volledige naam  Victoire Gaelle Firenze
roepnaam Vic

geslacht Vrouwelijk
geaardheid Heteroseksueel

geboortedatum 1 februari
sterrenbeeld Waterman
leeftijd 208, stopgezet in haar 25e levensjaar

geboorteplaneet Cassia
taal Cassiaans (Frans)
magiesoort  Water
Dierlijke vorm ijs/waterdraak

Lengte1.68 meter
Gezicht Grote ogen die worden omlijst door een rond gezicht met fijne trekken. Haar mond is ook klein, maar wel vrij vol.
Haar Witblond haar met een lichte slag. Soms zijn er delen gevlochten.
Kleding Victoire’s kleding moet vooral gemakkelijk zitten en haar bewegingen niet afremmen. Een jurk vind ze geen probleem, zo lang ze geen korset hoeft te dragen.

Victoire is iemand die nooit genoeg aan nieuwe ervaringen of gebeurtenissen heeft. Ze is altijd hongerig naar kennis, of dat nou uit boeken of haar eigen ervaringen komt. Toch is ze niet ongeduldig en kan heel lang op iets wachten zolang ze weet dat ze hierdoor in de toekomst een groter plezier van iets heeft als ze wacht. Vic groeide op in een harde wereld en haar enige manier van overleven was zich anders gedragen dan ze in werkelijkheid was. Ze komt over als een fragiel en breekbaar meisje, maar zo gedraagt ze zich alleen omdat ze wil dat mensen haar onderschatten. Ze is zeer intelligent en soms zelfs sluw als ze iets gedaan wil hebben. Misschien is manipulatief het juiste woord.
Water is het meest veranderlijke element en dat is terug te vinden in Victoire's karakter. Hoewel ze haar emoties goed onder controle heeft, kan haar gemoedstoestand in een klap omslaan.

Birth – Childhood Als de dochter van een veroordeelde crimineel en zijn vrouw had Victoire niet bepaald een voorsprong in haar leven. Terwijl haar vader langzaam wegrotte in de gevangenis kwam haar moeder dieper in de schulden tot het moment dat ze werd opgepakt. Zoals alle vrouwen met een schuld werd ze in het spinhuis geplaatst, een plek waar ze door middel van wol spinnen en kleding maken haar schuld af kon lossen. In dat huis werd Victoire geboren. Ze was een van de vele kinderen die daar opgroeiden en kreeg dezelfde wrede behandeling. School was geen optie. Zodra ze kon lopen en dingen vast kon houden werd ze aan het werk gezet. Het ware eerst kleine klusjes, maar naarmate ze groeide werden de klussen steeds zwaarder. Dagenlang stond ze aan een spinnenwiel te draaien zonder een goede nachtrust. Het was niet ongewoon dat kinderen van haar leeftijd door het werk ineens in elkaar zakten en niet meer opstonden, niemand die er wat om gaf. Het enige waar aan werd gedacht is hoeveel geld ze konden verdienen met de onbetaalde arbeid. Zelden ging Victoire naar buiten, alleen als ze een bepaalde stof moest afleveren en dan onder streng toezicht. Het spinhuis had wel een tuin, maar dat was niet meer dan een omheind stukje gras waar zo af en toe een aantal paddenstoelen groeiden. Alles wat ze in die tijd van de buitenwereld meekreeg was dat wat ze uit haar slaapkamerraam kon zien. ’s Nachts zag ze wel eens een dronkenlap lopen en op de weinige momenten dat ze overdag vrij was kon ze uren uit het raam staren. Ze begon te verlangen naar die buitenwereld, al was het alleen de straat en het marktplein waar het op uit kwam. Victoire realiseerde zich niet dat er veel meer bestond achter de muren van haar stad, haar wereld ging niet verder dan de grote kerk om de hoek. Rond haar tiende levensjaar werd er ontdekt dat ze een zekere aanleg voor watermagie had. Ze werd naar de vrouwen in de wasserette gestuurd om zich daar op te laten leiden. Het stelde niet veel voor, meestal moest ze met de magie iets schoonmaken of wassen, verder kon ze er niets bijzonders mee. Haar moeder kon ook water besturen, maar die was inmiddels seniel geworden en werd meestal in haar kamer opgesloten. In de wasserette leerde het meisje een aantal bijzondere vrouwen kennen. Vroeger waren ze muzikanten geweest die met paard en wagen door het hele zuidelijke eiland van Cassia trokken. Ze leerden het kind hoe ze moest waarzeggen en hun andere gebruiken zoals auralezen en muziek maken. Vol nieuwsgierigheid luisterde Victoire naar hun verhalen over hun avonturen. ’s Nachts droomde ze dat ze ook zo leefde, maar de realiteit was anders. Haar leven veranderde pas toen haar moeder zo gek was geworden dat ze zichzelf uit het raam had gegooid en was gestorven. Volgens de wet had Victoire nu geen schulden meer en werd zonder pardon op straat gezet.
Youth De wereld achter de kerk bleek een stuk harder te zijn dan ze had verwacht. Ze moest overleven in een stad vol gevaar en criminelen die zich om iedere hoek verschuilden. Soms kon ze met een pruillipje en grote ogen nog een oud stuk brood bemachtigen, maar meestal moest ze stelen. Geld had ze niet en ze wilde het ook niet. Het zou alleen maar voor schulden zorgen en hoe slecht haar leven op straat ook was, het spinhuis was veel erger. Naarmate ze ouder werd begreep ze dat er zonder geld niet kon leven. Haar pogingen om een aantal munten te bemachtigen werden steeds hopelozer, eerst danste ze alleen in kroegen of serveerde er, later verkocht ze zichzelf voor een nacht. Geld kreeg ze, maar bagger weinig, amper genoeg om een week mee rond te komen. Dus ze deed het opnieuw, en nog een keer en nog een keer. Toen ontdekte ze wierook, niet het onschuldige soort dat alleen een geurtje geeft. Nee, de wierook die zij ontdekte was bedwelmend en verdoofde haar volledig. Ze vond het geweldig, nu hoefde ze niets meer te voelen of pijn te lijden. Maar uiteindelijk bleek de wierook geen uitkomst te zijn, het maakte haar kapot. Victoire’s eerst zo sterke zelf werd een uitgemergeld en slap meisje dat slechts aan haar volgende loon en de verdoving kon denken. Het maakte haar geen zier uit, er was niemand die om haar gaf en zij dacht dat ze gelukkig was.
Fealwen Op het moment dat Fealwen haar vond was Victoire op haar diepste punt beland. Ze wandelde – nee, waggelde – van een klus naar het huis waar ze leefde. Haar verdoving vormde een wazig gezichtsveld en het weinige geld dat ze had klingelde luid in haar zakken. Er kwamen mensen om haar heen staan, maar het meisje kon ze niet identificeren. Misschien wilde ze haar helpen, maar Victoire werd bang en holde, voor zover ze dat kon, van ze weg. Net toen ze de hoek om was gerend viel ze languit op de grond. Er ontstond een wond op haar voorhoofd, maar hoeveel pijn ze ook had, ze bleef gewoon liggen.
Het volgende dat ze zich kon herinneren was dat ze op een comfortabel bed lag, in een schoon huis. Fealwen zat naast haar en keek haar met een strenge blik aan. Vanaf die dag verzorgde ze het meisje. Het was niet gemakkelijk om ineens zonder de wierook te leven, maar Victoire sloeg zich er doorheen. Toen Fealwen ontdekte dat ze talent had voor watermagie begon ze haar te trainen. Fealwen gebruikte nooit veel woorden, maar liet alles zien. In stilte leerde Victoire alle fijne kneepjes van watermagie. Pas toen ze twintig was en haar training was voltooid vertrok de legendarische magician, want haar taken lagen ook elders. Vijf jaar later kwam ze terug om Victoire onsterfelijkheid te schenken en haar als opvolger te benoemen.
Immortal life Ook Vic moest verder met haar leven. Ze reisde wat rond en werd al snel rusteloos. Terwijl zij verder wilde leek de wereld om haar heen stil te staan. In haar jaren van onsterfelijkheid reisde alle planeten af om daar iedere keer te proeven van een andere cultuur. Langer dan vijftien jaar kon ze niet op één plek blijven, een korte periode voor een onsterfelijk persoon. Net zoals de vrouwen uit het spinhuis van jaren geleden reed ze op een paard door de planeten. Ze was net aangekomen op Shadra toen ze de brief van Fealwen ontving. Daarin werd er uitgelegd dat ze afstand zou doen van de rol als Legendarische Magician en dat ze Victoire die kans gaf. Zij zag dit als een nieuw avontuur en pakte deze kans met beide handen aan.