Lightning vertrouwde hem meteen al niet. Niet gewoon vanwege zijn uiterlijk maar om zijn uitstraling. Zijn geur....zo duister...waanzin. De dingen dat een leerkracht normaal niet zou mogen uitstralen. Wist de headmaster er van? Niet dat Lightning veel zou mogen zeggen want zelf perfect was ze nu ook weer neit. Verre van trouwens. Maar er mogen toch geen leerkrachten aangenomen worden met zo'n uitstraling?
Ze wou het neit geloven, niet dat ze veel keuze had. En er iets aan doen was ook onmogenlijk. best jammer. Ze was nu toch benieuwd naar deze man. Hoe het kwam dat Duvessa zo reageerde op zijn nabijheid. Ze moet er niet eens aandenken wat hij hier kon doen. Het zou veiliger zijn om weg te gaan. Lightning heeft het dan maar een keer meegemaakt dat Duvessa toch op daglicht haar lichaam had overgenomen.
Maar Lightning wou het voorkomen. En hier blijven zou alleen maar narigheid brenge. Alleen was haar nieuwsgierigheid naar deze leerkracht sterkers. ‘Oh, zo aanvallend,’ smaalde hij. Lightning draaide even overdreven met haar ogen. Meende hij dat nu serieus? Is dat zo'n leerkracht die denkt dat hij iedereen aankan. ‘Toch niets te verbergen, hoop ik?’ Sprak hij vervolgens verder op haar vraag of hij haar bespioneerde. Even kneep ze kort haar ogen half dicht. "Waarom zou ik" Snoof ze verontwaardigd. Haar zomaar bijna ergens over beschuldigen terwijl hij niet eens wist waar ze mee bezig was, behalve van de pilaar natuurlijk. ‘Nou, wat een beschuldigingen. Ik zie geen reden jou te bespioneren.’ Ze geloofde hem niet. Vertrouwde zowiezo geen leerkracht maar deze hier vooral niet.Zijn ogen gaven haar de rillinge, hij zag haar perfect maar toch leken die bijna gesloten te zijn. Raar... ‘Tenzij jij natuurlijk het tegenovergestelde bewijst, hmm.’ Lightning trok zich terug vanuit haar gedachten.
Vluchtig veegde ze enkele bruine lokken van voor haar kristalblauwe ogen vandaan."Waarom zou ik het tegenovergestelde willen bewijzen." Sprak ze bespottend." als ik iets zou uitspoken dan zou ik dat waarschijnlijk niet zo onvoorzichtig doen." Ging ze verder. Hij wist iets van haar, ze voelde het...alleen waren er nog twijfels. En het liefst wou ze er niet achter komen of ze gelijk had of niet. Het zou gevaarlijker worden dan Light werkelijk zou willen dat het werd. Ik hou niet van mensen die anderen op basis van niets beschuldigen,’ Verklaarde hij haar.
Geamuseerd trok ze een wenkbrauw op."Maar dat doe ik helemaal niet" Sprak ze simpel weg, het was niet naar zijn uiterlijk dat ze beschuldigde, maar naar de uitstraling en de reactie's van Duvessa natuurlijk. ‘Hmmm, zou jij trouwens niet in de klas moeten zitten in plaats van ruïnes nog verder te ruïneren?’ Lightning begon lichtjes te lachen om zijn woorden. Keek hem bespottend aan. Ja normaal zou ze nooit zo tegen een leerkracht zijn, maar hij...iets aan hem zorgde ervoor dat ze helemaal gespannen was. Oke ze had een grote mond tegenover alle leerkrachten, bij hem was het alleen erger. "Dingen...ruïneren is veel leuker dan les volgen." Verklaarde ze het gewoon. Bij mensen is dat nog iets anders...
Geirriteerd schudde ze weer haar hoofd, Light haar gedachten waren bijna weer samen gesmolten met dat verdomde beest. Het gebeurde wel vaker. Gelukkig niet zo erg. Meestal alleen maar de dingen waar het ding voor even aandacht wanneer ze de gesprekken van Lightning meeluisterde. 'We zouden natuurlijk niet willen dat je ook maar iets van je educatie zou missen.' De grijns van hem. Ging dat er eigenlijk ooit wel eens af?
Het gaf haar een ongemakkelijk gevoel.
Duvessa daarin tegen. Wat had dat beest toch op het moment."Ik mis het zo vaak" Sprak ze luchtig en licht geirriteerd."maar geen enkele leerkracht begint erover te klagen. Ik scoor uitstekende punten terwijl ik maar zelden luister, dus waarom zouden ze er iets over zeggen? Zolang ik hen goede punten geef zijn ze tevreden." Nee Lightning deed neit stoer over haar punten.
Ze had een uistekende geheugen. Onthoude dingen van uit boeken dat ze nog niet eens klas geven."Dus...meneer....hoort u nu geen les te geven." Ja het woordje meneer kwam er spottend uit. Het kon Lightning niks schelen dat hij een leerkracht was. Niemand mocht haar gewoon zo ongemakkelijk laten voelen.

Waarom was haar nieuwsgierigheid toch gewekt? Door nog maar naar hem te kijken voelde ze zijn waanzin, zijn gekte. Het was verschrikkelijk, en toch bleef ze. Ongelooflijk. Het beangstigde haar dat ze in zo'n man interesse had. Werd ze zelf gek? De kans was groot, maar was te koppig om die gedachten te willen geloven dus duwde ze die dan ook meteen weg. Maar verder had ze er geen verklaring voor...nouja ze kan het nog altijd op Duvessa steken. Alleen is Lightning niet zo ingesteld om het meteen op anderen te steken zonder dat het ook werkelijk haar bedoeling was dat anderen de schuld kregen. Nu kon ze dat niet doen. Dus was het wel degenlijk haar eigen keuze...nee! Zo mocht ze niet denken. Hier moest ze weg, en snel. Gewoon dit mini gesprekje laten aflopen en dan er meteen van door gaan. Veilig in haar kamer tegen haar lieve huisdier Lucifer. Waar was die toch eigenlijk als je hem nodig hebt? Ongeloofelijk, wanneer ze problemen heeft komt hij niet opdagen, wanneer hij dat wel doet dan komt hij of te laat of gewoon wanneer het helemaal niet zo erg is en zijn hulp niet eens nodig was. Maar in situatie's als deze kwam hij niet. Echt typisch voor dat lui beest. Ze hield van hem dat zeker maar hij kon soms zo irritant zijn. Nu had ze hem nodig, en hij kwam niet opdagen. Iets waar ze dus degenlijk echt niet blij mee was. ‘Okay dan, Erza.’ Hij leek achterdochtig. Maar Lightning draaide gewoon even kort met haar ogen. Was het enige reactie dat hij van haar kreeg. Hij was niet de enige die aan haar naam twijfelde, de ene was gewoon aan het bluffen en anderen waren echt achterdochtig, maar ze had geleerd om daar neit meer op te reageren dus liet ze de leeraar hier maar achterdochtig zijn. "En u..?" Vroeg na enkele lange minuten. Blijkbaar nam hij niet eens de moeite om zichzelf voor te stellen. Wat een beleefdheid zeg. Not. ‘Waaromvragen zijn voor tweejarigen of voor intelligente mensen. Wanneer je ooit misschien bij die laatste groep hoort, zal ik je antwoord geven.’ Wat was dat nu voor redenering? Was het zijn bedoeling dat ze meer en meer wou weten als hij zo geheimzinnig bleef doen. Want het werkte wel degenlijk. Wou weten waarom hij het haar nu niet vertelde. Ze zal het te weten komen hoe dan ook. Oppeens opende hij zijn hand, waar er al snel een roestzwarte vlinder vandaan kwam. Bewonderend keek ze ernaar. natuurlijk wist Lightning dat hij meer in zich had maar toch was het prachtig ook al hadden de vleugels iets engs als mantel. Dat waarschuwende gevoel negeerde ze dan ook meteen. ‘Zo, dat was dat.’ Hoorde ze hem zeggen nadat het vlindertje gesmolten was. Nog even staarde ze naar die plek maar keek toen argwanend naar hem. hij was iets van plan dat wist ze maar al te goed. ‘Ik zie je later wel in een van mijn lessen, Erza Scarlet.’ Daarna ging hij weg. Iets verbaasd keek ze hem verward na. Dat....is vreemd. Zijn glimlach had haar de rillingen geven. Maar die gedachten duwde ze terzijde. Draaide zich om en wou weg stappen. Zomaar heel onverwacht hoorde ze het gegil van een kind. Meteen keek Lightning in de richting van waar het vandaan kwam. Wat was dat in godsnaam? Even keek ze nog rond, wist niet precies van waar het kwam, al snel gilde het nog een tweede keer. Haar nagels kerfde ze in haar handpalmen die lichtjes begonnen te bloeden. Dat waarschuwende gevoel drukte hard tegen haar maag. iets duisters ging hier gebeurde, dat voelde Lightning meteen. Maar erop verbereid geraken lukte haar niet. Light bleef stil staan toen ze niet vond van waar het vandaan kwam...wattuh? Daarom was ze van plan zich om te draaien en ervandoor te gaan rennen toen ze een pieperig geluid hoorde. Langzaam keek ze door de doornstruik van waar het vandaan kwam en zag daar iets liggen. Nadat ze dicht genoeg was gekomen zag ze dat het haar ogen had. Even stond ze als verstijfd stil toen de ogen wegsmolten. Een ijskoude rilling raasde als een hevig storm door haar heen iedere keer opnieuw en opnieuw. Toen Lightning zag dat het wou opstaan zette ze meteen twee grote stappen achteruit. het ding kwam sneller op haar af waardoor ook zij sneller achteruit deinzde. Het ding lachte de lach die iets bekends van de hare had, maar dan veel gekker. Lightning haar ogen waren wijdopen gesperd. maar dat veranderde al snel in een nog engere lach, een lach alsof het werd geteisterd door een demon. Het meisje of het ding zoals Lightning het noemde veranderde zwart. Opnieuw ging Light achteruit. Zo ver mogenlijk van dat...ding vandaan. Angstig keek ze toe hoe het veranderde en uiteindelijk een nog lelijker beest eruit groeide. Light haar adem haling was sneller gegaan, onregelmatiger net als het kloppen van haar hart dat razend snel tekeer ging alsof het ieder moment uit haar keel kon gaan springen. Het rende weg, maar liet een vies spoor achter. Light nam geen moeite om het achterna te zitten. Noway. Ze zag rode ogen, de bomen begonnen harder heen en weer te bewegen. Hoeveel monsters waren er hier wel niet? Het klopte neit. Dat wist Lightning maar al te goed. Ze was hier zo vaak dat ze wist dat dit hier allemaal niet was, een illusie zoals de leeraar had gezegt? Maar het leek allemaal zo echt waardoor ze er nog aan twijfelde. Van de angst stapte ze nog meer achteruit, weet niet waarover ze struikelde maar viel op haar kont. In haar voelde ze hoe Duvessa gek werd. Het kon zo Lightning weer overnemen. Maar Duvessa deed het niet, dus betekende het dat Light niet echt in gevaar was...Oppeens was er een flits, alles werd wit en daarna was ze weer veilig. Nouja niet dat ze in gevaar was geweest. Haar gehuig ging nog een tijdje verder terwijl ze weer recht stond. Langzaam opende ze haar handen zag hoe die waren open gekrast door haar eigen nagels. Ze had het niet eens gevoeld door de angst die haar de hele tijd had omgeven. Iet wat verderop zag ze die zelfde leeraar als van daar straks zitten. Meteen welde er een woede in haar op. Dat was bewijs genoeg. Dit was zijn vuil trucje. Met grote stappen stormde ze op hem af. balde haar bebloede hand en sloeg hard en krachtig met haar vuist recht in zijn gezicht."Ben je gek geworden." Schreeuwde ze woedend uit en sloeg nog eens maar harder."Ik had verdomme een hartaanval kunnen krijgen van dat vuil trucje van jou." Ging ze verderop een schreeuwdende toon. Oke ze overdreef nu gewoon natuurlijk kreeg ze van zoiets geen hartaanval, maar toch wel heel even een stilstand. Ze was dan wel heel nieuwsgierig van hoe hij dat eigenlijk allemaal heeft kunnen doen. Zonder dat hij er echt meoite heeft moeten doen. Maar haar woede had nu de overhand dus was het bijna onmogenlijk om te zien dat ze wel degenlijk er bewondering voor had."Jij hoort hier niet op school." Siste ze haar ogen gloeiden even kort rood op. Onbewust gebruikte ze de duistere haat van Duvessa die altijd rond het wezen in haar hangde. Langzamerhand werd haar ademhaling weer regelmatig. Maar haar woede hield ze koppig voel. .