Naam: Sargon Lykouros
Roepnaam: Sargon
Leeftijd: 350+ jaar
Afkomst: Cassia
Magie: Water en een beetje lucht
Grootte: 1.50m
Gewicht: 32 kg
Bouw: Sargon lijkt een beetje op een vreemde mix tussen een mens, een coyote en een vogel. Zijn algemene lichaamsbouw heeft veel weg van een mens; zijn spiermassa en skalet verschillen erg weinig met die van mensen.  Zijn voeten lijken echter sterk op die van een vogel. Zijn hoofd lijkt weer veel op die van een coyote hoewel zijn oren groter, langer en spitser zijn. Sargon heeft een erg lange, pluizige staart die hij in het algemeen gebruikt om een dikke mist in zijn omgeving te creëren of om de temperatuur enkele graden te laten dalen. Maar natuurlijk kan hij er ook een lekker warm nestje van maken. Zijn gewrichten zijn soepel en verschaffen hem de mogelijkheid om makkelijk zowel op twee als op vier poten te lopen.
Vachtkleur: Wit/zilver
Kleur ogen: Turquoise. Ogen lichten vaak op in het donker
Likes: Regen en regenachtig weer, sneeuw en ijs,  de kleuren rood en blauw, buiten zijn, rauw (vogel) vlees, in de buurt van mensen rondhangen, honden en katten speeltjes, lazerlampjes, koffie, wierook, zo nu en dan herrieschoppen.
Dislikes: Vuur, mensen die snel conclusies trekken, dominante types, droogte, saaie routines, doctoren, rommel, schreeuwende kinderen, sterk gekruid eten, plantaardig voedsel.
Angst: Doctoren, wetenschappers, kleine donkere ruimtes
Geaardheid: Aseksueel
Partner: x
Afbeelding:

Spoiler:

Extra: x

Karakter:

Sargon heeft meestal een rustige en serieuze uitdrukking op zijn gezicht. Hij weet hoe hij dingen moet regelen en voor elkaar moet krijgen, hoewel hij meestal wel iemand nodig heeft om de details te regelen. Het liefst heeft hij de touwtjes zelf in handen , maar op zich heeft hij er ook geen problemen mee om de regels van een ander te volgen. Wel zal hij zijn mening laten horen als hij ergens niet mee eens is en de woorden die hij dan gebruikt zullen misschien niet altijd even gepast zijn. Werk hem op zijn zenuwen, irriteer hem of maak hem boos en hij zal zeker niet aarzelen om je wat aan te doen. Bij voorkeur scheert hij je kaal terwijl je slaapt of zorgt hij ervoor dat je nachten lang niet kunt slapen. Meestal blijft het gelukkig toch bij dreigementen. Zijn respect is overigens alleen voor diegene die het van hem verdienen.
Zijn taak als adviseur neemt hij zeer serieus en zal ten alle tijden zijn best doen om zijn Legendary Magician bij te staan en hoewel de meeste het niet van hem verwachten is hij vrij zorgzaam en kan hij makkelijk met kinderen van verschillende leeftijden omgaan.
Het liefst is Sargon in de buurt van andere mensen en hij praat ook makkelijk met ze. Hij kan makkelijk bevriend raken met anderen, maar hij kan ook net zo goed die band weer breken of vijanden creëren. Buiten zijn serieuze en kalme kant heeft Sargon ook een energieke en speelse kant. Deze kan is vrij makkelijk in hem omhoog te halen met honden- en soms kattengerelateerde speeltjes, maar als anderen om hem heen energiek zijn dan komt die kan ook vrij snel los. Waar hij ook van houdt is om kattenkwaad uit te halen samen met leerlingen.

(Er zal later nog wel een beetje aan kunnen worden toegevoegd/veranderd)

Geschiedenis:

A brand new start
Sargon begon zijn leven in een klein donker hol in de fjorden van Cassia samen met zijn vier siblings. Hier werden ze goed verzorgd en beschermd door hun moeder tot ze hun ogen opende en oud genoeg waren om voor het eerst kennis te maken met de enorme buitenwereld. Zowel Sargon als zijn siblings waren anders dan de meeste anderen. Ze hadden een langere staart, langere oren, vogelachtige poten en de mogelijkheid om op twee benen te lopen. De reden hiervan heeft hun moeder jarenlang voor hen verborgen gehouden. Elke vraag die er werd gesteld werd onderbroken of op een bepaalde manier beantwoord waarbij je nog geen steek verder kwam. Het was frustrerend, maar na een paar maanden werd het onderwerp vergeten en ging alle aandacht uit naar het leren overleven.

De jaren vlogen voorbij met zijn ups en downs en voor ze het door hadden waren de siblings alweer 10 jaar oud. Dit was het moment waarop alles een sprong in de andere richting maakte. En niet in de goede. De pups waren niet veel veranderd sinds de eerste keer dat ze het hol uit stapte, maar hun moeder was oud en werd getroffen door een ernstige ziekte. De siblings deden hun best om haar in leven te houden, maar tevergeefs. Ze stierf enkele dagen later, maar voor ze ging, bracht ze nog een onderwerp omhoog dat lang geleden vergeten was. Ze vertelde hen waarom ze anders waren, waarom ze geen steek waren veranderd na al die jaren. Het had allemaal bij hun vader gelegen. Hun vader was een onsterfelijke demon geweest die er niet veel anders uitzag dan zij zelf. Ze hadden zijn uiterlijke kenmerken geërfd en een drastisch verlengde levensduur. Onsterfelijk waren ze niet, maar ze zouden vele malen langer leven dan dat hun moeder had gedaan. Het enige waar ze niet achter hebben kunnen komen is wat er met hun vader is gebeurd.


The half-demon and the mortal
Bij hun thuis blijven was niet langer meer een optie. De drang om de weide wereld in te trekken was groot en er was niets meer dat hen op deze plek vasthield. Ze vertrokken. Overleven was zeker geen makkie voor de kleine siblings. De meeste prooidieren waren te groot of nog te snel voor ze. Ze wisten het een tijd lang uit te houden op kleine knaagdieren en vogeleieren, maar ook dat hielden ze niet lang vol. De hongersdood nabij werden ze gevonden door een man die niet ver weg woonde. Hij zorgde voor ze tot ze weer op de been waren. Dit was het eerste contact dat Sargon ooit met mensen had gehad en de vreemde wezens fascineerde hem. De rest was misschien wel dankbaar dat deze vreemdeling hen had gered, maar instinctief hielden ze liever afstand. Een ruzie brak uit tussen de siblings en terwijl Sargon in het huisje besloot te blijven wonen, vertrokken zijn siblings weer. Iets wat in zijn ogen een zelfmoordactie was.

De man heette Evron en Sargon leerde veel van hem. Het begon allemaal toen hij probeerde de menselijke taal te leren en dit hem ook nog echt lukte ook. Daarna leerde hij allerlei andere dingen zoals vissen met een hengel in plaats van met zijn klauwen en verrassend genoeg ook de beginselen van watermagie. Door de jaren heen werd hij hier steeds beter in en spreken ging hem ook steeds makkelijker af. Lezen leerde hij ook maar schrijven lukte hem niet.

Zomers leefde de twee voornamelijk van wat het land hun te bieden had en ’s winters gingen ze met de hondenslee zo vaak als het weer hen toeliet naar het dorp dat op enkele kilometers afstand lag om voedsel in te slaan. Toen Evron eenmaal te oud was om dit te doen nam Sargon die taak over. De mensen in het dorp waren inmiddels gewend aan hem geraakt, hoewel ze hem eerst vreesde. Uiteindelijk werden deze dorpelingen een grote steun voor hem toen Evron vredig in zijn slaap was overleden. De daarop volgende 50 jaar is hij rond Cassia gaan trekken om zijn watermagie te verbeteren en om meer van de planeet te zien. Zijn interesses in het menselijk ras waren nog lang niet verdwenen en bleven alleen maar groeien. Zo nu en dan observeerde hij ze vanaf een gepast afstandje tot het tijd was om weer verder te gaan.

Repeated history?
Na een tijd ontmoette Sargon een vrouw met twee kinderen nadat hij haar zoontje uit een snel stromende rivier smeltwater had gered. Net als Evron woonde ze vrij afgelegen -afgezien van het feit dat de familie midden in het bos leefde en Evron op de open vlakte rondom de fjorden-. Hij raakte bevriend met haar dochtertje en zoontje en de drie kregen een onverwoestbare band. Zij waren ook degene die hem de bijnaam ‘Lykouros’, wat ‘wolf king’ betekend, gaven. Het meisje, Inari genaamd, bleek talent te hebben voor watermagie en Sargon besloot haar wat bij te leren. Haar broer, Senri, was echter beter in woudmagie en hoe zeer Sargon het ook zou willen, hij kon de knul niet helpen. Inari was zeker geen makkelijke leerling. Ze leerde misschien wel graag, maar ze had een hoeveelheid energie waar de zon niet aan kon tippen. Ze was de eerste die na al die jaren zijn speelsere kant weer in hem had los gemaakt en hem leerde van ieder moment in zijn leven te genieten –ook al zou deze vele malen langer zijn dan die van haar.

De tijd vloog weer voorbij en aan dit leventje kwam weer een eind. Inari en Senri vertrokken naar de grote steden om te gaan studeren en zowel hij als hun moeder bleef achter in het huis. Sargon wist dat ook hij beter verder kon gaan met zijn leven. Hier blijven zou alleen maar een herhaling van het verleden betekenen en dat zou hij waarschijnlijk maar moeilijk kunnen verwerken. En zo vertrok ook hij.

The demons we call people
Hij wist dat niet ieder mens goed was, maar hij had geen idee hoe gemeen en wreed mensen werkelijk konden zijn. Niet totdat ze hem gevangen namen en opsloten in een klein donker kooitje althans. De wetenschappers die hem gevangen hadden genomen hadden al een aantal keer over hem gehoord en waren nieuwsgierig naar wat hij was aangezien niemand een soortgelijk wezen had gezien. Ze voerde experimenten op hem uit, propten hem in voor hem vreemde situaties en gaven hem verschillende dingen die hij niet kende. Alleen om te zien hoe hij erop reageerde.

Dit hielt jaren en jaren lang aan. Hij had geen idee welke dag, welke maand of welk jaar het was. Sargon was totaal zijn besef van tijd kwijt en zat iedere dag –of nacht- met vreselijke pijn in het hoekje van zijn kooitje gedrukt. Hij wilde weg. Ver weg. Weg van alle ellende die hij nu meemaakte. Na maanden van smeken leek de natuur zijn roepen om hulp eindelijk door de dikke muren heen te horen. Een heftige sneeuwstorm raasde over het land en begroef alles op zijn pad onder een dikke laag sneeuw. De stroom viel uit en Sargon greep zijn kans om te ontsnappen nu de beveiliging die hem vasthield plat lag. Hij vluchtte ver weg van alle beschaving om jaren lang zich verborgen in de schaduwen te houden en zijn wonden te likken.

You’ve got a choise
Na al die jaren zich teruggetrokken te hebben, nam zijn nieuwsgierigheid het weer over en trok hij weer van dorp naar dorp. Als mensen hem makkelijk accepteerde bleef hij meestal wat langer hangen dan wanneer mensen maar moeite hadden met zijn aanwezigheid of zelfs bang van hem waren. Het alleen rondreizen voor jaren achtereen viel hem echter zwaar. Hij had iemand om hem heen nodig waar hij zo nu en dan wat tegen kon zeggen en met wie hij wat lol kon trappen. Dit was echter makkelijker gezegd dan gedaan. Niet iedereen had de 'luxe' van een lang leven en andere zien sterven was nog altijd niet gemakkelijk. Dat zou het nooit zijn.

Na toch nog een aantal jaren alleen te hebben rondgezworven, liep hij een jonge vrouw tegen het lijf. Hij wist niet wat er aan die vrouw was, maar ze was anders dan de meeste mensen die hij tegen was gekomen. Er stond een blik in haar ogen die vertelde dat ze veel meer had gezien dan alle andere vrouwen van haar leeftijd. Ze bleek de opvolger van de Vrouwe van het water te zijn. Sargon volgde deze vrouw voor een tijdje, sprak haar zo nu en dan vanuit de schaduwen en leerde haar naam. Uiteindelijk gaf hij zijn plaats in de schaduwen op en raakte bevriend met de vrouw genaamd Victoire. Hij ging met haar mee tijdens haar reizen rond Kovomaka, proefde van de verschillende culturen en maakte zo ook kennis met luchtmagie wat hij de daarop volgende jaren verbeterde. Uiteindelijk kregen ze op Shadra te horen dat Victoire de nieuwe Vrouwe van het water was geworden. Sargon had nu een keus: teruggaan naar Cassia of Victoire’s adviseur worden. De eerste optie was niet echt een optie voor hem. Het zou alleen maar betekenen dat hij weer in eenzaamheid verder zou moeten gaan en aangezien hij daar niet op stond te trappelen, besloot hij haar adviseur te worden.