Besluit.

Ferost was naar Erdore gegaan. Het was lang geleden dat hij in zijn eigen kamer was. Toen hij de deur open deed leek het meer op een oerwoud van op een kamer. Vroeger hadden er al veel planten gestaan maar nu die elkaar overwoekerde zag het er echt niet meer uit. Met een paar spreuken kon Ferost het een beetje op orde brengen. Het zag er tenminste weer een beetje uit als een kamer. Maar de rest wou hij liever zelf doen zonder de hulp van magie. Ferost liep naar het raam en fluisterde tegen de klimop aan de muur dat hij Norwood moest gaan halen. Ferost had een rede gehad om terug te keren naar Erdore. En die rede was dat hij ongestoort even met Norwood wou praten. Ferost liep naar de hangmat die tussen twee bomen hing. Hij had wel een bed maar sliep meestal toch liever in zijn hangmat. Met zijn handen onder zijn hoofd wiegde Ferost zachtjes heen een weer terwijl hij op Norwood wachtte.

(Alleen Norwood en ik graag)

Norwood liep door het bos en keek op. Hij hoorde zacht een stem van een klim op. Hij glimlachte om de woorden en liet zich dat geen tweede keer zeggen. Hij mompelde een spreuk en verdween in een paar bladeren. Bij de deur van Erdore kwam hij weer tevoorschijn. Hij klopte even op de deur voor hij naar binnen ging. Hij deed de deur langzaam open en keek naar binnen. Hij zag Ferost in zijn hangmat liggen. Hij keek hem aan. "Je wilde dat ik kwam..." zei hij en keek naar Ferost.

Ferost keek om toen er op de deur geklopt werd. Toen Norwood binnen kwam klom hij behendig weer uit zijn hangmat en ging in plaats daarvan op een boomstam zitten die nu even als stoel diende. ''Inderdaad, ga zitten alsjeblieft'' zei Ferost met een vriendelijke glimlach. ''Ik zal maar meteen met de deur in huis vallen. Ik heb een opvolger nodig. Iemand die voor mijn deel van de balans zal zorgen als ik er eenmaal niet meer ben, want nu ik weer vrij rond kan lopen gaat ook de tijd weer voor mij lopen. Hoe dan ook, ik ken maar weinig andere die zich aan de woud magie wijden. En ik vond persoonlijk dat jij er erg goed mee bent. Dus mijn vraag: Hoe zou je het vinden als ik je train om de volgende Heer van het Woud te worden?'' vroeg Ferost kalm.

Norwood keek op toen Ferost aan en volgde zijn voorbeeld. Hij ging op een tak zitten en keek hem aan. Hij hoorde zijn woorden en keek hem aan. De woorden waren wel heel wat en dacht even na. Hij keek op den duur op en keek naar Ferost. "Ten eerste wil ik je bedanken voor je compliment..." zei hij kalm. "Ten tweede..." zei hij. "Het lijkt me een eer om de volgende heer van het woud te worden..." zei hij kalm en keek naar Ferost. Hij stond op en keek naar Ferost. "Dat wil ik graag..." zei hij. Hij ging door een knie en legde zijn hoofd op de andere knie als eerbetoon. Hij keek niet op voor dat er hem wat werd gezegd.

Ferost grijnsde breed toen hij Norwood's antwoord hoorde. Dat enthousiasme was precies wat hij nodig had. ''Je mag weer opstaan hoor'' zei hij daarna tegen Norwood. Ferost stond zelf ook op van zijn boomstam en keek even zoekend rond. ''Driehonderd jaar en je kunt niks meer vinden'' mompelde hij. Hij liep naar een van de bomen en klopte tweemaal op de stam. Daar schoon een geheim vakje in open en Ferost haalde er een houten kistje uit. Uit de kist pakte hij daarna een gouden ring met een fonkelende smaragd erin geslagen. Deze gaf hij aan Norwood. ''Dit is het teken dat je in de leer bent als opvolger. Deze ring is nu van jou'' zei hij tegen Norwood.

Norwood ging opstaan toen Ferost het hem zei. Hij keek Ferost aan en glimlachte licht. Hij keek naar de ring en knikte. Hij nam hem aan en deed hem om zijn vinger. Niet dat hij gek was op ringen maar als het verplicht was dan zou hij het dragen. Hij keek naar Ferost en glimlachte. Hij keek naar Ferost met een kalme blik. "Mag ik vragen wanneer de training begint?" vroeg hij aan Ferost en keek hem aan.

Ferost zag de blik van Norwood toen hij de ring om deed. ''Je hoeft hem niet per se om te doen. Ik was zelf ook nooit een ringen mens. Zolang je hem maar bij je draagt. Ferost haalde onder zijn kleding een koordje vandaan. Daaraan zat ook een gouden rong geregen. Alleen was deze nog iets mooier versierd dan de rong die Norwood had gekregen. Ferost deed het koord met de ring daarna weer onder zijn bovenkleding. ''Wanneer jij er tijd voor hebt lijkt me. Je bent zelf immers ook leraar en hebt je eigen lessen te geven'' zei Ferost als antwoord op Norwood's vraag.

Norwood keek naar de ketting en glimlachte. "Als dat ook mag..." zei hij en glimlachte. Hij deed de ring af en haalde een ketting vanonder zijn kleding tevoorschijn. Er hing er alleen niets aan. Hij deed het er omheen en hing hem om zijn nek. "Ik heb in het weekend altijd tijd..." zei hij en keek naar Ferost. Hij glimlachte en deed de ring onder zijn bovenkleding en wachtte de reactie van Ferost af.

Ferost knikte even kalm. ''Uitstekend. Maar ik moet je waarschuwen dat het hard studeren wordt Norwood'' zei hij nu met een serieuze blik. Die maakt al gauw plaats voor een glimlach. ''Maar ik heb het volste vertrouwen in je'' vervolgde hij. ''Verder mag je hier altijd komen nu, eveneens als in de vergaderruimte. Ook als daar vergaderingen zijn wil ik je daarbij aanwezig hebben'' zei hij.

Norwood keek naar Ferost en knikte. "Ik had wel verwacht dat het niet makkelijk zou worden..." zei hij en glimlachte. De worden die volgden gaven hem meer vertrouwen in zich zelf. "Kan ik dan ergens zien of er een vergadering is of krijg ik dat te horen?" vroeg hij aan Ferost en keek hem even aan.

PROFILE MAGICIAN