Dat ze dit überhaupt ging doen, het was gewoon gekkenwerk. Voor de zekerheid had ze haar katana aan een riem om haar been gegespt en een lange broek aan getrokken. De broek was weliswaar strak, maar door een spreuk viel het wapen niet op, tenzij je er echt naar aan het zoeken was. En aangezien niemand dat deed was het de ideale spreuk die ze vaak gebruikte als ze eens in het bos een boom een kopje kleiner ging maken om te oefenen. Ze keek in de spiegel en bekeek haar rode ogen. Ze viel er verschrikkelijk mee op, sommige zeiden dat ze nep waren, zelfs Nathan had er naar gevraagd. Misschien moest ze eens kleurenlenzen indoen? Elveria maakte een diepe zucht en deed de deur van de slaapzaal dicht. In de woonkamer van de Dark Magicans werd gefluisterd en gepraat, sommigen keken tv, waar vaak geruzie over was, andere lazen een boek of anderen luisterden muziek. Allen hadden geheimen, maar niet zo erg als die van Elveria. En wat ze nu ging doen zou alles op het spel zetten. Ze riskeerde waarschijnlijk ook haar leven ervoor. Ze liep met een snelle tred haar etage af en sloeg de grimmige etage in van de leraren. Eerste keer dat ze hier kwam. En het maakte geen goede indruk op haar. Leraren maakte nooit goede indrukken op haar. En de deur naar Master Swain's kamer was al helemaal niet uitnodigend. Ze haalde een paar keer diep adem en klopte aan. ''Binnen...'' werd er gebromd. Rustig duwde Elveria de deur open en bleef in de deuropening staan. 'Master Swain? Ik hoop dat ik niet stoor,' Beleefd maar toch op een nonchalante Elveria toon, waardoor de beleefdheid niet zo heel erg serieus werd genomen. 'Ik had een vraag, een belangrijke vraag.' Zei ze. Ze deed de deur achter zich dicht en leunde er tegenaan, totdat de leraar haar zou uitnodigen om te gaan zitten.

Ze bekeek Master Swain voor een klein tijdje. Dus dit was hem? Hij leek kreupel en oud. Niet zo maar iemand die mensen rekruteerde en hard was. Hij leek meer, oud en chagrijnig. "Eigenlijk wel...maar goed, is er iets waar ik je mee van dienst kan zijn?" Hij keek haar afwachtend aan. 'Ik had een vraag, een belangrijke vraag.' Belangrijk was die vraag zeker. Het enige andere was, hoe ging ze hem formuleren? Of deed ze het gewoon op de Elveria-manier en viel gewoon met de deur in huis? Master Swain zuchtte en schoof een groot aantal papieren weg. Ah, nakijkwerk, de schrik van iedere leraar. "Neem een stoel, en dan zullen we je vraag bespreken..." Rustig liep Elveria naar de stoel voor zijn bureau en schoof aan. Ze keek even naar de raaf die op een stok zat en haar scherp aan keek. Ze stak haar tong uit naar het beest. "Voordat we echter deze vraag gaan bespreken, zou ik graag je naam en klas willen weten jongedame." Haar aandacht werd weer naar Master Swain getrokken. Oh, fijn. Als Savador erachter kwam waren de poppen al helemaal aan het dansen. 'Elveria Down, zesdejaars, Master Savador.' Dreunde ze verveeld op. Ze viel met haar rug tegen de leuning aan en speelde even met haar vingers. Een lichte nervositeit en verlegenheid borrelde op. 'De vraag was, ik heb u een aantal keer gezien in de gangen van de Amaesiás, en tja. Ik vroeg me af of u me misschien kon trainen?' Bam. Ze viel meteen met de deur in huis. Onzeker keek ze even naar haar voeten. Ergens diep van binnen wist ze dat hij nee ging zeggen. Hij deed niets meer met de Amaesiás, maar het was een kans waard.

Amaesiás = Suasama