Het wordt me allemaal teveel....

Savador keek geïrriteerd toe hoe Norwood zich uit zijn schaduwhanden wist te bevrijden. Hij snakte naar adem toen zijn keel zowat werd dichtgeknepen door de liaan om zijn keel. Hij klauwde zijn handen en wilde het van zijn keel rukken, maar hij zat nog altijd strak vastgebonden. Hij kon alleen naar de grond staren en naar adem snakken. Gelukkig schoten de schaduwhanden hem te hulp, anders was hij vast en zeker gestikt. Uit de vingers van de handen groeiden messcherpe nagels, die als bezetenen in de gemaakte handen van Norwood begonnen te klauwen. Bladeren, zand en takken vlogen wild in het rond. De structuur van de handen was na een tijd ver te zoeken. Het leken nu meer op zandhoopjes, vermengd met takken en hier en daar wat bladeren. Daarna sloeg één van de handen met zijn nagels Norwood ver van Savador vandaan. De andere hand trok de liaan kapot, waardoor Savador weer vrijkwam. Daarna verdwenen de twee schaduwhanden in de grond en vormden de schaduwen van de hopen zand. Savador klopte het zand van zijn kleding en streek even met een peinzende blik over de striemen in zijn hals. Hij had zich maar net op tijd bevrijd.

Norwood keek strak naar Savador en keek naar hem. Hij merkte de armen op en werd tegen de muur gesmeten. Hij stond op en keek naar Savador met een blik die vol woede stond. Hij vormde een zegel en een hoop verschillende scherpe bladeren schoten op de rug van Savador af. Hij grijnsde. Hij keek naar Savador. "Je mag sterkere aanvallen hebben. Maar snelheid en stamina overtref je me niet mee..." siste hij nijdig en grijnsde. Hij keek strak naar Savador en keek toe hoe hij zijn aanval zou ondergaan.

Savador staarde woedend naar Norwood terug. Na de tijd die verstreken was dat hij hier werkte, was zijn haat voor hem nog nooit iets gedaald. Wat zag hij die man toch veel liever dood dan levend! Savador merkte suizende geluiden achter zijn rug op en siste net op tijd wat vermoeid een beschermingsspreuk. Er vormde zich een bol om hem heen van een zwarte rookachtige substantie. De vlijmscherpe bladeren kaatsten één voor één tegen het schild af. Omdat de bol doorzichtig was kon Savador zijn rivaal nog wel met een giftige blik blijven aanstaren. 'Vijfentwintig jaar lang heb ik vuur gestudeerd. Levenslang heb ik de magie van mijn thuisplaneet onder de knie. Dat zijn vijftig volle jaren, dwaas! Jij bent pas uit je studiejaren! Wacht maar, als jij deze leeftijd hebt bereikt wil ik weleens zien of jij nog net zo fit rondloopt als ik of al buiten adem raakt bij het kleinste knokpartijtje,' snauwde Savador Norwood toe.

Norwood hoorde de woorden van Savador en sloeg ze met schampere lach weg. "Geloof me. Ik zal fitter zijn dan jou. Je vecht vanuit woede niet vanuit kalmte..." zei hij en grijndse. Het geeft inderdaad meer kracht maar het knaagt aan je energie als een konijn aan een wortel... dacht hij. Hij had opgemerkt dat het hij geschreeuwd had. [i]Ja joh..schreeuw je longen maar uit je lijf. Het zal je alleen maar meer uitputten..[i] ging het verder. Hij grijnsde. Norwood kon Savador nu niet bereiken dus wachtte hij de volgende zet van Savador af.

Savador perste zijn lippen woedend samen. Zijn gebalde vuisten begonnen hevig te trillen. 'Je bent een waardeloos stuk vuil. Ferost mag je dan wel dezelfde positie als mij hebben aangewezen, maar mij zul je niet overtreffen!' zei hij sissend terwijl hij steeds dichter op Norwood afkwam. Zijn bevende stem verraadde dat hij moeite had om niet in razernij uit te barsten. Savador liet de beschermende bol verdwijnen zodat hij Norwood bij zijn keel kon vastgrijpen en hem in een strakke greep tegen de muur van het schoolgebouw gedrukt kon houden. Hij bracht zijn gezicht zo dicht bij Norwood dat hun neuzen elkaar aanraakten en hij kwaad in zijn ogen kon staren. 'Ik haat je,' fluisterde Savador zacht in zijn oor. 'Als ik ooit de kans krijg je definitief af te maken zal ik die beslist grijpen ook. Tuig als jij hoort niet te leven. Tuig als jij hoort platgestampt te worden als het miezerige insect dat je bent.'

Clera had de hele tijd zwijgend toegekeken. Er waren vrij veel momenten geweest dat ze had willen ingrijpen maar ze wist dat die twee even moesten uirazen. Al die woede die ze er nu allemaal uitgooiden moest eruit anders kon het hen fataal worden. ''Ze hebben beide geen woede beheersing'' zuchtte Clera zachtjes tegen Deshas. Ze streek een lok van het ravenzwarte haar achter haar oor en bleef naar het gevecht kijken. Af en toe schudde ze afkeurend haar hoofd. Die twee vochten zichzelf nog eens de dood in.

Norwood keek droog naar Savador en hoorde zijn woorden. Hij grijnsde en trapte in zijn maag met zijn knie. Hij gaf hem een vuist in het gezicht en draaide zich toen om. "Savador...we laten het bij dit..." zei hij en grijnsde. Hij sprong toen omhoog en kwam zijn lokaal in. Met een handgebaar zette het raam zich als een puzzel in elkaar. De rotzooi in het lokaal ruimde zichzelf op. Norwood zuchtte even en liep toen zo kalm dat hij was het lokaal uit. Hij had er genoeg van.

Savador kromp ineen toen hij in zijn maag getrapt werd. Maar hij kreeg de kans niet om op zijn knieën op de grond te zakken om van de pijn bij te komen, want het volgende moment werd hij volop in zijn gezicht geraakt. Hij viel achterover in het gras en keek ondanks de pijn met een lichte grijns toe hoe Norwood terug omhoog naar zijn lokaal sprong. Zwak om te vluchten. Hij kreeg hem nog wel, en dan zou hij het niet zo zachthandig aanpakken als dat hij nu had gedaan. Savador draaide zich kreunend om tot hij op zijn knieën zat en staarde naar de druppels bloed die in het gras drupten. Met de rug van zijn hand veegde hij het rode spul van zijn bovenlip; zijn neus bloedde hevig, maar dat kon hem weinig schelen. Met behulp van de schoolmuur kwam hij langzaam weer overeind en plukte ondertussen de bladeren en de takjes uit zijn haren. Hij nam de gedaante aan van een grote witte slang en kronkelde steil omhoog via de muur terug naar het raam waar Norwood door was verdwenen. Hij wurmde zich door het raam naar binnen en nam in het lokaal zijn menselijke gedaante weer aan. Savador leunde vermoeid tegen de muur en veegde een nieuwe stroom bloed weg.

Deshas keek even opzij naar Clera en daarna weer naar Norwood en Savador. Zijn ogen kregen een bedenkelijke blik. De rest van het gevecht volgde hij niet meer maar werd uit zijn gedachtestroom gehaald toen het lokaal weer opgeruimd werd. Deshas' ogen volgde Norwood toen die het lokaal verliet. Even later zag hij Savador in zijn slangengedaante naar binnen kronkelen. Toen hij zijn menselijke gedaante weer had aangenomen liep Deshas naar hem toe en leunde naast hem tegen de muur aan. ''Dat had slechter kunnen gaan'' zei hij kalm. Vanuit de binnenkant van zijn mouw trok hij een zakdoek tevoorschijn en gaf die aan Savador om het bloed te stelpen.

Savador hield zijn neutrale blik zwijgend op het buitenterrein gericht. Op het bloed na was er weinig van te zien dat hij gevochten had. Hij wendde zijn blik niet van buiten af, ook niet toen Deshas naast hem tegen de muur kwam staan. Naar zijn gevoel had hij het goed gedaan, alleen het voelde niet compleet aan. Het was een onafgemaakt gevecht geworden. Als enkel Norwood niet overhaast was weggevlucht en het gevecht daarmee had afgekapt had hij het definitief af kunnen maken. Savador nam afwezig de zakdoek van Deshas aan en hield het tegen zijn neus gedrukt. 'Nee, het ging goed,' antwoordde hij op Deshas' woorden. 'Norwood bewijst zijn zwakte nog maar eens door de benen te nemen. Ik had hem geheid verslagen als hij niet haastig weg was gevlucht.' Savadors gouden slangenogen toonden een zelfvoldane blik. De volgende keer zou hij het afmaken, dat eiste hij van zichzelf.

PROFILE MAGICIAN

» Hooi allemaal :D
» Le tekenkunsten a la Christaa[Niet teveel verwachten hoor]
» Love - Deze Persoon Wordt Een Oude Vrij(st)er ♥

Het wordt me allemaal teveel....

Het wordt me allemaal teveel....

Soortgelijke onderwerpen

Soortgelijke onderwerpen