Wat doe je me aan?!

Aurore beende met stevige, snelle passen langs de oever van het meer. Haar gebalde vuisten trilden en haar kin was hoog opgeheven. Daaraan kon je duidelijk opmerken dat ze ziedend was. Bij iedere stap die ze zette, liet ze een spoor van duistere magie na, waardoor ieder bot en gebeente in de grond even zichtbaar werd. Dat gebeurde meestal als ze in een driftige bui was. Halverwege de oever kon ze zich niet meer langer inhouden en barstte ze in een kreet van frustratie uit. Haar stem was nog in de verre omtrek van de school te horen. Aurore plaatste met geweld een hand op een jonge boom en liet er al haar magiekracht en woede instromen, waardoor de schors in no-time verzwakte en de boom overduidelijk begon te verdorren. Daar opeenvolgend bleef ze met haar door magie-omringde handen tegen de stam aanbeuken om haar woede kwijt te kunnen. Terwijl ze dat deed stroomden de tranen over haar wangen. Ze kon het nog steeds niet geloven; een hele tijd was ze terug naar Shadra gegaan en weer terug naar Starshine gekomen, waar ze te horen kreeg dat Savador schoolhoofd was geworden - ze was er meteen van overtuigd dat de school daardoor een stuk toegankelijker werd voor Shadranen - maar ook vader. Het had haar hart gebroken, maar het deed haar nog veel meer pijn te horen dat Diva de moeder was. Aurore deed geen moeite haar gehuil voor personen in de omgeving te onderdrukken - in lange, klagelijke halen huilde ze luid uit en zakte langzaam door haar knieën op de grond. Het was allemaal Diva's schuld. Als zij niet in haar leven was opgedoken, was zijzelf het geweest die zich moeder over Savador's kinderen kon noemen. Van jongs af aan was het al een kinderwens geweest om aan de zijde van haar 'oom' te kunnen staan. Nu was het kapot. Gebroken. Een droom die alleen nog in haar dwaze dromen kon uitkomen. 'Enkel omdat je een stom stinkendrijk schoolmeisje bent, betekent nog niet dat je hem van me kunt afnemen!' jammerde Aurore tussen haar snikken door, meer gericht op haarzelf dan op iemand in het algemeen.

Gast PROFILE MAGICIAN

''Laat me raden. Jij hebt het over juffrouw Lenore. De oudste van de twee welliswaar'' zei een kalme stem achter Aurore. Achter het meisje stond Viktor. Hij keek naar met een vrij neutrale blik aan. Op zijn piercing door zijn lip en zijn gif groene irissen na kon hij een jongere versie van Savador zijn. Viktor had dan ook niet de kans voorbij laten gaan die man daarbij te helpen. ''Allicht, kan ik je een beetje hoop geven. Als je wilt tenminste'' zei hij kalm. Maar in zijn groene slangachtige ogen lag een valse glans.

Aurore schrok op van de kalme stem achter haar, al had haar aanleg voor wicca en de tarotkaarten haar al verteld dat iemand haar naderde. Wie het was, van welke planeet die persoon kwam, welke aanleg voor magie hij/zij had of of het vriend of vijand was, kwam ze niet te weten. Daar moest ze eerst gevorderder voor worden. Toen Aurore zich eenmaal had omgedraaid, kon ze niet geloven dat hij achter haar stond. Had hij haar verdriet en leed gehoord en was hij nu speciaal naar hier gekomen om haar te troosten? Ze wilde hem al bijna om zijn hals vliegen, toen ze net op tijd zag dat het Savador niet was. Dit persoon had de gouden charmerende ogen niet waar ze zo van hield, hij had een piercing en was iets kleiner dan haar liefde. Bovendien was hij veel en veel jonger, al moest ze eerlijk bekennen dat hij behoorlijk veel weghad van Savador. Haar zachtblauwe ogen keken hem van top tot teen onderzoekend, en ergens ook wantrouwend aan. Met kalme bewegingen veegde ze de tranen weg. De woede van daarnet leek opeens al te zijn gekalmeerd. 'Hoop is niet weggelegd voor mij. Nochtans voor jou, dat zie ik aan de blik in je ogen. Weet je dan niet dat het onmogelijk is iemand hoop te schenken wanneer men het zelf niet bezit?' vroeg ze met een merkwaardige zachte stem. Aurore hief haar hand op en liet tussen haar vingers uit het niets plotseling een tarotkaart verschijnen. 'De Doppelganger is de kaart die bij je past,' merkte ze na een tijdje naar de kaart te hebben gestaard met een zweverige stem op.

Gast PROFILE MAGICIAN

''Ik geloof niet in zweverig gedoe met alle respect hoor. Wel in een goed doordacht plan. Luister nou eerst naar me en trek daarna pas je conclusies'' zei Viktor nadat hij antwoord had gekregen van het meisje. ''Jij houd veel van Savador. Dat hoef je niet te ontkennen dat zag ik aan de blik in je ogen toen je je omdraaide. Ikzelf hou zielsveel van Diva. Ik ken haar al jaren en er is een tijd geweest dat ze ook verliefd was op mij. Toen ze hierheen ging is dat allemaal verpest door Savador. Hoe dan ook, het lukt mij best om Diva terug te winnen voor me. Dan heb jij de kans Savador te verleiden als die kapot is van verdriet. Ik weet het, het klinkt gemeen, maar Diva is me iets teveel waard om bij Savador achter te laten. En op die manier zijn we alletwee blij'' zei Viktor. Hij wachtte even om zijn plan te laten bezinken.

Aurore's zachte blik leek zich even te verharden toen ze de mening van de jongen hoorde over haar tarotkaarten. Al gauw keerde de serene kalmte in haar ogen weer terug bij het luisteren naar zijn plan. Ze keerde zich met een dromerig 'Ooh?' als antwoord terug naar de vernielde boom en streek met haar slanke vingers over de scheuren in de stam. Het was haar nu veel te onwaarschijnlijk dat ze Savador ooit voor zichzelf kon winnen, maar de stem en het plan van de jongen klonken overtuigend genoeg.

'Slim, slim,' mompelde Aurore zacht. 'Maar oom voor mezelf winnen is niet het enige wat ik wil, Doppelganger. Naast dat wil ik Diva uitgeschakeld en wel hebben. Zij heeft dingen met hem gedaan waar ik enkel van kan dromen. Met haar onreine handen heeft ze aan hem zitten plukken. Hij is een God, maar zij... zij is enkel een doodgewoon marionette gedreven bij hartstocht en geschonken liefde. Liefde die ik verdien maar zij naar snakt en oneindig opnieuw van hem krijgt!' Opnieuw stootte Aurore kwaad haar handpalm tegen de boom, maar dit keer sloeg ze dwars door de schors heen.

PROFILE MAGICIAN