Een beetje afwachtend had Jiu eerst de andere studenten geobserveerd, voordat hij zonder woorden hun voorbeeld volgde. Terwijl hij at was zijn hoofd een beetje naar beneden gekanteld, wat ervoor zorgde dat zijn halflange donkere haar zijn gezicht deels verborg, alsof hij een beetje verlegen was en zich geen houding wist te geven aan de huidige situatie. Wat ze niet hoefde te weten was dat zijn ‘verlegenheid’ enkel schijn was.  Zo ‘schrok’ Jiu ook op toen, wat leek vanuit het niets terwijl hij haar al eerder had opgemerkt, er een vrouwelijke student naast hem verscheen en hem aantikte. “Uhm..” begon hij,  zich ogenschijnlijk verlegen omdraaiend in haar richting voordat hij zijn ene bruine en andere rode oog op haar richtte. Een beetje awkward bracht Jiu een van zijn handen omhoog om deze door zijn haar te strijken terwijl hij haar toe knikte. “Die plaats is vrij ja.. Voor zover ik weet..” antwoordde hij haar uiteindelijk, een beetje verder naar het tafel eind opschuivend om voor haar plaats te maken. Hoewel hij het eruit deed zien als iets wat door zijn verlegenheid getriggerd werd was het eigenlijk zo dat hij er niet helemaal weg van was om een vreemde zo dichtbij te hebben zitten, zo direct in zijn persoonlijke ruimte.

Haar opmerking horend bracht hij zijn kin dichter naar zijn nek, hoofd een beetje naar voren terwijl zijn donkere haar zijn gezicht deels verborg, in schijn een verlegen reactie op haar woorden die bedoeld waren om hem een beetje beter te laten voelen. In tegenstelling tot wat hij wou laten zien was het vooral bedoeld om de kleine grijns die met zijn mondhoeken speelde te verbergen, maar ook was het bewust om de schijn op te houden. Na het nemen van een duidelijke diepe adem teug draaide Jiu zich in de richting van het meisje, haar een kleine maar vriendelijke glimlach offerend, voordat hij zichzelf weer recht richtte. “Sorry.. Het is.. nee, niets bijzonders..” antwoordde hij haar een beetje mompelend, ogen weer gericht op zijn bord terwijl zijn gedachten een beetje aan de wandel gingen. In diezelfde tijd begon het meisje naast hem ook aan het eten en dan wel op zo’n manier dat Jiu moeite moest doen zijn ‘echte’ karaktertrekken niet naar boven te laten komen om haar een duistere blik te werpen. Hij zei of deed echter niets, zijn best doen om niet al op de eerste dag een fout te maken. “Uh.. Dit is mijn eerste dag.. Mijn naam is Jiu..” stelde hij zich een beetje onhandig voor, er lag een verlegen maar ook enthousiaste glimlach op zijn lippen.

Haar woorden zorgde ervoor dat een zachte zucht tussen zijn lippen door ontsnapte, zo genaamd opgelucht dat hij niet de enige was die zo laat in het schooljaar pas instroomde. Het was helemaal niet verkeerd om niet de enige te zijn die nu pas op Starshine Academy begon, het betekende dat hij minder aandacht zou trekken dan als hij een ‘zeldzaam’ verschijnsel zou zijn. Haar vraag beantwoorde Jiu in eerste instantie door zijn schouders eens op te halen, om aan te geven dat hij nog niet echt in staat was een oordeel te maken en dus haar vraag niet echt direct kon beantwoorden. ”Je bent eerlijk gezegd de eerste die me aanspreekt..” begon hij zijn antwoord dus maar, ondertussen nog steeds rustig etend. In tegenstelling tot de roze-harige dame naast hem at hij beheerst en rustig, mond dicht tijdens het kauwen en gewoon nette porties per keer in zijn mond, al met al een heel ander beeld. ”En meer dan de hallen, mijn kamer en de eetzaal heb ik eigenlijk ook nog niet gezien..” voegde Jiu er half omslachtig aan toe, een kleine glimlach – of was het toch een grijnsje? – vormde op zijn lippen.

Zijn linker oog – die nu het onderwerp van hun gesprek was geworden – bevond zich eigenlijk het verste van haar af, enkel en alleen omdat ze aan zijn rechterkant had plaats genomen en links zijn ‘opvallende’ rode oog was. Haar verbazing kwam als verrassing, maar meer dan twee keer met zijn ogen knipperen deed hij niet, en als hij zich er daarna nog druk om maakte was dat niet van hem af te lezen. Met een hand door zijn donkere lokken draaide hij een beetje naar haar toe, geruststellende glimlach op zijn lippen voordat hij iets zijn hoofd schudde. ”Niets bijzonders, of eigenlijk, er is niets bijzonders gebeurd om ze te krijgen. Voor zover ik weet ben ik ermee geboren” antwoordde hij, schouders opnieuw luchtig ophalend voordat hij zich weer op zijn eten richtte. Het was na een paar happen en zorgvuldig kauwen voordat hij zijn vraag stelde. ”Mag ik je vragen om je naam? Nadat ik mezelf wel had voorsteteld..?”


OOC: Sorry, werd een beetje enthousiast, heb nog geprobeerd wat in te korten, maar veel kon ik er niet lekker vanaf halen, haha..

Een kleine glimlach brak door en zorgde ervoor dat zijn mondhoeken iets opkrulde, hoofd ietsjes opzij gedraaid en zijn donkere haar volgde die beweging een beetje. De glimlach moest geruststellend zijn, althans, dat was wat Jiu haar wou laten zien door lichtjes zijn schouders op te maken. Tegelijkertijd kon hij enkel sarcastische opmerkingen stilletjes naar haar toe slingeren vanuit zijn gedachten, er inderdaad mee eens zijn dat ze nu niet echt het toonbeeld van een optimaal werkend brein was. Niet dat hij dat haar zou vertellen of dat het in zijn reacties door zou schemeren, maar het was wel hetgeen wat er in zijn gedachten speelde. Langzaam bracht hij zijn blik voor een moment omhoog, kijkend naar het ‘wezentje’ dat op het moment door de lucht vloog, maar dat net zo ongehoord had zitten ‘vreten’, voordat hij Faye waar aankeek en glimlachte. ”Leuk je, uhm, jullie, te ontmoeten” reageerde hij met een licht hoofdknikje. ”Je huisdier, of.. ja, hoe je dat noemt?”

Zonder zijn blik van zijn bord weg te halen knikte Jiu, de laatste hap in zijn mond schuivend. Voordat hij haar antwoordde at hij die eerst rustig leeg, zich niet laten opfokkend of haast maken omdat ze op het antwoord zat te wachten. ”Ja, voor zover ik weet tenminste wel” antwoordde hij haar, nu opzij kijkend en weer iets vriendelijk lachend. Haar volgende vraag zorgde ervoor dat een abrupte, korte en zachte, maar vriendelijke en goed bedoelde grinnik ontsnapte, beide ogen even iets oplichten met een glans terwijl hij haar geamuseerd aankeek voordat hij nee schudde. ”Nee, volgens mij niet, maar wie weet, dan zou dit de beste plaats zijn om erachter te komen, niet?” luidde zijn antwoord nu, terwijl hij zich iets achterover leunend verplaatste op zijn stoel en het zichzelf een beetje comfortabel maakte.

Faye schreef:

faye Zijn glimlach was best schattig, eigenlijk. Automatisch glimlachte ze terug en nam nog een hap van haar eten, ze had best veel liggen. "It's Happy for you!" "Uhu" Zei ze instemmend en staarde even naar het oog. "Straks komen er lazers uit" Grinnikte ze, wat over ging in een kleine lach, waardoor haar haar in haar gezicht hing. Ze haalde 't weg en pufte het uit haar mond. "Ugh.. haar" tagged: jiu notes: code: sophia

Haha oh jij mag wel lang posten hoor! 'T is gewoon dat ik dan wss niet lang terugpost

Zijn hand bewoog als automatisch naar de kop met drinken die hij had staan, zijn vingers om de warme mok heen sluitend voordat hij het naar zijn lippen bracht om een slokje koffie te nemen. Genietend sloeg hij een zucht, de smaak nog even proevend voordat hij de mok weer omlaag bracht. Wegzetten deed Jiu echter niet, de warme bron graag in zijn handen houdend. Goed, niet dat hij zichzelf niet kon verwarmen, maar het was nog altijd lekker om de warmte van de drank zo te gebruiken. Ondertussen keek hij naar Faye naast hem en Happy in de lucht, die voor haar reageerde op zijn vraag, wat hem luchtig zijn schouders deed ophalen. Hij had het ook niet tegen het vliegende wezentje gehad,  dus waarom zou hij zich druk maken om het antwoord?

Haar woorden deden hem vreemd opkijken, een ogenblik lastig om zijn schijn op te houden, voordat hij greens. Lichtelijk schudde hij zijn hoofd, nog steeds naar haar kijkend. “Het zou wat zijn, maar nee, laten we dat toch maar niet doen, haha” reageerde hij, nog steeds lichtjes geamuseerd zijn hoofd schuddend. Een rijke fantasie had ze wel, maar of het ook zo realistisch was? Nog een slok van zijn koffie nemend keek hij eens langs de tafels heen, snel inschattend hoe ver de anderen waren met hun ontbijt en hoe lang hij de tijd nog had om rustig te zitten. “Misschien iets meenemen om het in weg te stoppen?” reageerde hij grinnikend, zijn handen opgeheven in de lucht om ‘onschuldig’ te lijken. “Kan de boel makkelijker maken?”