Boaz Goliath Erez

_{Boaz Goliath Erez

Geslacht // Man
Leeftijd // 16
Magiesoort // Licht
Planeet // Nova
Talen // Hebreeuws, Brits-Engels, Novaans
Schoolprofiel // Witte magie & Defensief
Schooljaar // Vierde
Dierlijke vorm // Amerikaanse Zee-arend
Huisdier // Bidsprinkhaan
Partner // Geen,

Scars remind us that the past is real..

Boaz heeft geen bijzonder uiterlijk, hij heeft lichtblond haar en is ongeveer 1.96 m. Het enige 'bijzondere' aan zijn uiterlijk zijn zijn goudgele ogen, die licht lijken te geven in de schemer en het donker. Boaz lijkt op het eerste gezicht een vriendelijke jongen, maar zodra je hem leert kennen zul je zien dat dit anders is. Hij is redeijk tenger maar toch gespierd, en sterker dan dat hij lijkt. Door zijn verleden zal hij complimenten vaak als een grap opvatten. Hij weet vaak niet zo goed hoe hij zich moet gedragen, en kan daardoor nogal bot overkomen. Hij wordt vaak nogal verlegen en klapt dan dicht.

We're told lies like it's truth..

Boaz is een rustige, teruggetrokken jongen en praat niet veel. Hij is erg onzeker en altijd bang dat hij niet goed genoeg is. Hij heeft een minderwaardigheidscomplex en lijdt aan depressie. Boaz is een lange tijd alcoholverslaafd geweest, hij heeft hiervoor in een kliniek gezeten en therapie gehad. Zijn ouders doen er alles aan zodat hij niet terugvalt naar de alcohol. Ook doet Boaz aan automutilatie[zelfbeschadiging]. Hij snijdt zichzelf, en heeft enkele zelfmoordpogingen gedaan. Boaz vindt het moeilijk contact te leggen met vreemde en is bang dat mensen commentaar en vooroordelen over hem zullen hebben.

Don't get too close, it's dark inside.. It's where my demons hide..

Age 1 - 8
Als klein kind zijnde was Boaz altijd rustig geweest, hij huilde amper en had nooit problemen op school of thuis, hij leed een perfect leventje, tot zijn achtste levensjaar. Hierin begonnen zijn ouders steeds meer druk op hem te zetten, hij moest gaan sporten, muziekinstrumenten bespelen, de beste van de klas zijn. Slijmen bij de bazen van pappie en mammie, ervoor zorgen dat iedereen hem leuk vond. Hij moest de perfecte zoon worden. Hierdoor werd hij nog stiller dan dat hij al was. Hij lachte amper nog, en zodra hij dat wel deed was de glimlach binnen een enkele seconde weer van zijn gezicht verdwenen. Het enige waar hij zich in kon uitleven was het sporten. Hij speelde basketbal, deed aan atletiek en moest tennissen bij mama, en golfen met papa. Ondanks dat hij moest golfen en tennissen met zijn ouders had hij hier geen problemen mee. Sport was sport, met of zonder ouders. Het was zijn enige uitlaatklep.

Age 8 - 12
De druk die zijn ouders uitoefende werd steeds groter, Bo kon het vaak niet meer aan en had hierdoor ook vaak ruzie met zijn ouders. Zijn stille gedrag werd erger, iets wat zijn vader vaak boos maakte. Dit zorgde er weer voor dat Boaz uit zijn slof schoot en hierdoor vaak verschrikkelijke ruzies had met zijn vaders die vaak eindigde met een huilende moeder, enkele blauwe plekken en kneuzingen en een nerveuze, agressieve vader. En natuurlijk een Boaz, die in paniek op zijn kamer in een foetus houding neurotisch heen en weer schommelde op bed, vaak ook met een bloedneus. Zijn leven werd een hel. Zodra er weer bezoek was, en Boaz aan moest pappen bij ze sloot hij zich op. Negeerde het feit dat zijn ouders hem riepen, en leek in een soort trance zijn avonden door te brengen op zijn kamer. Na een ruzie met zijn vader, om het feit dat hij wilde stoppen met de atletieklessen omdat hij het te druk had, eindigde hij met een blauw oog, een bloedneus, enkele gekneusde ribben en de gedachte dat hij nooit goed genoeg zou zijn. Hij kreeg een verschrikkelijke hekel aan zichzelf. Verafschuwde het beeld in de spiegel, en de prestaties die hij neerzette. Niks was goed genoeg, niks voldeed aan de eisen. Op een avond had hij zich opgesloten op zijn kamer, in een kleermakerszit op bed, met een scheermesje van zijn vader voor zijn neus. Hij staarde er enkele minuten lang naar. Hij had een ijskoude blik in zijn ogen, vol haat richting zichzelf. Zonder enige twijfel rolde hij zijn mouwen op en haalde hij het mesje langs zijn armen. Het helderrode bloed sijpelde uit de snijwonden, en zachtjes mompelde hij hatelijke woorden richting zichzelf. Na de eerste keer wist hij niet van ophouden. Het snijden werd een gewoonte, langzaamaan zelfs een verslaving. Het gevoel dat er bij vrijkwam gaf hetzelfde gevoel als een pijnstiller. Het vlakte zijn emoties af, en zorgde ervoor dat hij helemaal niet meer zichzelf was. Hij werd een wrak, en niemand deed er wat aan.

Age 12 - Now
Tot zijn veertiende was zijn leven een hel, vol ruzies, vechtpartijen, huis uitzettingen, politie bezoeken en natuurlijk snijden. Door al de problemen heeft hij zelfs enkele zelfmoordpogingen gedaan. Overdosissen pillen slikken, polsen doorsnijden. Telkens als het bijna zover was wist iemand hem te 'redden'. Ziekenhuisbezoeken werden voor hem een gewoonte, en de mensen in het ziekenhuis kende hem ondertussen ook omdat hij vaak door te veel bloedverlies bewusteloos op de EHBO belandde. Na die verwoedde pogingen keerde hij zich richting de alcohol. 'S nachts stiekeme uitstapjes maken richting de wijnkelder onder het huis en zonder na te denken hele flessen leeg te drinken. Langzaam begon hij zelfs aan de verzameling Whiskey's en Vodka van zijn vader, hierdoor leek het alsof hij niet meer zonder de alcohol kon. Het drinken zorgde ervoor dat hij alle ellende vergat, maar zorgde er ook voor dat hij de volgende ochtend vaak met een kater uit bed kwam, waardoor hij dus vaak thuis bleef met vreemde hoofdpijnen. Zijn moeder liet hem thuis, en zodra zijn ouders beide waren werken begaf hij zich weer richting de wijnkelder tot zijn moeder hem op een dag betrapte. Ze was vroeg klaar met werken, en ging kijken hoe het met hem was maar schrok toen hij niet op zijn kamer was. Ze zocht het hele huis door en eindigde uiteindelijk bij de wijnkelder. Hier vond ze hem bewusteloos, met een lege fles whiskey naast zich, Geschrokken belde zijn moeder haar man, en met zijn drietjes eindigde ze bij het ziekenhuis. Zijn maag werd leeggepompt, en na het hele medische gebeuren werden vragen gesteld, testjes uitgevoerd, dingen gedaan die erop wezen dat Bo alcohol verslaafd was. Hierdoor werd hij naar een afkickkliniek gestuurd, waar ze hem echter niet voor het snijden behandelde, iets wat hij dus bleef doen. Na een half jaar kwam hij thuis, 'volledig' afgekickt, en zijn ouders deden alsof er niks was gebeurt. Alsof hij een half jaar op vakantie was geweest. Ze stelde echter wel weer de hoge eisen van hem. Op zijn zestiende had hij er genoeg van. Hij wilde niet langer het pronkstuk zijn, hij snakte naar een normaal leven met een liefdevolle familie en een leuk groepje vrienden maar dit alles was hem niet gegunt. Na vele ruzies en vechtpartijen kreeg hij uiteindelijk de vrijheid om naar SSA te gaan. Deze kans had hij met beide handen aangepakt, zodat hij weg was van huis en een nieuw leven kon beginnen.[size]

~~~

[size=11]"Jullie snappen het niet! Jullie hebben geen idee over hoe moeilijk het is altijd gepushed te worden om de beste te zijn! Het doet pijn, verschrikkelijk veel pijn en ik heb hier geen zin meer in!" Boaz stond te trillen op zijn benen, met gebalde vuisten staarde hij naar zijn ouders. Ze keken hem beide angstig en verward aan. "Ik wil niet meer. Het idee dat ik niet genoeg voor jullie pijn doet zeer en ik heb er zo geen zin meer in. Als niks goed genoeg is dan zoeken jullie het maar uit!" Boaz was geschrokken van zijn eigen woorden. Hij had zojuist tegen zijn ouders geschreeuwd dat hij het leven niet meer zag zitten. Tranen stroomde over zijn verhitte wangen, en hij beet op zijn lip. Zijn ouders wisten niet wat ze moesten zeggen. Zijn moeder wilde aanstalten maken om naar hem toe te lopen. "Nee! Durf het niet! Blijf staan waar je staat, verpest mijn leven niet nog verder dan dat je al gedaan hebt! Ik heb nooit de kans gekregen om kind te zijn en te doen waar ik zin in heb en daar ga ik nu uiterst gebruik van maken!" Hij wees zijn moeder met een trillende vinger terug, en verbaast stapte zijn moeder terug. "We willen je alleen maar helpen, Boaz.." Tranen verschenen in zijn moeders' ogen. "Helpen!? Zien jullie dan echt niet in dat ik lijdt onder jullie druk?" Hij strekte zijn armen voor zich uit. "Kijk! Dit is jullie schuld! " Op zijn armen waren wel honderden littekens en sneeën te zien, allemaal verschillend van grootte. Luid begon hij te snikken en hij zakte door zijn knieeën.

~~~

I don't belong here..

Vader; Goliath Absalon Erez

Moeder; Erin Admina Erez

Oom; Nathaniël Bogdan Erez

Tante; Bella Choni Erez

Neefje; Nathan Absalon Bogdan Erez

Opa; Absalon Adon Erez

Oma; Aniko Sue Erez

You have no idea how painful it is to be loved, only for what you can do, not for who you are..

x Bo is allergisch voor bijna ieder dier met een vacht x
x Bo kan soms bot uit de hoek komen x
x Bo heeft moeite met zijn emoties onder dwang houden x
x Bo heeft bindingsangst x
x Bo is absoluut niet goed in socialiseren, en vindt het erg moeilijk om contact te leggen met mensen x

Spoiler:}

» what do you say to takin' chances? [Boaz]

Boaz Goliath Erez

Boaz Goliath Erez

Soortgelijke onderwerpen

Soortgelijke onderwerpen