Een meisje liep rustig rond op de besneeuwde paden. Het was nog vroeg in de morgen maar ze genoot er volop van. Het was lichtjes aan het sneeuwen en de lucht was bewolkt. Ze keek naar boven, haar capuchon viel van haar hoofd en haar lange rood / Orange haren wapperde in de wind. De grote grasvlaktes waren bezaait met sneeuw. Je zag op dit tijdstip nooit zoveel mensen. Ze was op een bankje gaan zitten en keek goed rond. Het gebied zag er mooi uit. Hier en daar een paar kale bomen. ‘oke. Kasumi… nu moet je echt gaan trainen.’ Ze legde haar tas aan de kant en trok haar jas nog wat hoger. Ze had alleen never nooit een idee hoe ze dit zou moeten doen.

Ze begon de instructie boek te lezen die ze in haar boekenpacket had gekregen. Na wat rekken en streken met opwarm oefeningen ging ze oefenen. Ze had haar vader beloofd dat ze haar best zou gaan doen. Veel mensen hadden haar al gek aangekeken. Ze haalde vaak goeie punten ondanks dat ze een half bloed was. Ze liep iets verder van de bank af en begon te oefenen. Een heel wat keren mislukte dit. Even keken haar rozige ogen naar beneden. Ze besloot om het opnieuw te proberen. Ze sloot haar ogen en keek even later, een zwarte gloed gleed van haar handen. ‘het begin is er…’ Ze zuchten diep uit en met neergeslagen ogen liep ze terug naar het bankje. Ze begon het boek nog een keer te lezen. De stappen een voor een begon ze te mompelen. Tot verbazing zag ze dat haar tas half ingesneeuwd was. Snel klopte ze de sneeuw van haar tas. Haar handen waren rood en ze waren beginnen met prikken. Ze had haar handen voor haar mond gebracht en blies in haar handen. De adem die ze uit ademde was warm. Het voelde prettig op haar handen. Ze pakte haar tas op en liep een groot stuk verder. Ze draaide zich om en liep wat achteruit. Ze ging op de grond liggen en begon met haar armen en benen te zwaaien als het waren. Ze stond op. 'Zizo.. een sneeuw engel.' Op haar gezicht dat een grote glimlach. terwijl ze iets achter uit liep, begon ze weg te droomden totat iets in haar weg stond en tegen diegene aan te botsen. ‘h.het spijt me!’ Ze draaide zich om en had gebogen naar de persoon. Haar capuchon was weer over haar hoofd gevallen en haar sjaal wapperde in de wind. Ze keek de persoon aan met haar rozige ogen. ‘ik zal voortaan uitkijken het spijt me.’ Ze had zich voor de zekerheid nog een keer verontschuldigd.

// Open \\

Hij rilde nog even terwijl hij zijn kraag wat verder optrok. De sneeuw en het gras kraakte onder zijn voeten. Waarom was het nu nog zo koud? Het was for god's sake bijna lente..dan hoorde het juist toch langzaam maar zeker warmer te worden. Hij zuchtte even. Nou ja, zo zie je maar weer hij onvoorspelbaar het weer kon zijn..Hij deed zijn handen in zijn zak, en keek rond. Waneer was de laatste keer dat hij ook al weer hier geweest was..oh ja..toen hij Celia was tegengekomen..eigenaardige meid, maar niet oninteressant, oh nee..Hij grijnste even. Echter, was deze grijns al vrij snel verdwenen toen het ging sneeuwen. Ook dat nog..Ach, could be worse..het waaide ten minste niet. Toen zag hij een eindje verderop een andere persoon. Een meisje..die haar beenspieren aan het trainen was zo te zien. Hij trok even zijn wenkbrauw op. Raar..zo'n soort training met dit weer..was dat niet meer iets voor als het wat warmer was? Hij besloot het een tijdje aan te kijken. Er verscheen even een zwarte gloed om het meisje. Ah, magie training dus..donkere magie nog wel..Ach wie was hij om de training van een ander te verstoren..Het begon iets harder te sneeuwn. Jake zucjtte weer, en deed zijn capuchon op. Toen besloot hij weer verder te gaan met lopen. Echter, precies nadat hij zich had omgedraaid, voelde hij dat er iemand tegen hem aan botste. "Hm?" Hij keek achter hem. Het was het meisje dat hij de hele tijd in de gaten had gehouden..Dat kreeg je er dus van. Hij zuchtte weer, en klopte even zijn jas af. Kijk, en verontschuldiging..met een buiging nog wel..Daar hield hij van. Hij glimlachte. Eindelijk iemand die wist hoe het moest. Hij sloot zijn ogen, en stak zijn hand op nadat het meisje zich voor de tweede keer het verontschuldigd. "Je hoeft je echt geen tweede keer te verontschuldigen. 1 keer is al genoeg. Ik waardeer je beleefdheid dat wel." Hij opende zijn ogen weer en deed zijn hand naar beneden."Ik zag dat je aan het trainen was in donkere magie. Dit moet betekenen dat je van Shadra komt, niet? De noordelijke delen aan je beleefdheid te merken. Zie je, ik kom zelf namelijk ook uit deze regio."

Ze was aan het trainen, eerste paar ging dit mis. Ze had het instructie boekje nog een keer doorgenomen en was het weer te gaan proberen. Al focussend had ze haar ogen dicht gedaan, toen ze deze opende had ze een lichte gloed zien weggaan. “Yes!” zei ze tegen haarzelf. Ze liep wat weg nadat ze een sneeuw engel had gemaakt. Sneeuw dat was zo heerlijk als je het nog nooit had meegemaakt. Ze was tegen iemand op gebotst en keek gelijk om. Ze zag dat het een persoon was geweest en bood gelijk haar excuses aan.

“Je hoeft je echt geen tweede keer te verontschuldigen. Een keer is al genoeg. Ik waardeer de beleefdheid wel.” De jongen had zijn hand weer naar beneden gedaan en zijn ogen geopend. Zijn ogen waren paars… Dit verraste haar, je zag immer niet veel met verschillende oog kleuren. Zij zelf had roze. “Ik zag dat je aan het trainen was in donkere magie.” Kasumi knikte ja op dit antwoord. “ Dit moet betekenen dat je van Shadra komt, niet?” Weer knikte Kasumi, Hoe wist hij het zo goed te raden? ’Wie was hij…’ ze had geen tijd om na te denken wie hij was want de jongen begon weer te praten. “De noordelijke delen aan je beleefdheid te merken. Zie je, Ik kom zelf namelijk ook uit deze regio.” Ze keek hem verbaasd aan, hij was ook beleefd. Dat zag je niet veel van shadranen. “Ik ben Kasumi, Kasumi Bell.’ Ze boog even voor hem uit beleefdheid. ‘Ik kom van Solum, Zuid-west van Shadra.” Ze glimlachte naar de jongen toe. “Ik was inderdaad aan het trainen, moet de klas wel bij kunnen houden.’ Ze stak speels haar tongetje uit terwijl ze over haar achterhoofd wreef. Ze keek even rond en zag een bankje dicht bij hun. ‘Zullen we even gaan zitten?’ Intussen wees ze naar het bankje toe. ‘Ik heb wel warme thee bij me voor als je wilt.’ Ze keek in haar tas en hield de thermoskan uit haar tas. ‘ we zitten daar gelijk uit de wind ook.’ Zelf liep ze er al richting heen. Als hij kwam dan kwam hij, als hij weg ging wist ze nog niet wat ze zou doen. Dit was een van de aardige mensen die ze was tegen gekomen.