Searcing.

Gast PROFILE MAGICIAN

Viktor was opnieuw naar de bibliotheek gegaan. Laatste keer dat hij er was geweest had hij een erg interesant boek gezien. Maar een leraar had hem weggejaagd toen. Panisch iets mompelend over dat boek had die leraar gedaan. Kortom, Viktor moest weten wat erin stond. Hij keek eerst rond of de bieb voledig verlaten was. Toen dit het geval bleek te zijn sloop hij zacht en zonder ook maar een plank te laten kraken naar de boekenkast waar hij het boek had gevonden. Viktor's groene, slangachtige ogen speurde de titels van de boeken af. Hij keek met een ruk om toen hij een geluid hoorde. Snel griste hij het juiste boek van de plank zodat de titel voor iedereen ander niet langer zichtbaar was.

Savador kwam met een stapel stoffige boeken de bibliotheek binnen, die hij op een leestafel neerzette. Hij sloeg een hand voor zijn mond om zich tegen het opwaaiende stof te beschermen. Hij kwam eigenlijk nooit in de bibliotheek. Eén boek nam hij mee terwijl hij verder de bibliotheek inliep. Die moest terug in één van de kasten, al was het hem een raadsel in welke van de tientallen. Hij liep om een willekeurige kast heen maar bleef abrupt stilstaan toen hij daar Viktor zag staan. Savador staarde hem nors aan, doordat hij licht van hem geschrokken was en doordat hij hem nog steeds niet al te graag mocht. Voor deze keer zette hij een gemaakte maar vriendelijke glimlach op. 'Ik kijk er nog steeds van op mezelf in mijn jongere jaren te zien rondlopen,' zei hij zacht. Hij streek met twee vingers langs een boekenplank en liet een schone, stofvrije streep na. Savador keek aandachtig toe hoe hij het stof tussen duim en wijsvinger fijnmaalde. 'Al vraag ik me af wat je hier doet in een verlaten bibliotheek?' Hij keek Viktor kalm aan en veegde het stof af aan zijn broek. 'Wat voor boek heb je daar?' vroeg Savador na een korte stilte, wiens oog op het boek in Viktors handen viel.

Gast PROFILE MAGICIAN

Viktor's ogen vernauwde zich even toen hij Master Savador zag. Hij wist dat hij voorzichtig moest zijn bij die man vanwege wat hij met Diva had uitgespookt. Toch was het ook vanwege Diva dat Viktor hem ook niet bepaald mocht. Viktor hield namelijk ook van Diva al zou hij niet proberen op te breken tussen haar en Savador. Daar respecteerde hij Diva teveel voor en misschien ook wel een beetje Savador. Waarom wist Viktor niet maar een deel van hem had ontzag voor die man. ''Wat de meeste mensen in een bibliotheek doen Master. Ik lees een boek'' antwoorde Viktor kalm en beleefd op zijn eerste vraag. Op zijn tweede vraag was Viktor even stil. Alsof hij overwoog wat hij zou zeggen. Veel zin om te liegen had het niet. Viktor sloeg dus even de kaft naar hem om met zijn vingers tussen de bladzijden waar hij was en las de titel. ''Metale duistere magie voor gevorderden'' las Viktor daarna voor. Een onschuldig klinkend boek, maar vol verboden bezweringen. Tenminste als je wist waar je ze moest zoeken. Ze stonden niet tussen de gewone spreuken maar met geheime inkt geschreven. En liet Viktor nou net weten hoe je die geheime inkt moet onthullen.

Savadors ogen vernauwden zich ook even kort bij het horen van Viktors antwoord. Beleefd, maar ergens bijdehand. Zijn glimlach werd iets breder toen hij de korte pauze bij Viktor opmerkte op zijn tweede vraag. Dat betekende bij leerlingen bijna alleen maar dat ze iets onuitstaanbaars geflikt hadden. Dat was ook het geval zodra Viktor hem de kaft van het boek liet zien, al leek het totaal onschuldig. 'Oh?' zei Savador op een verbaasde toon, die al net zo nep als zijn glimlach was. 'Nooit geweten dat jij in het geheim tussen de verboden boeken snuffelde.' Zijn woorden waren kalm overwogen, maar er was een lichte spottende ondertoon in te horen die je niet eens zou opmerken als je niet goed luisterde. Savador liet het probleem varen en gaf een kort hoofdknikje op zijn eigen boek die hij tegen zijn borst geklemd had. 'Vlammen van de waarheid,' een boek vol met vuurspreuken waarbij het vuur je allerlei feiten kan laten zien die je in de meeste gevallen niet eens wilde zien. 'Enig idee waar dit boek hoort te staan? Als je dan al je bemoeizuchtige neus tussen de verboden boeken steekt zal jij dat vast wel weten, nietwaar?' Savadors vingers ontklemden de kaft van het boek stevig, een teken dat hij vroeg of laat zijn agressie kwijt moest. Toch hield hij zich in en keek afwachtend op Viktor neer, nog steeds met een klein glimlachje om zijn lippen.

Gast PROFILE MAGICIAN

''Het spijt me Master maar zover ik kan lezen in dit boek staat er niks in dat wellicht verboden zou kunnen zijn'' zei Viktor kalm. Hij hield zich maar dom. Als hij het overtuigend genoeg speelde liet Savador hem misschien gaan met het boek. Hij had het boek inmiddels dicht geslagen. Veel geloofde Viktor er niet in dat Savador hem zomaar met het boek zou laten gaan. ''Maar goed. Als het volgens U verboden is. Dan zet ik het boek toch gewoon terug. Viktor zette het boek terug en schoof het op zijn plek. Een seconde voordat zijn hand het boek losliet licht zijn ogen in een felle flits op, nog feller dan ze normaal gesproken al waren. ''Vlammen van de waarheid zei U? Derde plank, helemaal links'' zei Viktor kalm en wees even naar de desbetreffende boekenkast.

Savador zag hoe Viktor het boek weer terug in de kast schoof. Zijn glimlach had plaats gemaakt voor een brede grijns, die alleen maar breder werd toen Viktor hem de boekenkast aanwees waar zijn boek hoorde te staan. Hij had een lichtbruin vermoeden dat Viktor iets met het boek zou uithalen zodra hij zijn rug naar hem toekeerde. Toch draaide Savador zich om en liep naar de aangewezen boekenkast. Op de derde plank schoof hij het terug tussen de andere boeken en kwam even later weer bij de boekenkast waar hij net stond. 'Zo, toch niet weggerend?' vroeg hij glimlachend aan Viktor. 'Je had de kans er vandoor te gaan met het boek toen ik even niet oplette. Daar zie ik jou wel voor aan. Maar goed, wie niet?' Savador sloeg zijn armen over elkaar heen en leunde nonchalant tegen de boekenkast aan. Zijn slangenogen, die in tegenstelling tot Viktor goud waren, gleden onderzoekend over hem heen.

Gast PROFILE MAGICIAN

Viktor was gewoon blijven staan. ''Dat hoor ik wel meer'' zei Viktor nog altijd even kalm. Het zou niet voor het eerst zijn dat mensen door zijn uiterlijk dachten dat hij een regelrechte crimineel was, zo uit de bajas ontsnapt. Gedeeltelijk maar was dit waar. ''Maar ik zie geen reden om zomaar ervandoor te gaan met het boek. U had het immers verboden nietwaar'' zei Viktor simpel terwijl hij met zijn blik langs de kaften ging waarna zijn vinger volgde. Los van het feit dat dàt niet langer nodig is dacht Viktor er kalm achteraan.

Savador begon kalm een lok om zijn bleke vingers te draaien. 'Wen er maar aan. Heb ik ook moeten doen toen ik zo oud was als jij en precies hetzelfde smoeltje had,' antwoordde hij glimlachend. Zijn ogen volgden Viktors vinger die langs de boekenkaften ging. Even later stootte hij een zachte lach uit. 'Dat verboden boeken verboden boeken zijn betekent nog niet in alle gevallen dat ik ze verbied, vriend,' zei Savador toen hij uitgelachen was. 'Probeer het maar. Gerust. Alleen is het niet mijn schuld als je door het toevallig lezen van een gevaarlijk boek krankzinnig wordt.' Hij lachte nogmaals, uit pure amusatie door deze woorden. 'Dat is waarom ze verboden boeken heten. Helaas zijn er nog genoeg naïeve snotjochies die het gevaar van die boeken niet inziet.' Terwijl hij dat zei, staarde Savador Viktor strak aan. Zijn vriendelijkheid leek op slag verdwenen te zijn. 'Wordt maar krankzinnig. Het zal je afleren te rommelen tussen bronnen die niet voor jouw ogen bestemd zijn. Bovendien heb ik dan ook nog wat te lachen.' Savador zette weer een vriendelijke glimlach op, maar zijn ogen zeiden iets heel anders.

Gast PROFILE MAGICIAN

''Iedere sul weet dat je die bezweringen eerst moet neutraliseren voordat je die boeken zelfs maar open doet.'' Viktor's stem klonk inene behoorlijk scherp. Toch bleef zijn blik kalm. Ineens lachte hij zelf ook zachtjes. ''Grappig, ik dacht er net aan hoe dat zou zijn, krankzinnig. Ik weet zeker dat een goede vriendin van me er alles voor over zou hebben om me weer normaal te krijgen. Veel aandacht krijgen van een bloedmooie vrouw. Welke man wil dat nou niet?'' zei Viktor. Hij doelde duidelijk op Diva. Daarna keerde Viktor zijn rug naar Savador en liep naar het einde van de boekenkast. ''Maar goed. Het maakt niet uit. Ik weet wat ik weten moest. En mijn volgende les begint zo. Dus tot ziens Master'' zei hij en verdween de hoek om. Hij was de bieb alleen nog niet uit. Hij liep wel richting uitgang.

Savadors glimlach verdween op slag bij het horen van Viktors woorden. Hij probeerde er tussen te komen, om te zeggen dat Viktor wel de grootste sul van allemaal was om zich geneigd met verboden boeken bezig te houden - de bezweringen geneutraliseerd of niet - maar toen de woorden eenmaal op het puntje van zijn tong lagen, werd de kans om iets terug te zeggen weggenomen doordat Viktor zacht begon te lachen. Zijn woorden die daarop volgden, maakte Savador laaiend. Hij balde zijn vuisten en staarde Viktor met een dodelijke blik na. Toen hij de hoek om was, draaide hij zich met een ruk om en ging in het gangpad staan. 'Je bent een misselijk ventje, jij,' zei hij uiterst kalm, maar de trilling in zijn stem verraadde zijn woede. Voordat hij het zelf ook maar besefte had Savador zijn hand opgeheven en een willekeurige spreuk geschreeuwd, waarop er het volgende moment in het wilde weg vuurballen als kanonnen door de bibliotheek schoten. Boekenkasten werden vernield en tafels werden kapot geslagen, maar hij leek het er zich niet van bewust te zijn. Savadors enige doel was om Viktor flink te raken om hem zijn grote mond te snoeren.

Gast PROFILE MAGICIAN

Viktor draaide zich om en ontweek eerst een aantal vuurballen. Zijn lichtte kort op. Het effect zou zijn dat Savador versteend zou raken voor even. Viktor liep met kalme passen op hem af en bleef vlak voor zijn neus staan. Ondanks zijn leeftijd was hij behoorlijk lang, maar een paar centimeter kleiner dan Savador. Hij kon hem ook recht in zijn ogen aankijken. ''Misschien mag ik een misselijk ventje zijn. Maar ik kan tenminste mijn woede onder controle houden. Zou U ook eens moeten proberen'' zei hij kalm tegen hem. Viktor draaide zich om zodat zijn lokken haar even tegen Savador aansloegen en liep toen met stevige passen de bibliotheek uit. Toen hij om de hoek ging knipte hij eenmaal met zijn vingers om Savador weer in beweging te zetten. Daarna was hij om de hoek verdwenen.

Madeline kwam ook binnenlopen, even nadat Viktor was vertrokken en keek rond. ''Welke bom is hier afgegaan?'' vroeg ze zacht en in het algemeen. Ze zag Savador staan te midden van de ravage. ''Mag ik vragen wat hier gebeurd is?'' vroeg ze kalm terwijl haar groene ogen hem even onderzoekend aankeken. Savador zag er laaiend uit. Maar wie had hem zo laaiend laten worden?

Savador had zijn hand nog amper laten zakken, of hij voelde zijn lichaam verstenen. Alsof zijn bloed ter plekke bevroor. Enkel zijn ogen kon hij nog bewegen. Hij probeerde zijn ledematen te dwingen te bewegen toen Viktor zo dicht in zijn buurt kwam dat hij hem gemakkelijk een klap kon verkopen, maar hij kon ze nog geen centimeter verplaatsen. Savador keek kwaad op Viktor neer toen hij zijn woorden hoorde. Het maakte hem alleen maar kwader, maar hij kon niets anders doen dan machteloos toekijken hoe hij de bibliotheek uitliep. In een klap zetten alle cellen in zijn lichaam zich weer in beweging en kon hij zijn ledematen weer naar eigen wil bewegen. Savador bleef een kort moment moedeloos de bibliotheek rondkijken om de ravage te zien die hij in zijn woede had aangericht. Hij knielde voor een boekenkast neer en begon de boeken - onaangetast of half verbrand - op een stapel te verzamelen. Die zou hij later wel terugzetten. Terwijl Savador de rotzooi begon op te ruimen bedacht hij zich dat hoe erg hij het ook niet zou willen toegeven, Viktor toch wel gelijk had. Hij schrok op toen hij een stem hoorde. Het was een stem uit duizenden, één die hij liefhad. Tussen zijn sluike lokken door staarde hij Madeline aan. Haar verschijning stelde hem gedeeltelijk tot rust. Hij veegde zwijgend wat as van de vloer en probeerde een antwoord op haar vraag te verzinnen. 'Viktor,' zei Savador uiteindelijk. Wat Viktor ermee te maken had of wat hij had gedaan, zei hij er niet bij, bang om opnieuw razend te worden en Madeline iets aan te doen.

Madeline knikte licht. Ze kende Viktor wel. Ze had hem wel eens gezien. Ze was zo verbaasd geweest over het feit hoe hij uiterlijk zoveel leek op Savador. Zonder verder te vragen of iets te zeggen begon Madeline Savador te helpen opruimen. Ze maakte hem geen verwijten. Ze vroeg niet verder naar wat er gebeurd was. Ze kon duidelijk zien dat Savador daar nu absoluut geen behoefte aan had. Het zou hem enkel kwader maken. ''Ze zijn te repareren. De boeken bedoel ik'' zei Madeline zacht na een tijdje toen ze een aantal half verschroeide boeken had verzameld en op de tafel had gelegd.

Savador legde zijn verzamelde boeken op het tafeltje waar Madeline de andere boeken had neergelegd en veegde wat as van zijn broek. 'Ironisch,' zei hij plotseling, niet ingaand op Madeline's woorden. 'Ironisch dat ik kwaad kan worden op mijn jongere versie.' Hij trapte met zijn schoen de nabrandende vlammen die likten aan een aantal papieren verspreid op de grond uit en streek de lokken uit zijn gezicht. 'Spijtig dat die jongere versie niet hetzelfde gedrag heeft als ik vroeger had,' vervolgde hij terwijl hij naar een volgende boekenkast ging om daar de bende op te ruimen. 'Stil, beleefd, een voorbeeldleerling. Maar hij..' De uitgescheurde bladzijde die Savador in zijn handen had, begon spontaan vlam te vatten. Hij staarde naar het brandende papier in zijn hand en gaf geen kick toen de vlammen overgingen naar zijn huid. Via zijn handpalm nam hij het vuur in zich op. Het leek zijn woede op die manier wat te tomen.

Madeline keek even op toen ze de woorden van Savador hoorde. ''Dat is ook omdat je hem niet wilt leren kennen Savador. Dat is volkomen begrijpelijk. Je ziet hem als bedreiging. Dat hij Diva van je af neemt bedoel ik daarmee'' begon ze kalm. ''Heb je Viktor eigenlijk ooit echt aan het werk gezien?'' vroeg ze daarna en begon weer op te ruimen. ''Hij gaat meestal met zoveel passie te werk. Hij leeft voor de magie. Maar jij hebt hem zo nog nooit gezien. Hij heeft ontzag voor je Savador, al laat hij dat misschien niet blijken'' zei Madeline. Ze liep even op Savador af en legde een hand op zijn arm. ''Kalmeer wat'' gebood ze hem zachtjes. Niettemin keken haar ogen hem vriendelijk aan.

'Natuurlijk,' antwoordde Savador op Madeline's woorden dat hij Viktor als een bedreiging zag. Haar laatste zin sloeg precies de spijker op zijn kop. 'Is Solomon het niet die dat voor elkaar krijgt, dan is Viktor dat wel. Die jongen hoeft alleen de piercing uit zijn lip te halen en zijn oogkleur vervangen voor een gouden en Diva valt als een blok voor hem - als ze dat nu al niet doet.' Hij voelde Madeline's hand op zijn arm en keek in haar vriendelijke groene ogen. Hij forceerde zichzelf een warme glimlach op te zetten. 'Dat ben ik al,' loog Savador. Terwijl hij dat zei keek hij Madeline niet aan, maar hadden zijn gouden ogen zich weer op het vernielde boekwerk voor zijn knieën gericht.

Madeline schudde licht haar hoofd. ''Nee, dat ben je niet'' zei ze. ''Luister eens Savador, als Diva van Viktor had gehouden denk je dan niet dat ze allang bij je was weggegaan. Je moet wat vertrouwen in haar hebben. Diva is niet iemand die je om het minste en gerinste zal verlaten. Je zal wel iets heel ergs moeten doen om het echt te verpesten bij haar'' zei ze tegen hem. ''Geloof me. Vraag het desnoods aan haar. Ze zal je echt niet zo snel verlaten'' zei Madeline.

Savador streek een lok achter zijn oor en staarde naar een willekeurig punt van de boekenkast terwijl hij Madeline's woorden op zich af liet komen. 'Hoe kan jij dat nu weten?' vroeg hij zuchtend. Hij keek Madeline vanuit zijn ooghoeken aan. 'Jij hebt een dwaas lief. Standpunten in jouw relatie moet je niet vergelijken met de mijne.' Hij doelde op Norwood, maar zijn stem had niet boos geklonken. Eerder verdrietig. 'Het is enkel een kwestie van tijd voordat ze uitgekeken op me raakt. Dat is waar ik voor vrees,' vervolgde Savador terwijl hij deed of hij met al zijn aandacht een boek aandachtig bestudeerde. 'Vrouwen van deze tijd willen jonge peren. Knap en fris, figuren als Solomon en Viktor. Geen ongure vijftigers die bekend staan als norse en opvliegerige personen.' Het lukte Savador aardig de agressie in zijn gezicht te verbergen, maar toen zijn vingers oncontroleerbaar opnieuw vlam begonnen te vatten en het oversloeg op het boek, verraadde hij zichzelf. Savador liet gauw het boek vallen en wapperde met zijn vingers om de vlammen te doven.

Madeline zweeg even. Daarna liet ze hoofdschuddend Savador's arm los. ''Weet je, ik heb het geprobeerd. Maar als jij me niet geloven wil... Zeg wat je wil ik blijf bij mijn conclusie'' mompelde ze zacht terwijl ze daarna zwijgend de boeken die wel nog helemaal heel waren terug in de kasten zette op de plekken waar ze hoorde. ''Je laat je teveel op stang jagen door die jongens Savador. Diva is nou eenmaal een aantrekkelijk meisje en er zijn nou eenmaal veel jongens die op haar vallen. Zoiets is onvermijdelijk. Maar uit die eeuwige saaie rij heeft ze wel mooi jou gekozen. En geloof me als ze op je uitgekeken was dan had ze je al gedumpt op het moment dat ze erachter kwam wat zich tussen ons op de ziekenzaal had afgespeeld. Jij kan mijn relatie wel afkraken maar ik ben ook nog altijd een vrouw en ik weet wel ongeveer hoe ze denken'' zei ze verder zonder hem aan te kijken. Haar vriendelijke toon was flink geweken. Ze sprak nu neutraal, bijna geirriteerd zelfs.

Savador wreef even vermoeid met twee vingers over zijn oogleden terwijl hij met een stapel boeken onder zijn arm langzaam overeind kwam. 'Ja.. het spijt me,' mompelde hij afwezig toen hij de vriendelijke toon in Madeline's stem niet langer meer hoorde. 'Jij bent een vrouw, dus zul je er inderdaad wel meer over weten. Je zal in je laatste jaren ook wel een aantal mannen hebben versleten. Dat is niet grof bedoeld, maar ik geloof niet dat een beeldige vrouw als jij je in je levensjaren alleen aan Norwood hebt gehecht.' Savador liep naar een kast toe en plaatste daar een aantal boeken van de stapel in zijn handen. 'Neem het me niet kwalijk. Ik ben vijftig en Diva is de enige waar ik ooit zo van heb gehouden. Ik heb weinig ervaring op het gebied van relaties,' vervolgde hij zacht. Savador liep weer naar de volgende boekenkast om de stapel boeken geheel weg te werken en slaakte een zachte zucht.

''Nou, Norwood is ook mijn eerste vriend hoor Savador. Ik had wel mannen die naar me keken, of liever bèkeken'' zei Madeline, dat laatste iets zachter. Ze stopte even met boeken terug plaatsen. ''Wil je weten waarom Diva voor je valt? En nog een andere reden waarom ik een zwak voor je heb? Dat komt juist doordat je zo afstandelijk bent. Hoe moeilijker te krijgen, des te liever willen ze je hebben'' zei Madeline en keek Savador even aan. ''In het geval van Solomon, waarom alle meiden achter hem aan zitten komt omdat hij een verzorgd uiterlijk heeft, charmant is en een tikje mysterieus. Maar ook hij doet alsof hij moeilijk te krijgen is Savador'' ging ze verder.

Savador drukte een vinger tegen de zijwand van de boekenkast en creëerde even later een hoop kleine schaduwwezentjes, die hongerig van de asresten op de boekenkast begonnen te vreten en zo de lelijke plekken wegwerkten. Hij keek Madeline over zijn schouder glimlachend aan. 'Ik ben bang dat ik er nooit iets van zal begrijpen,' zei hij kalm. 'Misschien komt het er ook door dat ik op Shadra ben geboren en opgegroeid. Daar gaan dingen er totaal anders aan toe.' Savador riep nog een aantal schaduwwezens op de tafel op om daar ook de schroeiplekken weg te laten werken en plofte op een leesstoel neer. 'Bedankt, Madeline. Ik snap weinig van deze onderwerpen, maar je hebt in ieder geval een poging gewaagd het bij me op te helderen. Dat vind ik lief van je,' zei Savador. Hij leunde wat achterover en keek vruchteloos toe hoe de zwarte plekken in het tafelblad één voor één zorgvuldig werden weggewerkt.

PROFILE MAGICIAN