"Als je dat maar laat...!" zei een stem ineens. Sorax stond in de deur opening van de ziekenzaal en keek naar Evi. Hij had een kleine traan die over zijn wang rolde. Zijn handen waren vuisten en vloeide langzaam lichter op. Hij bleef voor een tijdje stil staan. "Meadraid, er waren moordenaars bij het platform, ik en Mao hebben ze uitgeschakeld. Maar Evi kwam er niet zonder kleerscheuren van af.." zei hij als een uitleg. Hij keek even naar de grond en liep daarna naar Evi. Hij legde zijn handen op haar schouders. "Je gaat niet dood, dat doe je niet.." zei hij en liet toen los. Hij pakte een kruk waar hij op ging zitten en keek even naar zijn handen die hij in zijn schoot had liggen.