijn zelfvertrouwen. Toch was het nog niet goed genoeg en wilde men dat hij leerde hoe hij zich echt moest gedragen: hij moest stoer zijn, gevaarlijk, maar toch ook weer charmant en een echte heer. Ze verbogen zijn persoonlijkheid, kneden de jongen zo totdat hij de persoon was die ze nodig hadden. Dit had wel als effect dat de jongen er uiteindelijk naar streefde om perfect te zijn. Alles moest perfect zijn: zijn stem, zijn uiterlijk – voor het juiste publiek dan, zijn gedrag, zelfs zijn loopje.

Zijn populariteit trok echter meer aan dan enkel een horde aan fans, voornamelijk meisjes natuurlijk. Zijn vader was hem komen opzoeken, scheen nu ineens wel interesse te hebben in zijn zoon nu deze een ster was. In het begin was de jongen dolblij om Martin te zien, maar dit veranderde al snel. Na al die jaren had de man hem geen één keer opgezocht of naar contact gezocht met hem. Toen de man beweerde dat dit door zijn moeder kwam, dat deze dingen voor hem achter had gehouden, knapte er iets in de jongen. Hij werd boos, nee eerder razend. Hij begon te snauwen, dit werd al snel schreeuwen en voor hij wist had hij zijn eerste echte klap uitgedeeld. Laten we maar niet tot in de detail opschrijven wat hij allemaal tegen de man schreeuwde, maar het hield in dat hij hem nooit meer wilde zien, dat hij hem haatte en dat hij niet het recht had om zo over Louise te praten. Hij verweet de man ervan dat hij de oorzaak was van haar Alzheimer, dat hij zijn geluk had afgenomen. Daarna zweeg hij waarna zijn vader vertrok en nooit meer terugkwam.
Na dat moment heeft hij vrij lang nagedacht, denkend over zijn eigen woorden. Hij realiseerde hoe zeer hij eigenlijk veranderd was, in een persoon die hij eigenlijk helemaal niet mocht. En als zijn vader zijn geluk had afgenomen, dan betekende dat eigenlijk dat hij nu niet gelukkig was. Anders zou hij het niet gezegd hebben. De realisatie kwam al snel dat hij eigenlijk diep ongelukkig was met zijn leven op dit moment. En hij moest er iets aan doen.
Het kostte veel werk, maar uiteindelijk liet de platenmaatschappij hem gaan – op de voorwaarde dat hij inspiratie op zou doen en dan weer terug zou komen. Hij wist echter al precies waar hij naartoe moest: hij moest terug naar Starshine Academy. Hij wist dondersgoed wat hem gelukkig zou maken, zij het ook zo dat hij nog iets recht moest zetten en dat hij zich daardoor vast al beter zou voelen.

♪ Luca oefent zijn glimlach nog dagelijks voor de spiegel, dit komt mede door de drang die hij had om perfect te zijn. Het is nu een gewoonte geworden.
♪ Soms als Luca alleen is en zich slecht voelt doet hij de stem na van zijn moeder en zegt hij enkel zijn naam, het geeft hem toch een beter gevoel ondanks dat het woord niet uit haar mond komen maar uit de zijne.
♪ Ondanks het feit dat hij alsnog niet veel suiker binnen mag krijgen omdat dit voor teveel energie zal zorgen - hij wordt er hyperactief van, houdt hij er wel erg van. Zij het wel zo dat hij meer van de kleurtjes houdt dan echt de smaak, maar het is zonde om het te laten liggen.
♪ De reden dat Luca zijn haar blijft verven, ondanks dat hij op een tijdelijke 'vakantie' is, is omdat hij het zo fijner vindt. Het herinnert hem aan iets, iets wat veel voor hem betekend.