Main
Naam: Aruka Hyuuga
Leeftijd: 16 Jaar
Afkomst: Gren
Magie: Woud&Lucht
Lengte: 1.74
Gewicht: 65 kg
Geaardheid: Hetero
Partner: Geen

Uiterlijk
Haarkleur: Zwart met een donkerblauwe gloed, indien er met een boel licht op geschenen wordt.
Haarstijl: Aruka's haar is vrij lang en dun, en om ongemakken te voorkomen heeft hij deze in een strak knotje weten te temmen. Echter blijven er een paar plukjes uit deze knot en liggen deze soms als dunne slierten om zijn nek heen, rustend op zijn sleutelbeen.
Kleur ogen: Zijn beiden ogen zijn hemelsblauw, maar enkel zijn rechteroog ziet er enigszins helder uit en kan hij er goed mee zien. Zijn andere oog is sterk achteruit gegaan en is zeer dof, de jongen is ook blind aan deze zijde.
Kleding: Aruka is geneigd om de outfit van zijn voorouders in Gren te dragen, ouderwetse witte bovenpak die haast als een laken over hem zit. Met behulp van diverse korte stukken touw blijven ze goed zitten. Zijn broek zit echter met behulp van een strakke riem vast en is vrij losjes. De zwarte schoenen die hij hierbij draagt, sluiten goed bij zijn broek aan. De jongeman neigt vaak de gouden object op zijn hoofd met twee lange dunne zwarte stuk stof te dragen, maar draagt dit tegenwoordig zo min zo mogelijk. Het zou bij anderen een aparte indruk kunnen brengen en deed de jongen enkel aan zijn verleden denken op zijn thuisplaneet.
Kenmerken: Het meest opvallende aan hem is de litteken over zijn linkerhelft van zijn gezicht waar zijn blinde oog zit.

Personage
Karakter: Aruka Hyuuka, een vrij sociale jongen die zachtaardig van aard tegenover ieder ander is, wegens zijn opvoeding. De jongen houdt verder van diverse organismen, maar blijft de mens nog een twijfelgeval vinden. Mensen zijn namelijk of de meest egoïstische soort wezens die je tegen kon komen die geen genade kenden, of juist liefhebbend die anderen hielpen boven hun eigen belangen. Hierdoor besloot hij bij deze, mensen als neutrale schepsels te zien en hen elk op een gelijke manier te behandelen, met een vriendelijk gebaar. Een glimlach. Vaak genoeg bewees de ander een vreselijk wrekend monster te zijn die absoluut niet om andere hun dromen of wensen gaf, maar enkel aan zichzelf en zijn eigen dromen, alsof deze meer betekende dan die van al die anderen. De toenmalige 12-jarige Aruka had deze toen al meegemaakt, maar werd des te meer naïef tegenover anderen, in een zoektocht naar iemand die haast puur vriendelijk en goedaardig was. Natuurlijk had de verandering een grote verandering in de jongen losgemaakt, een onmisbare haatzucht die diep in zijn hart zich schuilhield, enkel deze verlatend op momenten van heftige emoties. De jongen zou hierdoor in zijn dierlijke vorm veranderen en een enorme ravage aanrichten, totdat de haat in zijn hart geheel tot uitdrukking was gekomen en de jongen hierna terug veranderde naar zijn menselijke vorm en uitgeput neer zou ploffen op de vloer. Dit was voor het eerst gebeurd toen hij 12-jaar was, op het moment dat zijn beste vriend zojuist zijn grootste vijand was geworden.
Verder toont hij zijn emotie's vaker dan een alledaagse jongen en heeft hij een enorme afschuw tegen zichzelf, wegens zijn daden in het verleden en diegene die hij nog kan maken.
Interesses: Mensen, Flora en Fauna, Magie, Lezen en anderen te helpen.
Afschuw jegens: Asociale mensen, Steden, Vuur en zichzelf.
Angst: Dat hij lang genoeg blijft leven om uiteindelijk zelf de schurk te worden.

Geschiedenis
0-8
Een jongen werd geboren op een prachtige lentedag op het planeet, Gren. De zonnestralen reikten uit naar de baby die gehuld was met een zacht, wit dekentje en teder werd vastgehouden door een jonge vrouw en zijn man die gezamenlijk gelukkig leken te zijn over hun pasgeboren zoon. De dagen die hierop volgden waren zwaar voor de jonge ouders, omdat ze niet eerder een kind hadden gekregen en de grote opdracht als ouders tot zich moesten nemen, dat hield direct slapeloze nachten in. Na enkele maanden raakte de stel hieraan gewend en genoten ze steeds meer en meer van hun gezonde zoon die de naam 'Aruka Hyuuga' droeg. Hun zoon kreeg langzaamaan alles te leren wat een kind van zijn leeftijd moest doorgaan, terwijl zijn karakter zich sterk aan het ontwikkelen was. Aruka werd een kalme en een zeer vrolijk kind met een brede glimlach op zijn gezicht die zelfs de buren aanstak in het dorp.
De zomer nadat de jongen een jaar was geworden, werd er weer een zoon geboren bij de buren. De jongen was gezond, evenals de ouders, maar waarbij Aruka vooral een enthousiast kind was, was hun zoon exact het tegenovergestelde. Als baby keek het kind vrijwel altijd nors en deden de ouders veel moeite om het kind te laten lachen. Dat kind, Rezrar, lachte enkel wanneer de ouders van Aruka met Aruka bij hun voorbij liepen. De ouders merkten dit op en het werkte; Rezrar lachtte vaker, wanneer hij Aruka zag en nog meer wanneer ze speelden. De ouders van Aruka die buiten hun ouderschap een belangrijke baan hadden bij de defensie van het dorp, waren hier zeer tevreden mee nu ze de zoon van de buren vrolijk wisten te maken en weer konden werken. Dat laatste gold ook voor Rezrar's ouders en beiden kwamen ze al spelend door de tijd heen, en eindigde de dag zeurend, wanneer ze weer naar huis moesten. Jarenlang ging dit door, en groeiden de twee een boel, terwijl hun ouders steeds langer van huis waren, wegens hun banen.
8-12
Er kwam een punt in Aruka's leven dat zijn ouders de jongen apart namen en een stevig woordje met hem begonnen te voeren. Zijn moeder, Ashara, begon stotterend, maar vastberaden te vertellen over een oorlog die tussen meerdere dorpen uitgebroken was en waarvan hun dorp net in het midden van de strijdveld bevond. De jongen was sprakeloos en zijn vader voegde eraan toe dat ze elk om de beurt het dorp zouden bewaken, maar ook hun zoon iets zouden leren om zichzelf te kunnen beschermen, voor het geval dat hem iets zou overkomen en ze er beiden niet waren. Sindsdien ging alles zeker een tempo of drie hoger, en kreeg Aruka dagelijks een zware training om de omgeving van het dorp beter te leren kennen en zijn magie te leren besturen, iets waarvan hij wel het bestaan wist, maar niet echt iets van begreep. De eerste keren dat de jongen iets met het magie probeerde te doen, lukte de meest simpele dingen niet, maar met de tijd mee, lukte het hem en zelfs nog meer handige technieken. Zijn kennis werd groter evenals zijn magie en hij begon het vrij amuserend te vinden. De trainingen betekende wel minder tijd met zijn buurjongen, Rezrar, die in tegenstelling tot hem, geen training kreeg. Zijn ouders vonden de actie van Asuka's ouders zacht gezegd, onacceptabel en besloten spoedig het dorp te verlaten en hun baan op te geven, zolang de oorlog gaande was. Dit was een vreselijke ervaring voor Rezrar, omdat hij niet de kans had gekregen om zijn beste vriend vaarwel te zeggen. Jaren gingen vervolgens voorbij en de training en oorlog waren nog aan de gang. Zijn ouders hoefden minder tijd met de zelfstandiger geworden jongen te besteden en verdedigden dus bijna de hele dag het dorp. De jongen was nog steeds kapot van het verlies van zijn vriend, maar zette door met de hoop om hem weer te zien en achter de reden te komen van zijn verdwijning. Inmiddels wist hij gelukkig meer vrienden te maken, dus was hij buiten zijn trainingen om zelden alleen.
12-16
Dit was de periode van Aruka een dramatische tijd vol ellende en nachtmerrie's doorging. De oorlog was rond zijn twaalfde geheel uit de hand gelopen en het dorp kon zich nog maar net verdedigen tegen de diverse strijders van omliggende dorpen. De jongen was inmiddels sterk genoeg om mee te helpen met het verdedigen van zijn dorp, maar werd wegens zijn jonge leeftijd niet opgeroepen om mee te helpen. De jongen deed dus wat hij ten minste kon doen, de kalmte in het dorp behouden en de burgers helpen met klusjes of andere zaken. Echter brak de verdedigingslinie op een bepaald punt en stroomde diverse strijders het dorp binnen met venijndige wapens en houtsturing. Aruka stond aan de grond vastgenageld en bracht de jonge en oude burgers naar een schuilkelder, van de strijd vandaan, voordat hij een aanval dreigde te lanceren op de twee strijdende troepen. Dat was het punt dat alles zou veranderen. Een schim baande zich een weg en sloeg met twee scherpe zwaarden zich door de houtaanvallen van twee vechtende strijders om vervolgens de twee uit elkaar te duwen. De strijders kwamen tegen hun eigen mede strijders aan, en enkel Aruka en de ander stonden nog recht overeind. De ander had Aruka recht aangekeken met een valse grijns op zijn snoet en zijn zwarte haren over zijn ogen heen: Rezrar. De strijders hadden zich spoedig hersteld en vochten koppig verder, de jongen negerend. Aruka snelde naar Rezrar toe, mar die was al verdwenen in de dichte vechtende mensenmassa. Om zijn vriend hieruit te halen schoot Aruka met behulp van een stok met een scherpe drakentand eraan richting de vechtende massa. De strijders schoten even opzij, maar waar Rezrar zojuist stond lagen enkele spetters bloed en geen lijf. Twijfelend stond Aruka daar met zijn wapen, hij wilde het dorp helpen en dus beschermen, maar ook zijn vriend opsporen. Uiteindelijk koos hij voor zijn dorp en probeerde hij de strijdersweg te lokken door felle windstoten hun kant op te werpen. Zijn aanvallen waren sterk genoeg om de aandacht te trekken en de strijders naar de rand van het dorp te lokken, eenmaal daar werd hij plotseling geholpen door zijn ouders die het klusje afmaakte en met een betere magiebeheersing de twee groepen uit elkaar probeerde te houden. Met zijn ouders die zijn taak beter konden uitvoeren, keerde hij zich om naar de diepte van het dorp om zijn vriend op te sporen, maar zelfs na uren vond hij niets van zijn vriend. De jongen gaf het op en de rust keerde terug in het dorp en de beschermers ervan verschenen langzamerhand weer, maar van de honderd waren er maar tien teruggekeerd, allemaal met longproblemen. Pas toen Azuka de woorden die de verzwakte beschermers zeiden kon verstaan, begreep hij het. Brand. De jongen sprintte naar het uiteinde van het dorp, bezorgd om zijn ouders en vond toen een oase van enorme vlammen en de geur van brandend vlees. Dat was niet het enige dat hij vond, ook Rezrar. De jongen stond voor het afbrandende bos met dezelfde grijns op zijn gezicht. De jongen begon te praten, maar het leek haast een vreemdeling, gezien Aruka hem nauwelijks wist te herkennen buiten zijn uiterlijk en stem. De jongen wilde het dorp afbranden met zijn vuur magie en aan iedereen een einde maken. De motief van de ander werd Aruka niet duidelijk en toen hij hem tegenging, werd hij direct aangevallen door diverse vuurballen. Aruka probeerde een gevecht met zijn vriend te vermijden en wilde de brand blussen, maar kreeg geen mogelijkheid hiervoor.
De afgezwakte staat van Aruka van de eerdere afleidingsmanouvre tegen de strijders, werkte niet me en meerdere malen werd hij geraakt door de vuurballen. Een enorme vuurbal wist zijn linkeroog te raken en zorgde voor een onbeschrijfbare pijn. Rezrar kraamde meer onzin uit en keek compleet krankzinnig uit zijn ogen. Iets moest zijn hart hebben gekrenkt. Iets zeer duisters, zwarter dan zwart. In een tel gingen er veel dingen door Aruka's gedachten heen, de eventuele dood van zijn ouders, de oorlog, de burger's lijden en zijn vriend. De jongen verloor de controle over zichzelf en vormde een hebzuchtige witte Chinese draak die de jongen bij zijn nek had vastgegrepen en tegen een aanbrandende boom geworpen had. De andere jongen veranderde ook in een wezen, een pikzwarte griffoen en haalde uit met zijn vlijmscherpe klauwen naar het gezicht van Aruka. De twee vochten fel, maar uiteindelijk kreeg Aruka de overhand en wierp de griffioen met een felle zwaai de bosbrand in. Tellen lang was het compleet stil in het dorp, buiten het geluid van vallende boomstammen en knisperend hout. De witte draak liet een brul horen die door het gebied weergalmde, waarna deze op de grond landde en met een zwaai van diens lange staart, de takken van enkele bomen liet uitgroeien en om het vuur heen liet krommen.
De overige beschermers en burgers namen de kans en lieten de water en lucht magiërs het vuur doven. De bosbrand eindigde en de oorlog ook, wegens de ravage die deze aangericht had. Aruka's ouders waren inderdaad gestorven in de brand, evenals een boel burgers van de andere dorpen, maar de ouders van Rezrar leefden echter nog wel. Deze zorgden ervoor dat Aruka een zwaar leven begon te leiden, met de nadruk gelegd op het doden van hun zoon en de overtreding dat hij eigenlijk het dorp niet mocht beschermen op zo'n jonge leeftijd. De jongen werd in een speciale huis achtergelaten met genoeg voedsel en vrijheid om zich te bewegen, maar werd nog dagelijks uitgescholden voor 'monster'. Zijn familie werd veracht en zijn zogenaamde straf liep hij uit zonder al die jaren meer een woord te hebben gezegd. Pas toen de jongen eindelijk 16 jaar oud was geworden, mocht hij uit het huis, omdat een oude wijze van de grootste stad op het planeet, hem dat aanbood en de heersers van het dorp ervan wist te overtuigen. Aruka kreeg te horen over een school waar hij zijn magie kon leren gebruiken voor (hopelijk) het goede en meer van de wereld zou leren. De jongen weigerde eerst het aanbod, maar de wijze bleef hem verzoeken en leek een van de weinige te zijn die hem probeerde te begrijpen. De jongen deed het uiteindelijk en liet zijn dorp achter zich.