Kei Toshiwa

_{Naam: Kei Toshiwa
Roepnaam: Kei
Leeftijd: 24 jaar
Afkomst: Cassia
Magie: Water Magic
Lengte: 1.79 meter
Gewicht: 73 kilo
Bouw: Lang, slank; niet gespierd, maar ook niet tenger.
Haarkleur: Ivoorkleurig
Haarstijl: Redelijk lang, haar valt over gezicht, dik haar.
Kleur ogen: Licht olijfgroen
Likes:
| Books
| Smoking
| Witty jokes
| History
| Random Facts
| Language
| Puzzles
| Literature
| Ancient Goodies
| Traveling

Dislikes:
| ‘Hoppy Girls’
| Society
| Laziness
| Prejudices
| Boredom
| Rudeness
| Ignorance

Angst:
| Bonding/Commitment
| The Dark
| Aggressive people
| Exposure
| Death
Geaardheid: Pansexual [Attracted to person, no matter what gender] [Not discovered yet]
Partner: None
Afbeelding:}

image:

_{Extra:
“The loneliest people are the kindest,
The saddest people smile the brightest
The most damaged people are the wisest.”

Karakter:
[Uitleg in geschiedenis].
Kei is een mysterieus persoon. Hij heeft last van bindingsangst en hij zal nooit zo maar zichzelf laten zien, bang voor teleurstelling, pijn of verlies. Hij is heel goed in staat om van iemand te houden, maar zal dit niet zo snel laten gebeuren. Hij vraagt weinig aandacht van anderen, daar heeft hij geen behoefte aan. Toch kan hij heel goed sociaal zijn, door zijn act op te zetten, breed te glimlachen en vrolijk te begroeten. Ondanks zijn wat duistere verleden is hij altijd beleefd en vriendelijk. Zijn donkere kant laat hij niet vaak zien. Hij is een intelligent persoon; een goede denker. Raadsels en puzzels weet hij als de beste op te lossen, maar met cijfers is hij minder goed. Een gevoel voor humor heeft hij wel degelijk, maar dat is zijn eigen soort en dat houdt hij vaak voor zichzelf. Hij zal alles doen om zijn doel te bereiken. Kei is wijs te noemen, ondanks zijn jonge leeftijd heeft hij veel levenservaring en gedraagt hij zich erg volwassen. Probeert de juiste beslissingen te nemen, zichzelf niet boven anderen te plaatsen en denkt na voor hij iets doet. Hij is open-minded en probeert zich in te leven in zijn leerlingen, want hij ontbreekt zeker niet aan inlevingsvermogen. Door alle boeken die hij in zijn leven heeft gelezen heeft hij veel verstand van mensen en karakters. Voor zover hij weet, is het enige dat hij gemeen heeft mijn zijn vader zijn ‘avontuurlijkheid’. Echter zoekt hij zijn avontuur in boeken, niet in plunderen. Hij weet veel onnodige dingen waar anderen totaal geen interesse in hebben en tot slot heeft hij een obsessie voor antieke, ouderwetse hebbedingetjes; bijna even erg als zijn verzameling boeken.
Geschiedenis:
Op jonge leeftijd was Kei een intelligente, eigenzinnige jongen, maar wel gelukkig. Toen Kei twee maanden oud was had zijn vader hen verlaten samen met al het geld dat ze nog hadden, zonder reden of verklaring. Zijn moeder wou nooit over hem praten. Ze was bijna nooit thuis omdat ze hard moest werken om voor Kei en haarzelf te zorgen. Daarnaast hield ze zich bezig met waarzeggerij; samen met een groepje van andere vrouwen bezocht ze een Waarzegger die haar de toekomst voorspelde. Dat koste veel geld, maar het was een traditie en ze kon niet meer zonder. Als ze een keer thuis was hield ze zich bezig met rituelen en droomvangers. Veel aandacht was er niet voor haar zoon.
Hij groeide zonder aandacht op en had de rest van zijn leven ook geen aandacht meer nodig. Hij had weinig vrienden en bracht de meeste tijd met zichzelf door. Door de jaren heen had hij een grote verzameling boeken opgestapeld in zijn kamer, in de kast was niet meer genoeg ruimte; de stapels oude boeken lagen verspreid onder zijn bed, op de vloer en zelfs in de kelder van hun huis lag een hele voorraad. Middagen en avonden zat hij daar te lezen en liet hij zijn verbeelding alle gang gaan. Lezen was niet zijn enige passie; hij hield er ook van om puzzels op te lossen. Telkens moeilijker, voor de uitdaging, en altijd bleef hij doorzetten tot het was opgelost, anders kon hij s’ nachts niet slapen. Op school was hij één van de beste leerlingen van de klas, terwijl hij tijdens de lessen meestal erg afwezig was en alleen maar naar buiten staarde. De lerares had hem zelfs verboden om boeken van thuis mee te nemen zo dat hij beter zou opletten, maar dat hielp niets. Hij verveelde zich ontzettend op de kinderschool. Starshine Academy was echter een heel ander verhaal, daar kreeg hij de kans om zichzelf te ontwikkelen en zich met zijn eigen interesses bezig te houden. Hij was een beetje een buitenstaander, omdat hij niet echt zichzelf was in de klas en vaak zijn mond dichthield, zelfs wanneer hij heel veel te zeggen had. Kei had een soort act opgezet omdat hij bang was om teveel van zichzelf laten zien. Dit verdween toen hij Yuna ontmoette; iemand die een beetje op hem leek. Op het eerste gezicht had hij een hekel aan haar; ze was rijk, verwend en veel jongens vonden haar knap, maar dat bleek een slecht vooroordeel te zijn. Yuna was mooi, maar niet populair. Veel mensen begrepen haar niet; haar humor, haar intelligente opmerkingen, haar gedrag. Ze was de eerste persoon in het leven van Kei die wel aandacht voor hem had. Kwam naast hem zitten, praatte met hem, en heel langzaam gaf hij toe. Beetje bij beetje werd hij zichzelf en gaf hij haar de kans om hem te leren kennen. Ze noemden elkaar beste vrienden, en kort daarna werden ze een stelletje, niet omdat het moest en omdat iedereen het dacht; ze waren echt verliefd op elkaar.
Die jaren waren prachtig. Voor het eerst in zijn leven voelde het niet alsof Kei in een kooi vast zat; hij voelde zich vrij en begon echt te leven. Yuna had hem uit die kooi bevrijd en nu kon hij zijn vleugels uitslaan. Tot een donkere dag. Zijn moeder was op een tocht met haar Waarzeggerij groepje en hij was thuis, samen met Yuna. Het was nacht en er werd op de deur gebonsd. Kei deed de deur open, en voor hem stond een lange man, met groene ogen en licht haar; hij leek sprekend op hem. Het ging allemaal heel snel; de verhalen, de uitleg, het geschreeuw. Het was allemaal een complot. Yuna was ingehuurd door zijn vader. Ze had hem telkens ingelicht, over alles. Zijn vader had hem leren kennen zonder dat hij het door had, nog belangrijker; zonder dat zijn moeder het doorhad, want zij had het nooit toegelaten. Het bleek dat zijn vader één van de Cassiaanse Piraten was, een duister man, uit op macht en geld. Er was simpelweg geen excuus voor zijn gedrag. Zijn uiteindelijke doel; Kei meenemen op zijn schip, als lid van de bemanning. Alles was een grote schok, maar over dit voorstel hoefde hij niet lang na te denken. Het antwoord was nee. Daar nam zijn vader geen genoegen mee. Hij bleef aandringen, trok een mes uit zijn zak. Yuna huilde en Kei wist niet waarom. Hij vroeg haar waarom ze hem dit had aangedaan en ze schudde haar hoofd zonder verder een antwoord te geven. Plotseling vertelde ze hem dat hij niet met zijn vader mee moest gaan en dat ze echt van hem hield. Het liep uit de hand. Yuna kwam tussen een schreeuwende vader en zijn zoon staan. Een zwaai met het mes.. Het eindigde dramatisch. Wanhopig nam de man het gewonde meisje mee, voordat hij het huis verliet zei hij nog één ding; “Je moet mijn naam weten. Kom naar me toe, Kei. Mijn naam is S-” Maar Kei had de deur dichtgeslagen; wou het antwoord niet weten.
Hij probeerde Yuna te vergeten, probeerde zijn vader te vergeten, maar het lukte niet. Iedere dag dacht hij terug aan alle vragen die onbeantwoord waren, en nog het meeste, of Yuna nog in leven was. Het leek alsof zijn hele leven nep was, iedereen om hem heen, en vanzelf werd ook hijzelf weer nep. Hij groeide weer dicht, werd weer de oude Kei; maar nog verbitterder.
Kei koos voor een literaire opleiding en volgde zijn passie. Zijn enige ontsnapping aan de realiteit waren de boeken, letters, puzzels en sigaretten. Het contact met zijn moeder werd nog minder, na dat hij op zichzelf ging wonen sprak hij haar nooit meer. Er waren dagen dat het geluk weer terugkeerde, maar er bleven de donkere, eenzame dagen. De momenten van geluk kwamen steeds vaker voor toen hij docent kon worden op Starshine Academy. De herinneringen waren pijnlijk, maar hij ontdekte dat lesgeven een positief effect op hem had. Op de een of andere manier wist hij zijn leerlingen te boeien. Wanneer hij kennis kon overbrengen groeide zijn enthousiasme. Bij het zien van de denkende gezichten van zijn leerlingen voelde hij zich voor een kort moment weer vrij; ontsnapt uit de kooi.}