Het was een warme lente dag, een dag waarvan je zelfs wilde zeggen dat het zomer was. Al was de metronomische datum er niet naar, het leek vandaag wel een van de zomerdagen waarvan de mannen in hemdjes liepen. Vrouwen in rokjes waarvan sommige kerels het nakijken kregen. Het was ongetwijfeld over de 27 graden en vrij warm voor de lente. De zon scheen heftig door de wolken heen en verdween af en toe waardoor het in het landschap donkere vlekken gaf. Het was ronduit prachtig weer, en toch was verassend veel mensen binnen. Het was weekend en Miles had zijn eerste dagen hier. Zaterdag had hij zich helemaal gesetteld en was het terrein vandaag aan het verkennen geweest. Zijn favoriete spot had hij al gevonden, het stille meer. Rustig, groot en duidelijk dat hier niet veel mensen kwamen, ookal was het nog zo heet. Met kalme passen liep hij langs de oever van het vijver dat goed onderhouden was, waardoor vele gewoon er in konden lopen zonder moeite voor een zwempartij. Miles had andere plannen. Hij stond stil met zijn tas bij de waterkant. Zijn tas was gevuld met een extra set kleding, handdoek en water. In tijden van hitte wist hij zich altijd als Raziaan het actiefst op te stellen en was hij daarom in voor een van de intensieve trainingen die hij kende.  Er liepen hier en daar koppeltjes of andere leerlingen buiten, maar hij was niet van plan om zich in te houden. Hij haalde zijn sleutels en andere spul dat hij niet kwijt mocht uit zijn zakken en deed deze in de tas. Hij trok zijn shirt uit wat een strak lichaam tevoorschijn toverde. Niet overdreven gespierd maar ongetwijfeld een plat buikje met gespierde armen. Hij had geen wasbordje, tenminste niet overdreven zichtbaar, en hoefde het ook niet. Hij zette zijn stap op het water met een blote voet en vond zijn balans al vrij snel op het koude maar rustige water. Hij begreep gelijk waarom ze het stille meer noemde. Hij had een lange zwarte broek aan en hij grijnsde. Hij liep rustig naar een van de diepere gedeeltes van het meer. Hij ging rustig staan en legde zijn vuisten op elkaar, alsof hij bijna het kinderliedje ‘deze vuist op deze vuist’ ging doen. Hij hield ze echter stil en haalde diep adem. In een driehoek om hem heen kwamen er op drie punten vlammen. Het waren kleine roze vlammetjes maar het was voldoende om zichtbaar te zijn. Het water maakte een soort kommetje waar ze in zaten. Miles had zijn ogen gesloten en concentreerde zijn magie in zich. Hij opende ze ineens waarna de vlammen drietal krachtige pilaren werden. Miles maakte een slag naar rechts en een vlam schoot er uit die door de koelte van het meer weer doofde. Uit het water rees achter hem een exacte kopie van hem. Hij grijnsde en draaide zich in een krachtige ruk om met de bovenkant van zijn voet tegen de zijkant van de waterkloon te trappen. Deze schoot over het water om daarna zich te herstellen en weer op Miles terug te rennen. De twee vormde een vlugge maar krachtige sparsessie van vuist op vuist. Toen ze op elkaar afgerend hadden en de bovenarmen een kruis vormde leek de training een krachtigere vorm aan te nemen. De twee schoten naar achteren door de klap van botsende magie en maakte een kleine golfje aan weerzijde van hun voeten. Miles zijn ogen waren gericht op zijn kloon, die even sterk was. Hij zette zich af en schoot een krachtige vuurstoot op hem af. De kloon gebruikte water om het te blokkeren en schoot daarna een paar ijspegels op Miles af. Het waren basisaanvallen, maar jezelf snel  verdedigen en een counteraanval in te zetten maakte je scherp en sneller. Al helemaal als je gewaagd was aan de persoon. Miles schoot recht op zijn doel af en vormde een massa van vuur en water in zijn handen die hij tegen elkaar drukte. De stoom die ontstond omving de twee en gaf een moeilijk zicht op de twee. Enkel een paar vage schimmen zag je tegen elkaar slaan en hun aanvallen blokkeren. Het was een vrij spectaculair beeld om naar te kijken als je het niet dagelijks zag. Miles had deze training hard nodig, mocht hij ooit nog oog in oog staan met zijn vroegere tegenstanders, the red eyed twins. Hij had ze tegengekomen op het platform en wilde koste wat kost ze tegenhouden. Na een half uur was hij half hijgend tegenover de kloon gaan staan die net als hem goed hard hijgde. Ze leken beide uitgeput en voor degene die het had proberen te volgen was het niet eens meer op te merken welke de echte nu was. De twee rende op elkaar af over het water en een schoot snel op zijn knieën om een scharende beweging te maken. Hierbij nam hij een golf water mee die leek te bervriezen en uit scherpe naalden bestond. De andere werd er door bedolven en kwam boven drijven met naalden in zijn lichaam, maar bloeide niet. Het viel uiteen in waterdruppels en Miles keek tevreden naar het einde van zijn middagtraining. Hij wreef het zweet dat zich was gaan vormen op zijn voorhoofd weg. De hitte mocht zelfs door de koelte van het meer komen. Miles keek toen naar zijn tas. Pas nu viel hem een gezelschap op dat ongetwijfeld een tijdje had staan kijken. Zijn blik verstrakte en hij keek even weg terwijl hij zijn balans hield op het water. Hij klapte ineens uiteen in water en achter haar kwam hij in een vlam tevoorschijn. ‘Valt er iets te zien?’ kwam er toen koppig uit.