Huiswerk maken.

Met een vermoeide zucht zat Diva aan een tafel. Dankzij Viktor hadden ze ongelofelijk veel huiswerk van Savador opgekregen. Met daarnaast nog het opstel dat ze voor Shong moest schrijven. Kom op, wie bedacht er nou zoiets als een onderwerp over water op Shadra. Diva mocht Master Shong daar niet van. Hij was vriendelijk en optimistisch, twee eigenschappen die ervoor zorgde dat Diva zich in zijn buurt ook altijd vrolijker voelde, maar het huiswerk wat hij nu had opgegeven was gewoonweg nutteloos om niet te zeggen overbodig. Met dat opstel was ze nu dan eindelijk klaar. Maar ze had ook nog zes pagina's huiswerk van Savador gekregen. Diva keek op de klok. Zeven uur 's avonds. Ze zat ier al twee uur. Ze had het avondeten overgeslagen om genoeg tijd te vinden. Eerst had ze voor het opstel onderzoeken gedaan en dit allemaal in haar verslag erover meegenomen. Maar ze was daar erg lang mee bezig geweest. En nu was ze dan op de helft van Savadors huiswerk. Ze wou het nog even afmaken en daarna terugkeren naar de etage. Diva keek op toen ze de deur van de bibliotheek hoorde open en dicht gaan.

Marcus was na zijn bezoek aan Savador naar de bieb gegaan. Voor iemand die pas uit de dood was herrezen moest hij toch nog wel weten wat er de afgelopen jaren gebeurd was. Wat had hij allemaal gemist in die jaren. Toen zag Marcus een meisje aan een tafel zitten verderop. Hij herkende haar wel van gezicht. Hij had een foto van haar in Savadors kantoor zien staan. Ze moest wel belangrijk voor zijn neefje zijn. Dat maakte dat Marcus haar bij voorbaat al haatte. Iemand die belangrijk was voor Savador zou hem alleen maar meer gelegenheid geven zijn leven te vergallen. ''Ben jij niet.....Diva of zoiets?'' vroeg hij kalm. Hij had wel iets van een gerucht gehoord dat ene Diva een verhouding had met Savador. E flikkerde iets vals in zijn ogen terwijl hij dat vroeg.

Diva keek naar de man die binnen was gekomen. Aan de ene kant kwam hij haar bekend voor maar aan de andere kant ook weer niet. Desondanks had hij wel wat weg van Savador vond ze al was het maar weinig. ''Ja dat klopt meneer. Mijn naam is inderdaad Diva'' zei ze beleefd tegen hem toen hij naar haar naam vroeg. ''Kan ik u ergens mee helpen?'' vroeg ze daarna toen de man bleef zwijgen. Ze liet haar blik nogmaals onderzoekend over hem heen gaan. Ze kende hem maar waarvan. ''Selavin?'' vroeg ze daarna met veel verbazing in haar stem en haar blik.

Marcus lachtte even kort en zacht. Inmiddels was hij op de rand van de tafel gaan zitten bij Diva en greep een van haar boeken. Hij bladerde die door met een opgetrokken wenkbrauw waarna hij het ding achteloos weg smeet. ''Selavin bestaat niet meer. Die man is dood. Het is nu Marcus. Wellicht ken je me als Savadors oom Diva'' zei hij kalm tegen haar. Ze was in elk geval wel beleefd tegen hem geweest. Dat zag je tegenwoordig ook niet vaak meer. ''Ontken maar niet dat jij een verhouding met Savador hebt. Die geruchten heb ik allemaal al gehoord. Het is eigenlijk de rede dat ik hier ben'' zei hij tegen haar.

Diva bleef de man die zij vaag herkende als Selavin wantrouwend aankijken terwijl hij naar de tafel liep. Maar haar blik veranderde toen ze zijn verdere woorden hoorde. ''Maar u hoort dood te zijn. Savador heeft het me zelf verteld'' stamelde ze zacht. Ze stond op toen ze zijn andere woorden hoorde. Ze wou hier weg. Die man straalde negativiteit uit. Bovenal moest Diva Savador gaan waarschuwen als die het tenminste zelf niet al wist wat waarschijnlijk wel zo zou zijn. Diva zette het op een rennen richting de uitgang. Ze moest hier weg.

''Waarom blijft iedereen dat roepen?'' riep Marcus uit toen ook Diva zei dat hij dood hoorde te zijn. Hij keek haar na toen ze weg wou rennen en zuchtte even zachtjes. ''Waarom gaan ze altijd rennen?'' mompelde hij zacht in zichzelf. Hij zette zijn hiel tegen de grond. Een stenen hand, versterkt met duistere magie, verscheen uit de vloer en greep Diva om haar enkel. Marcus zette zijn voet plat op de grond om haar terug te trekken. ''Dat was niet slim Diva. Je moet niet zomaar van me weg rennen. Dat is behoorlijk grof. En ik hoopte nog wel dat jij iets beter was opgevoed'' zei Marcus teleurgestelt.

Diva viel voorover op de grond toen Marcus haar enkel beet greep. Ze reunde even zachtjes van de pijn. Ineens voelde ze dat ze over de grond werd terug gesleept. Diva probeerde houvast te vinden om zichzelf tegen te houden maar de vloer was te glad. Ze keek over haar schouder naar Marcus. ''Alstublieft, laat me gaan. Ik heb helemaal niks gedaan'' zei ze haast smekend. Die waanzinnige blik in zijn ogen deed haar zo sterk denken aan haar vader. Dat maakte dat Diva verstijfde van angst. ''Savador, waar ben je'' prevelde ze zachtjes.

Savador snelde gejaagd hijgend door de gangen. Omdat de deur van zijn kantoor geblokkeerd werd door de stenen muren, had hij via het raam naar beneden moeten klimmen. Ondanks zijn grote angst moest hij dierbaren beschermen. Marcus zou bij ze langsgaan om hen net zo af te tuigen. Althans, bij zijn familieleden. Toen hij door de aula beende, hoorde hij gestommel afkomstig van de bibliotheek. Eigenlijk durfde hij niet te gaan kijken, bang om zijn oom opnieuw onder ogen te zien. Hij moest zichzelf dan ook dwingen de laatste stappen naar de bibliotheek te zetten. Savador schrok zich wezenloos toen hij zag dat Marcus Diva te grazen nam. Hij keek sprakeloos toe hoe ze aan haar enkel over de grond werd gesleept door een stenen hand. Hij rende op Diva af en liet zich voor haar op zijn knieën vallen. Hij trok haar tegen zich aan en probeerde haar tegen te houden door zijn armen onder haar oksels te leggen en zijn voeten tegen twee boekenkasten te zetten. 'Het is al goed,' zei Savador zacht in haar oor, maar de toon in zijn stem zei wel iets anders. Hij gooide al zijn kracht in de strijd om Diva niet los te laten, maar de hand van steen was behoorlijk krachtig. 'Blijf van haar af,' riep Savador tegen Marcus. Het klonk niet als een bevel. Eerder smekend.

''Nee, jij niet. Maar die man van je wel'' zei Marcus kil terwijl hij met over elkaar geslagen armen wachtte totdat Diva dichtbij genoeg was. Hij keek op toen Savador binnen kwam stormen. Hij haalde droog zijn schouders op en haalde zijn voet van de grond waardoor de stenen hand Diva's enkel losliet en weer verdween. ''Ik moet zeggen neefje, wat betrefd je smaak qwa vrouwen ben je er op vooruit gegaan'' zei hij terwijl hij weer normaal op zijn benen ging staan. ''Maar wat jij in die malloot ziet is een mysterie voor me'' zei hij tegen Diva.

Toen Savador eraan gerend kwam en haar tegen hem aantrok, legde Diva haar armen om zijn nek. Ze beet haar tanden op elkaar want ze had nu net het gevoel alsof haar been eraf getrokken werd. Toen de hand eindelijk losliet trok Diva haar been gauw weer terug. De rode striemen waren duidelijk zichtbaar op haar lijkbleke huid. Meteen, als een bang klein kind, ging Diva dicht tegen Savador aanzitten en begroef haar gezicht in zijn schouder. Ze schschouderde zacht wat aangaf dat ze licht aan het huilen was. Het zag er ook niet naar uit dat ze van plan was Savador snel los te laten. Ze wou niet naar Marcus luisteren. Ze voelde zich nogal bekeken door die man. Alsof hij haar zag als een lustobject of iets dergelijks.

Savador sloeg zijn armen om Diva heen en hield haar dicht tegen zich aan gedrukt, terwijl hij haar zacht in haar oor stilsuste en haar geruststellend over haar haren streek. Zelf was hij ook niet bepaald kalm; alles wat hij deed ging met schokkende bewegingen en hij sidderde over zijn hele lichaam. 'Van Diva blijf je af!' reageerde Savador plotseling schreeuwend op Marcus' woorden. Hij leek er zelf even van te schrikken. Meteen verontschuldigde hij zich zacht en leek de angst weer de overhand te nemen. Savador tilde Diva voorzichtig op en droeg haar met bevende passen naar een leestafel in de ruimte. Daar zette hij haar neer, maar ging er zelf naast zitten zodat ze hem niet los hoefde te laten. Hij keek somber op haar neer. Het maakte hem kwaad dat zijn oom behalve hem en de andere familieleden Diva ook lastigviel. Dat hij hem nog terugpakte kon Savador nog begrijpen, maar Diva had hier niets mee te maken.

Marcus trok even verbaasd een wenkbrauw op toen Savador tegen hem schreeuwde. Maar al gauw keer zijn valse blik weer terug. ''Je kan dus wèl van je afbijten. Ben je misschien toch niet helemaal waardeloos'' zei hij onverschillig en met minachting. Het ging hem er ook niet helemaal om, om Diva pijn te doen. Hij deed haar pijn omdat hij Savador daar pijn mee deed. Verder kon het Marcus niets schelen als Diva ook pijn leed. Evenals dat Felicia er een flink trauma aan had overgehouden toen hij haar misbruikt had. Zolang ze maar doodsbang voor hem waren was hij bereid alles te doen.

Diva keek trillend en tussen een paar lokken door angstig naar Marcus. De tranen glinsterde op haar gezicht. ''Alstublieft ga weg. Laat ons met rust'' zei ze zacht maar verslagen. Ze had zich er al bij neergelegd. Voor het eerst sinds de dood van haar vader legde Diva zich neer bij haar lot. Bij de dingen die gebeurde. Diva liet haar hoofd weer hangen en deed niet eens meer de moeite haar tranen weg te vegen. Ze wou nu alleen dat Marcus weg ging. Daar hoopte ze op.

Savador slikte een brok in zijn keel door bij het horen van de minachtende woorden van Marcus. Hij sloeg zijn ogen neer en staarde, Diva nog zacht strelend over haar schouders, met een wanhopige blik naar het tafelblad. Hij voelde zich machteloos en zwak, want hij kon niets voor Diva doen. Hij was bereid voor haar te vechten, maar niet tegen zijn oom. Savador schrok toen Diva de moed had om tegen zijn oom te spreken. Hij beet geschrokken op zijn onderlip. 'Stil, Diva. Maak hem niet kwaad alsjeblieft,' zei hij zacht en vluchtig om zijn stem voor Marcus gedempt te houden. Ondanks die woorden hoopte Savador er net zo vurig op dat Marcus hen met rust zou laten.

Marcus liep naar de andere kant van de tafel. ''Of anders wat? Wat ben je van plan te doen als ik jullie niet met rust laat?'' vroeg hij uitdagend. Hij legde zijn handen plat op het tafelblad en keek Diva strak aan. ''Overtuig me maar eens'' siste hij tegen haar. Eigenlijk was het meer op zo'n toon van: Laat maar eens zien wat je allemaal waard bent. Hij bleef haar strak aankijken, niet langer lettend op Savador. Zijn aandacht was nu geheel uitgegaan naar Diva.

Diva keek voorzichtig op naar Marcus. Toen knapte er even iets in haar. Langzaam stond ze zelf ook op en keek hem recht aan. ''Anders zal ik u eens pijn laten beleven. Ik ken drieënzestig manieren om het menselijk lichaam een pijnlijke dood te laten sterven en u moet niet denken dat ik bang ben om ze op u uit te proberen. Dus tenzij u een demonstratie wil kan ik u aanraden te vertrekken en ons onze levens verder te laten lijden'' zei ze fel tegen hem. Ze liet zich niet op haar kop zitten door haar vader en dus vooral niet door Savadors oom. Hoe angstaanjaagend hij ook mocht zijn. Ze zou geen angst voor hem tonen. Ze was een afgestudeerd Suasama. Hij zou angst voor haar moeten tonen.

Savador zag Marcus dichter op hen afkomen. Hij wendde zijn gezicht af en sloot zijn ogen. Daar had je het al, de dreigingen. Niet veel later zouden er dan vernederingen komen, wist hij. Zoals het vroeger vaak het geval was. Savador griste mis naar Diva's hand toen ze opstond en Marcus tegen durfde te gaan met grote woorden. Hij wist dat ze die woorden ook kon waarmaken en in staat was grote daden te verrichten, maar hij wilde haar ook niet verliezen aan de waanzin die zijn oom als een aanstekelijke ziekte van de een op de ander kon laten overspringen. Hij sprong haastig overeind. 'Ze meent het niet,' struikelde hij over zijn woorden. Hij schonk Marcus een onderdanige blik. Daarna draaide hij Diva in de andere richting, zodat hij nu met zijn rug richting Marcus stond. 'Ben jij helemaal gek geworden!' siste Savador hysterisch. Dit kon nooit goed zijn.

Marcus' humeur ging zichtbaar met elk woord dat Diva sprak meer en meer op onweer staan. Hij had even iets dat op een licht zenuwtrekje leek wat erop wees dat hij veel woede inhield. Hij lette niet op Savador maar liep om de tafel heen naar Diva Hij trok haar bij haar schouder naar achteren en greep al haar haren bijeen waarna hij daaraan ruw naar achteren trok. Hij bracht zijn gezicht dicht bij haar oor. ''Weet je Diva, je hebt echt prachtig haar. Het zou doodzonde zijn als iemand het allemaal afknipt. Daag daar dan ook niemand toe uit'' fluisterde hij in haar oor. Hij greep haar daarna bij haar pols en tilde haar zo op dat haar voeten net iets boven de grond zweefde. Met de rug van zijn andere hand mepte hij haar in haar gezicht. ''Brutaal nest'' siste hij en smeet haar tegen de grond. ''Je bent knap, maar meer ook niet'' zei hij koud. Daarna liep hij de bibliotheek uit.

Diva keek Savador zwijgend aan toen hij zo hysterisch tegen haar deed. Maar tijd om terug te reageren had ze niet omdat ze nu Marcus' tegenreactie voelde. Toen hij haar aan haar haren naar achteren trok keek ze hem recht in zijn ogen. Ze moest nu wel. En even liep er een koude rilling over haar rug. Zijn dreigement was meer dan duidelijk. Diva's hoofd vloog opzij toen hij haar sloeg. Als een lappenpop liet ze zich tegen de vlakte smijten. Ze bleef naar de grond taren toen ze zijn andere woorden hoorde. Maar daarna was hij gelukkig wel weg. Niettemin brandde in Diva's ogen vuur. Dit werd oorlog.

Savador keek machteloos toe hoe Marcus Diva van achteren bij haar haren beetnam. Hij wendde zijn blik teneergeslagen af toen ze een mep in haar gezicht kreeg. Hij had het haar nog zo duidelijk willen maken. Savador bleef op dezelfde plek als bevroren staan tot Marcus de bibliotheek verlaten had. Daarna knielde hij naast Diva neer op de grond en streek kort over de plek waar ze geslagen was. Zwijgend pakte hij daarna haar hoofd en hield het tegen zijn borst terwijl hij zacht door haar haren streelde. 'Het spijt me, snoes,' zei hij zacht, want hij voelde zich wat schuldig dat hij haar gewoon had laten slaan. 'Je weet niet waar hij toe in staat is.' Savador sloot zijn ogen. Zijn onderlip trilde licht. 'Hij vernedert je en valt je net zo lang lastig tot je het niet meer aankunt. Zo zijn mijn ouders aan hun einde gekomen. Ik wil jou niet aan dezelfde oorzaak verliezen,' zei hij haast jammerend.

Diva liet het toe dat Savador haar tegen zich aantrok. De plek waar Marcus haar geslagen had gloeide en brandde en was rood van kleur. Hij had haar behoorlijk hard geraakt. Nog iets harder en haar kaakgewricht was waarschijnlijk uit de kom geschoten. Ze hoorde Savadors woorden en richtte zich een beetje op zodat ze hem kon aankijken. ''Dat gaat ook niet gebeuren'' zei ze op zijn laatste zin. Ze drukte even een kus op zijn lippen. ''Ik ben harder dan ik eruit zie. Hij zal wel heel veel moeite moeten doen'' zei ze zacht. ''Kom op, verman uzelf een beetje. U bent de opvolger van Deshas. U wordt de nieuwe Heer der Duisternis. U moet niet bang zijn voor Marcus, hij behoort u te vrezen'' zei ze bemoedigend tegen hem.

Savador bleef roerloos zitten toen Diva hem een kus op zijn mond gaf. Even keek hij met een kleine glimlach op haar neer. Een moment later betrok zijn gezicht alsof hij op het punt stond in huilen uit te barsten en hield hij een hand voor zijn gezicht om die uitdrukking voor Diva te verbergen. 'Ik zou ook met al mijn woede en norsigheid uit de hoek hebben gekomen zoals gebruikelijk als hij mijn angsten niet wist. Hem doden was al mijn hoogtepunt geweest. Dat was de enige oplossing en het lukt me geen tweede keer. Het lukt me geen tweede keer, Diva,' kermde Savador hoofdschuddend. Hij had alle hoop verloren nu Marcus weer weder was gekeerd. Hij had gedacht voor eens en altijd van hem af te zijn na zijn moord. Dat hij zich pas weer met hem in de hel zou verenigen. Savador veegde de tranen die in zijn ogen prikten weg en gaf Diva een kus terug. Zijn angst was groot, maar ze had wel gelijk. Hij moest zich niet zo laten opjutten. Daardoor was hij de plek als Deshas' opvolger niet waardig. 'Maak je geen zorgen. Hij gaat wel weer weg,' zei Savador zacht alsof dat al vast stond. Hij hield teveel van Diva om haar met zijn problemen op te zadelen.

Diva bleef Savador aankijken. Even leek er iets in haar blik te twijfelen. ''Ik kan hem ook wegwerken'' zei ze zacht. ''Normaal gesproken gaan opdrachten via het hoofdkwatier op Shadra. Maar ik kan wellicht iets regelen'' zei ze zacht. Ze doelde op de Suasama. Zij kon Marcus doden. Daar was ze op getraind. En in dit geval zou ze niets liever willen dan die man ombrengen. Ze keek Savador afwachtend aan. ''Als u blijft wachten gaat hij nooit weg. Dan geeft u alleen maar toe aan hem'' zei ze tegen hem.

Savador bleef Diva met een lichte frons aanstaren na het horen van haar woorden. Hij greep Diva's hand beet en kneep er zacht in. 'Nee, het is niet wat je denkt. Het is enkel de geest van mijn oom. Dat lichaam behoort niet tot hem toe. Ik weet niet wiens lichaam hij overgenomen heeft, maar dood je hem, dan dood je ook degene aan wie dat lichaam toebehoort,' legde hij angstvallig uit. Hij had niets liever gewild dan dat ze Marcus voorgoed wegwerkte, maar het leek nu haast onmogelijk. Tenzij ze beschikte over vaardigheden van een exorcist. Savadors blik ging schichtig door de bibliotheek, alsof hij bang was dat Marcus ieder moment achter een boekenkast opdook. Hij kneep zijn ogen even dicht om die waanideeën uit zijn hoofd te zetten. Daarna omhelsde hij Diva en drukte haar even stevig tegen zich aan. 'Het spijt me, lieverd. Ik ben gewoon verschrikkelijk bang,' zei Savador zacht.

Diva omhelsde Savador even. Als hij bang was dan stond hun echt iets te wachten. ''Hij heeft Selavin overgenomen. Hij mag er dan wel anders uitzien maar ik herkende zijn lichaamsbouw. En ookal heeft Marcus Selavin's lichaam. Hij heeft nog steeds een beetje last van dat blinde oog. Zijn ene oog is doffer dan het andere'' zei ze zacht tegen hem. Ze zweeg daarna maar. Ze streelde Savador zachtjes en geruststellend door zijn haar terwijl ze hem zacht op zijn wang kuste. ''We vinden wel een manier'' fluisterde ze.

PROFILE MAGICIAN

» Huiswerk
» Wat huiswerk ontwijken wel niet oplevert ~
» Onderschrift maken
» Aangenaam kennis te maken
» De aula gereed maken.

Huiswerk maken.

Huiswerk maken.

Soortgelijke onderwerpen

Soortgelijke onderwerpen