Rose voelde zich al de hele tijd vreemd, en ze had dan ook besloten om niet meer naar de lessen te gaan. Nouja ze zou wel op haar dak krijgen, maar dat interesseerde haar even niet. Lange tijd had ze bij Selavin gezeten, en slapen deed ze al een lange tijd niet meer. Nee, ze kon namelijk niet slapen doordat Selavin in coma zat, maargoed ze zat neer op haar bed een boek te lezen. Even zucht ze heel diep, en ze keek dan naar het raam. Algauw stond ze op om dan vervolgens naar het raam te stappen, en ze keek dan ook effectief naar buiten. Ze dacht rustig wat na over vanalles wat er de laatste tijd gebeurd was, en dan richt ze haar blik gewoon naar een bepaalde plek. Ze hoopte maar dat Selavin het overleefde, maar ze wist goed genoeg dat de kans klein was. Even balde ze haar vuisten, en ze beet wat op haar onderlip. Ze moest er niet aan denken om weer in één keer die emoties te voelen, aangezien dat dan op een fury uitbrak. Ze deed rustig het raam open, en ze ging in de vensterbank neerzitten.