I'm so sorry~! {&Tsunami}

Rosie sprong uit haar bed. Verrast keek ze op. Het was warm, warmer dan normaal. Ze opende haar gordijnen, trok het raam open en stak haar hoofd naar buiten. Warmte, oh god! Na een koude winter was het een enorm aangenaam gevoel om het weer eens warm te hebben door de zonnestralen. Natuurlijk ging Rosie vandaag al gaan genieten van de zonnestralen, zo'n kans ging ze niet laten schieten.
Bijkomend voordeel: ze kon weer het leuke deel van haar kleerkast gebruiken om aan te trekken. Hard decision… Uiteindelijk besloot ze om voor een wit bloesje met pailletjes, een zwarte kokerrok en witte sandaaltjes te gaan. Ze knoopte alle knoopjes van haar bloesje toe, op de 2 bovenste na. Dat trok de aandacht van de mensen waar ze de aandacht van wou. Want die soort veranderde nooit.
Hup, hup, nu naar de badkamer. Ze deed haar contactlenzen in – de ene blauwe en de ene groene – en daarna poetste ze snel haar tanden. Goed, wat zou ze doen met haar haar? Opsteken, vlechten, loslaten? Ze gooide even een blik op haar horloge. What the…? Het was al 9 uur. Time to hurry up!
Ze liet haar haar los en nam snel een random tas, waar ze een flesje water en een appel in stak. Een zwarte diva-zonnebril op haar neus, et voilà! Ready to go. Ze glipte uit de deur van het kasteel waar ze in sliep. Even bleef ze staan om van de zon te genieten. Ze schatte het zo'n 20°, een warme lentedag dus. Lovin' it.
Waar zou ze heen kunnen gaan? Een plek met water zou misschien een leuk idee zijn voor een warme dag als deze. Het was op zich een goed plan – maar er was één probleem. Ze had geen flauw idee waar er hier op Starshine een plaats zou zijn met water, een meertje of zo. Ach ja, gewoon lopen, ze zal wel iets vinden.
Oeh! Rosie hoorde een beetje verder het geluid van water dat naar beneden stroomde. Hoe dichter ze kwam, hoe meer ze het geluid van muziek hoorde. Rustige muziek, weinig tekst. Het soort muziek dat zij graag hoorde. Daar moest ze heen, die plaats zag er ideaal uit. Muziek, water, way to go.
Ze spitste haar oren, zoekend naar waar ze moest zijn. Haar ogen flitsten steeds van links naar rechts. Onder zonnebril, onder de contactlenzen zat een nieuwsgierige glans. Ze wou weten waar de muziek vandaan kwam, en liefst zo snel mogelijk.
Yush, daar had je de plaats! Het was een waterval met een meertje erbij. Het was niet enorm druk, maar niet verlaten. Een tiental mensen zaten te genieten van de zonnestralen, enkele durvers waren zelf aan het zwemmen. Een radio stond een eindje van het water en de muziek was nog steeds aan het spelen. Hier zou ze uren kunnen blijven.
Ze ging een eindje van het water zitten en opende haar tas. Ze nam de appel en zette haar perfect witte tanden erin. Dit was haar ontbijt; een simpele appel. Meer wou ze niet eens, uit angst om te dik te worden. Als ze ooit dik werd zou ze zelf nog in een depressie kunnen raken. En de alcohol die ze regelmatig dronk was ook geen pluspunt. Dus dan moest ze dat vet maar verliezen met andere dingen.
Ze at te weinig waarschijnlijk. Maar wat kon het de anderen schelen? Wat kon het haar schelen? Niks. Ze was slank en ze vond het goed. Dus het kon haar niks schelen, zo lang dat het zo bleef was het goed. Te slank of niet, wat maakte het uit?
Na even had ik nog een klokhuis over. Ik gooide het in de bosjes en stond op. Even naar het water kijken, ze werd er meestal wel rustig van. Op de één of de andere manier hield ze enorm van water. Het kalmeerde haar en ze was graag in de buurt van water.
Voorzichtig stapte ze naar de oever. Hoe dichter ze bij de rand kwam, hoe gladder het werd, dus ze ging steeds trager lopen. Ze hield halt toen haar toppen net over de oever kwamen en keek op naar de stralende zon. Door het licht dat op haar scheen, glinsterden de pailletjes op haar blouse. Ze sloot haar ogen en genoot.
Na even had ze er genoeg van. Ze zette een stap vooruit, maar door de gladde ondergrond ging ze helemaal onderuit. Haar benen werden naar opzij geschoven en voor ze in het koude water belandde, tikten haar benen tegen die van iemand anders, die ook in het water viel.
Ze kwam boven. Door de plons was haar zonnebril van haar gezicht gekomen. Ze zette hem snel weer op en keek dan op naar de persoon die tegenover haar in het water zat, een jongen. Hij had gewone kleren aan die nat waren geworden, dus waarschijnlijk was hij de persoon die Rosie had laten vallen.
Rosie duwde zich op langs de rand en ging opstaan. De druppels van haar natte kledij liepen als regendruppels langs haar benen naar beneden. Ze ging op haar hurken zitten en stak een hand uit naar de jongen die ze in het water had laten vallen. 'Het spijt me!' verontschuldigde ze zich.
'De rand hier was nogal glad en ik viel,' begon ze uit te leggen. ',en toen ik viel trok ik per ongeluk jou mee in m'n val. Het was zeker niet expres, het spijt me echt.' Ze glimlachte even vriendelijk naar de jongen terwijl ze op haar hurken bleef zitten, haar hand nog steekt uitgestrekt.

x 923 woorden x Only Tsunami x Sorry pour le laatheid D; x

Tsunami grijnsde. Het was lente. Heerlijk toch. Hij had een hekel aan de kou, omdat het inhield dat hij terugmoest keren naar zijn nettere kleedstijl. Met truien, vesten en lange mauwen. Bah. Maar nu was dat dus anders. Onmiddelijk trok de jongen een korte broek uit de kast, lichtbruin van kleur, gewoon een simpele strandbroek. Daarover heen trok hij een korte mouwen overhemd aan met een lichtroze/oranje bloemen opdruk. De moeite om het dicht te knopen nam hij niet eens, hij liet het gewoon open hangen. Vandaag was het warm, dat voelde hij.

Op zoek naar een koelere plek en wellicht zelfs wat water stak hij zijn hand op en gebruikte een watercompas. Er moest hier ergens een meer zijn, dat wist hij uit verhalen. Maar het vinden was natuurlijk een ander verhaal. Zodra hij buiten was waren de verstoringen van waterkranen weg en kon Tsunami moeiteloos een pad volgen naar het grote meer, glinsterende watervlakte in het zonlicht. En o zó uitnodigend. Hij grijnsde breed, een luide YES ontsnapte aan zijn keel. Twee meisjes keken vragend op, waarop hij schaapachtig lachte. ''Goeiemorgen..'' sprak hij vriendelijk, overduidelijk in een supergoede bui. De leerlinges glimlachten en wuifden naar hem. Maar geen tijd nemend om echt een gesprek aan te gaan liep hij verder langs de waterkant. Hij voelde het water hem roepen, hem lokken. Maar nee, nu zou hij eerst eens alles verkennen. De koelte die het water uitstraalde was al genoeg.
Tsunami passeerde een meisje, of in elk geval: Dat was de bedoeling geweest. Met een geschreeuwde héy werd hij het water in gekieperd. Niet dat het aan de oever al onmiddelijk diep was, maar toch. Nat waren zijn benen wel, eveneens als de helft van zijn shirt. Hij krabbelde overeind en stond nu rechtop in het water. Dat meisje met bruin haar, zij had hem geduwd. Of in elk geval.. Hmm. Hoe het precies zat wist hij eigenlijk niet. Tsunami had gewoon even willen rondkijken bij het meer, maar nu bleek dat al niet meer mogelijk te zijn. 'Het spijt me!' sprak het meisje namelijk. Daar bleef het niet bij, een uitleg volgde. ''Ja ja, geen probleem.'' antwoorde hij vaagjes haar excuses wegwuivend. Het meisje stak haar hand uit, die hij vastpakte. Niet om zichzelf uit het meer te hijsen, ohnee. Hij gaf een rukje aan haar arm en ving haar daarna op. Waadde een stukje verder, tot het diep genoeg was en liet haar weer los. ''Nu we toch al nat zijn...'' sprak hij plagerig. Zijn roze haren waren half donkerder gekleurd door de druppels die erin zaten, de bovenkant was nog droog. Hij fronste geamuseerd en glipte langs het meisje, dook even onder. Kwam dan weer lachend boven, met nu volkomen natte kleding en haar. Van top tot teen in het water geweest voelde hij zich eigenlijk wel verfrist. Met twee handen schepte hij wat vloeistof op en gooide het richting haar. ''Mijn naam is Tsunami.'' zei hij vervolgens met een grijnsje. Eens zien of ze zin had in een luchtig gesprek..

[worst post ever ;w; Komt erop neer dat hij Rosie meetrekt en in een iets dieper deel van het meer weer loslaat en dan zelf kopje onder gaat. Zijn bui is te happy xD]

'Ja ja, geen probleem.' antwoordde de jongen vaagjes op Rosies excuses. De jongen nam Rosies uitgestoken hand aan en Rosie nam aan dat hij zichzelf ging helpen door zich op te trekken aan haar hand, maar hij deed iets compleet anders. Hij trok even aan haar arm, waardoor ze in het water viel. What the…?
De jongen ving haar op en zwom samen met haar een eindje verder, naar een stuk waar het wat dieper was. Daar liet hij haar weer los. 'Nu we toch al nat zijn...' hoorde ze hem plagerig zeggen. Wel, als hij het zo ging doen, ging dit al een stuk makkelijker zijn voor Rosie om hem te verleiden. Hij zag er wel zo'n type uit om gewoon in Rosies leugens te trappen.
En dat type was het leukste, vooral voor types zoals Rosie. Nooit hadden ze Rosies plannetjes door. Ze geloofden elke leugen die Rosie aan hun neus hing, dachten dat Rosie echt lief was. Dachten dat ze het goed gingen hebben bij Rosie. Maar niets was minder waar. Niemand had het ooit goed gehad met haar.
Het eindigde altijd hetzelfde. Nadat Rosie had wat ze wou, leek ze haar geheugen kwijt te zijn. Wist niet meer wie de persoon voor haar neus was, de persoon die zoveel voor haar had gedaan was plots een onbekende voor haar geworden. De reacties waren enorm lachwekkend. Daar deed ze het haast voor.
Je had mensen die gewoon wegliepen, mensen die begonnen te schreeuwen dat Rosie loog, mensen die besloten te vechten of zelf een paar dramaqueens die begonnen te huilen. Het was zo zielig voor haar slachtoffers, maar zij moesten maar niet zo dom zijn om te geloven dat Rosie iemand was die je kon vertrouwen. Ze moesten maar doorhebben dat vriendschappen bij Rosie enkel om krijgen ging en dat het daarna voorbij was.
De jongen fronste even geamuseerd, glipte langs Rosie en dook dan even onder, waardoor zijn roze haar en zijn kledij nu helemaal nat waren. Door de plons net was Rosie ook al helemaal doorweekt. Haar bruine haren hingen tegen haar lijf geplakt en haar haar kleefde als een kader rond haar gezicht.
Met twee handen schepte de jongen wat water op en gooide die naar Rosie. Verrast keek ze naar de jongen. 'Mijn naam is Tsunami.' stelde hij zich vervolgens voor. Hij grijnsde. 'Ik heet Rosie,' zei zij daarna, en ze glimlachte ook even naar hem. En nu was het tijd om hem terug te nemen voor het water dat hij net op haar gooide.
Ze bewoog haar hand naar achter en daarna weer naar voor, zodat er een kleine golf gecreëerd werd die recht op Tsunami afvloog. Als hij zin had in een watergevechtje, wel, waarom niet? Het was eigenlijk best leuk. En ze kwam over als een meisje die er niks om gaf hoe ze eruit zag. Dat was wat ze wou zijn, ook al was het niet zo. Maar ze fakete zoveel, dus wat maakt het uit?
Ze lachte even naar Tsunami en besloot dan om het gesprek verder te voeren. 'En, alles oké met je? Ik heb je hier nog niet gezien, ben je misschien nieuw hier?' vroeg ze. 'Of ben ik gewoon zo blind dat ik je nooit heb opgemerkt?' Ze grijnsde even, kneep haar ogen tot spleetjes van het lachen, wat natuurlijk niet te zien was door de zonnebril.
'Het zal vast wel dat eerste zijn, jou zou ik meteen opmerken in een mensenmassa. Je haar is echt leuk.' zei ze met een vriendelijke glimlach, waarbij ze haar perfect witte tanden bloot lachte.

x 596 woorden x Sorry voor de derpigheid x

Als twee idioten, zo zagen ze er vast uit. Alle kleding aan en zeiknat. Druipend van top tot teen en in zijn geval breed grijnzend. Vrolijk, hij voelde zich heerlijk. Water was iets wat voor hem al;s een tweede huid aanvoelde. De natte kleding was plakkerig tegen zijn lijf, de neiging om zijn overhemd gewoon uit te doen was weer duidelijk aanwezig. Kleren waren eigenlijk maar onhandig. 'Mijn naam is Tsunami.' Over toepasselijke plaatsen gesproken. Rosie, zo heette de klungelige jongedame dus, die hem het heerlijke water in had gemieterd. Ach, no hard feelings at all. Tsunami nam het waar, maar liet dat niet merken. Ondernam geen actie, liet de golf grijnzend over zich heen komen. Vechten tegen water had geen zin. Erin mee gaan beperkte de schade. Al was dit natuurlijk een golfje van niets. Geen verdrukkend gevoel, wat je in een storm kreeg wanneer een reusachtige golf je verpletterde. Integendeel. De spetters waren aangenaam koel op zijn huid. 'En, alles oké met je? Ik heb je hier nog niet gezien, ben je misschien nieuw hier? Of ben ik gewoon zo blind dat ik je nooit heb opgemerkt?' Een mysterieus lachje, of in elk geval een poging daartoe, gleed over zijn lippen. Of hij hier nieuw was.. Ja. Maar het was grappig om haar nog even in spanning te laten.
'Het zal vast wel dat eerste zijn, jou zou ik meteen opmerken in een mensenmassa. Je haar is echt leuk.' Zijn haar wat in theorie op en top meisjesachtig was werd toch niet zo beschouwd, meestal. Roze en halflang, met plukjes die om zijn gezicht hingen, in dit geval druipend van het water. Maar zuurstokroze kon heel mannelijk zijn als je er het juiste gespierde figuur voor had en dit ook uitstraalde. ''Dankjewel, Rosie, Ipo. En ja, ik ben nieuw, eergisteren aangekomen als je het precies wil weten, niele kaikamahine.'' Hij liet uit gewoonte een waterstraal om zijn pols omhoog komen, het cirkelde als een slang om zijn omlaaghangende hand heen. ''Dus, waar kom je vandaan? En hoe maakte je je schattige kleine inniemini golfje?'' Plagerig grijnsde de jongen, niet wetend welk gevaar dit gezellige gesprek wellicht met zich meebracht.

*niele kaikamahine=Curious girl
*ipo= sweetheart or something like that xD

Шно шill єvєя киош тнaт тнis sмilє is faкє?

In plaats van antwoorden op de vraag die Rosie stelde, verscheen er een mysterieuze glimlach op Tsunami's gezicht. Ze bleef wachten op een antwoord, maar het leek er niet op dat ze dat antwoord nog ging krijgen. Goed dan, dan ging ze er maar vanuit dat hij nieuw was, dat hij dom was of dat hij maar half hoorde. Ach ja, wat kon het haar schelen, die info had ze toch niet per se nodig.
'Dankjewel, Rosie, Ipo. En ja, ik ben nieuw, eergisteren aangekomen als je het precies wil weten, niele kaikamahine.' zei hij. Een waterstraal kwam uit zijn pols omhoog en draaide om zijn hand. Goed, hij had het toch gehoord, had gewoon even geen zin om te antwoorden. Oh ja, heel normaal. Nou ja, alsof het haar wat boeide dat hij vreemd was. Zo lang hij in haar trucjes trapte, deed wat ze zei tot Rosie had wat ze wou, dan maakte het haar helemaal niks uit hoe hij was.
Rosie zette een fake lachje op, natuurlijk geen kat die wist dat het fake was. 'Dus, waar kom je vandaan? En hoe maakte je je schattige kleine inniemini golfje?' vroeg hij. Hij grijnsde even plagerig en ook Rosie kon een lachje niet onderdrukken, als was haar lach wellicht niet om dezelfde reden als hem.
Rosie vond het gewoon grappig dat hij niet doorhad wat Rosies plannen waren met hem. Hij ging gewoon gezellig verder met het gesprek, had niks door van hoe Rosie echt was, want ze fakete haast alles wat ze zei, alles wat ze deed, zonder dat ook maar iemand door had welk spelletje ze speelde. Welk vuil spelletje ze eigenlijk echt aan het spelen was.
Dat was iets waar ze van genoot, gewoon wéten dat iemand niet doorhad als ze hem voor de gek hield. En vaak was het wel zo dat ze Rosie behandelden als een normaal persoon, niet wetend wie de echte Rosie was die schuilde achter het vrolijk lachende gezicht.
Oh juist, Tsunami had een vraag gesteld. 'Ik kom van Erd.' zei ze. Hier zou ze beter niet over liegen, want als hij ook van Erd was dan zou hij haar niet op zijn etage zien en zou ze weten dat ze loog en dan zou hij misschien de rest van wat ze zei ook wantrouwen.
'En hoe ik dat golfje maakte? Simpel...' zei ze met een grijns. 'Kijk naar m'n hand, ik toon het je even.' Ze bewoog haar hand, net zoals daarnet, naar achter en dan naar voor. Weer vloog er een klein golfje naar voor, dat deze keer net naast Tsunami glipte. 'Ik heb geen watermagie, dit is gewoon het water laten bewegen.' Met een lachje keek ze weer op naar Tsunami en glimlachte, en alweer meende ze niks van die glimlach.

\\Laat

\\Hoop dat je er wat mee kan\\

Het water waste zo gezegd al zijn zorgen weg. Geen stress meer. Geen schoolzaken meer aan zijn hoofd.
Alleen een vrij bijzonder meisje, en een koele waterstroom langs zijn lichaam. Het was zo veel beter dan de kade onder je voeten. Stenen. Nee. De modderige ondergrond hier was al bijna als zand. Nog net niet. Maar het kwam in de buurt. En als hij zich even afsloot van wat er echt aan de hand was voelde het bijna als thuis. Als het strand. De golf van Rosie was een miniatuur versie van hoe het echte werk er natuurlijk uit zag. Maar het was genoeg voor nu. Spoedig zou hij zijn heimwee niet kunnen bedwingen en voor een weekendje terug gaan. Heerlijk. Hij verheugde zich er nu al op.
Het meisje leek net zo ontspannen als hij. En vrolijk. Zo deed ze in elk geval. En waarom zou dat nep zijn? Daar was geen enkele reden voor in Tsunami's optiek. Erover na denken deed hij dan ook niet. 'Ik kom van Erd.' Ah. Erd. Een nogal droge planeet. Geen surfers paradijs. Hij had er nog nooit een bezoekje aan gebracht, maar echte behoefte aan kennismaking met stenen had hij ook niet.
'En hoe ik dat golfje maakte? Simpel...' Hij lachte, het was gewoon een vraag geweest om te ontdekken of ze een watermagier was. Op de etage had hij haar nog niet ontdekt, maar iemand over het hoofd zien ging prima op een grote school als deze. Helaas. Ze was dus een aardmagiër, leidde hij uit haar afkomst af. 'Kijk naar m'n hand, ik toon het je even.' Grijnzend knikte hij gehoorzaam. Had nu wel door dat ze hem gewoon plaagde. 'Ik heb geen watermagie, dit is gewoon het water laten bewegen.' Hij keek haar met een scheve grijns aan, veegde een druppeltje van zijn wimpers af. ''Knap hoor, Rosita..'' sprak hij ontspannen. ''Ben je wel eens op zuid-Cassia geweest, bij het Ma'awe Maika'i Kahakai strand? Het is een prachtige duikplek, vrij ongerept. Even wroette hij met zijn voet in de aarde. Jup. Dat was zijn woonplek. Gelukkig nog niet ontzettend bekend bij toeristen. Hopelijk bleef dat zo. ''Daar woon ik.'' Interessante informatie? Nee. Maar het gesprek was ook vrij oppervlakkig. ''Zo, Rosie. Heb je nog interessante hobbies? Huisdieren? Anything to tell me about you?''

[Dit was lastig xD Tsu gaat awkward babbelen :'] Jup..]

Grijnzend keek Tsunami naar hoe Rosie haar golfje maakte. Het was vast niet iets bijzonders voor hem, aangezien hij vast wel een watermagiër was omdat hij zo vrijwillig in dat water bleef en nog meer interessante dingen kon doen dan dat simpele golfje. Maar ze had zijn aandacht en zo lang ze dat had was alles goed voor haar.
'Knap hoor, Rosita..' zei Tsunami ontspannen. 'Ben je wel eens op zuid-Cassia geweest, bij het Ma'awe Maika'i Kahakai strand? Het is een prachtige duikplek, vrij ongerept.' vroeg hij daarna. Op Cassia was ze nooit geweest. Maar misschien zou ze er wel heen kunnen gaan. Rosie reisde graag. Helaas had ze in haar jeugd nooit de kans gehad. Haar ouders hadden het altijd heel druk. En als ze de kans hadden, waren ze eigenlijk nooit ergens heen geweest.
Alleen bezocht Rosie wel veel plekken, maar verder dan Erd was ze nooit geweest. Jammer wel, een groot voordeel van vakantie was dat je er zoveel kon flirten met zoveel mogelijk jongens tegelijk zonder je te schamen, omdat je er toch nooit meer terugkwam. Al schaamde Rosie zich nooit voor dat soort dingen. Maar het was natuurlijk leuker op reis.
'Daar woon ik.' zei Tsunami. 'Zo, Rosie. Heb je nog interessante hobbies? Huisdieren? Anything to tell me about you?' Hobbies? Hoorde jongensharten breken en mensen gebruiken om hun geld daarbij? Want dat was eigenlijk haar belangrijkste tijdsbesteding. Misschien zou het geen goed idee zijn om dat te vermelden.
'Hmmm... Ik sport graag. Favoriete sport is turnen, dat doe ik nog wel vrij vaak. Huisdieren heb ik niet, en iets anders interessant? Hmm... Ik weet eigenlijk niet echt iets om te vertellen dat je wat zal interesseren.' vertelde ze terwijl ze wat aan een natte lok haar draaide, iets wat ze vaak deed als ze niet meer wist wat te doen.
'Misschien zouden we dan maar beter overgaan naar jou!' stelde ze voor. Dat kwam vast wel goed over, als iemand stopte met over zichzelf te vertellen en interesse toonde in jou. Oprechte interesse leek het wel, maar niks was minder waar. Het interesseerde haar geen barst. Ze wou gewoon overkomen als het lieve meisje dat ze eigenlijk niet was.
'Hobby's, huisdieren,... Het lijkt me leuk om je wat beter te leren kennen. Vrienden maken is altijd leuk, en zeker als je nieuw bent zoals jij.' Haha, vrienden. De grootste leugen die ze vandaag al had verteld. Vriendschap? Een woord dat Rosie niet kende en dat beter vervangen kon worden door 'fake'. Om te krijgen wat ze wou.

\\Niet mijn gebruikelijke lengte maar ik heb geprobeerd er zoveel mogelijk in te stoppen dat je kan gebruiken~\\

Tsunami was redelijk ontspannen, hij maakte zich nergens druk om. Dat resulteerde in gebabbel als een rustig kabbelend riviertje. Zijn gepraat volgde gewoon zijn gedachten. Tussen zijn brein en zijn mond zat geen filter, er kwamen geen leugens naar voren.
Maar nu was hij toch wel benieuwd naar hoe het met haar zat. Gewoon, wat basis dingetjes. Elkaar een beetje leren kennen. Hij was nog niet zo lang hier, dus wat mensen leren kennen kon zeker geen kwaad. 'Hmmm... Ik sport graag. Favoriete sport is turnen, dat doe ik nog wel vrij vaak.'' Oh, dat was in elk geval al iets wat ze gemeen hadden. Niet dat Tsunami graag turnde.. Niet dat hij dat ooit gedaan had. Maar sport was wel iets wat hij leuk vond. Surfen zag hij tenminste als een sport, al was niet iedereen dat daarover eens, ach, meningen konden verschillen, toch? ''Huisdieren heb ik niet, en iets anders interessant? Hmm... Ik weet eigenlijk niet echt iets om te vertellen dat je wat zal interesseren.'' Hij grijnsde, ze was best onzeker over zichzelf zo leek het wel. Alsof hij haar niet interessant zou vinden. Ze was toch gewoon een gezellig meisje? Wat was er dan niet leuk te vinden.
'Misschien zouden we dan maar beter overgaan naar jou!' Een lichte blos gleed over zijn wangen, maar algauw lachtte hij weer als vanouds.
'Hobby's, huisdieren,... Het lijkt me leuk om je wat beter te leren kennen. Vrienden maken is altijd leuk, en zeker als je nieuw bent zoals jij.' Tsunami haalde zijn schouders op, waarom ook niet. ''Nou, mijn hobby is surfen, iets wat ik al ruim 6 jaar echt intensief doe, ook met een eigen groepje surfers. Dat is echt mijn, tja, passie zou je het wel kunnen noemen. Surfverslaving, ik geef het toe. Verder zwemmen, duiken, alles met water eigenlijk. Cassiaan, hé.'' Hij wierp haar een korte blik toe en sprak weer verder. ''Geen huisdier, al heb ik wel een aantal jaren voor de hond van mijn opa helpen zorgen. Hmm, verder.. Nou, ik heb een klein broertje, Zephyr.'' Verder wist hij zo gauw niets bijzonders. ''Oh, m'n lievelingskleur is aquamarijn, oftewel groenblauwig. Niet roze dus.'' Plagerig voegde hij dat laatste toe. ''En jouw favoriete kleur, Rosio?'' Zo kaatste hij de bal weer naar haar terug.

PROFILE MAGICIAN

» ||Tsunami Ichiro Kendrick Jousuke||
» Schoonzwemmen - Yuno Gasai VS Tsunami Jousuke

I'm so sorry~! {&Tsunami}

I'm so sorry~! {&Tsunami}

Soortgelijke onderwerpen

Soortgelijke onderwerpen