MAGICIAN ✦ CHARACTER ✦ Magic: Light Klas: Master Norwood Partner:
Onderwerp: ...... *silence* ma aug 12 2013, 23:53
De ochtenden waren hetzelfde als anders. De ouderwetse wekker ging maar ze lag al wakker. Al naar het randje van haar bed schuivend ging ze naar het randje van het bed. Daar trok ze eerst haar pantoffels aan en liep door de kamer heen. Het had de standaard meubels en kleuren. Enkel de spullen die er geordend lagen of stonden. Haar kledingkast piepte iets waardoor de stilte in de kamer gebroken werd. Ze haalde haar standaard uniform uit, pakte de panty’s en legde het keurig recht over het bed. Ze kleedde zich rustig om en trok de panty’s recht. Haar schoenen waren bruin leer, met haar haren nog los liep ze de kamer rond. Opruimen van de kleding hangers, opvouwen van haar pyjama. Het opmaken van het bed en het inpakken van haar schooltas. Ruim van tevoren was ze op haar les aangekomen en volgde deze op de letter. Haar schrift bestond enkel uit aantekeningen en les informatie.
Het gerinkel van de oudere les bellen klonken in het klaslokaal. Alle leerlingen die hun boeken al in de tassen hadden of in hun armen, waren het lokaal al uitgerend terwijl Tenshi daar nog rustig aan het inpakken was. Lessen bestonden van begin tot eindtijd voor haar. Nadat ze haar spullen ingepakt had stond ze op. Schoof de stoel aan en liep het lokaal weer vervolgens uit. Ze sloot het lokaal deur achter zich en draaide om. Ze had te snel omgedraaid om weg te lopen naar haar volgende les, ze was tegen een klasgenoot aangebotst en bood haar excuses aan. Ze had zelfs een buiging gemaakt om te laten zien dat ze onder hem stond, dat hij het kon accepteren. Maar dat gebeurde niet, novaanse scheld woorden werden uitgeroepen en werd aan de kant geduwd. Ze bleef daar zitten, emotieloos zoals ze was en wachtte geduldig tot die persoon weg was. Stond op en klopte haar kleding af, haar tas was van haar schouder af gegleden en de inhoud lag op de grond. Een groepje kwam en pakte haar tas af en duwde haar opnieuw aan de kant. Ze rende weg met spullen die ook op de grond lagen. Ze keek als enige met een schuinhoofd terwijl ze opnieuw op de grond zat. “Bully, against the rules…” Sprak ze monotoon. Regels, die waren zowaar heilig voor haar nadat ze revalidatie had gehad. Ze stond opnieuw op, klopte haar kleding af. Ditmaal was haar kleding er niet compleet gehaafd vanaf gekomen. Haar panty had een scheur gekregen en een stukje vel lag er gehaafd bij. Ze was tegen een stenen beeld aan gekomen met haar been waardoor de panty gescheurd was. Ze zei niks terwijl ze enkel naar het gat keek. Pijn of wat dan ook deed het allemaal niet meer. Ze liep door de gangen naar haar etage, zodat ze haar panty kon verwisselen. Bij de grote zaal keek ze nog eens rond. Ze zag haar schrift liggen op de kasten, ze liep erheen en keek er enkel naar. Op stoelen staan was verboden, ze rijkte er naar uit. Wat nog een lachwekkend gezicht voor sommige maakte, haar emotieloze uitdrukking en het handje dat gewoon simpelweg niet bij de boeken kwamen. Een groepje liep lachend weg en lieten Tenshi daar zo achter. Ze was het ondertussen gewend van haar klas en andere leerlingen. Ze wist dat ze niet bij de boeken zou komen en wilde laten voor het wat was, eerst de panty veranderen waren haar gedachtes. Dan zou ze zich goed toonbaar weer kunnen maken. Ze keek nog een keer naar de boeken en liep weg, ze had echter niet uitgekeken en botste voor de tweede keer die dag tegen iemand op. “ Gome.” Haar hoofd ging iets schuin toen ze hem aankeek, al gouw maakte ze een buiging waardoor haar silveren haarlokken naar voren vielen en een plukje netjes achter bleef. “ You oké?” Waren haar woorden emotieloos en monotoon. Communicatie was niet haar sterkste punt.
~ Saffie.
Master Savador
PROFILE Real Name : Saf Posts : 14626 Points : 0
MAGICIAN ✦ CHARACTER ✦ Magic: Dark // Fire Klas: Teacher FireMagic Partner: ♛ Seven Devils all around you
Onderwerp: Re: ...... *silence* di aug 13 2013, 03:01
“They know - that hell ends with me.”
I find it hard to see the light In the kingdom I behold I see him in the morning I see him in the night I see the devil in my life - There's a devil in me -
Je hoefde maar vijf minuten voor aanvang, of het einde van de lestijd op de gangen te zijn of je werd meedogenloos omver geslingerd door een aanstormende groep drukke apen als een onstopbare stoomwals. Druktemakers - druktemakers overal. En dat vrat zich maar rond aan chips en snoep en andere lekkernijen en dat sloeg maar blikjes frisdrank achterover om zich vervolgens luid boerend bij hun vriendjes te voegen. Medusa, hij kreeg er zowaar pijn aan zijn tanden van. Zo goed en zo kwaad als het ging deed hij een verwoede poging het allemaal maar langs zich heen te glijden, al kon een snauw er hier en daar niet ongebitst blijven. Zoals hij er aan herkend kon worden bewoog de lange zwartharige man zich met rappe benende passen door de gangen, hoofd opgestoken, borst vooruit, aktetas in de hand en alles en iedereen om hem heen aannemend als de onwaardige insecten als ze voor hem waren. De meeste leerlingen pasten wel op en verstomden kordaat of hielden zich meteen rustig als ze hem eraan zagen komen, alsof er een grote wolk van autoriteit zelve achter hem aan zweefde en deze ook weer meenam zodra hij uit het zicht verdwenen was, want uiteraard ging het gelach en het gegil en het overgooien van brillen en tassen van schriele eerstejaars gewoon weer verder. Bah. En dan nu het ergste; lunch. Een zaal volgepropt met dat soort lui, lispelend met elkaar en wijzend over hun bord cornflakes naar hem. Wat er dan vervolgens af te lachen viel bleef voor hem een raadsel. Eigenlijk kon het hem ook niet eens iets schelen. Hij waagde zich hier immers voor maar één ding en dat was het vullen van zijn maag, de vleespasteitjes, de wijn. Getverdemme, daar kwam weer zo'n groepje hyperactieve zielen aan gestuiterd aan het einde van de gang, luid lachend daar ze zojuist ongetwijfeld weer het zoveelste weerloze eerstejaartje van hun lijst af konden vinken. Alsof ze de gangen als een of ander speelveld zagen. Een sjoelbak waar ze doorheen konden roetsjen. Een ijsbaan waar ze gierend en kuchend uit de bocht konden vliegen. Een vliegveld waar ze elkaar af konden lanceren. Stijfjes liep hij de ondoordachte tieners voorbij en vestigde zijn blik daarbij star recht voor zich uit. Ze leken zich warempel even in te houden bij het passeren - een waar wonder. Nadat hij een doffe dreun en verdwaasd gekreun hoorde toen het groepje slechts een paar meter van hem verwijderd was kon hij een kleine proest niet onderdrukken. Want het was zijn vinger geweest die achter zijn rug om een klein commando had gegeven in een simpel gebaar. En het was zijn slang geweest die zijn abnormaal flinke lijf op dat bevel voor de voeten van de boosdoeners geworpen had. 'Aah!' Iedereen die eraan kon geloven zou beweren dat het ontzetting was op zijn gelaat toen hij zich in ruk omdraaide richting het kabaal, een hand losjes om zijn mond geslagen. Niets was minder waar, want het volgende moment spleet zijn gezicht haast in tweeën door de schalkse grijns. 'Dus daar ben je, Saethion!' Breed glimlachend liep hij met zijn armen gespreid als in een welkom op zijn grote Raziaanse cobra af, wiens lijf in een wirwar onschuldig als een grote onhandige deurstopper om benen en voeten verstrengeld zat. Soepeltjes stapte hij over het groepje leerlingen heen dat versuft op een hoopje lag en gunde ze nog niet eens een blik waardig terwijl hij neerhurkte om zijn slang zogenaamd onder zijn hoede te nemen. Een plotselinge stoot tegen zijn lenden deed hem echter bijna voorover kukelen, en hij was daadwerkelijk met zijn gezicht tegen de grond gesmakt, ware het niet dat hij zich in evenwicht wist te houden. 'Jij smerige kleine - !' De sissende woorden kwamen als likkende vlammen uit zijn mond terwijl hij overeind schoot en zich met een ruk richtte tot de jongen uit het groepje achter hem, van wie hij veronderstelde dat die hem het opstootje in zijn rug gegeven had. Met Saethion nog over een arm liet hij zijn blik even verdwaasd rond glijden om te ontdekken dat het groepje zich gauw uit de voeten had gemaakt en er nu een of ander kind diep gebogen voor hem stond. Pas later besefte hij dat er geen baldadige bokser tussen zijn belagers had gezeten - en dat er überhaupt geen belager was. Deze blinde griet was gewoon in al haar klunzigheid tegen hem op gebotst, want kennelijk maakte hij een leuk doel in een flipperkast dat hoge scores vrijgaf. Na wat leek een minuut op het kind neer te hebben gestaard schudde hij de mouwen van zijn polsen en hief hij zijn handen om in een sierlijk perfect afgewogen gebaartje - met teugjes grootse gratie als uit een dure porseleinen theekan in de kleinste beweginkjes geschonken - tweemaal zijn gestrekte vingers op zijn handpalm neer te laten komen. Twee doffe klapjes, een met nadrukkelijke snuif hoog opgetrokken neus, een blik die ergens richting de vloer geworpen werd om het ongedierte voor zijn opgepoetste herenschoenen zijn ergernis te laten zien, maar waarbij hij de persoon voor hem kennelijk nog niet eens waardig genoeg vond om direct oogcontact mee te maken. Zachtjes schraapte hij zijn keel. 'Eerbied en admiratie, please,' luidde het bevel naar onzichtbare lakeien die na dat commando onmiddellijk een rode loper trachtten uit te rollen, dienden te buigen en zijn voeten te kussen; nu maar gericht tot de persoon voor hem in kwestie omdat hij toch geen hielenlikkers in de buurt had, sadly. Zijn voet gehuld in herenschoen schuifelde als een schuw verwaarloosd dier al over de vloer in de richting van het kind, klaar om gekust te worden. Ongeduldig knipte hij in zijn vingers, Saethions lijf daarmee van zijn arm schuddend waarna de slang zich chagrijnig nestelde om de schouders van zijn meester. Kwam er nog iets van? Het was immers de gewenste manier om je te verontschuldigen.
Tenshi .
PROFILE Real Name : Anique Posts : 160
MAGICIAN ✦ CHARACTER ✦ Magic: Light Klas: Master Norwood Partner:
Onderwerp: Re: ...... *silence* do aug 15 2013, 00:39
| |
Ze was voor de tweede keer tegen iemand aan gebotst. “ Gome” sprak ze emotieloos en hield haar hoofd iets schuin. Ze zag dat het de headmaster was en boog netjes uit respect. Haar half lange zilveren haarlokken vielen naar voren toe over haar schouders heen of langszij. Het plukje dat ze vast had gemaakt met de blauwe barrett bleef zitten. Ze kwam weer recht te staan en keek van de meneer naar de slang toe. Haar goud gele ogen keken vervolgens weer naar de Headmaster. “Daijōbu” De toon bleef emotieloos en monotoon, communicatie hield ze altijd kort en meeste klasgenoten zelf maakte ook niet altijd de goeie kant uit haar woorden. Of ze begrepen haar niet of pakte vaak de verkeerde conclusie. Zij zelf was er inmiddels aan gewend. ‘lack of communication.’ Het stond in haar dossier, net zoals een deel van haar verleden gek genoeg. De woorden die uit zijn mond kwamen ving ze wel op, noteerde ze in haar gedachtes en keek hem volgens nette protocol hem aan terwijl hij sprak. “Hai..” Sprak ze weer en boog netjes. Ze liep rustig weg zonder een woord te zeggen. Ze liep naar de tafel waar ze normaal altijd zaten en zocht naar iets. Haar ogen scande als het waren de omgeving en vond wat ze zocht. Als haar informatie juist was over deze man hield hij van een goed wijntje. Ze pakte een wijnfles en liep rustig terug. “Master Savador” Sprak ze met altijd nog dezelfde tonen en melodie erin. Ze hield de fles toch voor haar en keek hem doodrustig aan. “You thirsty?” Ergens vaag kon je de vraag erin horen. Ze hield de fles naar hem toe terwijl ze naar de fles keek. Het was een donkere kleur fles met een licht bruine etiket. De etiket bevatte een titel dat sierlijke letters had en daaronder nog een paar mooie letters wat de inhoud opnoemde en de streek waar het vandaan kwam. Ze snapte nooit wat mensen nou met dit rode vloeistof moesten dat ze wijn noemde.
( Daijöbu – You okay? ) ( Zo…. Kort… T^T le bottleklicky )
Master Savador
PROFILE Real Name : Saf Posts : 14626 Points : 0
MAGICIAN ✦ CHARACTER ✦ Magic: Dark // Fire Klas: Teacher FireMagic Partner: ♛ Seven Devils all around you
Onderwerp: Re: ...... *silence* zo aug 18 2013, 06:19
“They know - that hell ends with me.”
I find it hard to see the light In the kingdom I behold I see him in the morning I see him in the night I see the devil in my life - There's a devil in me -
Zijn rug werd stram, en stijvepotenkramp speelde op. Veelbetekenend kwam de punt van zijn schoen een paar keer neer op de vloer, als de intro van een slechte tapdanser. Alles wat hij echter kreeg was een buiging a la de typerende slijmende leerling die uit zijn zicht bovenop tafels klom, halve stripteases gaf voor wulpse jongetjes en gillend haar bovenstuk als een lasso boven haar hoofd zwierde omdat het kon. Als er al voor hem gebogen werd dan moest dit daadwerkelijk ook gemeend zijn, niet 'omdat het moest'. En geen twijfel aan; dit kind schonk hem ook slechts een buiging 'omdat het moest'. Nog lang niet tevreden staarde hij afwachtend op haar neer, intussen haar zilveren lokken registrerend die als de neerdalende striemen van een zwakke waterval langs haar schouders gleden, om later te ontdekken dat ze net zulke geelachtige ogen had als hij toen ze zich het volgende ogenblik weer oprichtte. Zielig schuifelde hij zijn liefdeloze voet toen maar terug in positie. Vlak naast zijn oor liet Saethion een knorrig gesis horen. De reusachtige cobra liet zijn kop rusten op de schouder van zijn meester en hield diens belager nauwlettend in de gaten met priemende slinkse ogen, duidelijk niet gesteld op haar gezelschap. Zoals de slang op vrijwel geen enkele leerling gesteld was. Wat er vervolgens uit de mond van het wicht kwam wist hij absoluut niet te plaatsen; maar het klonk vulgair, schandelijk, ongehoord - als een vreselijk taboe om ook maar een enkele lettergreep van uit te spreken. De toch al niet zo vredelievende uitstraling in zijn blik verkilde voor zover dat nog kon, zijn ogen verwijdden zich vervaarlijk en er klonk een langgerekte snuif van verachting waarbij zijn borst zich opbolde als slecht voorteken op wieweetwat hij zou doen. 'Hoe noemde je me?' wist hij half fluisterend uit te brengen. Het leek hem zelfs moeite te kosten om de vraag eruit te gooien, met het kleine stuiptrekachtige knikje van zijn hoofd, het waarschuwende knipperen met zijn ogen en de lichte beving in zijn stem die haar onmogelijk konden ontgaan. Alles zowaar in de 'It'd better not be anything bad'-houding, want hem uitschelden was godslaster. De zondaar liet hem in zijn toorn en huppelde onbekommerd, al zo leek het, richting een tafel om daar een fles mee te graaien. Een fles wijn, zag hij toen het hem werd voorgehouden, met het etiket zodanig zichtbaar dat hij het sierlijke schrift erop kon lezen. Of hij dorst had. Zijn smalle lippen knepen zich een moment zuurtjes samen. Nogal barbaars rukte hij de wijnfles uit haar aanreikende handen om haar op deze manier een antwoord te verschaffen, en plaatste deze vervolgens met een luide klap achter zich op de tafel zonder hierbij ook maar een enkele keer zijn strakke starende blik vol woede van het meisje af te scheuren. Nee - hij was eerder dorstig naar een antwoord.
- [ Don't worry about it ]
Tenshi .
PROFILE Real Name : Anique Posts : 160
MAGICIAN ✦ CHARACTER ✦ Magic: Light Klas: Master Norwood Partner:
Onderwerp: Re: ...... *silence* ma aug 19 2013, 23:23
via mobile geschreven, excusses voor eventuele spelfouten.
Tenshi was had gevraagd of hij oke was, maar het leek alsof hij haar niet verstond in die taal. Raar, dacht ze enkel. Ze was weggelopen en had een fles gehaald. Ze hield de fles naar hem toe terwijl ze naar de fles keek. Het was een donkere kleur fles met een licht bruine etiket. De etiket bevatte een titel dat sierlijke letters had en daaronder nog een paar mooie letters wat de inhoud opnoemde en de streek waar het vandaan kwam. De meneer Savador pakte de fles al snel af en liet het met een klap op de tafel landen. Ze bleef hem emotieloos aankijken, alsof deze hele situatie haar niks deed. Alsof niets haar deed. EEn paar klasgenoten kwamen aan en keken haar aan, wezen naar haar en riepen erge dingen. Even leek het alsof ze erop in wilde gaan. "Lichamelijk geweld wordt met lichamelijk geweld gestraft." Sprak ze toonloos en bleef weer rustig stilstaan. De andere leergenootjes staken hun tong uit en rende weg voor Master Savador. Deze leek alles behalve vrolijk. "Daijōbu" herhaalde ze. "You okay." ze probeerde het uit te leggen maar, comunicatie zat nou niet bepaald bij haar in het vak. Ze liet haar handen weer langs haar lichaam hangen, haar kleding was netjes zoals de regels het voorschreef, enkel haar kous was op het moment gescheurd. Ze had het willen omwisselen in haar kamer maar nu dat ze Master Savador was tegengekomen zou het gelijk niet meer worden. 'Ten alle tijden toon je respect voor je meerderen; versta hieronder docenten, stagiaires, adviseurs en Legendarische Magiërs. Ook de toiletjuffrouw staat nog altijd hoger dan jullie onwetende dwazen.' ging het door haar hoofd. Dus ze bleef rustig staan, kijken en luisteren naar hem. Ze zou niet terug vechten als Master Savador haar ging slaan of los handig zou gaan doen. "Tachibana Kanade." Sprak ze vanuit het niets haar naam uit en boog nog een keer. Vragen over regels wist ze zo te beantwoorden, vragen over etiketten wist ze zo te beantwoorden. gaf haar een lisjt met regels en al snel kon je haar compleet vast zetten aan regels.
( Okay... via mobile lijkt dit giga lang, weet niet hoe het er echt uitziet Dx )
Master Savador
PROFILE Real Name : Saf Posts : 14626 Points : 0
MAGICIAN ✦ CHARACTER ✦ Magic: Dark // Fire Klas: Teacher FireMagic Partner: ♛ Seven Devils all around you
Onderwerp: Re: ...... *silence* za sep 07 2013, 22:12
Yes, the girls are out there in the backyard - Playing dead
Zo vreemd was het allemaal niet, de gehele situatie. Hij wist immers allang waarom hij haar niet kon verstaan, vuile Novaan die ze was. Lichtvreters; bah. Draai ze op een lamppitje en ze leefden naar zeggen twee jaar langer. Of ze sprongen kapot, ook mogelijk. Dat laatste zag hij naar persoonlijke voorkeur liever, en dit kind verbloemde zijn haat voor Novanen nu niet bepaald. Een wijnfles schenken maar hem intussen wel stiekem uitschelden in haar iele Novaanse taal voor wat dan ook - wilde hij het wel weten? Hij dacht van niet. Dit geval voor zijn neus was zonder twijfel weer typisch zo'n geval uit het anti-Savador-legioen, nu toevallig niet gestoken in vechtlustige armor om hem te lijf te gaan. Nee, ze was op een hele andere manier offensief, met haar monotone maskertje. Wat was ze, een machine? Ze gaf niet eens een kick toen hij de fles wijn met een venijnige klap achter zich op een tafel plaatste. Dat stond daar maar emotieloos, toonloos, kleurloos - en dat irriteerde hem in feite alleen nog maar meer. Een groepje druktemakers kwam langs - Saethion stootte direct een knorrig gesis uit - en zagen in het meisje voor zijn neus kennelijk wel een mooi doelwit. Beetje onverstandig in zijn bijzijn. En, hoe verrassend, zelfs daar reageerde ze niet op. Je zou toch verwachten dat ze hen minstens een boze blik toewierp of iets in die richting - maar ze bleef gewoon staan waar ze stond. 'Lichamelijk geweld wordt met lichamelijk geweld gestraft,' was het enige dat uit haar mond kwam, het enige dat bewoog alsof ze een buikspreekpop was. Ze kreeg de ergste dingen teruggeworpen - en, Novaan of niet, pesten was door zijn eigen persoonlijke ervaring wel het laatste waar je met hem mee aan moest komen (ook al had hij er dan de neiging naar het soms zelf te doen tegenover leerlingen die hij niet mocht). 'Hela!' Met behulp van een rigoureuze vingerknip trachtte hij de leider van het groepje pestkoppen snauwend terug te roepen terwijl hij ze in zo'n strenge benende pas achterna stapte dat het meer komisch dan verschrikkelijk was. 'Kom jij eens terug, baldadige bazaar-aap!' Maar hij was boos, want zijn vlammende ogen spraken boekdelen. Ze hadden zich echter al uit de voeten gemaakt voor hij zijn pas over had kunnen laten gaan in een woeste galop, en hij stond daar voor Jan met de Pet nog nabriesend naar een lege gang in zijn vingers te knippen. Lekker gênant. 'Daijōbu,' klonk het weer achter hem. 'You okay.' Alsof ze een antwoordapparaat was en zichzelf op repeat had gezet. Slapjes liet hij zijn doelloze hand naast zijn zij neervallen en draaide zich langzaam naar haar terug, een wenkbrauw daarbij in de hoogte. Met een zacht ademteugje hief hij zijn kin om zijn overgebleven kalmte te bewaren. 'Ik ben er niet zeker van of je het begrepen hebt,' begon hij op een griezelig zachte toon, '- maar ik wens in het Kovomakaans te worden toegesproken!' Zijn zin eindigde nogal op een luidere driftige wijze, want hij moest toch op iemand zijn woede kwijt. En alsof ze geen ongepaster moment uit kon kiezen dreunde het kind vervolgens één van de vreselijk fameuze schoolregels op (al zei hij het zelf), zoals het precies in het dikke regelementenboekje van de school stond. Met stomheid geslagen staarde hij haar even aan. Misschien was ze daadwerkelijk een emotieloze machine - een computer. 'Tachibana Kanade,' stelde het eigenaardige meisje zich tenslotte met een klein buiginkje voor. 'Goed,' zei hij langzaam, zijn ineengevouwen handen voor zijn borst peinzend uit elkaar schuivend. Zijn blik gleed bedenkelijk over haar smalle postuur heen. Toen viel hem pas de scheur in haar kous op. 'Hoe komt dat?' ondervroeg hij haar streng met een kort knikje naar haar been. Niettemin zat er ook enige belangstelling in zijn toon vermengd, want hij vroeg zich af of het iets te maken had met de groepjes baldadige luidruchtige kinderen die hij vandaag al maar liefst twee keer tegen was gekomen.
- [ Sorry voor mijn late reactie, Ani! ]
Tenshi .
PROFILE Real Name : Anique Posts : 160
MAGICIAN ✦ CHARACTER ✦ Magic: Light Klas: Master Norwood Partner:
Onderwerp: Re: ...... *silence* wo sep 25 2013, 18:43
| |
Ze liet haar hoofd iets opzij gaan toen de hoofdmeester haar stomverbaasd aankeek. Had ze wat fout gedaan? “Tachibana Kanade." Ze sprak het simpel uit en boog er netjes bij. Tenshi keek naar de gat in haar panty, nadat Master Savador haar er naar gewezen had. Ze had Savador’s woorden gehoord en keek weer recht naar hem omhoog. “Ik viel.” Zei ze enkel, ze wilde nooit mensen schuld geven hoe erg ze het ook soms wilde. Het was deels de waarheid, ze was geduwd en daardoor gevallen. Ze draaide zich om richting de leslokalen waar je van die grote waterspuwers als standbeelden kon zien, het deed haar nogsteeds geen pijn.
Ze zou het nog een keer proberen te vragen, ook al wist ze dat er een grote kans was dat ze wederom een uitbrander kreeg. “okay?” Ze vroeg gewoon of alles met hem goed ging, maar hoe het eruit kwam was echter niet zo direct merkbaar. Ze keek hem recht aan, wachtend op een antwoord van hem. Maar voordat ze er een antwoord op kon krijgen voelde ze wat aankomen, als een 7e zintuig als het waren draaide ze zich al om, een lichte zwaard van magie zat al rond haar pols en iets ketste er vanaf, het zwaardje was met licht gevormd maar al snel was het zo hard als staal en ook zo licht als aluminium voor haar doen. Eenmaal dat het gebeurd was zag ze ook geen dreiging ook al stond ze in een verdedigende houding. Ze liet haar verdediging wat zakken maar het zwaardje bleef even zitten. Later brokkelde deze wel weer uit elkaar, alsof het puzzelstukjes waren. “…” Verder deed ze niks, het was algemeen bekend om jezelf te mogen verdedigen, net deed ze het echter niet omdat ze iemand kon verwonden en verwonden was niet toegestaan. Nu was niemand gewond geraakt en had ze misschien zelfs nog iemand ermee geholpen. Zij zelf had namenlijk niet gezien wie het was, wat het was.
// It took me soooo long ._. Sorry T^T
Master Savador
PROFILE Real Name : Saf Posts : 14626 Points : 0
MAGICIAN ✦ CHARACTER ✦ Magic: Dark // Fire Klas: Teacher FireMagic Partner: ♛ Seven Devils all around you
Onderwerp: Re: ...... *silence* do okt 10 2013, 02:32
Furiously! In agony! And madly! Dance for me
Buigen leek een gewoonte bij deze zekere Tachibana Kanade te zijn die er met de paplepel is ingegoten, want ze leek er totaal geen probleem mee te hebben om zich vaker onderop te stellen dan nodig was. Niet dat hij daar enige problemen mee had. Integendeel. Hij stond daar met een elleboog steunend in de kom van zijn hand en de andere plukkend aan zijn sikje als een of andere amateurschilder met grootsheidswaanzin haar van top tot teen te bekijken. Er waren meer leerlingen hier op deze school die hem liever een flinke trap tussen zijn benen zou willen verkopen dan voor hem te buigen, dus nu hij toch de gelegenheid kon nemen.. Hij boog zich zelfs even met een kritische blik iets naar haar toe om na te gaan of het puntje van haar neus in een rechte lijn boven de neuzen van haar schoenen zweefde, met een achterdochtige oprichting van zijn kin inbegrepen. Zo smetteloos als zijn drie keer op gemiddelde temperatuur gewassen kraakwitte overhemden. Zo fascinerend als melktanden in kindermondjes. Niets aan veranderen.
'Je viel,' herhaalde hij op een argwanende toon terwijl zijn goudgele ogen van de scheur in de panty naar het waterspuwers verderop in de gang ging, waar het meisje intussen veelbetekenend haar blik op gevestigd had. 'Die sokkels zijn tamelijk hoog. Vrij merkwaardig om daarover te kunnen struikelen. Haast?' Zoals hij de nadruk op het woord legde en zijn blik terug liet glijden naar het gezicht van het meisje, nog altijd plukkend aan zijn sikje, leek het alsof hij dwars door haar ziel kon kijken. Maar bij Savador scheen het wel vaker zo te zijn dat hij dingen wist die hij niet hoorde te weten, en wist je het echter nooit helemaal zeker of hij je nu daadwerkelijk doorzag of niet. Opnieuw stelde Tachibana hem een vraag: nog altijd niet in algemeen bekend Kovomakaans, maar hij moest haar nageven dat het al een hele verbetering was. 'Wat doet het er voor jou toe of het met me gaat of niet?' zeurde hij nors. Al lag hij morsdood in zijn graf; die onverbeterlijke tieners zouden er hun nieuwste sneakers voor aantrekken om er bovenop hossend en billenshakend op te dansen, het liefst nog op hun typerende schertsende housemuziek waar hij dagelijks met een gebalde vuist voor zichzelf naar verwees als het 'ritmische boemboemboem-gekakofonie'. Hoogstens zou alleen Miss Sugar verderop een partijtje snotteren met een rouwsluier over haar gezicht terwijl ze met doorlopen make-up-ogen toekeek hoe onderbroeken en slipjes vrolijk de lucht in werden gesmeten als vreugdegebaar.
Als gestoken door een insect draaide het kind zich vliegensvlug van hem af, en hij wilde al een stap naar voren doen om haar aan haar mouw terug te trekken - mocht ze hem willen ontkomen - toen hij in plaats daarvan een stap achteruit deed. Het was alsof ze ter plekke iets dat nog het meeste weghad van een groot slagersmes uit haar mouw liet glijden. Pas toen hij het wapen even later zag oplichten kon hij concluderen dat het hier om walgelijke lichtmagie ging, en zijn humeur zakte nog ietsje verder. 'Hallo!' deed hij met een zwakke vingerknip een poging haar aandacht te trekken zoals leraren dat deden in een rumoerige klas. 'Hier is het te doen. Doe die taartschep weg en kijk me eens aan.' Zijn hand klauwde zich om één van de ranke schoudertjes waaraan hij haar weer naar zich toegedraaid had, en hij boog zich - intrigerend - iets dichter naar haar toe. 'Waar zijn je schoolspullen?'
*awkward trip and fall* Potver, ik zie nu pas dat ik ervan heb gemaakt dat ze iets zei terwijl ze het dacht. Vorige keer had ik het nogal rap doorgelezen en moest ik weg, i'm sawry! Also, ik ben op de hoogte van de moeizaamheden die je even ondergaat met je chars, dus kijk maar of je hier nog op wilt reageren. Voel je niet verplicht, though, I only felt like replying. Peuters op bejaardensnelheid liepen vandaag treuzelend in de weg en kriebelden mijn kinderallergie en brachten me in m'n Savador-stand Maarja :3 Enzo
Volledig in het thema van Valentijn staan er twee Events op het programma van de site. Beide zullen van start gaan vanaf 14 februari, dus houd de site zeker goed in de gaten.
Cupid Hearts: Verras vrienden of in game characters met een vrolijk hartje deze Valentijn. Met of zonder lief berichtje eraan vast. Anoniem of juist niet. Stuur je hartjes naar het account van Alpha.
Valentine's Dance:Vanaf 14 februari zal de grote zaal van de school omgetoverd worden tot een danszaal vol met eten, drinken en live muziek. Iedereen is welkom om aan dit algemene topic deel te nemen.
WINTER
Tijdens de winter is het terrein van de school in diepe rust. De meeste dieren zijn onvindbaar verscholen en de ijzige wind houd ook de leerlingen binnen. De perfecte tijd om met een kop warme choco naar de vallende sneeuw te kijken.