De dagen gingen aan hem voorbij alsof het niks was. Hij kon het niet grijpen en of vastpakken, het glipte tussen je vingers door als water. Ondertussen zat hij hier al bijna 3 maanden op school, een kwartaal van het jaar. Over enkele dagen zouden ze het nieuwe jaar in gaan, toch brandde er nog iets in hem wat hij de afgelopen maanden dus niet meer had kunnen los laten en hij haatte het ontzettend. Hij kon er soms niet van slapen en lette niet op in de lessen. Alleen, er was gewoon niks meer aan te doen.. het was werkelijk onmogelijk om hier verder nog maar iets aan te doen. Niemand zou hem hier ooit van kunnen redden. Hij keek op naar een helder blauwe lucht vanuit zijn slaapkamer raam, enkele wolkjes dreven voorbij. Hij zat in een jogging pak op zijn bed, half onder de dekens, zijn voeten op de grond kijkend naar buiten. Drake's blik gleed naar het meer dat achter de velden lag. Herinneringen kropen door zijn kop heen. Goed en slecht, puur en prachtig. Toch was de laatste een groot drama die hij wilde vergeten. Hij hoorde nog het gekrijs. Drake trok zijn voeten op het matras en sloeg zijn armen er omheen, beet op zijn tanden. Het voelde zo warm en vertrouwd en toch zo ver weg, onbereikbaar en zoveel onmacht. Het bed kraakte en en een kamer genoot snurkte, hij drukte zijn benen naar achter, zijn voorhoofd tegen zijn knieën steunend. Drake beet op zijn lip en hij had een brok in zijn keel, waarom deed het nog steeds pijn? Waarom dacht hij nog steeds elke dag aan haar? Waarom.. hij haatte het, het stak en elke keer als hij iemand met rood haar zag lopen flitste er iets door zijn hart. Hoop, verloren hoop. Er was zelf een meisje hier dat Hayden heette tot zijn ergernis. Natuurlijk kon zij er niks aan doen, natuurlijk niet. Hij kon alles gewoon niet meer goed begrijpen. De dingen gebeurde en hij had er geen invloed meer op, het was weer zoals hij ooit had moeten doen. Hij moest gehoorzamen aan wat het werd gezegd. Hij die gedachte werd de brok groter en kreeg hij een hele vieze smaak ik zijn mond. Opeens schokte zijn lichaam en werden zijn ogen vochtig, kneep hij in zijn scheenbeen. Een tijdje bleef hij zo zitten, alsof er geen tijd en ruimte bestond. Alsof.. hij zijn ogen weer open kon doen.. open kon doen en daar weer zijn. Dat dit een grote nachtmerrie was geweest. Dat ze hem niet elke dag hoefde te missen en dat alles gewoon verzonnen was voor zijn eigen illusies. Hij wilde het niet missen, wilde de warmte weer voelen. De stem weer horen en de lach weer zien, voelen dat die gene van de houd het heel het hart en voor je door het vuur gaat. Samen leuke dingen doen, shoppen, naar pretparken gaan, wandelen, chocomel drinken na een leuke winterdag. Samen naar het strand en garnalen vissen, de sagen met een glimlach bekijken inplaats van dat constant lege gevoel waar hij niet meer tegen kon, niet meer mee wilde leven, maar het wel moest. Het was gewoon zo oneerlijk dat andere dat wel hadden en hij niet meer, het was voorbij en ze kwam nooit, nooit meer terug. Hij snikte en wilde het uitschreeuwen, enkel een geluidloze noodroep kwam uit zijn keel. Hij beet in zijn knie en bracht zijn ogen stijf tegen elkaar. Het was alsof iemand zijn hart samen kneep, alsof het zo moest wezen. Dat alles met een reden gebeurd, dat wist hij, maar waarom hij? Hij wilde dit niet! Hij wilde het niet missen! Hij gooide uit pure frustratie een kussen door de kamer heen. Hij slikte en keek de kamer toen rond, de meeste waren weg en er sliep een iemand nog. Drake besloot maar naar de grote zaal te gaan.

Even later liep hij in normale kleren een beetje nors door de gangen. Hij zag mensen voorbij komen, maar negeerde ze. Enkele dagen terug had hij Xavier verslagen in het gevecht in de arena. Het was er zeker weten heftig aan toe gegaan, maar het was een erg mooi gevecht geweest. Xavier was een leuke tegenstander geweest. De wonden deden nog wel pijn, zijn wonden deden af en toe nog pijn. Gelukkig hadden ze zijn arm kunnen helen en was die nu niet meer gebroken. Hij voelde het soms als hij zware dingen optilde of als hij ergens tegenaan stootte. Opeens keek hij op en dacht hij te dromen nee. Het roze haar, de vreemde manier van doen. Eerst dacht hij dat het Lightning was, of Serah. Nee.. nee! Hij kneep in zijn arm en toen dat pijn deed sprongen zijn ogen open. Hij was gered, als dit haar echt was.. dan konden ze hier allemaal komen! dan zou hij haar weer terug zien en hoefde hij nooit meer dat gevoel te hebben. Hij zette het op een lopen naar haar toe. ''FAYE!! FAYE!!'' Hij had in maanden niet meer zo vrolijk gekeken en en vloog met open armen op haar af. Drake vloog in haar armen en tilde haar op waarna hij haar enkele rondjes rond draaide.

Hij keek om zich heen en zag de zwart geblakerde snippers omlaag dwarrelen, voelde een steen in zijn maag. Hij zag het aan zich voorbij gaan, de wereld was opeens zo donker. Drake keek naar de schaduwen die voorbij trokken, slikte. Let go, laat los.. hij kon haar eindelijk los laten. Book finished. Drake zuchtte en streek zijn zwarte haar weg voor zijn bruine ogen. De jongen haalde zijn neus op, keek Faye aan. ''Are you going on a walk wit me, Faye? Ik moet even.. uitblussen..'' Drake voelde zich vreselijk, had het koud en wilde het liefst zijn bed weer in kruipen, maar hij wist uit ervaring dat dat toch niks opleverde. Een frisse neus zou hem goed doen. "Uhm, Happy gaat ook mee. If you don't mind.." zei Faye. Drake keek haar even aan en daarna naar het dier dat op haar schouders zat. Hij aaide het even. ''Prima.'' nog een beetje afwezich en zijn stem week. Opeens gaf ze hem een knuffel, Drake keek verbaasd open trok zijn wenkbrauwen omhoog. Hij glimlachte een beetje verward en stopte zijn neus in haar nek -met bos roze haar- en sloeg zijn armen om haar heen. Hij voelde haar warmte en hij kreeg een fijn gevoel, wat hij lang had moeten missen. Een knuffel.. dat.. dat was zo lang terug. Hij besefte het opeens, en begreep nu pas de waarde er van. Net had hij haar in de armen gevlogen, maar zonder er bij na te denken. Een knuffel, het voelde zo goed en warm, zo vertrouwd. Hij had er sinds zijn aankomst eigenlijk niet meer een gehad, omdat hij niemand kende. Drake had het lang niet meer gevoeld, het leek weg gevaagd te zijn uit zijn leven. We kennen het onder het zo machtige woord, liefde. Voor Faye niet de liefde van een relatie, maar de liefde die je voelt voor een vriend of vriendin. Het gevoel dat je altijd bij die gene terecht kunt, wat er ook gebeurd. Hij drukte Faye wat steviger tegen zich aan, rook haar geur en glimlachte. Nu ging het vanzelf, hij voelde weer iets groeien. Daardoor was Hayden nu uit zijn systeem en kon hij verder. Faye zou een goede vriendin van hem worden/zijn. Hij was ontzettend blij om haar te zien. Hij voelde het klopje op zijn rug en liet haar niet veel later toen los. Drake keek haar aan, zijn ogen waren roodomrand. Alleen... ergens achterin, zag je dat er iets was verandert. Rust. Er lag rust en acceptatie in de ogen van de jongen die al veel had mee gemaakt. "Gast, 't komt goed oké? Man up, you're embrassing me" Drake grinnikte even. ''Fine.'' Hij haalde zijn schouders op en wreef over zijn neus. ''Nu over jou. Waarom ben je hier opeens? Is er iets in Munters?'' Hij keek haar nieuwsgierig aan en ging wat beter staan, meer ontspannen dan hiervoor. Opeens bedacht hij zich iets, wat hem licht enthousiast maakte.''Ben je net aangekomen? Dat betekend.. dat je nog niet eens weet in welke klas je zit, de slaapzalen zijn, mijn nieuwe 'vrienden' kent. Ik ga je alles laten zien Faye, het is hier geweldig!'' Bij dat idee begonnen zijn ogen weer op te lichten. De stappen waren gezet, hij begon langzaam weer zichzelf te worden. Faye zou hij echt alles laten zien, haar de dingen leren die hij wist. ''Je, wat. Wat voor Magican ben je?''

Drake keek Faye nu al wat vrolijker aan, begon door de gang te lopen. Rustig liepen ze samen terwijl hij zijn handen in zijn zakken had. Hij voelde een briesje door zijn zwarte haren gaan, keek even Faye aan terwijl ze begon te praten.  "Hmm, nee. Ik ben eraf getrapt, ik denk dat ik teveel mezelf was. En het boeit me niet zo veel. Ik ben van Sarah af en de meeste accepteerde me niet voor wie ik was. Daarom, dit." Drake grinnikte, ''Tja. Eerlijk gezegd verbaasd het me niks. Ik ben er nooit afgetrapt omdat..'' Opeens sloot hij zijn mond en slikte. Ze wist niet dat Vyndi zijn moeder was, dat hoefde voorlopig ook nog niet. ''Omdat ik, eh het er telkens met een vlotte babbel vanaf wist te brengen. Op een dag was het teveel.'' zei hij met zijn ogen draaiend. Hij vroeg naar haar element in haar magie, wat hem niet zoveel verbaasde, ze was een vurig type.  "Oh, ik dacht dat je dat wel wist. Vuur, daarom stapte ik niet achteruit. Vuur kan mij geen kwaad" Drake knikte. ''Dat zag ik indd. '' Drake vond het fijn om met Faye te praten, zoals vroeger.  "Nee, vuur doet haar niets. A dragon's lungs to breath flames... a dragon's scales to dissolve flames... a dragon's claws to wrap in flames... It's magic that transforms your own body parts into those of a dragon's. An ancient spell. It was orginally magic used to deal with dragons. Dragon slayer magic." Drake keek verbaasd naar het diertje dat op haar schouder zat. Een hele uitleg kwam uit het bekje rollen. Drake knikte onder de indruk. "Sorry, Happy praat nogal graag Engels, Nederlands én Japans door elkaar." Drake lachte. ''Niet erg hoor. Het is me nu wel duidelijk, erg gaaf zelfs.'' Hij meende het, vond het gave powers.  "Aye sir!" Riep het blauwe katertje. Drake lachte naar hem.  "Maar inderdaad, dragon slayer magic. Dat heeft Igneel me geleerd. Mijn vader.." Drake keek haar even vreemd aan, naar zijn weten had ze nooit wat over haar vader verteld op hun vorige school. Daarom wachtte hij geduldig op haar uitleg die al snel kwam. "Of ja, ik heb eigenlijk geen vader. Igneel is een draak, hij is 7 juli verdwenen, zonder afscheid, hij was gewoon weg" Drake keek haar verbaast aan, maar hij was blij verrast. ''Een draak, dat is zeker gaaf Faye. Hij moet veel kracht hebben gehad dus.'' Drake dacht er even over na en vond het vet om te horen hoe Faye's leven was gelopen na zijn vertrek. "Maar ik geloof dat hij gewoon nog ergens is.. op mij let" Zei ze. Drake keek haar glimlachend aan. ''Dat zal vast wel.'' Hij legde even zijn hand op haar schouder. Ze liepen de hoek om en waren nu vlak bij de trappen. Ze bewogen via magie en gaven een beetje het beeld van hoe groot dit gebouw welniet was. "Genoeg over mij. Ik heb gezien dat jij dus ook vuur gebruikt! Heb jij het ook van een draak geleerd?" Drake wreef achter zijn achterhoofd. Het teken dat hij zich ongemakkelijk voelde, maar tegelijk iets graag wilde vertellen. Hij kreeg een verlegen big smile op zijn gezicht. ''Well.. kinde.'' zei hij. Hij liep naar de deur die naar buiten leidde en je zag een soort binnen hofje. Hij liep de trap af en keek Faye aan. ''Laten we zeggen, dat er veel is gebeurd sinds ik Munters heb verlaten.'' Hij ging zitten op de rand van een ronde fontein. Het water was helder en bleef gedwee stromen. Hij keek Faye aan en liet aan haar of ze naast hem kwam zitten. ''Ik zal je het vertellen, omdat je net mij ook bijna alles vertelde. Daarbij vertrouw ik je.'' begon hij zacht. Drake slaakte een zucht en ging terug naar vroeger in zijn hoofd. ''Ik werd in de auto afgevoerd. Niet in staat om te ontsnappen of om weerstand te bieden, mensen vonden mij 'een gevaar.' Daarom ben ik naar een andere dimensie gestuurd. Ze brachten me naar een portal met wat nodige spullen, ik had geen keuze. Niet veel later, kwam ik door een reis van tijd, ruimte en dimensies op Razen terecht. Ik bleek een Fire Magican te zijn.'' Hij lachte even. ''Er was wat moeite mee om het onder de knie te krijgen, maar toen ik het door had ging bijna alles vanzelf. In het dorpje waar ik heen was gereisd, vond ik een advertentie van een 'Sarkas'. Dat kennen ze hier als, drakenrijder, zegmaar. Ik ontmoette een oude man, die ook Sarkas en Fire Magican was. Ik heb van hem alles geleerd, ben hem veel dankbaar. Hij leerde mij alles over draken.'' Hij nam even een adem pauze. Drake keek naar een paar vogels die over vlogen. ''Ik leerde van hem, een draken ei te vangen, bij een echte draak vandaan. Dat is mij op een haar na gelukt. Ik ben blij dat het gelukt is, want ik heb er nu een nieuwe vriend bij.'' Drake glimlachte en keek Faye aan. Opeens floot hij op zijn vingers en kwam er een schaduw aan de hemel, iets groter dan de vogels die voorbij waren gevlogen. Dit silhouet zag er alleen totaal anders uit, veel ruiger. Het kwam met vrolijke bewegingen naar beneden. ''Dit is Mushu.''

Mushu:

Drake keek hoe Mushu op hem af kwam vliegen. Hij glimlachte en zag het beestje op hem afscheren, tot het soepel op Drake's schouder landde. Hij kriebelde Mush onder zijn kin, waardoor hij een aandoenlijk geluidje maakte. "Happy! Happy! Draken bestaan nog! Zie je nou wel! oh Happy ik had gelijk!" Drake grinnikte. ''Dit is een andere wereld Faye, dan zijn er ook andere regels in welke dieren zijn uitgestorven en dergelijke.'' Mushu sloeg met zijn staartje en keek geïnteresseerd naar de blauwe kat die op Faye's schouder zat. Mushu grauwde er vriendelijk naar, ''Hey'' Drake glimlachte naar zijn draakje. Faye was opeens zo blij nu, dat maakte hem ook blij. Hij vond het fijn om haar na die lange tijd weer te zien. Ze was een van de meisjes geweest die hem vroeger niet had gepest, hem niet had beoordeeld of dergenlijk. Op eenof andere manier hadden de twee altijd een soort onbewust begrip voor elkaar gehad. Hij zou niet verliefd op haar kunnen worden, wilde dat ook niet. Alleen hij wist wel dat hij altijd bij haar terecht kon, dat gaf hem een vertouwd gevoel. Het voelde bijna als thuis in haar aanwezigheid, alsof hij een stukje terug had van vroeger. Ze had zo te zien een dringende vraag. "Zeg Mushu, heb jij misschien iets gehoord van Igneel?" Mushu keek Faye met zijn gele oogjes aan.  Het draakje leek wel degenlijk na te denken. ''Igneel.. Ig, nee. Nee ik ken geen draak die zo heet. Soms ik gaan naar andere draken, maar mot dat dan wel tegen Draak zeggen.'' Hij sloeg tegen het hoofd van Drake met zijn staartje. Drake pakte hem beet, en ze speelde even. Het was best grappig om te zien hoe die 2 maatjes waren. Evenlater gaf Mushu antwoord op haar vraag. ''Maar, ik voor jou informeren bij mij vrienden, dat goed zijn?''
Drake moest lachen maar keek toen Mushu dankbaar aan. ''Ik heb ook nog nooit van een Igneel gehoord Fay, sorry.'' zei Drake die zich tot Faye wendde. Hij stond op en haalde een hand door zijn haar, gaapte even slaperig. De dag was snel gegaan, al had hij grotendeels van die dag op bed gelegen.  ''Daarbij, Faye.'' Hij keek haar met een sluwe glimlach aan. ''Mushu is niet de enige draak hier...'' Hij opende zijn armen in de lucht, er stak wind op. Opeens vatte zijn lichaam volledig vlam en begon hij te groeien. Hij kreeg de grote van een uit de kluiten gewassen paard, alleen was hij geen paard. Niet veel later stond er een bijna volgroeide draak voor haar neus die haar triomfantelijk aankeek met vurige ogen. ''Ik hou van deze wereld.'' sprak de grommende stem. In deze wereld had je een dierlijke vorm, dat vond hij werkelijk geweldig. Hij kon nu vliegen wanneer hij wilde. Pronkend opende hij zijn vleugels die van binnen belegd waren met oranje vuurschubben, ze fonkelde in het licht. Zijn borst, Nek kraag, begin en einde van zijn staart,  bevatte dezelfde gevaarlijke versiering. De rest van zijn lichaam was diepzwart, zwarter dan zijn eigen haar.

Drake:

Faye schreef:

faye "Dierlijke vorm ha? Hey Happy! Hoor je dat?" Ze keek uitdagend naar Happy en voelde toen een windvlaag door Drakes staart. "Kijk uit, ik gooi je zo op de grond hoor" Glimlachte ze. Ze aaide even over zijn kop, of nouja, aaide, meer een soort iets dat je doet als je iemands haar door elkaar wou schudden. "Zeg, laat je vuur eens zien" Ze haalde even haar wenkbrauwen op en neer om te laten zien dat zijn vuur haar niet veel boeide, ze had honger en was te lui om te lopen. (HEHEEHEHEEHHE)   tagged: drake notes: FRIENDSHIP <3 code: sophia

[/b]