Master Miotas
 PROFILEReal Name : SanNi Posts : 352 MAGICIAN✦ CHARACTER ✦Magic: ωσσ∂Klas: -Partner: oн ι мιѕѕ тнe ĸιѕѕ oғ тreαcнery, тнe ѕнαмeleѕѕ ĸιѕѕ oғ vαɴιтy.
 |  Onderwerp: Miotas Narava ze dne Tišina  vr nov 23 2012, 13:11 | |
|  σн нσℓ∂ мє ησω volledige naam Miotas Narava ze dne Tišina
betekenis naam Stilte van de Natuur
roepnaam Miotas
geslacht Mannelijk
geaardheid Biseksueel, Miotas gelooft niet in dingen als geslacht of ‘dit hoort met dat te gaan’, tevens wilt hij zich niet voortplanten en dus vindt hij het geen vereiste om op vrouwen te vallen. Hij kan die natuurdrift onderdrukken en kijken naar het karakter van iemand, naar de klik en het persoon. Dus Miotas kan zowel op iemand van het vrouwelijke als van het mannelijke geslacht vallen.
geboortedatum 13 Januari
sterrenbeeld Steenbok
leeftijd 278 jaar, maar zijn lichaam is stop gezet op de leeftijd van 24 jaar.
geboorteplaneet Gren
taal Grenaans [Sloveens]
magiesoort Woud
magiegebruik Hoewel zijn magie geen beperkingen kent, richt de man zich het liefste op het communiceren ervan. Het communiceren met de natuur. Het lachen om de typische humor die bomen kunnen hebben of luisteren naar het eeuwige gekwebbel van vogels. Miotas houdt er niet van om de natuur te overheersen, om te buigen naar zijn wil. Liever doet hij verzoeken of vraagt hij om hulp. En het allerliefst luistert hij alleen maar. Dan gaat hij midden in het bos ergens zitten, doet zijn ogen dicht en luistert. Luistert naar wat de grassprieten te vertellen hebben en hoe de konijnen vertellen over hun enge ontmoeting met de wolf. Er is geen dier wat hij vreest of plant waar hij ook maar iets minder van houdt. Miotas houdt van de natuur in al haar zijn en zal altijd zijn best doen om er deel van te zijn. En hier hoort het lezen van spirits bij en het aanvoelen van de energie die levende objecten omringen. Dit is iets wat hij maar met moeite kan afsluiten. Wees dus niet verbaasd als Miotas bij de eerste ontmoeting al de grote lijnen van je karakter kent. Hoewel hij het zeker niet precies kan weten en verleden net zo min, zou hij met één oogopslag al kunnen zeggen of iemand geduldig of juist ongeduldig is en dergelijken, uitgesproken karaktereigenschappen.
ƒσя тσ ƒαcє ναη ∂ιємєη'ѕ ℓαη∂ faceclaim Gaara || Naruto
stem x
uitstraling “Toen ik hem de eerste keer zag moest ik denken aan een hyena. Ik zag de dood dansen in de grilligheid van zijn ogen. Gevaarlijk zou ik hem toen omschreven hebben. Gevaarlijk op een wisselvallige manier. Ik wist niet wat ik van hem moest denken, maar wel dat ik op mijn tellen moest zijn. Ik moest elke beweging van hem in de gaten houden, want zijn uitstraling waarschuwde me voor onverwachte passen. Pas toen ik hem beter leerde kennen, besefte ik me dat ik er naast had gezeten. Miotas was alles behalve wisselvallig. Hoewel die dood nooit uit zijn uitstraling is verdwenen, wist ik nu dat het vertrouwd was en standvastig. Als de steeds terugkerende herfst. En net zoals de kleuren van de herfstbladeren, was deze jongeman warm. Een vreemde afbeelding van hoe mooi de dood kan zijn en hoe vertrouwd. Nee, deze jongen is geen hyena maar eerder de herfst. De mooie, vertrouwelijke, doodse herfst.” spoken by Raion Murtex, good friend of Miotas.
lichaamsbouw Miotas is een lange jongeman. Lang en smal; niet gespierd, maar slungelig kan je hem zeker ook niet noemen. Hij is gewoon niet breed zoals iemand die veel aan gewichtheffen doet. De jonge heer heeft eerder de bouw van een hardloper, een jager. Iemand die veel tijd in de natuur heeft door gebracht en daar zeker niet heeft stil gezeten. Hij is ook een uitstekende jager, zeker met pijl en boog en dat zie je terug in zijn lichaam. Niet je gespierde bodybuilder dus, maar het lichaam van een sporter.
kenmerken Ten eerste valt zijn haar op. Rood haar dat iets weg heeft van de kleur van de gevallen bladeren in de herfst. In bepaald licht zou men zijn haar eerder als kastanjebruin omschrijven en niemand kan diegene dan daarin ongelijk geven. Sowieso verandert zijn haarkleur van kleur met de wisselingen van seizoenen, net zoals bij sommige dieren gebeurt. Ten tweede zal men zijn oogkleur opmerken. Ogen die sommigen als groen zouden omschrijven, anderen als blauw; kort gezegd turkoois dus. Zijn ogen zijn omlijnd met zwarte lijnen zodat ze nog feller lijken dan ze in werkelijkheid zijn. Ten derde heeft de jongen een rood teken op zijn voorhoofd dat staat voor ‘liefde’. Het grootste gedeelte van de tijd gaat het teken verstopt achter zijn haar.
ησω тнє ρσσя ωιℓℓ яυℓє S I L E N T || De jongeman spreekt alleen als hij dat nodig acht. Veel liever dan zijn stem te laten horen aan de zijn omgeving, geniet hij van de stilte om zich heen. Van het ritselen van de bladeren, het suizen van de wind en de hartkloppingen van het dichtstbijzijnde dier. Maar als hij spreekt, zijn het oprechte woorden. Nooit, maar dan ook nooit, zou een leugen de lippen van de jonge heer oversteken. Maar hij zegt ook niet heel bot alles wat hij denkt. Hij houdt rekening met de omgeving en straft amper als hij dat nodig acht, omdat hij eigenlijk nooit nodig acht. Hij leeft in het hier en nu van de wolven en vergeeft en vergeet daardoor snel. Het is een diepliggende wijsheid die hem dit mee geeft, een wijsheid die hem vertelt dat iedereen zou doen wat hij/zij denkt het beste is om te doen. Kan je iemand echt straffen omdat hij/zij in zijn eigen waarheid geloofd en hier naar handelt? Maar hij oordeelt wel altijd. De stille schaduw die alles bekijkt en overal een mening over heeft, maar deze alleen zou verkondigen als er hier naar gevraagd wordt.
L O U D || Maar hoe stil de jongeman ook kan zijn, als je iets fout doet in zijn ogen, heb je het ook voor goed verpest. Hoewel hij het zichzelf probeert af te leren, en dit redelijk goed gaat, kan Miotas jarenlange wrokken met zich mee dragen. Dit gaat dan over diepgewortelde haat die hij maar niet kan los laten. En als hij iets of iemand zo gepassioneerd haat, zou diegene dat vroeg of laat ook merken. Eerder laat dan vroeg. Miotas is een diplomaat en hij weet mensen heel goed te bewerken en zal dit ook doen om iemand zijn lesje te leren. Pas op, want je loopt zo in het web van deze heer. Het web dat hij met veel liefde en zorg onderhoud. Het web wat zijn leven is en altijd zou blijven.
ιт'ѕ α вιттєя ριℓℓ ι ѕωαℓℓσω нєяє B I R T H || Miotas is geboren in een vrij standaard gezin. Er waren al twee oudere broers en er zouden nog twee jongere zusjes volgen. Het hele gezin leefde afgelegen van de beschaving, ver weg getrokken in een oud bos. Het was hier dat Miotas zijn liefde voor de natuur ontwikkelde en zijn vader die ooit een monnik was geweest, leerde de jongen te mediteren en naar de natuur te luisteren. Zijn talent voor woud-magie bleef niet onopgemerkt. Voor zijn zusjes was hij een voorbeeld, zijn broers streefde hij al snel voorbij. Iets wat de jongen zelf nooit veel uitmaakte, hij dacht dat hij gewoon normaal was, maar zijn ouders ging dit niet onopgemerkt. Zijn vader nam de jongen mee naar de stad. Hij vond het oneerlijk om zijn talenten verborgen te houden voor de rest van de wereld. Hier merkte de jongen pas dat hij werkelijk goed was in magie en dat maakte hem trots. IJdel wellicht. Hij wilde de beste zijn, zou de beste zijn en vond het niet erg om dat zeer duidelijk te maken bij anderen. Ja, hij werd een irritant, arrogant rot jochie. Zeker toen hij een vast verblijfplaats had in een klooster en zijn vader al weer naar huis was gegaan. Er was nu niemand meer wie hem kon vertellen dat hij zijn trots moest inslikken; hij deed het dan ook niet. Dit werd alleen maar erger toen er op een dag een zeer belangrijk persoon het klooster binnen wandelde.
Y O U T H || De jongen zou zijn eerste ontmoeting met Ferost nooit meer vergeten. Het was iemand die sterker was dan hij, iemand die hem makkelijk voorbij streefde op magisch gebied. Het haalde de jongen compleet ondersteboven. Hij had nog nooit iemand ontmoet die zoveel sterker was dan hij. Miotas was vereerd toen de Legendarische Magiër hem uit koos als leerling. Hij werd mee genomen en is nooit meer terug gekeerd naar het klooster. In de vrije natuur begon zijn training. Ferost was hard voor hem, maar de jongen had het nodig. Zijn trots moest afgenomen worden zodat zijn echte talent kon gaan schijnen. Tevens leerde de jongen de natuur weer te waarderen. In de stad was hij vergeten hoe belangrijk de natuur wel niet voor hem was. Hoe fijn hij zich er wel niet voelde en hoe rustig hij zich er kon voelen. De training duurde in totaal tien jaar totdat zijn leeftijd werd stil gezet door Ferost op 24-jarige leeftijd. Hierna kreeg de jongen kort de tijd om even wat vrijheid op te zoeken. Zich voor kort los te maken van de opleiding en te onderzoeken wat hij echt leuk vond. Zijn hoofd weer helder te maken als het ware. Hier genoot Miotas volop van. Hij verkende elk klein hoekje van Gren, zocht zijn ouders weer op hun bij te praten, ging langs meerdere kloosters en boven alles: leerde de natuur beter kennen. De jongen leerde de taal vloeiend te spreken, de energie tot in zijn aderen te voelen. Maar toen hij eenmaal vond dat hij er klaar voor was om de voetsporen van zijn meester te treden, was hij al vervangen. Ferost was verdwenen, Lesaiah was de nieuwe Legendarische Magiër geworden.
A D O L S E N C E || De normaal zo koelbloedige jongen was kwaad. Heel kwaad. Hij was tot in het diepste van zijn hart gekwetst en keerde naar alles zijn rug toe. Niemand was meer te vertrouwen en niemand verdiende zijn vertrouwen ook meer. Compleet gevuld met een giftige wrok die een bittere smaak in zijn mond liet, begon de jonge heer weer met reizen. Maar deze keer bleef hij niet op Gren. Hij vertrok naar andere planeten. Bezocht ze, doorzocht ze, ontmoette daar mensen. Mensen waar hij al snel een walging aan kreeg. Mensen waren immers niet te vertrouwen, mensen deden de natuur alleen maar pijn. De mensheid was een vreselijk iets wat eigenlijk uitgeroeid moest worden. De mensheid verdiende niet te leven en het feit dat hij juist deze mensheid moest gaan beschermen mocht hij ooit Legendarische Magiër worden, bracht de jongen naar zeer duistere plekken waar niemand ooit zou moeten komen.
A D U L T || De roodharige heer was op Erd toen hij hem ontmoette. Miotas zat toen in een soort vluchtelingen-leger en kreeg door de generaal de taak om op een jongen te letten. De jongen had zijn ouders verloren en kon door zijn armoede nergens naar toe. De verbitterde roodharige jongeman zag tegen de taak op als geen ander. Maar hij weigerde niet, want hij zou immers nooit opdrachten afwijzen. Met de grootste tegenzin die je kon bedenken, ging Miotas de taak aan om het verloren jochie op te voeden. Tegen iedereen zijn voorspellingen in ontstond er een hechte vriendschap. Zelfs meer dan dat. Miotas viel als een blok voor de jonge, onbevreesde jongen. Alleen al bij hem in de buurt zijn, genas hem van zijn mentale littekens. Erethon, zoals de jongen heette, leerde Miotas weer naar de natuur te kijken en te genieten van het moment van nu. Niet naar het verleden kijken of de toekomst vrezen, maar leven in het nu zoals de wolven dat doen. Het was een les waar de jonge heer zich aan vast klampte en hij nooit meer los zou laten. Uiteindelijk gingen de twee weer andere wegen op, maar ze hadden elkaar veel geleerd en Miotas zou deze zwartharige jongen nooit vergeten. De enige prins van zijn hart, de enige waar hij ooit zo intens van gehouden naast de natuur.
Met vernieuwde wijsheid zwierf de jongen nog wat rond over de verschillende planeten, totdat hij bericht kreeg dat Lesaiah verdwenen was. Het was tijd om in de oude voetsporen van zijn eerste leermeester te treden. |
- Code:
-
[table align=center cellpadding=0 cellspacing=0 width=575][td valign=top]<div style='padding-right: 0px; margin-left: 0px; margin-right: 0px; width: 575px; overflow: auto; text-align: justify;'>[color=#000000][size=10][font=Verdana][center]'oтнer ғrιeɴdѕ нαve ɢoɴe вeғore - oɴ тнe мorrow wιll нe leαve мe, αѕ мy нopeѕ нαve ғlowɴ вeғore.'[/center]
TEXTO.[/font][/size][/color]</div>[/td][/table] |
|
