General information.
Naam: Riolu
Roepnaam: Rio, Riolu
Leeftijd: “I forgot to count them…”
Afkomst: Erds
Magie: Aarde
Grootte: 70 CM
Gewicht: 20.2 KG
Bouw: Klein compact, maar niet dik.
Vachtkleur/Kleur schubben/etc.: Zwarte pootjes, zwarte torso. Zwarte oren en een ‘maskertje’ rest is wit. Vacht.
Kleur ogen: Rode ogen.
Likes: Relaxing, vechten, oefenen, mensen in de maling nemen.
Dislikes: Werk…
Angst: Savador’s slang, eetbare groentes.
Geaardheid: Unknown.
Partner: “They will come… someday! Sometime…. I give up.”
Afbeelding: http://fc04.deviantart.net/fs70/f/2013/305/c/e/leon_the_riolu_super_dump_by_haychel-d6sp4ss.jpg
Extra: Rood sjaaltje.
Faceclaim: Riolu – pokémon. (Drawings ©Haychel.deviantart.com)

Karakter:
- Koppig
Koppig, een van de eerste woorden die je bij de eerste ontmoeting welk kunt plaatsen bij Riolu. Bepaalde mensen vinden Riolu daarom een zeer koppig en vervelend personage, maar de oplossing is tamelijk gemakkelijk. Geef Riolu de tijd en vraag het meerdere malen achtereen. Soms moet Riolu net over het randje geduwd worden om zijn taak of opdracht uit te voeren. Al zul je bij het dwingen soms door een aantal geintjes heen moeten. Van persoon tot persoon verschilt de aard van deze koppigheid. En vaak kan deze koppigheid ook uitslaan tot een bui waarin Riolu je een fikse tijd negeert voor hij eindelijk toegeeft dat je gelijk hebt en zijn taak uit zal voeren. Tevens is leeftijd een belangrijke rol in hoe de aard van Riolu is. Kinderen zijn minder snel in staat zijn koppigheid aan de kant te zetten dan volwassenen. Dit komt deels door het respect dat Riolu heeft voor de volwassenere generatie en de koppigheid van de jongere generaties.

- Argwanend maar lief.
Riolu is een zeer argwanend persoon in het begin. Je zult hierdoor hem geruime tijd moeten leren kennen voor je zijn vertrouwen daadwerkelijk te pakken hebt. Echter is Riolu daardoor niet gemeen tegen mensen die hij kent. Hij blijft vriendelijk en aardig met in zijn achterhoofd de weet dat hij de persoon niet direct moet vertrouwen. Wat Riolu minder goed kan is de slechte aard van mensen zien. Hij zou in het eerste opzicht vaak sneller het gevoel hebben dat je aardig bent of dat wat je doet goed is, dan dat hij daadwerkelijk doorheeft dat je intenties duisterder zijn dan ze op het eerste blik lijken. Dit maakt Riolu in het begin vrij naïef met zijn soms wat kinderlijk karakter. Mocht hij echter er achter komen dat je zijn vertrouwen geschaad hebt of dat wat je deed achteraf niet bepaald het daglicht kon verdragen kan hij toch gevaarlijk uit de hoek komen. Al met al is Riolu een aardig karakter en zal dit bij iedere eerste ontmoeting tot uiting proberen te brengen.

- Meelevend
Riolu heeft een zeer meelevend karakter, wat als adviseur enigszins wel gevraagd wordt. Niet alleen in het vak als adviseur van de hoogste magiër is hij goed in het inleven van zeer complexe situaties, maar in privékringen kan Riolu zeker een goede steun zijn voor mensen die zich minder goed voelen in welke vorm van negatieve emotie dan ook. Juist doordat Riolu zoveel heeft meegemaakt in het verleden is hij sterk in het zien van mensen die het moeilijk hebben. Een lichte barrière kan echter de spraak zijn. Riolu is minder sterk in het spreken van de menselijke taal, maar kent hier en daar een paar woordjes. Hij kan het volledig verstaan, dus luisteren is geen probleem. Echter is het terugpraten een minder sterk punt gezien Riolu nog niet alle vormen van uitspreken kan. Zijn lichaamstaal vormt daardoor een van de meest belangrijke vormen van communicatie voor RIolu.

- Avontuurlijk
Riolu is een nieuwsgierig adviseur van origine. Hij is leergierig en wil veel te weten komen. Dit resulteert in het feit dat Riolu het avontuur op zoekt. Dit betekend dat nieuwe terreinen verkent moeten worden. Vreemde dieren moeten benaderd worden, maar voorzichtig. En gevaarlijke situaties zijn in feite onvermijdelijk. Riolu heeft een kleine bouw waardoor hij sneller en wendbaarder is dan een gemiddeld volwassen persoon en weet zich daarom in vele benauwde situaties toch het hoofd hoog te houden en zich er altijd uit te redden. Van de dichte oerwouden van Gren, tot de droge woestijnen van Erd. Hij heeft veel meegemaakt op zijn reizen die niet allemaal even vlekkeloos verliepen. Dit maakt Riolu zo’n krachtige adviseur voor de legendarische magiër van het aarde. Hij kent van alle culturen de belangen en gewoontes door zijn reizen en kan als een sterke diplomatisch figuur dienen op het moment dat er twee rijken met elkaar in botsing komen.

- Hulp biedend
Een helpende hand in tijden waar nodig is, het is een van de vereisten als adviseur voor een van de sterkste magiërs en daarom is Riolu al net zo krachtig als iedere andere raadgever desondanks zijn soms kinderlijke karakter. Zijn rijke kennis die hij heeft opgedaan in de vele avonturen is het voor hem alleen maar een voordeel. Riolu helpt mensen die hij kent standaard in benauwde situaties en zal de regels op de tweede plaats zetten om zijn vrienden in veiligheid te brengen of te helpen.

- Geintjes
De sfeer moet zo luchtig mogelijk blijven vind Riolu. Zelfs in de meest spannende situaties weet Riolu de sfeer te dempen met een woordgrap of onverwachte actie. Soms tot ergernis van zijn omstanders die het gevoel kunnen hebben dat hij de situatie niet volledig serieus neemt. Voor de mensen die hem wel kennen is het een ander verhaal. Riolu weet namelijk donders goed wanneer een situatie enorm spannend is en wil juist die gespannen sfeer wegwerken zodat het dragelijk wordt voor zijn desbetreffende omstaande mensen. Denk maar eens aan een heftig examen dat voor de deur staat en je bent enorm gespannen, Riolu vormt dan juist de mp3-speler om dat ene ontspannende nummertje te draaien zodat je alles even net wat positiever ziet. Niet alleen in de gespannen situaties weet Riolu deze grapjes tot zijn recht te laten komen. Tevens bij de vrolijke situaties kan hij plagend uit de hoek komen en weet hij hier en daar de mensen om de tuin te leiden, wat soms tot ergernis kan leiden bij bepaalde personen.

- Doorzetter.
Geen situatie is te zwaar en geen plek is te nauw voor Riolu om hem op te laten geven. Het is een vechtertje desondanks zijn schattige voorkomen. Zelfs bij de meest sterke figuren of wezens weet hij zijn poot stijf te houden wat hem tot een vervaarlijke vijand maakt. Wat hem helemaal fiers maakt is de kracht die in hem opkomt wanneer hij denkt aan zijn vrienden of naasten die hij in dat gevecht dient te beschermen of niet wilt teleurstellen. Juist dan weet Riolu zijn omstanders, en tevens zichzelf van tijd tot tijd te verassen tot waartoe hij werkelijk in staat is. Je kan Riolu de taak geven om een sterk gefundeerde muur om te duwen zonder verdere instructies en je kunt er van op aan dat de muur binnen de kortste keren daadwerkelijk plat ligt. Je zult Riolu misschien dagen lang tegen de muur duwen met zijn bloten handen, maar op het moment dat Riolu doorheeft dat er andere wegen zijn die naar Rome leiden is de muur ineens niet meer zo stabiel. Tevens zijn de emoties die gedreven worden bij de vriendschappen hierdoor een sterke drijfveer voor Riolu. Want als de muur niet omvalt, stelt hij niet alleen zichzelf maar ook een kameraad enorm teleur. En dat mag niet gebeuren, koste wat kost.

Magie on en offhand:  

Offhand: Riolu heeft een lange tijd zonder magie moeten doen en kan erdoor wat materiaal arts en straatvechter technieken. Waardoor hij deze dodelijk kan combineren met zijn magie.
Magie met spells:

Attacks = Att.  Defense = Def. Delay = Del.

Barrier: Def.
Een licht bruine doorzichtige scherm dat voor hem verschijnt. Houd alle magische aanvallen tegen.

mahō kurōn: Att, Def, Del.
Hij verzameld de krachten van het aarde door ze een beetje op te roepen. Het aarde gaat op hem reageren, en zo kan hij het in elke vorm krijgen die hij wilt. Van kanonnen tot waterspuwers die bewegen. Deze spell kost veel energy en kan het dus niet lang ter plaatsen in elkaar houden.

Quake: Del. Att.
Het is een aardbeving aanval. Deze zorgt dat de aarde flink gaat schudden waardoor hij de vijand uit balans kan raken of zelfs gewond. De sterkte van de aardbeving hangt af van z’n gedrag. Hoe bozer hij is hoe hoger het aantal M.A.G.

Sandstorm: Del.
Door de aarde los te maken van elkaar krijgt hij zand, deze laat hij rond draaien door de deeltjes naar en van elkaar af te zetten. Uiteindelijk creëert daardoor een zandstorm. Nadeel, als Riolu niet oplet kan hij zelf ook verdwaald raken net als z’n tegenstanders de kans daarop hebben.

Shell: Def.
Dit is een stenen bal om hem heen. Het is dikke laag van aarde wat om hem heen zit. Hij kan hier gemakkelijk een paar in inblijven zonder het te openen voor nieuwe zuurstof. Nadeel is echter dat hij niets kan zien dus ook niet weet wanneer het weer veilig is.

Pitt:Att. Del.
De grond word los en slokt als het waren de persoon op. Ook kan hij de grond weer vastzetten waardoor de persoon vast zit of kan verwonden door de druk.

Spikes: Att.
Door op de grond te slaan kan Riolu en spikes uithalen dit zijn cilinders die in een punt eindigen. Hij hoeft ze alleen maar te gooien. Ook kan hij ze uit de grond laten schieten.

Brick Wall: Att. Def. Del.
Een groot stuk muur komt omhoog. Deze kan de weg versperren, aanval tegenhouden of mensen eronder bedolven, maar kan ook helpen als hij ergens niet bij komt. Het bedolven doet hij door de muur te laten kantelen en als brokken uit elkaar te laten vallen.

Dig: Att, def.
Deze aanval kan ook voor defence worden gebruikt. Door snel het aarde aan de kant weten te schuiven kan hij tunnels creëren. Hij kan hierdoor zichzelf redden van de situatie maar kan ook aanvallen door onder de persoon weer te verschijnen.

You need healthy earth for this one.
Kyojin: Att
Door gezond vruchtbaar aarde te gebruiken kan hij een grote versie van zichzelf maken die hem kan helpen in gevechten. Deze kan alleen aanvallen en kan snel kapot als er water of vuur tegen gebruikt word.

Only when water is near!
Muddy bomb: Att.
Door de aarde het water op te laten nemen word het modderig. Door een kleine inspanning kan hij die omhoog laten komen en gooien op iemand. Zodra het die persoon of voorwerp raakt word het hard en versteent het als het waren.
Muddy Pool: Del.
Door de aarde het water op te laten nemen word het modderig. Hij laat het water zo diep gaan dat het net een glibberig iets word waar je gemakkelijk over kan uitglijden.

Overig:
Sōzō: Door met het aarde vroeger veel gespeeld te hebben heeft hij zelf een spreuk ontworpen. Het doet vrij weinig en is makkelijk leerbaar voor anderen. Door hard onvruchtbaar aarde zo te veranderen dat het vruchtbaar en gezond aarde is. Dit kan niet op alle plaatsen gebeuren, alleen als er licht, lucht en waterrijk grond in de buurt is.
Sashi: Door vroeger ook met zand gewerd te hebben heeft Riolu een speciale vaardigheid waardoor hij een ‘spirit’ kan zien in het aarde en deze te gebruiken voor afluisteren of informatie opdoen.

Items:
Riolu maakt gebruik van een geruite rode doek. Deze dient als een sjaal en als een markering. Soms wilt hij ook nog wel eens een duikbrilletje dragen omdat het een avontuurlijke look geeft. Verder loopt hij soms rond met een medaillon.

Geschiedenis:
Riolu was niet geboren zoals ieder ander dat doet. Niet zoals mensen of andere adviseurs die zijn ontstaan door iets. Riolu had gewoon ouders, ouders die samen aan het genieten waren van hun leven en een kind wilde. Echter was het ei dat hun legde voor hun jong geen gewoon geel met stippen ei. Nee, dit ei was wit en had vormpjes erop. De ouders wisten niet goed wat er mis was en wachtte geduldig tot het ei uitkwam en er een Riolu met een witte vacht uitkwam. Sinds die dag, was Riolu echt bijzonder, en geen standaard dier.

Het leven was rustig en ze hadden verder geen problemen. Soms moesten ze elkaar helpen en beschermen. Toch werd dit was na mate de tijd verderging ook minder. Riolu moest ook steeds meer voor zichzelf opkomen en ook meer vechten. De gevechten waren nooit zo moeilijk alsof hij altijd wist hoe het moest en wat hij moest doen. Zelf jagen zelf dingen op onderzoek uitgaan, ja dat lag hem wel. Toch werd deze nieuwsgierigheid ook hem de druppel. Bij een verkenning tussen spullen van andere mensen had hij het wel even lastig. Een grote stenen ding met een gat erin…. Hij wilde het leren snappen, begon het te draaien en te doen en liep zachtjes alweer naar een andere. Deze lag het dezelfde uit, maar deze had wat inhoud. Weer kantelen en het viel natuurlijk eruit. Het kleine tongetje van Riolu ging naar de binnenkant toe en likte het vastgehouden vloeistof op. Het smaakte bitter en wat zuur. Gelijk legde hij het weer weg en ging naar een andere voorwerp. Dit was fuzzig en donzig. Het was zacht en dacht gelijk thuis aan zijn ouwe vertrouwen plekje. Daar was het ook donzig en zacht. Meteen begon Riolu ermee te trekken en te slepen niet wetend wat hij er goed mee aanrichten. Het was in het begin heel zwaar maar al snel ging het mee en Riolu zetten het op een rennen. Achter hem kwamen meer en meer voetstappen en meer geluiden. Geschreeuw of niet zo vrolijke dierlijke geluiden. Het gewicht op het donzige ding werd steeds weer zwaarder en nog geen seconde later werd hij gestopt. Hij zwaaide met zijn benen omhoog en lande vervolgens op zijn rug. ‘well well… what do we have here?’ Klonk de een maar Riolu had geen verstand wat ze zeiden, wat ze deden maakte hem niet zo bang. Hij stond gewoon weer op en bleef nieuwsgierig naar ze kijken. ‘It isn’t scared of us? How stupid.’ Riolu’s kopje gleed wat meer naar links en bleef zo hangen. ‘Hn..?’ Klonk riolu met zijn stemmetje. De man greep Riolu die nu pas doorhad dat het niet goed was. Maar het was al telaat, hij zat nu al gevangen in hun handen en keek bang naar ze. Wat waren ze van plan?

In een kooitje weg gestopt keek hij naar de mensen die bij wat licht zaten. Wel had Riolu door dat het licht juist de warmte gaf die hij nu ook wel verlangde, het was winter en op Erd was dat niet altijd even fijn. De aarde werd erdoor verschrikkelijk hard en koud wat het moeilijk maakte om erin te graven naar diertjes te zoeken, naar eten te zoeken. Niets daarvan was nu mogelijk met een harde iets onder hem. Het was koud en grote dingen die omhoog gingen, maar hij had wel een dakje boven zijn hoofd. De mannen haalde zijn verblijf telkens weer uit elkaar en in elkaar en namen hem mee op een sleeptouw met iets rond zijn nek. Het voelde raar en hij kreeg er vaak een verstikkend gevoel door. De dagen waren lang en flink verveeld voor hem maar hij bleef rustig, wetend dat het geen moment was voor geklier of wat dan ook om te doen. Toch kon hij het soms niet laten waardoor hij dan toch als een speeltje werd rond gegooid. Riolu leerde het erdoor wel snel en stopte er wel mee.
Een grote ruimte met allemaal dezelfde wezens die zaten te kijken en te doen naar de anderen. Er klonk een hamertje en flink wat geschreeuw. Geschreeuw dat oorverdovend was. Na een tijdje zag hij al dat hij naar voren moest gaan komen en stond al snel voor het hele publiek, zoveel wezens dit had hij niet zien aankomen. Niemand zou dit zien aankomen en werd weer geschreeuwd, nu door de man achter de rare boom dat met een gek stokje aan het zwaaien was. De ene keer ging het naar links, de andere keer naar rechts. Hij vond en bleef het lastig vinden en was dus maar stil. Tot hij een klap hoorde, toen moest hij weer in beweging komen.
De dagen erna waren kill en gemeen. Het was winter en zat ergens opgehoopt met heel veel spullen. Het was er stoffig en hij kon er sfeer voelen hangen. Elke dag werd hij van de mensen zolder af gehaald en rond gebracht, rond meegenomen hij kreeg meer dingen aan zoals deze mensen wezens dingen hadden. Het zat niet lekker om zijn poten en liep dan maf, hij werd er voor beloond zodra hij liep en merkte hoe het moest. Al snel liep hij gewoon met en zonder die schoenen, handschoenen en andere gekke dingen. Maand na tijd moest hij ook ronde dingen dragen en die werden wel gigantisch boos als hij die wel liet vallen. Hij moest het opruimen wat vaak voor pijn zorgde. Zijn pootjes werden dan verbonden door eentje, die was aardig en zorgzaam.
Jaren waren zwaar maar het was het leven geworden. Hij was er zo een mee geworden dat alles normaal overkwam, dat geslagen worden, rond gecommandeerd al normaal was geworden dat hij er niets meer tegen deed zodra er wat gebeurde. Hoop in Riolu’s ogen waren gedoofd, hij hoopte niet meer op vrijheid. Vroeger had hij vaak genoeg geprobeerd om weg te komen, maar er was niets te doen. Opstand, kon hij niet tegen op. Hij had het opgegeven, er was toch niets meer tegen te doen. Hij moest vaak meelopen naar diezelfde zaal als waar hij paar jaar geleden had gestaan, dan wilde de ‘meester’ nieuwe speeltjes. Zoals die dan vaak herhaalde. Enkele keren was er een dier voor de kleinere wezen, die veel geluid kon produceren.  Dit keer liep hij mee naar achter en kreeg weer een halsband om. Hij wist het wel weer… Weer stond hij op het podium. Zijn rode ogen gingen de zaal rond, zijn pootjes bleven naast hem hangen, zijn lichaamstaal bleef rustig. Weer was er veel geschreeuw. Geschreeuw dat echode. Tot de hamer weer klonk en liep mee met een persoon. Deze hield hem als een huisdier aan een bandje. Nu… begon de echte hell voor hem. Zijn leven was weer op de kop gegooid, hij werd in een rond ding gegooid en naar een andere planeet gebracht. Het was er bijzonder groen en hij keek hem even aan. ‘dit is je nieuwe huis.’ En een kille lach kwam er vanaf. Overdag moest hij werken en in de avond zag hij dingen die hij niet wilde zien. Soms ook geforceerd om het ook te doen, dingen die pijnlijk waren. Dit hield hij jaren vol tot hij het zat was, opnieuw probeerde hij te vluchten en na meerdere pogingen. Werd het hem wel. Hij was vrij, maar wel gezocht. Hij leerde dat de mensen niet te vertrouwen waren en begon het eten van hun te stelen op kraampjes, of water af te pakken of om te gooien zodat hij het tot zich kon nemen. Hij moest zichzelf leren te overleven en wel zo snel mogelijk.

Het was er altijd belicht op deze planeet en slechte dingen waren vooral voorgedaan maar ook sommige mensen probeerde dichterbij te komen. Maar aanvallen was zijn enige bescherming, hij wist niet beter. Het leven was eenzaam en alleen maar, alles was beter dan terug te moeten naar dat huis. Een iemand zocht hem elke dag op, gaf hem elke dag een beetje eten of wat te drinken. Maar kwam altijd alleen, Riolu begon hem meer en meer te vertrouwen en dat was ergens ook flink riskerend. Toch begon Riolu hem te zien als een vriend en keek hem naar hem op. De man sliep zelfs gewoon dicht bij hem waardoor hij vraagtekens trok, blijkbaar vormde hij geen gevaar voor de andere. Natuurlijk had hij geprobeerd te aanvallen, geprobeerd hem weg te krijgen maar hij was hem altijd te snel af, of hij deed er geen moeite meer voor. Het leven was aan het beteren, langzaam maar in ieder geval zeker.

Het leren was toch wel simpeler dan hij dacht, enkel het magie was even raar. Hij kreeg het langzaam en het was niet bepaald altijd geweldig onder controle. Het was vaak her en der even een vervelend iets. Maar de man die bij hem bleef probeerde het hem wel gewoon te leren. Hij leerde hun verstaan, wat hun deden. Eten maken, schoonmaken, communiceren, lief hebben, dingen bouwen, kortom hij kreeg alles te leren zodat hij zelfstandig kon staan, dingen doen. Riolu opende zich meer naar de man toe en begon het allemaal als een plezier te zien. Allemaal als gekke dingen, leuke dingen. En maakte van vele gelegenheden een groot lachende puinhoop. De tijd ging al snel en het was een jaar verder samen met de man toen hij iets kreeg. Het was een rood geruite doekje en hij keek ernaar wat hij er moest. De man glimlachte en pakte het op uit Riolu’s pootjes. Hij knoopte het rond zijn nek. ‘Nu kan niemand je meer afpakken. Want je bent nu vrij. ‘ Hij kon het niet geloven, vrij… Maar weg gaan van hem deed hij niet. Hij verliet niet de zijde van deze man. Trainen dag in dag uit, dingen samen doen hij vond het leuk. Leerzaam en bovenal… hij was net familie geworden. Maar op een dag sloeg het noodlot toe. Riolu was boodschappen aan het doen in het dorpje vlakbij waar ze woonden. Er was een marktdag en een goeie dag om alles in te slaag, met een mandje en briefje liep hij door naar de kraampjes. Probeerde de woordjes die hij geleerd had vaak werd er gelachen en kreeg hij wat extra omdat hij het probeerde. Hij was misschien soms wel wat verwend, maar hij vond het prettig en wende er ook aan dat hij er wat voor moest doen. Er was een luide knal en hij keek naar de richting. Toen hij eenmaal de richting wist schrok hij en maakte dat hij wegkwam. Hij rende zo snel mogelijk terug en zag daar een groep staan. “weg!” Riep Riolu maar de mannen keken om en moesten lachen. ‘Oh ja? En wat wil je ertegen doen? Hoepel toch op, we hebben jou niet nodig.’ Sprak de andere en de oude man was op de grond gebracht naar zijn knieën. Riolu werd boos en viel de indringers aan. Na een klein gevecht was Riolu aan de grond genageld en moest toekijken hoe de ouwe man vermoord werd. “Het spijt me” Waren zijn woorden nog. Maar het deed hem goed pijn. Het deed hem pijn om hem zo te zien, zijn ogen waren leeg, maar de warmte van de ouwe man was er nog. Riolu kroop tegen hem aan, hij was er nog… maar zelfs na een langere tijd was deze weg. Mensen kwamen kijken wat er aan de hand was en zagen dan Riolu opgekruld tegen de ouwere man aanliggen met tranen. Die wisten al genoeg, het dorpje was ook overvallen. En die waren alweer weg. Waarom ze hem moesten hebben wist niemand zeker, toch werd hij begraven en Riolu bleef nog enkele dagen erna. “Tijd te gaan.” Mompelde hij en pakte een stok met een grote doen waar hij een flesje in deed. Wat te eten en een medaillon. Nu hij afscheid had genomen van iedereen begon hij aan een avontuur zoals hij vroeger verhalen had gehoord. Nu was het tijd om die waar te maken.

Van planeet naar planeet leerde hij meer en meer dingen. Ruim een jaar of 5 doen over een planeet. Nova was erg vindingrijk en aardig. Ook al had je toch verschillende minpunten. Al snel was hij met een groep aan het mee reizen. Deze deden opgravingen en hij had de grootste lol met hun. Haast elke planeet ging hij af en leerde ook veel met hun. Hij leerde zijn magie beter, hoe de wereld werkte, sfeer lezen, van alles. En wist sommige mensen wat meer te vertrouwen. Het nieuwe leventje was geweldig, toch was het voor een paar jaartjes daarna verloor hij ze. Misschien was die vlinder toch niet zo onschuldig zoals die leek. Want nu was hij weer alleen op Erd. Daar kwam hij iemand tegen. “ Zozo, jij heb een aparte magie bron. Hoe heet je?” Het was een onbekende en Riolu rende als eerst naar een stukje muur, raakte deze aan en keek naar de persoon. De rust die deze persoon uitstraalde was rustig en vooral serieus. Hij kroop achter de muur en bleef de persoon aankijken. Riolu schudde zijn hoofdje en wachtte verder af. Net zoals de andere die erbij ging zitten en de tijd nam. “Riolu.”  Was het antwoord na een tijdje simpel. “ Dat is een mooie naam. Zeg… maar kom je vandaan?” “thuis.” Het vertrouwen naar de persoon was er al snel en rondlopen door de stad was rustig. Enkele keren werd de persoon naast Riolu benaderd… Dit moest dus wel iemand belangrijk zijn want de vragen waren soms lastig. Riolu wist wat gebrekkig op te maken wat hij bedoelde en zijn advies werd al snel in handen genomen. “Dus dit is dan uw adviseur?” Werd al snel gevraagd en Riolu werd al zo bestempeld. Het was waar dat Riolu veel wist, veel dingen kon proberen uit te leggen of voor te doen. Maar een adviseur had hij nooit goed geweten.
Bij wat avond eten met deze persoon kwam er een gesprek voort. Nu werd het voor Riolu allemaal duidelijk. De persoon was dus een Legendarische magiër van het Aarde, en hij zocht nog een adviseur. Riolu twijfelde wel kort maar nam toen deze rol aan.

Het nieuwe leven… was dan begonnen een nieuw begin dat hopelijk beter ging verlopen.