Felicia had wel gemerkt dat ie keek, maar ze reageerde er gewoon niet op. Kalm stond ze dan stil als ze de touwen had goed gehangen en op dat moment kwam er plots een meisje binnen. Bij het horen van haar naam keek ze meteen in haar richting en een glimlach verscheen dan ook om haar lippen. Iets wat velen zelden zag, maar voor familie deed ze het maar al te graag. Kalm liep ze op Diva af en ze keek haar rustig aan. "Hallo Diva, ik ben Felicia een nicht van Savador." Zei ze dan rustig tegen haar terwijl ze haar hand uitstak. Enkel tegen familieleden was ze vriendelijk, natuurlijk hoorde Marcus daar totaal niet bij. Daarna keek ze naar de leraar en ze liep naar hem toe. "Is er nog iets dat gedaan moet worden?" Vroeg ze dan zacht aan hem.

Master Rude wreef weer over zijn kin, en trok toen zijn handschoenen uit. Toen kwam Felicia, om te vragen of ze nog iets kan doen. Master Rude dacht even na, maar bedacht toen dat alles al klaar was. "Nee hoor, toch bedankt... we gaan zo beginnen als iedereen er is..." dat laatste vertelde hij een beetje treurig, maar toch grijnsde hij, aangezien er tóch nog leerlingen waren. "Als de andere nog moeten komen zijn ze ietstjes te laat, want we gaan zo beginnen." Master Rude keek naar de touwen, en zei tegen de leerlingen die nog bezig waren: "Perfect zo! Goed, als jullie er even bij komen?" Vroeg hij aan de leerlingen die nog met de touwen bezig waren. Master Rude ging zitten, en vroeg de leerlingen om op een bankje te zitten, en naar hem wilden luisterden. Geduldig wachtte hij af.

Diva dacht even na over de vraag van de leraar. ''Nou, ik zag wel nog groepjes leerlingen deze kant opkomen. Maar ik zou van de helft niet weten of ze vandaag hier ook les hebben'' zei ze uiteindelijk. Ze keek om toen er een meisje op haar af kwam gelopen. Ze stelde zich voor als een nicht van Savador en dat toverde bij Diva meteen een glimlach op haar gelaat. Ze schudde Felicia's hand kalm. ''Aangenaam dan Felicia'' zei ze met nog steeds diezelfde glimlach. Ze keek op toen Master Rude vroeg og ze wouden gaan zitten. Kalm liep ze naar een bankje toe en nam daar plaats terwijl ze de veters van haar schoenen nog even wat steviger vastknoopte.

Precies op dat moment kwam Kori binnen vliegen. Ze had zo'n vaart dat het haar bijna niet lukte om af te remmen en als een ongelukkig musje knalde ze tegen de muur en viel neer op een matras. Ze had gewoon domme mazzel dat dat matras er was. De paar laatste witte veertjes die afkomstig waren van haar vleugels dwarrelde naar beneden. Ze ging voorzichtig overeind zitten om te kijken of ze niks gebroken had. Toen dat niet het geval bleek ze te zijn stond ze op en klopte de veren van haar kleding. Ze voelde het schaamrood tot haar nek reiken. Stilletjes liep ze naar de uithoek van een bank en ging als een in elkaar gedoken vogeltje wachten op uitleg van de leraar. Goede start Kori Misuzu Kamio. Hele goede start zei een boos stemmetje in haar hoofd op een nogal sarcastische manier.

Emna kwam kalm samen met Aigavlov binnenlopen. Ze zag nog net de komische duikvlucht val van Kori maar haar gezicht bleef zoals altijd emotieloos en met starende roodgloeiende ogen. Alsof ze dwars door je heen kon kijken. Daarna gleed die dwingende blik over Master Rude terwijl ze hem in zich opnam. Uiteindelijk sloot Enma voor een paar tellen haar ogen waarna ze ze weer opende en naar een bankje liep. Ze ging al net zo rustig zitten en hield ruimte vrij voor Aigavlov om naast haar te kunnen zitten.

Aigavlov stond zwijgend èèn pas achter Enma. Dat was zo'n beetje zijn vaste plaats geworden als zij ergens heen ging. Hij had dezelfde emotieloze uitdrukking als Enma op zijn gezicht staan al waren zijn ogen zilverachtig grijs. Het leek wel alsof hij blind was want een pupil was er niet in terug te vinden. Hij had zijn handen ineengevouwen op zijn rug. Zijn lange vuurrode haar dat tot aan zijn enkels reikte had hij vastgebonden met een zwart lint zodat het hem minder tot last zou zijn tijdens gym. Toen Enma weer begon te lopen wachtte hij een pas voor hij haar volgde. Daarna ging hij kalm naast haar zitten.

Master Rude glimlachte naar Diva, toen ze vertelde dat sommige groepjes mogelijk deze kant opkwamen. "Oké, dat is mooi, we..." zijn zinnen werden plots gestokt toen hij schrok van een hoop kabaal, vlug keek hij naar een meisje dat ook van Puffoon was, zo te zien aan de vleugels, "Gaat het?" Vroeg hij met een bezorgde stem, en keek hoe de leerlinge naar de uithoek van een bank liep, en vriendelijk naar haar knikte. "Ik zal zo vertellen wie ik ben, en wat ik doe." Hij glimlachte naar iedereen, en hij keek naar de deuropening, en zag tot zijn verbazing dat er nog twee leerlingen binnenkwamen. "Hallo..." zei hij beleefd tegen de net binnengekomen leerlingen, en knikte ook tegen hun vriendelijk. "Zullen we dan eindelijk beginnen?" Vroeg hij met een glimlac, en keek naar de zwijgende gezichten. "Ik ben Rude, Master Rude voor jullie. Ik ben een vervangende van Master Joël, aangezien hij een lange tijd niet op school komt, wanneer hij weer aanwezig is, is even afwachten..." hij keek naar zijn dossiers, en keek naar al die namen. "Even kijken hoor, Diva is aanwezig, Felicia, en... Leyla, Aigaithis, hmm..." mompelde hij, en keek naar de leerlingen die zichzelf nog niet voorgesteld hadden. "Ik kan wel raden wie jullie zijn, maar aangezien mijn dossier zo vol zit van al die leerlingennamen, zijn we eind zomer nog niet klaar..." grijnsde hij vrolijk, en keek naar Kori. "Zou jij je even willen voorstellen?" Vroeg hij beleefd, en keek strak alle leerlingen aan.

Kori had, nadat ze was gaan zitten, enkel nog maar naar haar knieën gekeken. Ze voelde zich weer zo'n kluns. Terwijl ze zou denken dat ze er inmiddels aan gewend geraakt moest zijn. Kori was nou eenmaal erg onhandig daar kon ze zelf niet veel aan veranderen. Maar waarom moest ze nou altijd klunzige capriolen uit halen als er zoveel anderen mensen bij waren? Als door een bij gestoken keek ze op toen Master Rude naar haar naam vroeg. ''Kori Misuzu Kamio Master'' zei ze zachtjes. Ze schaamde zich nog steeds dood voor haar duikvlucht van net en was het liefst door de grond gezakt. Bezat ze maar aard magie in plaats van lucht magie dan had ze dat nog echt kunnen doen ook.

Master Rude keek haar weer aan toen ze ging praten. Ze stelde haar zelf voor als Kori Misuzu Kamio. Hij knikte, vinkte haar naam aan, en keek toen weer bezorgd naar haar. "Niks bezeerd Kori? Dat was een harde smak..." zei hij met een bezorgde stem, en keek toen naar de leerlingen, of ze niet gingen uitlachen. Master Rude haatte al vanaf kinds af aan aan pesten en uitlachen. Toen keek hij uiteindelijk weer naar Kori, en zei: "Als het niet gaat, dan kan je naar de ziekenzaal hé?" Hij keek weer naar de leerlingen, en toen naar zijn dossier. "Eens kijken, wie hebben we nog meer?" Mompelde hij, en legde zijn hand op zijn voorhoofd toen hij al die rijen met namen zag. "En wie ben jij?" Vroeg hij met een glimlach naar Aigavlov, hij wachtte geduldig op antwoord.

Kalm keek Felicia naar Diva en ze schudde haar rustig de hand. Toch was er enkel een glimlach voor haar te zien, aangezien ze familie was. Kalm keek ze kort in het rond en ze keek op toen er nog leerlingen binnen kwamen. Ze nam niet eens de moeite om naar hen te gaan, maar daar had ze weer eens haar redenen voor. Voor even keek ze naar Diva en ze had wel al veel dingen gehoord over haar. Nouja haar neef had over haar vertelt en ze zou enkel voor haar respect tonen. Toch liep ze weer naar Diva toe en ze keek haar dan ook glimlachend aan. "Proficiat trouwens met je kinderen." Zei ze enkel hoorbaar voor haar en ze meende het ook. Dit had ze toen bij het meer tegen Savador ook gezegd en dus vond ze het oprecht om het ook tegen Diva te zeggen.

Aigavlov had niet eens gekeken naar Kori's val. Het was wel zo'n beetje algemeen bekend dat zij nou eenmaal klunzig was. Dan kon je dat soort dingen verwachten. Totaal geen coördinatie had dat kind. Niet dat het Aigavlov veel kon schelen. Meer dan klasgenoten zou hij toch van met Kori worden. Hij vermeed contact met anderen liever en sprak alleen als het noodzakkelijk was. Behalve tegen Enma. Zij was de enige waar hij meer tegen sprak en meer dingen mee deelde. Maar ook tegenover haar toonde hij geen emoties net zozeer als zij dat ook niet bij hem deed. Hij had èèn been opgetrokken en leunde met zijn onderarmen op zijn opgetrokken knie. Hij streek een losgeraakte pluk rood haar achter zijn oor toen hij de vraag van Master Rude hoorde. ''Aigavlov Jacaltvo'' was het enige wat hij zei.

Master Rude glimlachte, en vinkte de naam 'Aigavlov' aan, hij keek nog naar twee leerlingen die zich nog niet voorgesteld hadden. Master Rude keek naar Enma, en vroeg beleefd met zijn knieën omhoog en met zijn elleboog ondersteunend "En hoe heet jij?" Master Rude keek weer naar zijn dossier, en glimlachte vriendelijk, hij keek naar alle leerlingen, en ging languit op de grond zitten. Geduldig zoals bijna altijd wachtte hij op antwoord.

Mitsu rende door de gangen. Een boterham half uit zijn mond hangend. Hij vloekte zachtjes binnensmonds. Hoe kon hij zich nu verslapen hebben. Zijn wekker was weer eens niet afgelopen en hij werd wakker gemaakt door een bepaalde vogel. Tijd had hij niet genomen om te kijken welke het was. Met een blauwe broek en een wit shirt rende hij naar de gymzaal. Vlak bij de kleedkamers hield hij stil. At snel zijn boterham op en liep toen rustig naar binnen. Zonder een woord te zeggen liep hij naar binnen en ging op de bank, waar de andere leerlingen ook zaten, zitten. Hij keek even het rijtje af. Aigavlov, Lelya waren de enige van Norwood's klas. Verder was Kori er ook. Er was iets aan haar, tenminste dat gevoel kreeg hij. Ze zag er uit alsof ze net tegen de muur was gevlogen. Rustig keek hij naar leraar en hoorde wat gefluister. Hij knikte even kort. Een plant was voldoende om wat hij gemist had bij te werken. Het was eigenlijk niets, alleen het feit dat Rude zich had voorgesteld. Rustig wachtte hij netjes op het moment dat de leraar naar zijn naam zou gaan vragen. Althans hij verwachtte wel dat dat zou gebeuren.

Master Rude staarde naar de leerlingen toen plots de deur openging. Hij keek snel naar de deuropening en zag dat nog iemand binnenkwam. "Hallo, jongen." Zei hij vriendelijk tegen de jongen, hij knikte weer, en keek beleefd met opgetrokken wenkbrauwen naar Enma. Toen realiseerde hij zich ineens dat zijn fluitje niet in zijn broekzak zat, snel stond hij op, strekte zich even uit, en keek de leerlingen aan, totdat hij achter de bank iets zag glimmen. Gelukkig, zijn fluitje! Hij raapte het op, en deed het om zijn nek. Hij glimlachte, en ging weer op de grond zitten. Nog steeds wachtte hij geduldig op antwoord van Enma.

(Sorry dat ik zo laat pas post. Het is moeilijk om tegelijk online te komen met jullie als er zes uur tijdsverschil tussen ons zit xD)

Imeth kwam op zijn dooie gemakje aanlopen. Het was niet echt zo dat hij tegen gym op zag. Gym vond hij op zich best een leuk vak. Hij zag er alleen tegenop dat hij dan weer een heel uur in de aanwezigheid van zijn nichtje moest verkeren. En dan ging het hem niet om Celedë. Daar had hij niet zoveel mee. Het was Diva waar hij altijd me vocht. Ongelofelijk dat ze familie waren van elkaar. Met zijn handen in zijn zakken liep Imeth de zaal in. Hij bromde even iets naar de leraar dat leek op 'sorry dat ik laat ben' en plofte daarna neer op een bankje. Zo ver mogelijk bij Diva vandaan. Toch zou het voor de leraar niet moeilijk zijn om hen als familie te associëren. Ze hadden immers dezelfde soort felle ogen. Het enige verschil was dat die van Diva felblauw waren en die van Imeth felpaars.

(Geeft niets, je bent nog op tijd ;-) )

Master Rude ging in kleermakerszit zitten en keek naar alle leerlingen, het waren er al wel meer dan de vorige school waar hij les op had gegeven. Hij grijnsde, toen hij zag dat er nog een leerling aan kwam. Gelukkig deed deze wél verontchuldigen dan bijna de meerendeel die zich niet had veronschuldigt die te laat waren. Hij knikte, en zei: "Je bent nog niet te laat, we zijn nog niet begonnen. Zou je jouw naam even willen zeggen?" Vroeg hij, en keek recht in de ogen van Imeth. Hij had dezelfde soort ogen als... wie was dat ook alweer die ook zulke felle ogen had? Hij keek naar de leerlingen stuk voor stuk, en zag toen Diva kijken. Aha. "Famillie van Diva toevallig?" Zei hij zacht dat bijna alleen hij het kon horen. Voor hetzelfde geld zijn ze niet eens famillie! Hij glimlachte naar Imeth en de rest van de leerlingen.

Imeth keek de man weer aan toen hij vroeg of hij zich even wou voorstellen. ''Imeth Lenore'' zei hij kalm tegen hem. En zoals hij al had verwacht volgde daarna de vraag of hij en Diva bloedverwanten waren. ''Ik ben haar neef'' was het enige wat Imeth verder los liet. Hij mocht Diva niet echt meer. Vroeger was dat wel anders geweest. aar in een driftige bui had Diva zijn ouders gedood. Tenminste hij vond het een driftige bui. En hij gokte er ook zeker op dat Savador haar had opgestookt om dat te doen. Het was voor haar niet genoeg dat zij en haar zus al wees waren. Nee, hij moest ook nog even van Diva ouderloos door het leven gaan. Dat was iets wat Imeth haar eigenlijk nooit zou vergeven.

Master Rude hoorde de woorden van de jongen en zocht even op de lijst. Hij draaide zijn dossier om en leek even verbaasd dat hij 'Imeth' niet vond, uiteindelijk zocht hij alleen op achternaam en vond uiteindelijk 'Imeth Lenore.' Hij glimlachte, en keek naar de jongen, hij wou nog vragen of ze familieverwanten waren, maar toen hij begon te praten en zei dat hij haar neef was, glimlachte hij, en zweeg even. "Het is altijd leuk als er familieleden op school zitten..." zei hij met een grijns, totaal niet van bewust dat Imeth haar nichtje haatte. Hij keek naar alle namen, en besloot toen met geel de namen in te kleuren die hij al had gehad, aangezien de lijst bomvol zat met achternamen meegerekend. Hij kleurde alle namen die hij al had gehad, en toen hij uiteindelijk de laatste naam had ingekleurd, keek hij weer naar Emna, toen alles was ingekleurd was alles weer overzichtelijk.

Enma wou eerst antwoord geven op de vraag van Master Rude maar er gebeurde veel tegelijk. Dus wachtte ze kalm en zweeg tot ze de kans zag haar naam te kunnen zeggen. Enma was van nature niet echt zo'n prater. Ze zweeg liever want dat voorkwam dat ze te close met iemand werd behalve Aigavlov. Maar ook tegen hem sprak ze amper. Zij begrepen elkaar ook zonder woorden. Dus toen Enma merkte dat Master Rude haar recht aankeek staarde haar roodgloeiende ogen terug. ''Enma Ai'' stelde ze zichzelf daarna kalm voor. In tegenstelling tot haar kleine postuur en verlegen uiterlijk was haar stem helder en zuiver en luid genoeg. Alsof haar stem niet in verhouding met haar lichaam was.

Master Rude keek naar Enma, toen ze plots ging praten, en haarzelf voorstelde als Enma Ai. "Oké, Enma Ai... hmm..." mompelde Master Rude en keek zijn dossier af. Waar is de 'A'? Zei een stemmetje diep in Master Rude's hoofd. Uiteindelijk vond hij 'Ai, Enma.' "Goed..." zei Master Rude tevreden en kleurde de naam in, en vinkte het hokje aan. "Uiteindelijk hebben we nog één iemand... ik weet niet zeker maar... Donovan? Oh nee! Die hebben we al gehad!" Zei hij met een glimlach, en keek naar Ronove, die ze nog niet hadden gehad. "Zou je je naam willen noemen? Dan kunnen we zo snél mogelijk beginnen met de les!" Hij keek op zijn horloge, ze hadden nog net genoeg tijd voor het onderdeel wat Master Rude wou doen, namelijk een hindernisbaan zonder magie, daarvoor wou hij eigelijk krachten trainen tegen een betonnen blok, maar dat zat er helaas niet meer in... hij keek rustig alle leerlingen aan, tot hij weer bij Ronove was.

Zalas rende door de gangen op weg naar de gymzaal. Asb'el glibberde achter hem aan. ''En jij zei dat ik een tussenuur had. Leer lezen'' mopperde hij tegen de slang. Hij had zo'n haast dat hij niet eens besefte dat hij het tegen een slang had. En slangen konden nou eenmaal niet lezen alleen onthouden. Zalas kwam de zaal binnenrennen. Daar verlangzaamde hij zijn pas. Asb'el gleed via zijn been en bemachtigde zijn oude vertrouwde plekje rond Zalas' hals. De vlecht van Zalas was losgeraakt dus greep hij hem stevig vast voor iedereen zou zien hoe dodelijk zijn haar was. ''Het spijt me dat ik laat ben. Ik was m'n rooster kwijt'' zei Zalas verontschuldigend tegen de leraar. ''Zalas Desdiothe'' stelde hij zichzelf daarna voor waarna hij snel ging zitten. Toen hij zat vlocht hij gauw zijn haar bij elkaar in een losse vlecht die hij over zijn schouder liet hangen. Gelukkig waren ze nog niet begonnen.

Ronove keek op toen Master Rude naar hem keek. ''Natuurlijk. het was erbij ingeschoten'' zei hij. Toen hij Donovan had herkend was hij helemaal vergeten zichzelf voor te stellen aan Master Rude. Maar het was ookal een aantal jaar geweest dat hij Donovan had gezien. En hij had zijn goede vriend graag willen begroeten. Ronove wou zich net voorstellen toen er nog een andere jongen binnen kwam rennen samen met een slang nog wel. Maar wat Ronove nog wel het vreemdste aan de jongen vond was dat hij zijn haar de hele tijd vast hield. Zalas heette hij kennelijk. Gek genoeg vond Ronove het geen probleem om zo'n naam bij die jongen te associeren. Maar ja hij had ook een naam die wel bij hem paste. Alle jongens in zijn familie hadden Raziaanse namen gekregen en alle meisjes in zijn familie hadden Casiaanse namen gekregen. Naam! Dat herinnerde hem eraan dat hij zich nog moest voorstellen. ''Ik ben trouwens Ronove Leviath Master'' zei hij.

Felicia keek naar de leerlingen die er al waren, maar veel interesse toonde ze niet echt. Het enige wat haar interesseerde was dat deze les zo snel mogelijk voorbij zou gaan. Dit omdat ze eigenlijk graag wilde leren voor haar andere vakken. Ze moest namelijk nog zoveel inhalen en dus zat ze daar liever de hele tijd aan. Kalm rekte ze zich uit en ze keek dan op als er een jongen binnen kwam lopen met een slang. Ze bekeek deze even kort en ze ging dan rustig in kleermakerszit zitten. Ze bleef afwachten totdat de lessen zouden beginnen, maar dan nog had ze wel wat geduld. Al hoopte ze dat er niet nog mensen zouden binnen komen, want dan zou haar geduld opgeraken.

Master Rude keek lichtelijk verbaasd toen de deuren openzwaaiden en een jongen met een slang binnen was gekomen. Even later had deze jongen zich voorgesteld als Zalas. "Welkom Zalas, ga gauw zitten, dan kunnen we zo beginnen..." Inderdaad zo want nog één iemand had zich nog niet voorgesteld. Hij verheugde zich op zijn bezoek van zijn verre achterneef, want van hem zou hij een babyadelaar krijgen. Maar werk gaat natuurlijk voor alles. Toen hij de stem van Ronove hoorde, keek hij even op. Dan stelde hij zich voor, Ronove Leviath. Hij glimlachte en streepte dan uiteindelijk de laatste naam van deze klas die nu bij hem zat aan. "Goed..." zei hij, en legde zijn dossier neer. Hij keek de leerlingen aan. "Aangezien we eigelijk best veel tijd verloren zijn... maar wel goéde benutte tijd..." zei hij gauw toen hij de leerlingen zag. "Gaan we maar gauw beginnen..." hij wierp nog een blik op het parcour, en stond op, rekte zich even uit, en liep naar het begin van het parcour. "Zoals jullie zien is dit een parcour... ja, het is de bedoeling dat jullie jullie best gaan doen, en néé, geen magie..." hij gijnsde, en wees naar de kast: "Hier gaan jullie overspringen zónder magie, als jullie dan uiteindelijk bij de evenwichtsbalk zijn gekomen, de tweede opdracht... proberen jullie jullie evenwicht te houden... maar lét op! Evenwicht is het belangrijkste bij magie, een goede standspunt is een goede overwinning... daarom ga ik kijken of jullie niet gauw afgeleid zijn door een bal naar juyllie te gooien, stoppen op de balk kan voor vallen veroorzaken, dus lopen én vangen moet zowiezo. Dan zijn jullie bij de hindernisbaan vol hindernissen. Van grote formaten..." hij knikte naar de grote ballen... "Tot staande formaten..." hij keek nu naar de staande 'kussens' waar ze doorheen moesten wringen. "En liggende formaten, nu is het geen spijkernet maar een verstrikkende net... dan gaan jullie naar eenalaatste opdracht, de touwen..." hij liep naar de touwen, ging erop zitten en slingerde naar de overkant, waarbij hij uiteindelijk op de banken aan de overkant van de touwen terechtkwam. "Zó moet het..." lachte hij, en ging toen naar de laatste opdracht. "Hier gaan jullie dan uiteindelijk hoogspringen, ja, inderdaad hóóg springen! Wie het lukt zonder magie is een kanjer!" Zei hij vrolijk, en grijnsde tevreden, hij liep weer naar de leerlingen. "Dit doen jullie twee minuten... ik houd het bij, en tegelijkertijd moet ik een bal naar jullie gooien op het evenwichtsbalk. Wanneer je weer bij het begin komt ga je nog een keer het parcour af. Als die twee minuten om zijn, loop je naar de bank waar we nu zitten en luister je... goed?" Vroeg hij, en hij greep naar zijn fluitje. Hij blies erop, en zei: "Aan de slag!" Hij glimlachte, en liep toen naar de evenwichtsbalk en greep de bal beet, geduldig wachtte hij op actie van de leerlingen.

Diva wachtte gewoon rustig af tot iedereen binnen was en Master Rude zou gaan beginnen. Ze miste nu enkel Viktor nog. Hij had toch ook gym nu? Ze keek weer naar Master Rude toen hij begon met zijn uitleg. Naarmate hij verder uitlegde wekte het steeds meer Diva's interesse. Dat noemde ze nog eens een uitdaging. Zodra hij op zijn fluitje blies sprong ze ook direct op. Haar blik ging even naar Imeth en ze grijnsde kort maar vals. Zij mocht hem inmiddels ook niet meer zo. Hij had haar ook genoeg geflikt in het verleden. Ze keek hem even uitdagend aan terwijl ze met haar mond de woorden 'kom dan mietje'' vormde. Daarna sprintte ze weg. Ze rende op de kast af. Vlak voor ze er tegenaan zou lopen zette ze beide handen op de kast, zette zich af, kantelde haar lichaam en heupen omhoog en sprong met een volledig gestrekt lichaam over de kast. Met een sierlijke sprong, sprong ze op de balk. Alsof het niets was rende ze de balk over en hield Master Rude in de gaten als hij zijn bal ging gooien. Met evenwichtsbalken had ze na haar Suasama examen geen moeite meer. Sinds ze er bijna geblindoekt af was gegooid.