Wacht. Wat is de verklaring voor mijn uitermate abnormale gedrag nu ook alweer? Oh ja, drankjes. Heel veel drankjes. Ik giechel een beetje. Een manier van meisjesachtig giechelen waarvan ik niet wist dat ik het kon. Hmm, drankjes. Wat was het leven toch leuk met een paar drankjes. En dan te bedenken dat ik altijd vond dat alcohol iets was voor idioten. Ik lig op mijn rug op de grond, en zit met mijn benen trapbewegingen te maken in de lucht. “Tring tring, ik zie een lekker ding.” Zeg ik, gevolgd door nog meer irritant gegiechel wanneer er een knappe jongen voorbij loopt. Ik steek mijn handen uit en zie hem zachtjes zijn hoofd schudden terwijl hij me omhoog trekt. “Mei, je bent echt dronken.” Ik rol kort met mijn ogen en wuif het weg met een handgebaar. “Wat? Ik dronken? Nee hoor meneertje. Jij,” Zeg ik terwijl ik op een speelse manier een vinger tegen zijn borstkas druk. “jij bent dronken.” Maak ik mijn zin af waarna ik me met een lachje omdraai en wegloop. Mijn wangen hebben een rode blos, veroorzaakt door de drank en er staat een eeuwige glimlach op mijn gezicht. Eentje die meteen breder word als er een plan in mijn hoofd schiet. “Kijk wat ik kan.” Zeg ik, vrolijk terwijl ik op een huppelpasje op de muur afloop. Ik zwaai mijn armen naar voren en zet ze tegen de grond, en zwaai mijn benen de lucht in, zo ver mogelijk zodat mijn voeten de muur raken. Mijn shirt zakt naar beneden, tja, dat heb je als je op je kop gaat staan en een los shirt aanhebt. Ik giechel nog eens en verzet mijn handen als alles meer begint te draaien dan toen ik rechtstond.
“Oh, dankjewel, wat een gentleman.” Zeg ik wanneer dezelfde jongen van net me weer recht helpt zonder me te laten vallen. Mijn hand reikt naar zijn drankje en ik neem een klein slokje. Liefjes glimlach ik naar hem. “Dat mag ik wel, hé?” vraag ik, een glimlach van hem verdienend. Het is grappig hoe ik wel aandacht krijg van jongens als ik mooi en dronken ben. Ach, ik denk dat ik me dan ook veel leuker gedraag. In een aangeschoten bui heb ik iemand mijn make-up laten doen. En hoe wat make-up al wonderen kan doen. Ze wou me nog leuk aankleden, maar het enigste wat goed paste was een shortje vanuit de tijd dat het meisje blijkbaar een wat dunner was. Haar shirts waren allemaal nogal groot. Dan kon ik net zo goed mijn eigen shirt aanhouden. Dus hier loop ik dan, in een kort broekje, wat vaak bedekt wordt door mijn veel te grote T-shirt en met een opgemaakt gezicht. Het meest opvallende is nog wel de jongeman die vanavond aan mijn zijde te vinden is. Jongens zijn nooit echt lang bij me te vinden, maar ik heb het gevoel dat ik vanavond toch wel iemand aan de haak geslagen heb.
Een ander lied zorgt ervoor dat ik hem uit het niets verlaat en opeens op het koffietafeltje spring. Ik dans een beetje mee op de maat van de muziek, maar uiteindelijk draai ik meer in het rond dan dat ik echt dans. Giechelend en al nog wel. Één van de banken die ik zie staan brengt me op een ander idee. Ik richt mijn aandacht op één van de banken die het verste weg staat, probeer een aanloopje te nemen op de koffietafel en spring dan. De koffietafel schuift een beetje naar achteren en met een kreet van plezier vlieg ik voor een moment door de lucht. De afstand lijkt veel groter dan hij eigenlijk is, waardoor ik een plezierig gevoel van adrenaline in mijn buik krijg. Als ik eenmaal op de bank val barst ik in een giechellachje uit. Dat was gewoon geweldig. Er staat een bepaalde schittering in mijn ogen als de jongen weer in beeld komt en hij naast me gaat zitten. “Jij..” zegt hij, bent gestoord.” Ik giechel weer een beetje en zie hem glimlachen. Mijn gegiechel verstomd een beetje wanneer hij mijn gezicht zachtjes vasthoud en met zijn duim over mijn wang strijkt. Ik bloos nog meer, niet alleen maar door de drank nu. “I..” Ik word spontaan afgekapt door zijn lippen die zich tegen de mijne drukken. Ze zijn zacht en ik begrijp eindelijk wat mensen hier zo fijn aan vinden. Ik dacht altijd dat je elkaar maar een beetje half op aan hete ten was. En nu, nu doe ik het zelf. Mijn eerste kus.. Alcohol, wat hou ik van alcohol.