Les Schaduwschilderen

Niah was een tijdje bezig geweest in haar kamer met de preparaties van de les die ze vandaag zou geven. Nadat ze het lokaal van slot had gehaald bekeek ze even rustig het lokaal. Het werd verlicht door de middagzon die stralend door de ramen naar binnen kwam vallen. De preparaties had ze in de ochtend al naar binnen gebracht en stonden nu al klaar op de tafels. De tafels stonden weer als een U vorm voor haar bureau waarvan haar bureau de U vorm afsloot. Op ieder tafeltje stond een kleine schilders ezel met een doek en een vierkant iets met een zwarte doek er over heen. Ervoor lag een klein zwart afstandsbediening met maar 1 rode knop. Niah had uit voorzorg ze vast gemaakt aan de tafel en een nummer er op geschreven. Zelf had ze best zin in deze les. De nieuwe stagiaire zou ook komen en ze was ook erg benieuwd naar de nieuwe en de oude leerlingen en natuurlijk wat het eindresultaat zou zijn. Rustig begon ze het schoolbord schoon te maken met wat water en een doekje. Tijdens dat het schoolbord droog werd begon ze de verf klaar te maken. Het was een klein bakje met verschillende vakjes waar ze er 2 maar van vulde. Een met wit en de andere met zwart. Vrolijk liep ze met de bakjes heen en weer naar de tafels waarna ze als laatste nog een bakje water er bij zette zodat de laatste voorbereiding klaar was. Het was bijna tijd voor de les en zoals ze het ook de vorige lessen had gedaan zou ze het ook deze les weer doen. Achter in het hok zetten ze de radio weer aan waar een stickie in zat met verschillende soorten muziek er op. Na haar eerste les hier had ze zelfs nog wat muziek van andere leerlingen er bij gekregen. Terug bij haar bureau keek bekeek ze het klaslokaal. Ieder tafeltje was goed voorbereid en achter in het lokaal stonden schilders schorten. Ze haalde de leerlingen lijst te voorschijn en nog was ander papier werk wat ze rustig zat te bekijken terwijl de eerste leerlingen binnen kwamen lopen.

~x~ Beetje kort en flut maar ik wilde hem perse starten, Succes iedereen~! ~x~

Een Hard Bliep-geluid verstoorde haar slaap. haar hand reikte uit naar haar wekker, waarna ze zich omrolde. Een seconde later realiseerde ze zich dat vandaag haar eerste dag als stagaire was. Snel sprong ze uit bed, douchte en poetste haar tanden. Zocht een Setje kleding, en daarna gaat ze haar haren doen. Pakte haar tas met map en ging nog even langs de eetzaal, een broodje meepikkend. Onderweg naar het lokaal at ze het broodje rustig op. Aangekomen bij het lokaal, zag ze Miss Niah al zitten. "Morning, Miss Niah. Razina Marina, The Stagair." Ze glimlachte en keek rond,alles was al gedaan, ze nam plaats op een kruk. Niet ver van Miss Niah.

-Kort, En inspiloos, Just like me-

In de middag is het getik van vrouwenlaarzen te horen. In een snel ritme gaan ze door de gangen van de school heen. Rennend gaat Aressuka de gangen door. Ze heeft haast, flinke haast. De reden? Ze heeft deze middag een les kunst. Het is niet zo dat ze erg getallenteerd is in kunst, maar ze vind het wel een leuk vak. Er is nog een andere reden dat ze zo snel mogelijk het lokaal in wil zijn. Haar eigen zus Razina is stagaire kunst. Het idee dat ze straks les gaat krijgen van haar eigen zus vind ze best geinig. Wat vier jaar verschil in leeftijd wel niet kan betekenen. Aressuka is ook dolblij dat ze haar zus eindelijk weer kan zien. Maar ze zal haar nu geen pletknuffel geven. Razina is er wel om serieus werk te doen. Verderop ziet Aressuka de open deur van het lokaal al. Vanaf het lokaal hoort ze muziek komen. 'Goedemorgen Miss Niah.' zegt Aressuka tegen de leerkracht die ze herkend van een tijdje terug. Toen het nog winter was had ze namelijk een kort babbeltje met haar gehad. Toen vond Aressuka Miss Niah al een vriendelijk vrouw. Vervolgens valt Aressuka's blik op haar zus. De belofte die ze zichzelf deed om haar niet te huggen bleek zwaarder dan gedacht. Bijna was ze op Zina afgerend. Uiteindelijk wist ze het te beperken in een enthousiaste begroeting: 'Haay Zina. Veel succes op je eerste werkdag.' Aressuka's lichtgroene ogen stralen helemaal. 'Razina en ik zijn zussen.' legt Aressuka aan Miss Niah uit. Vervolgens gaat Aressuka bij één van de tafels zitten, nieuwsierig kijkend naar het schidersdoek en de materialen. 'Aressuka Marina is de naam trouwens.' Wat stom dat ze niet even haar naam zei. Misschien was Miss Niah die wel vergeten, dus ze zegt nu nog snel even. Voor de rest is het afwachten wat er in de les gaat gebeuren. Met een enthousiaste blik kijkt ze in het rond.

-.Born a Stranger.-

Lichtvoetig liep Earia in een opgewekt ritme door de nog redelijk rustige gangen van de school door. Zachtjes neuriede ze in zichzelf een liedje terwijl ze zich een weg zocht naar het atelier. Het was duidelijk van haar af te lezen dat ze vandaag goed gezind was. Haar manier van lopen was zeker en opgewekt, er stond een bescheiden, maar stralende glimlach op haar gezicht en haar ogen hadden een tevreden uitdrukking in zich. Ja, vandaag was een heerlijke dag. Het was goed begonnen met een heerlijke ochtend, waarin ze in alle rust haar mediatie had kunnen uitvoeren. Ze was op tijd geweest voor de eerdere lessen die ze met een tevreden gevoel had bijgewoond en weer had afgesloten. En om dat allemaal nog wat beter te maken was het vandaag ook nog eens prachtig, zonnig weer. Het weer leverde zeker een extra bijdrage aan Earia haar goede humeur voor vandaag. Misschien kon ze vanmiddag na al haar lessen buiten ergens lezen of mediteren. Of misschien zelfs haar water en light magic oefenen. Ze had gehoord van haar medestudenten dat er ergens op het schoolterrein een waterval te vinden was. En dat klonk als de perfecte plek voor haar om even tot rust te kunnen komen.
Tijdens Earia haar rustige wandeltocht trok ze haar schoudertas wat beter over haar schouder heen en wriemelde ze met haar vrije hand wat aan één van haar lange, witte haarlokken die in een wilde, krullende slag langs haar gezicht viel. Eén van de weinige plukken die nog los hing. Voor vandaag had Earia haar haren opgebonden in een staart, zodat het wat minder in de weg zou zitten tijdens kunstles. Ook de jas die ze bijna elke dag droeg met de cap over haar hoofd had ze voor vandaag in de kast laten hangen. Lange mouwen zouden alleen maar in de weg gaan zitten. Voor vandaag had ze er dus maar voor gekozen om enkel haar turquoisegekleurde, lange hemdje aan te trekken voor haar bovenlichaam. Het lange, simpele hemdje wat tot net iets over haar heupen viel was een prima keuze voor vandaag, met zulk prachtig weer. Niet dat Earia snel last had van kou. Als Cassiaan was ze natuurlijk wel aardig lage temperaturen gewend.
De kleding voor haar onderlichaam was niet heel anders dan normaal. Zwart met turquoisegekleurde enkellaarsjes waar ze de broekspijpen van haar zwarte broek in had weggestopt. Het was simpele, goedkope, maar comfortabele kleding waarin Earia zich prettig voelde.
Aangekomen bij het atelier liep Earia de nog rustige kamer binnen en bestudeerde ze even met haar rustige, ijsblauwe ogen de opstelling van het lokaal. Hmm, benieuwd wat voor een opdracht ze zouden krijgen. Het maakte haar in elk geval zeker nieuwsgierig naar wat de les te bieden zou gaan hebben. Earia haar aandacht werd kort daarna getrokken door de zachte muziek die in het lokaal te horen was. Muziek wat afkomstig van de radio was vulde de rustige klas met aangename klanken en geluiden. Wat een heerlijke sfeer hing er op deze manier… Met een tevreden glimlach liep ze verder het lokaal binnen, haar blik op de lerares gericht. “Goedemiddag, Miss,” begroette ze beleefd de lerares, afgemaakt met een klein knikje. “Earia Izard,” meldde ze zichzelf daarna kort aan, waarna ze zich even op de rest van de aanwezige richtte. Het was nog rustig in het lokaal, ze mocht zich dus één van de eerste noemen. Vlakbij de lerares zat een andere, donkerharige vrouw, waarvan Earia haar leeftijd een paar jaar hoger dan dat van haarzelf schatte. Ze gokte er dus op dat het een stagiaire was.
Earia liet haar blik afglijden naar de andere aanwezige, waardoor ze zo uitkwam op het meisje met de groene ogen en het halflange, bruine, golvende haar. Earia schatte haar ongeveer even oud als zijzelf, mísschien iets ouder. Van het meisje kwam een prettige, aangename uitstraling af, wat Earia deed besluiten om een tafel vlakbij het meisje uit te kiezen. Haar schoudertas alvast van haar schouder af trekkend liep Earia naar een tafel naast het meisje toe, waar ze haar tas onder de tafel opborg. Met haar rustige, kalme blik keek ze even vluchtig naar het meisje, glimlachte ze kort als begroeting naar haar en richtte ze haar blik daarna op de tafel om de materialen die erop lagen te bestuderen. Eens zien of de kunstlessen die ze van haar moeder had gekregen vandaag van pas zouden gaan komen.

Niah had alles rustig klaar gezet en voorbereid. Alles stond goed en dus was het nu alleen nog maar wachten op de leerlingen. Toen echter een vrouw die wat ouder was dan de leerlingen binnenstapte keek ze even vreemd op. Na haar voorstellen en ze het woord stagiair zei plaatste ze een hand voor haar mond. "Ow god. Helemaal vergeten. Welkom mevrouw Razina." Ze keek haar even wat angstig aan en begon in een lade in haar bureau te rommelen. Ze haalde er een papiertje uit en begon deze even vluchtig door te lezen. Een kopietje van het blaadje gaf ze aan haar en schonk haar een vriendelijke glimlach. "Ik verwacht veel nieuwe leerlingen deze les. Ik hoop dat alles soepeltjes verloopt." De lijst met leerlingen voor zichzelf legde ze op haar bureau en begon in een klein boekje een soort van tekeningetje te maken. "Heb je al contact gehad met de leerlingen hier?". Niet veel later verscheen er een meisje in de deurpost door wie ze vrolijk begroet werd. "Goede middag Aressuka." Ze zocht op de lijst haar naam en zetten er een vinkje achter. "Ow dat wist ik niet. Wat gezellig." Ze keek van Aressuka naar Razina. "Als het maar geen problemen in de les gaat geven." Zei ze glimlachend. De volgende persoon kwam binnen gelopen die eerst rustig de ruimte bekeek. "Welkom, neem plaats." zei ze vriendelijk met een handgebaar naar de tafels voor haar bureau en zetten een vinkje achter Aeria's naam. De muziek klonk zacht en aangenaam in het lokaal en Niah wiegde met haar hoofd mee op de melodie. "Wil je dat ik alvast snel aan je uitleg wat de bedoeling is van deze les of wacht je even rustig af?" zei ze doelend op Razina.

Rustig keek Zina naar buiten tot ze de vrolijke stem van haar zusje tegen Miss Niah hoorde praten. 'Haay Zina. Veel succes op je eerste werkdag.' Aressuka's lichtgroene ogen stralen helemaal. 'Razina en ik zijn zussen.' legt Aressuka aan Miss Niah uit. Kort grinnikt Zina even. Haar zusje moest moeite doen haar niet te bespringen volgesmij. Kort glimlachte, -voor zover ze dat nog kon,naar Aressuka.“Dankje Suki” Zei ze simpel en richtte haar blik weer naar buiten. "Als het maar geen problemen in de les gaat geven." Ze keek even op. “Natuurlijk zal het dat niet.”Een tijdje verstreek toen een nieuwe leerlinge het lokaal in liep. Ze stelde zich voor als Earia, en ze voelde hoe de ogen van de eigenaresse zich even op haar richtte. Ze besteedde er verder geen aandacht aan. Haar zwarte kille ogen bestudeerde de omgeving buiten, tot ze werd aangesproken door Miss Niah. Ze zag hoe ze een hand voor haar mond plaatste. "Ow god. Helemaal vergeten. Welkom mevrouw Razina." Ze keek haar even wat angstig aan en begon in een lade in haar bureau te rommelen. Ze zette een neppe glimlach op haar gezicht. “Dank u, maar zegt u alstublieft Razina. Anders voel ik me zo oud.” Ze haalde er een papiertje uit en begon deze even vluchtig door te lezen. Een kopietje van het blaadje gaf ze aan haar en schonk haar een vriendelijke glimlach. "Ik verwacht veel nieuwe leerlingen deze les. Ik hoop dat alles soepeltjes verloopt." Ze knikte instemmend. “Dat is inderdaad wel handig.” Haar neppe glimlach was alweer van haar gezicht verdwenen. Ookal waren Suki en zij zussen, je zou dat niet denken als je hen samen zag. "Heb je al contact gehad met de leerlingen hier?".” Nee eigenlijk nog niet echt, alleen met Aressuka eigenlijk..” Een smalle fake glimlach sierde haar donkerrode lippen. “Wil je dat ik alvast snel aan je uitleg wat de bedoeling is van deze les of wacht je even rustig af?" Met diezelfde smalle glimlach schudde ze zacht haar hoofd. “Ik wacht wel even rustig af Miss Niah, als dat niet tot uw last is natuurlijk.” Ze richtte haar ogen in het klaslokaal, die als je haar niet kende zo kill stonden als haar hart. Iets wat niet zomaar weg zou gaan. Een diepe zucht verliet haar lippen, die zich kort daarna tot een smalle streep vormde en geen enkele interesse toonde in de aanwezige, maar meer op de natuur buiten.

PROFILE MAGICIAN