Viktor was inmiddels ook klaar met de opdracht. Hij keek op toen Savador hem bij zijn achternaam noemde. Hij ging er direct geamuseerd voor zitten met zijn armen defensief over elkaar heen geslagen. ''Gezellig. Gaan we thee leuten?'' vroeg hij sarcastisch en met een uitdagende blik die ergens ook iets van spot had. Daarna stond hij op en liep met zijn tekening naar Phoenix. Hij keek hem een moment zwijgend aan. ''Als die malloot hier met me klaar is zou ik jou graag willen spreken over die pillen'' zei hij daarna zo zacht dat enkel Phoenix hem kon horen en haast zonder zijn lippen te bewegen. Daarna liep Viktor terug naar zijn tafel en sloeg zijn boeken open.

Mizore keek met een paar kwade, lichtblauwe ogen naar Savador toen hij een knal maakte. Haar schrik reactie was opgekomen en haar houding was in aanvals houding gegaan, die verzwakte nog al snel toen ze merkte dat het Savador was en het geen kwaad kon. Haar ogen kleurde ook weer van lichtblauw naar paars. Nadat hij klaar was met praten stond ze op en liep naar hem toe. 'Ik heb geen boeken, Heeft u iets wat ik kan lenen?' Zei ze een beetje nors. Ze vond het freselijk om haar eigen neef met u te moeten aan spreken, maar het leek haar wel beter. Ze leunde met haar handen op het bureau wachten op antwoord van Savador. Ondertussen was ze zoeken met haar ogen over het bureau aan het gaan. Ze zocht niet naar iets, ze was alleen nieuwschierig naar wat hij op zijn bureau zou hebben liggen. Ze keek Savador weer aan en zocht even naar z'n slang maar zag hem zo gouw niet op zijn vertrouwde plaatsen liggen.

Savador had zijn armen over elkaar geslagen en hield nog steeds streng een lettend oog op de leerlingen. Hij voelde zijn kalme houding echter weer wegebben toen hij Viktors sarcastische woorden hoorde. Hij sloot zijn ogen en legde zijn kin op zijn borst. Tot tien tellen.. dacht hij met opeengeklemde kaken. Het waren eigenlijk nu al tien verspilde seconden van zijn les, want hij wist dat het toch niet veel uithaalde. Savador opende zijn ogen weer toen hij tot de orde werd geroepen door Mizore's stem. Hij staarde haar even nors aan. 'Je moet zelf voor je spullen zorgen. Het regelement is hier niet voor niks zoals de meeste kwallen hier uiteraard wel denken,' reageerde hij al net zo bot als zijn blik was. Hij keek even vuil naar Viktor om daarmee aan te tonen dat hij ook hem bedoelde. Hij zag hem langer bij Phoenix staan dan het hoorde te duren. Met een iets te ruwe beweging duwde hij zijn eigen lesboek in Mizore's handen. 'Zitten nu,' beval hij haar kil. Daarna stond Savador op en stond in een paar passen bij Viktors tafel, de aanwijsstok strak in een vuist geklemd. Hij plaatste zijn handen op de beide bladzijdes van zijn boek zodat hij wel naar hem moest opkijken en boog zich dicht naar hem toe. Hun gezichten waren nu nog een paar enkele centimeters van elkaar verwijderd. 'Ik weet niet of ik je nu stoer moet vinden of van je geweldige reacties moet opkijken, maar ik kan je wel vertellen dat jij nu erg op je tellen moet passen, kerel,' siste Savador op een dreigende toon. Aan zijn felle blik en de strakke gezichtsuitdrukking was aan te merken dat hij woedend was, en de grootste moeite deed om die in te houden. 'Jij denkt zeker dat je heel wat bent, met je grove praatjes en je onverschillige houding!' ging hij iets luider verder. 'Niemand hier lacht om je, klasclown, ze lachen je eerder uit om je tevergeefse moeite en je verspilde kansen. Nonchalante lapzwans.' Savador porde met de aanwijsstok minachtend tegen Viktors borst, alsof hij hem daarmee het liefst wilde spiesen.

Mizore keek een paar tellen naar het boek wat ze in haar handen geduwt kreeg. Ze merkte dat Savador was opgestaan en langs haar naar Viktor was gelopen. Ze bleef nog een paar tellen staan en keek hoe Savador tegen hem te keer ging. Een klein fals glimlachtje kwam op haar gezicht. Ze opende het boek op de juiste bladzijde, haalde een leeg blaatje en een pen van Savador's bureau en liep terug naar haar tafel. Ze begon aan haar opdrachten te werken. Ze snapte het redelijk. Degene die ze niet wist sloeg ze over. Ze keek soms even fals naar Phoenix omdat ze geen zin had om te vragen maar werkte in rust en stilte verder met af en toe een blik naar buiten. hoelang kon zo'n les wel niet duren? vroeg ze in gedachte af. Ze zuchte even en bleef een tijdje naar buiten staren.

Diva was opgestaan om haar tekening ook naar Phoenix te brengen. Ze keek hem even verontschuldigend aan. Alsof ze zich wou verontschuldigen voo Savador. Daarna draaide ze zich weer om en liep terug naar haar tafel maar hield haar pas in toen ze het conflict tussen Savador en Viktor zag. Haar ogen hadden zich gevestigd op Viktor. Waarom? leken ze te zeggen. Daarna ging ze zwijgend aan haar tafel zitten en pakte haar boeken. Toch kon ze zich niet concentreren op de regels. Niet voordat de gespannen sfeer tussen Savador en Viktor wat minder was.

Phoenix ontving alle tekeningen en legde ze keurig op een stapeltje naast hem op de vensterbank. Dankzij dat pilletje was het hem gelukt rustig te blijven. Anders was hij geheid al iemand naar de keel gevlogen. Phoenix keek Viktor strak aan toen hij zijn zachte woorden hoorde maar vertrok geen spier. Hij keek Diva even na toen zij hem verontschuldigd had aangekeken. Voor wie verontschuldigde ze zich? Voor Viktor? Voor Savador? Phoenix scheurde zijn blik los van Diva en keek weer naar Viktor en Savador. Alstjeblieft Viktor, doe niks stoms dacht hij haast smekend.

Toen Savador zijn handen op zijn boek plaatste keek Viktor langzaam naar de man op. In zijn ogen lag haat en minachting weerspiegelt. Zijn ogen vernauwde zich. Hij greep met een hand de aanwijsstok beet terwijl hij die naar beneden richtte en overeind kwam. Dit alles zonder zijn blik los te scheuren van Savador. ''Als u me nu gaat waarschuwen bent u daar al een paar jaar te laat mee. Doe wat u niet laten kan. Ik weet dat het geen zin meer heeft voor mij. Mijn toekomst ligt vast of ik me hier nou gedraag of niet'' zei hij zacht maar met dreiging. Met een ruk trok hij de aanwijsstok uit Savadors hand en brak het ding door tweeën. En al die tijd bleef Viktor hem aankijken. ''Vraagt u maar aan Phoenix hoe het zit als u me niet gelooft'' zei hij. Daarna liep Viktor langs Savador heen naar de deur van het lokaal. Hij mompelde zacht een spreuk waardoor zijn vuist licht begon te gloeien. Hij sloeg een keer hard tegen het schoolbord toen hij erlangs liep zodat er een flink gat in terecht kwam. ''Waardeloze nul'' zei Viktor minachtend en blies even het stof en de puin van zijn knokkels. Daarna verliet hij het lokaal.

Savador bleef met argwaan op Viktor neerkijken. Alsof hij een of andere smerige ziekte met zich mee droeg. De verticale pupillen in zijn gouden ogen vernauwden zich tot smalle streepjes toen Viktor het durfde zijn aanwijsstok naar beneden te drukken terwijl hij opstond. Al zijn woorden onderging hij met een blik van 'waag het niet om iets uit te halen'. En toch gebeurde het; zijn aanwijsstok werd uit zijn handen gegrist en zonder pardon in tweeën gebroken. 'Hoe durf je!' siste Savador met een bevende stem van woede. Hij staarde Viktor aan met gemengde razernij en ongeloof. Zijn giftige blik volgde Viktor toen hij daarna gewoon langs hem heen durfde te lopen. Hij schrok niet toen hij vervolgens een flink gat in het bord sloeg. Zijn ogen verwijdden zich alleen even. Nog steeds uit pure ongeloof en afgunst hoe dat joch hém durfde te behandelen. Toen hij tenslotte ook hoorde waarvoor hij werd uitgescholden, was dat de druppel voor Savador. Met grote passen snelde hij naar de deur en hield die woest open. 'JIJ LOOPT DOOR NAAR MIJN KANTOOR! EN WEL NU! DENK MAAR NIET DAT IK DIT NOG LANGER PIK VAN JOU, RESPECTLOZE VLERK!' schreeuwde hij Viktor kwaad na. Daarna smeet hij de deur met een klap dicht die zo hard was dat de hele school even op zijn grondvesten leek te schudden, en keerde daarna met trillende vuisten weer terug naar zijn bureau. 'Verderwerken!' snauwde hij ieder toe die het gewaagd had zijn werk opzij te leggen om van het tafereel te kunnen genieten. Ondertussen kalkte Savador met nog krachtigere en kortere bewegingen het huiswerk op het bord, het gat dat Viktor er in geslagen had woedend vermijdend. Het waren een hoop opdrachten voor de leerlingen, minstens zes pagina's opzoek- en opschrijf werk. Misschien iets teveel voor hun doen. Maar zijn bui was nu nog minder en dat nam zijn goede zin weg. Met zijn door de helft gebroken aanwijsstokje, gaf hij een ferme tik op het bord, die door het lokaal galmde. 'Jullie zorgen er maar voor dat dit tegen de volgende les af is, of je kan me in mijn kantoor komen vergezellen tot het helemaal gemaakt is. En ik wil dat er serieus aan gewerkt wordt! Ik ga het huiswerk de volgende les controleren. Wie idiote antwoorden invult heeft een groot probleem,' riep Savador nors. Hij had al wel eens vaker meegemaakt dat hij huiswerk duidelijk op het bord schreef, maar het zogenaamd over het hoofd werd gezien.

Diva keek op toen ze zag wat er gebeurde tussen Savador en Viktor. Ze keek Viktor met een ongemakkelijk blik na terwijl ze licht haar hoofd schudde. Waarom zocht die knul het dan ook op? Hij weet hoe Savador reageert en hoe hij zelf is. En toch moest hij het conflict opzoeken. Ze beet even zacht op haar onderlip. Ze wachtte totdat Savador achter zijn bureau was gaan zitten. Ze stond daarna op en liep naar voren toe. ''Ik had een vraag over de les stof Master'' begon ze zacht. Eigenlijk had ze niet echt een vraag. Ze zocht een excus om even naar hem toe te gaan. Ze legde even kort haar hand op de zijne en keek hem met een lichte glimlach aan. Alsof ze wou zeggen dat hij moest kalmeren nu. Ze trok haar hand echter snel weer terug omdat geen enkele leerling het mocht zien.

Savador had met een ruwe beweging zijn stoel naar achteren getrokken en was met een zuur gezicht weer achter zijn bureau gaan zitten. Sommige leerlingen hier kwamen hem de spuigaten uit. Eigenlijk was het sinds zijn jeugd nauwelijks veranderd; iedereen leek hem nog steeds te behandelen als een stuk stront. Gelukkig op een paar na. Savador scheurde zijn bokkige blik van zijn bureau los toen Diva's stem zijn hart liet opspringen. Behalve dat, smolt hij ook even van binnen zodra hij haar hand op de zijne voelde. Hij probeerde zijn boosheid voor haar opzij te schuiven en schonk haar een lichte glimlach terug, want hij had haar woordenloze boodschap begrepen. Op haar kon hij altijd rekenen. Savador moest erg zijn best doen zichzelf niet in Diva's ogen te verliezen. Niet tijdens de les. 'Zeg het maar, lieverd,' zei hij zo zacht dat enkel Diva het kon horen. Eigenlijk maakte hij nu ook gebruik om haar langer dicht in zijn buurt te hebben. Haar gezelschap kon hij nu goed gebruiken.