Break had hier een tijdje op school gezeten. Daarvoor gediend als een dienaar voor een family. Toch werd hij zo nu en dan even weggeroepen door zijn mistress. Hij kon haar nooit negeren, het was daar sowieso veel leuker geworden dan het hier kon zijn. Met een paar documenten in een van zijn handen liep hij door de gangen. “Interesting… So that happend~” Sprak hij mysterieus en liep de school gangen weer door. “let’s have some fun… Shall we Emily~?” Hij grijnsde en hield zijn haren waar ze zaten. “Oopsie~” Sprak hij speels doordat een leraar hem gezien had. Hij zwaaide vrolijk voordat hij rustig langs hem liep en een gang inliep waar hij vervolgens een verbaasde leraar achterliet. Hij was weg en nooit had iemand het geheim daarachter kunnen vinden. Zelfs niet iemand die zich hier op de school Lightning Erza Scarlet noemde. Hij grijnsde, er was tijd voorbij gegaan en hij wilde ook wel wat leuks.

De nacht was gevallen en Break zat bij de ruïnes. De maan scheen helder en daar zat hij dan, snoep te eten terwijl hij rustig bleef zitten. “Emily~ Scan.” Was het een korte commando en Emily noemde dingen op, het houterige popje op zijn schouder maakte een klakkend geluid terwijl het bewoog. ‘There is someone near, non human.’ “Thank you Emily~ seems like this will be a interesting night~”  Break moest grijnzen, voor het eerst in een tijd zou hij misschien wat leuks meemaken. Hij bekeek een van de zuurtjes, deze hield hij op naar de maan terwijl hij naar de gloed keek. “Konbanwa Nocte O'Lentarin~”  Zei hij grijnzend terwijl hij het zuurtje zo naar binnen werkte. Zijn ene rode oog ging naar de hoek van zijn oog terwijl hij het figuur achter hem bekeek. “It has been a while~”  En al snel was Break een paar zuurtjes verder.  Hij sloot de pot en stopte deze in zijn mouw waarna het weg was. Hij deed zijn oog dicht, maakte een tevreden grijns en toen hij deze opende leek het door de maan licht inval alsof hij oplichtende rode oog had. “What I do here? Would that not be a stupid question to ask?” Zei hij en keek hem beetje sluiperig aan. Een vos verleerde nooit zijn streken.

Break gaf nooit veel van zich weg, daarbij was hij al niet menselijk meer te noemen. Het enige wat mensen van hem wisten was dat hij een meesteres had. Maar veel wisten velen inderdaad niet over hem. Overal verdwijnen en verschijnen, het was de normaalste zaak voor hem. Wat kon hij er verder aan doen dat mensen er een moeite mee hadden? De pot met zuurtjes ging weer terug in de mouw terwijl deze weer verdween. De mouwen vielen, zoals gewoonlijk, over zijn handen heen. “The night is still young.” Zei hij beetje sluw. Hij had al wat in zijn schild maar de vraag was altijd wat bij deze man.
Break vond het een en andere wel leuk om te doen, en keek naar Nocte toen hij over een duel begon. Het was een tijd geleden en keek even naar het midden toe. “Hmm~? “ Zei hij nadenkend. Hij kon inderdaad een gevecht aan, Mad hatter gebruiken maar dat zou misschien ten kosten gaan van deze demoon. Plus… Hij zou waarschijnlijk toch overdoen, dat was het minpunt waar hij tegen aankeek. Maar, hij was nog niet eens uitgespeeld met hem, wat is er nou zo leuk om een speeltje weg te gooien als je er nog niet klaar mee was? Break wilde alles van voor naar achteren leren kennen. “How about…” Sprak hij grijnzend. “ We do it in the Arena, were both Shadow based, so that should be fair aswell. Besides, the tree’s might just end up in the way. “ Hij wist wel waar hij het over had. Bomen zouden in de weg staan, omvallen en aandacht trekken van rondlopende leraren. Andere kant, ze stonden toch in de ruïnes. Maar Break zou nooit voluit kunnen gaan.