Chime Kim

Algemeen
Naam: Chime Kim
Bijnaam: Chimmie
Leeftijd: 16 Jaar (1 December)
Seksualiteit: Hetero
Bijbaantje: Serveester

Uiterlijk
Lengte: 163cm
Gewicht: 49kg
Haar: Blond lang sluik haar. Zo nu en dan krult het als het nat is geweest maar over het algemeen is het stijl. Ze heeft er vaak staartjes en of vlechten in en maakt ook graag gebruik van de meest kleurrijke haar accessoires.
Ogen: Chime heeft heterochromie, dat wilt zeggen dat ze geboren is met twee verschillende oogkleuren. Haar linker oog is licht/aqua blauw terwijl haar rechter oog groenig is.
Kleding: Ze draagt graag jurkjes; rokjes en dat graag in alle mogelijke schattige kleuren die er zijn. Het hoeft voor Chime helemaal niet allemaal strak te zijn en je zult haar dus ook vaak zien in iets grotere 'baggy' kleding. Chime kan soms wat verstrooid zijn; wat dan ook te zien is in haar kleding die bijvoorbeeld dan niet helemaal matcht of zelfs vloekt.
Overig: Ze draagt standaard een armbandje met belletjes er aan.

Personaliteit
Chime is het beste te omschrijven als een lief persoon. Ze is zeer beschermend en zorgzaam naar de mensen die haar dicht bij het hart staan. Ze heeft wel een beetje de neiging om door alles en iedereen aardig gevonden te worden. Wanneer iemand dan ook duidelijk aangeeft haar niet te mogen kan ze behoorlijk verdrietig worden, om vervolgens het bij die persoon nog harder te proberen. Ze ziet dan ook liever een glimlach als een pruillip op iemands gezicht. Chime kan zo nu en dan een beetje kinderachtig zijn en heeft soms problemen om snel op te warmen aan iemand. Dit is voornamelijk een probleem wanneer diegene haar nerveus maakt doordat diegene bijvoorbeeld heel knap is of heel groot etc. Overigens is ze wel altijd het liefste dicht bij anderen; omdat een van haar grootste angsten achterblijven en alleen zijn is. Chime heeft een verschrikkelijk richtingsgevoel en raakt op de een of andere manier altijd ergens verdwaald. Om die reden draagt ze dan ook altijd een armbandje met belletjes er aan zodat anderen kunnen 'horen' waar ze is. Chime kan zo nu en dan lui zijn of ongemotiveerd maar wanneer het op werken of doorzetten aankomt zal ze haar uiterste best doen om anderen niet in de weg te zitten. Ze wilt dan ook geen persoon zijn diens leven van iemand anders afhangt en houdt liever de touwtjes in eigen handen om iemand te zijn op wie anderen juist kunnen rekenen. Bij eerste ontmoetingen is Chime vrij verlegen en zal pas langzaam haar ware kleuren laten zien. Met liefde heeft Chime weinig ervaring en ze is er dus ook een beetje 'langzaam' in. Je zult dus überduidelijk moeten zijn wil je het haar duidelijk maken. Een zin als; ik vind je lief of leuk; zal ze opvatten als. Aaah ja ik vind je ook leuk/lief als vriend. Jep.

Heel af en toe kan Chime een beetje plakkerig zijn maar alleen bij de mensen waar ze heel close mee is. Gewoon omdat ze bang is ze te verliezen en dat ze geniet van hun aanwezigheid. Verder is Chime een beetje onhandig met zowel woorden als de plekken waar ze -delen- van haar lichaam plaatst. Wanneer Chime gefrustreerd is of verdrietig is zet ze meestal thee en of eet ze zoetigheid. Dit omdat de geur van thee en snoepjes haar aan haar moeder doet denken wat haar weer kalm maakt en gerust stelt.

Verleden
Chime is geboren in een klein dorpje op Cassia met een alleenstaande moeder. Ze weet heel weinig van haar vader af noch heeft ze de vent ooit ontmoet. Niet dat ze hem ooit echt nodig heeft gehad omdat haar moeder haar verwende met alle liefde die ze nodig had. Chime's moeder was een bakker en haar bak goederen waren altijd om van te smullen. Haar moeder nam dan ook alle tijd om Chime te leren hoe te bakken en te koken, ondanks het feit dat ze een slechte gezondheid had veroorzaakt door alle stres van het alleenstaand zijn. De mensen die naast Chime en haar moeder op Cassia leefden, accepteerde Chime niet vanwege haar verschillende oogkleuren en het feit dat ze geen vader had. Ze hebben haar altijd gezien als een monster, freak, demoon of in ieder geval als een slecht teken. Ze hebben haar altijd belabberd behandeld, haar altijd gepest en altijd de schuld gegeven voor als er iets slechts in het drop gebeurde.

Maar Chime's moeder heeft Chime grotendeels weten te beschermen tegen de inwoners.. Door haar grotendeels van haar jeugd binnen vier muren te houden. Na een tijd vergaten de inwoners simpelweg dat Chime überhaupt nog bestond. Dat was tenminste tot dat Chime's moeder stierf aan een ziekte. Chime was 12 toen, en raakte vrij depressief door het verliezen van haar enige steun en toeverlaat. Anderhalf jaar lang heeft ze overleeft op het voedsel wat ze nog hadden tot dat het op raakte. Ze wist dat ze naar buiten moest gaan om meer eten te verkrijgen, maar ze was bang.. Bang voor afwijzing. Ze had overigens geen keuze meer aangezien ze nu alleen was. Toen ze weer naar buiten ging begonnen de inwoners haar stuk voor stuk weer te herkennen aan haar 'speciale' ogen. Alles kwam weer terug: De bitter blikken, de pijnlijke woorden en de herinneringen er aan, alles kwam terug. Nu haar moeder er niet meer was hebben de inwoners zich samen gepakt en haar letterlijk uit het dorp gezet. Het was cru, het was oneerlijk maar wat wilde Chime in haar eentje er aan doen? Haar magie was nog veel te onontwikkeld om een verschil te maken en dus werd ze geforceerd om in de bossen te overleven.

Voor dagen en dagen heeft ze rond gezworven, zonder eten of drinken. Zonder te weten waar ze in vredes naam naar toe liep.. Ze stond werkelijk op het punt om het allemaal op te geven, ze was moe, bang en alleen...

Dat is wanneer ze een smal figuur zag zitten hoog in een boom, een jongen. De jongen vroeg aan Chime: ''Ben je verdwaald?'' Chime staarde hem enkel aan voor dat ze langzaam zei: ''Uhh,..'' Op dat moment beseft ze zich dat de jongen nu haar verschillende kleuren ogen kan zien en dus draait ze haar gezicht weg van hem en bedekt ze haar gezicht. Op dit punt was ze bang om haar ogen aan wie dan ook te laten zien, ze wilde zich verstoppen, verdwijnen.. Maar op dat moment hoorde ze: ''Je hebt zulke mooie ogen.'' Ze draaide zich als een gek om, licht verlegen nu en verrast. Niemand, niemand behalve haar moeder heeft dat ooit tegen haar gezegd. Ze had geen idee wat ze terug moest zeggen en dat was het moment dat de jongen zichzelf voorstelde. ''Ik ben Mana, en wie ben jij?'' Zonder het zelf echt goed door te hebben gaf Chime antwoord:

''Ah... Ch..ime- ik heet Chime''

''Wat doe je hier in het bos?''

''..I-Ik ben uit mijn dorp gezet.......''

''...hm.. Waarom kom je dan niet naar mijn plek toe? Mama zegt dat het niet goed is om té laat buiten te zijn.'' Zei Mana terwijl hij naar Chime's hand reikte.

Mana heeft haar naar zijn huis geleid; en zijn moeder heeft Chime gefixt en eten gegeven. Mana's familie voelde zich niet ongemakkelijk met Chime's ogen, in tegendeel ze waren er juist gefascineerd door. Tranen dropen langs haar wangen; ze was niet verdrietig overigens maar juist extreem blij. Zonder het door te hebben barste ze uit in tranen. Mana's familie schrok en dachten dat ze iets verkeerd hadden gedaan of gezegd. Op dat moment heeft Chime gezegd dat ze niet verdrietig was maar blij en heeft hen vervolgens haar verhaal verteld. Daarna is ze blijven wonen bij Mana en zijn familie; hen belooft te hebben dat ze haar best zou doen om met alles te helpen. Zoals bakken voor Mana's familie aangezien ze gek waren op haar gebak.

Een nacht ging Chime uit huis om een wandeling te maken.. Mana zei haar nog dat ze niet van het pad af moest dwalen maar zonder het ook maar voor een seconde door te hebben dwaalde ze af, ze was verdwaald. Ze panikeerde en heeft die nacht doelloos van kant naar kant gelopen, geroepen voor hulp maar zonder antwoord. Ze was bang, wist niet wat ze moest doen en tranen volgden al snel. Alles was zo donker zo..bedreigend. Tot ze zacht hoorde: ''--Ch.. Chim... Chime...'' het was de stem van Mana. Ze rende zo hard als ze kon in de richting van zijn stem terwijl ze nu ook zijn naam riep ''Mana Mana!'' Dichter en dichter kwam de stem van Mana: ''Chime? Chime!'' ze holt zo snel als haar benen haar konde dragen in de armen van Mana, huilend.

Na dit incident, voor Chime's verjaardag gaf Mana haar een armbandje met belletjes er aan. Het geluid van de bel was zo helder en zuiver; het was het mooiste cadeau wat ze ooit ontvangen had. En tevens het eerste dat ze had gekregen van iemand anders dan haar moeder. Mana vertelde haar dat wanneer ze ook verdwaald raakte; hij haar nu zal kunnen vinden. De familie van Mana waren de krachten van Chime niet ontgaan en hebben gespaard om haar naar Star Academy te sturen. Ondanks het feit dat Chime het verschrikkelijk vind om Mana achter te laten; is ze intens gelukkig en klaar voor een nieuw avontuur. Nerveus en angstig ja.. Maar klaar. Tenslotte zal Mana haar kunnen vinden ondanks zit ze op een andere planeet toch?

Likes
- Mana (staat zeer diep in haar hart gegrift.)
- Zoetigheid
- Witte konijnen
- De lucht
- Thee
- Slapen
- Regen
- Kussens
- Belletjes
- Het geluid van piano's en violen
- Koud weer
- Sneeuw
- Baggy kleding/losse kleding/strikjes
- Wit, blauw en grijs-blauw
- Marshmallows
- Zachte dingen

Dislikes
- Donder
- Stormen
- Alleen zijn
- Verdwaald zijn
- Bittere smaken
- Warm weer
- Insecten
- Strakke onthullende kleding
- Donkere kleuren
- Slapeloosheid
- Fruitsap
- Pittig of te zout eten
- Veel moeten bewegen/reizen

Familie
- Moeder (gestorven)
- Mana (ziet ze als een broer)
- Mana's familie