Het was een aangename temperatuur, niet te koud dus goed genoeg, geen regen of sneeuw. Alles was ideaal om eens naar buiten te gaan en te genieten van de buitenlucht. Zack was eigenlijk nog maar half wakker, want hij had tot laat ’s avonds liggen gamen. Nu droeg hij daar de gevolgen van, hij was enorm moe maar toch kwam hij uit zijn bed zich eens goed uitrekkend en dan liep hij naar de badkamer voor zijn ochtendritueel uit te voeren. Daarna kleedde hij zich aan, pakte hij zijn lunch in en nam hij zijn tas op zijn rug om dan snel naar de watervallen te gaan. Daar zou hij gaan genieten van het weer en goede muziek op zijn muziekspeler die hij in zijn tas had zitten, net zoals andere spullen. Op een rustig tempo, met zijn hoofdtelefoon op en muziek die afspeelde liep hij rustig richting de waterval. Ja vandaag zou er niets mislopen, dat voelde hij gewoon, alles zou in orde komen. Een steek ging door zijn hoofd.
“Zack, zack, kom kijken!” riep Kunsel die klaarblijkelijk nogal geschrokken was. Zack volgde hem meteen en zag hoe een meisje door het ijzeren gestel was geraakt. Iemand was dus gaan lopen. Dit was natuurlijk niet de eerste keer dat dit gebeurde maar toch.. Het bleef erg hoe mensen het hier niet naar hun zin konden hebben. Zack begreep het niet. Angeal was toch aardig tegen iedereen? Een tijd later moesten ze naar Angeal en gingen ze dit natuurlijk zeggen. Kunsel was diegene die dat meldde. Angeal haalde zijn schouders op "Ze had al eerder iets in brand gestoken, dus laat haar maar gaan.." zei hij en Zack en Kunsel keken elkaar vragend aan.
Even was hij blijven staan. Het gebeurde telkens vaker en vaker dat hij die steken door zijn hoofd kreeg. Maar nu liep hij gewoon verder, genietend van de muziek. Eindelijk na een tijd wandelen kwam hij terecht bij de waterval. Hij zong zachtjes en liedje en hij ging zitten terwijl hij nog steeds aan het glimlachen was. Het was nu twaalf uur, en hij had honger. Dus hij zou zo gaan eten. Hij legde alles klaar, een doek waarop hij al snel ging zitten, zijn broodje en wat drank. Ziezo, nu kon hij beginnen aan zijn maaltijd. Hij begon dan ook werkelijk aan zijn maaltijd. Dankzij de muziek hoorde hij totaal niet wat er in zijn omgeving gebeurde.

(open voor iedereen)

Een paar dagen geleden was het nog maar, Rhines confrontatie met Sasuke. Het was niet fraai geweest dat kon ze wel zeggen. Ja haar oog deed nog steeds pijn maar haar binnenkant die deed pas echt zeer. Ja wat hij haar had verteld, dat had zeer gedaan ook voelde ze een ongeloofelijke brok woede, voor hem en voor zichzelf. Woede jegens zichzelf omdat ze hem niet had kunnen doden, ze had hem eindelijk op zijn knieên gedwongen maar toch was ze niet in staat geweest om hem af te maken. Waarom? Dat wist ze zelf ook niet. ze snapte het niet hij had haar alles afgenomen en toch was het haar niet gelukt om hem te doden. Met haar zwarte laarzen zwarte skinny jeans en tanktop met hoody zwarte erover. Zo liep Rhine richting de waterval. de plaats waar ze Sasuke voor het laatst gezien had, waar ze haar zelfbeheersing volledig verloren was. Toen ze daar aankwam kon ze de sporen van hun gevecht nog zien, de kraters, de brandvlekken de ongelijke grond en de losgerukte planten. Niemand behalve zij en sasuke wisten hoe dit slagveld er gekomen was. Rhine zag iets zitten dicht bij het water en herkende hem al vrij snel als Zack. Meteen kwam er een glimlach op haar gelaat ze lostte op en verscheen achter hem waar ze haar handen op zijn ogen legden. "Ra,ra,ra wie ben ik" Fluisterde ze zoetjes in zijn oor voor ze langs hem neerplofte met een grijns op haar gelaat. Met Zack in de buurt lukte het haar veel makkelijker om haar zorgen te vergeten om haar ooh zo trieste stemming te camoufleren. Ja ze werd er steeds beter in zelf hij zou het niet merken dat ze weer wat te verbergen had. "Wat doe je?" Vroeg ze met een glimlach terwijl ze haar hoofd op zijn schoot legde.

“Zack, zack, kom kijken!” riep Kunsel die klaarblijkelijk nogal geschrokken was. Zack volgde hem meteen en zag hoe een meisje door het ijzeren gestel was geraakt. Iemand was dus gaan lopen. Dit was natuurlijk niet de eerste keer dat dit gebeurde maar toch.. Het bleef erg hoe mensen het hier niet naar hun zin konden hebben. Zack begreep het niet. Angeal was toch aardig tegen iedereen? Een tijd later moesten ze naar Angeal en gingen ze dit natuurlijk zeggen. Kunsel was diegene die dat meldde. Angeal haalde zijn schouders op "Ze had al eerder iets in brand gestoken, dus laat haar maar gaan.." zei hij en Zack en Kunsel keken elkaar vragend aan.

Nu herinnerde Zack zich wie het was, het was Rhine geweest. Hij had haar een aantal keer gezien maar nooit echt tegen haar gesproken vroeger. Waarom, dat wist hij niet. Het was allemaal nog wat onduidelijke voor hem. Hij at verder van zijn broodje en keek even naar de waterval die er echt lief uit zag. Brandplekken, kraters, planten die overal rondgestrooid lagen. Hij vroeg zich af wat er gebeurd was hier. Er werden een paar handen op zijn ogen gelegd en meteen begon hij te grijnzen. "Ra,ra,ra wie ben ik" Fluisterde Rhine en Zack glimlachte. Hij zei "Rhine" en ze zette zich naast hem neer. Hij at rustig en zorgeloos verder, niet wetend wat hier eigenlijk was gebeurd. "Wat doe je?" Vroeg ze met een glimlach terwijl ze haar hoofd op zijn schoot legde. "Eten, zie je dat niet?" zei hij grijnzend en hij at het laatste stukje broodje op en keek haar eventjes kort aan. Hij slikte het door en drukte dan een kus op haar voorhoofd. "Ik heb je gemist" zei hij zachtjes met een lichte glimlach. "Wat heb jij allemaal gedaan in die tijd dat je niet bij mij was? Ik heb elke dag aan je gedacht hoor" zei hij, ja nu stond zijn kwetter geen seconde stil. Hij had haar zoveel te vertellen.

Er werden een paar handen op zijn ogen gelegd en meteen begon hij te grijnzen. Mooi zo hij was dus blij om haar te zien, of naja haar te voelen. Zack glimlachte. Hij zei "Rhine" en ze zette zich naast hem neer. "Goed geraden schat" Zei ze grinnikend. Ja hij maakte haar gewoon zo vrolijk. Hij at rustig en zorgeloos verder, ze keek subtiel een beetje rond, man ze hadden het hier echt lelijk te grazen genomen. Ach ja het zou zichzelf wel herstellen. "Eten, zie je dat niet?" zei hij grijnzend en hij at het laatste stukje broodje op en keek haar eventjes kort aan. Ze draaide met haar ogen. "ha, ha heel grappig, Kaptain obvious." Zei ze plagend. Hij slikte het door en drukte dan een kus op haar voorhoofd. Ze rekte haar nek wat uit zodat zijn lippen een milliseconde langer op haar hoofd lagen, ja ja iedere seconde was belangrijk als Zack er in voor kwam. "Ik heb je gemist" zei hij zachtjes met een lichte glimlach. "Ik jouw meer" Zei ze terwijl haar hand langs zijn wang streek. "Wat heb jij allemaal gedaan in die tijd dat je niet bij mij was? Ik heb elke dag aan je gedacht hoor" zei hij. Rhine slikte even. ooh god wat moest ze zeggen? ze kon hem moeilijk vertellen dat ze bijna iemand vermoord had, alweer. "Ik...euhm heb een verhelderend gesprek gehad met...iemand...En ik heb wat aan landschapsarchitectuur gedaan" Zei ze met een korte grinnik. Ach ja zo'n ravage aanrichten was een soort architectuur, teminste dat vond Rhine. En misschien was het ook gewoon beter als hij het niet wist dat zou alles veel minder ingewikkeld maken. "En jij schat? Wat heb jij gedaan?" Vroeg ze om zo snel mogelijk van dit onderwerp weg te dwalen.

Die zachte handen zou Zack overal wel herkennen, ze waren van fluweel maar toch o zo gevaarlijk als ze boos was. Een grijns verscheen op zijn gezicht en hij zei dan zachtjes als antwoord op haar vraag: “Rhine” en ze zette zich naast hem neer. "Goed geraden schat" Zei ze grinnikend. “Wauw, mag ik me nu officieel slim noemen?” vroeg hij met een geamuseerde grijns en hij keek dan weer recht voor zich uit terwijl hij rustig verder at van zijn broodje. Hij had zo’n verschrikkelijke honger en dat had ze vast wel opgemerkt. Hij at rustig en zorgeloos verder, niet wetend wat hier eigenlijk was gebeurd. "Wat doe je?" Vroeg ze met een glimlach terwijl ze haar hoofd op zijn schoot legde. "Eten, zie je dat niet?" zei hij grijnzend en hij at het laatste stukje broodje op en keek haar eventjes kort aan. Ze draaide met haar ogen. "ha, ha heel grappig, Kaptain obvious." Zei ze plagend. Hij slikte het door en drukte dan een kus op haar voorhoofd. Hij merkte hoe ze haar nek strekte om nog net dat seconde meer kus te hebben. Hij grinnikte, dat was gewoon schattig te noemen hoe ze toch zoveel moeite deed om een kus te krijgen. "Ik heb je gemist" zei hij zachtjes met een lichte glimlach. "Ik jouw meer" Zei ze terwijl haar hand langs zijn wang streek. "Wat heb jij allemaal gedaan in die tijd dat je niet bij mij was? Ik heb elke dag aan je gedacht hoor" zei hij. Ja daar was hij eigenlijk best nieuwsgierig naar, wat had ze gedaan? "Ik...euhm heb een verhelderend gesprek gehad met...iemand...En ik heb wat aan landschapsarchitectuur gedaan" Zei ze met een korte grinnik. “Hmn, oké dat is goed genoeg voor me” mompelde hij met een glimlach. "En jij schat? Wat heb jij gedaan?" Vroeg ze. Hij nam haar hand en legde deze op zijn buik “getraind voor jou” zei hij met een lichte grijns “Wat push-ups, sit-ups elke dag en dan zie je maar hoe een effect dat wel niet heeft.” Hij was trots geweest op het resultaat. Hij had nu dat tikketje meer spieren, misschien vond ze dat wel leuk.

“Wauw, mag ik me nu officieel slim noemen?” vroeg hij met een geamuseerde grijns en hij keek dan weer recht voor zich uit terwijl hij rustig verder at van zijn broodje. Rhine moest lachen, wat was het soms toch een clown. "Nee schattie daarvoor moet je eerst een test afleggen" Zei ze grinnikend. Ze vond het schattig hoe hij at, ze wist dat hij een berenhonger kon hebben en de eetlust had van een hongerige wolf. Of nee van een hongerige puppy. “Hmn, oké dat is goed genoeg voor me” mompelde hij met een glimlach. Inwendig was ze nu heel opgelucht. meestal had hij de nare gewoonte om door te blijven vragen. Ja eigenlijk verbaasde het haar een beetje. Het was niet iets voor zack om zo snel tevreden te zijn met een antwoord. Ze drukte een zoen op zijn wang en keek hem glimlchaend aan. ja eigenlijk was ze echt blij dat hij niet doorvroeg en die kus tja was een soort beloning, een beloning waar hij niets van zou weten. Hij nam haar hand en legde deze op zijn buik “getraind voor jou” zei hij met een lichte grijns “Wat push-ups, sit-ups elke dag en dan zie je maar hoe een effect dat wel niet heeft.” Rhine keek hem verbaasd aan en streek met haar hand over zijn buikje en voelde daarna zelfs aan zijn armen. "Oelalala ik date met een bodybuilder" Zei ze lachend voor ze haar lippen op de zijne drukte en hem vast hield in een omhelzing. "Zackje toch" Zei ze met een liefdevolle stem. Nee ze wilde hem niet meer loslaten maar ergens begon ze zich nu ook wel schuldig te voelen ze...ze moest hem eerlijk vertellen dat zij verandwoordelijk was voor deze ravage. Ze keek naar de grond en zuchtte. "Ik ben niet eerlijk tegen je geweest..." Begon ze zachtjes. "Ik heb de waarheid over mijn bezigheden nogal verbloemt. Die landschapsarchitectuur...die heb ik hier uitgevoerd." Zei ze terwijl haar blik over de kraters en brandplekken ging "en dat gesprek...Dat was met Sasuke...." Zei ze nog zachter voor ze hem in zijn ogen keek en zijn stemming probeerde te peilen.

Zack was zeer gelukkig, allemaal dankzij haar. Zij was meestal altijd vrolijk en ze probeerde hem keer op keer op te beuren, dat lukte haar altijd keer op keer. Ze was zijn lichtpuntje in zijn leven. “Wauw, mag ik me nu officieel slim noemen?” vroeg hij met een geamuseerde grijns en hij keek dan weer recht voor zich uit terwijl hij rustig verder at van zijn broodje. Natuurlijk waren zijn reacties meestal wel grappig te noemen, dus ze lachte, wat hij natuurlijk leuk vond dat ze dat deed. Zo bewees het maar eens, ze was gelukkig met hem, want als ze niet glimlachte dan zou ze ongelukkig zijn met hem en dan zou hij alternatieve personen moeten zoeken om haar op te beuren zodat ze zich beter voelde. Hij zou er alles aan doen om haar gelukkig te maken. "Nee schattie daarvoor moet je eerst een test afleggen" Zei ze grinnikend. Hij had reuzehonger en als hij honger had dan at hij als een wolf, een hongerige wolf die al een maand geen voedsel meer had gezien. Dus het broodje was ook snel naar binnen. Hij wilde stiekem nog een broodje maar dan zou ze vast zeggen dat hij te veel at, dus hij hield het op dit broodje alleen. Ze drukte een zoen op zijn wang en keek hem glimlchaend aan. Hij giechelde en wist niet goed waaraan hij die kus verdiend had maar hij was altijd wel blij als hij er eentje kreeg. Hij nam haar hand en legde deze op zijn buik “getraind voor jou” zei hij met een lichte grijns “Wat push-ups, sit-ups elke dag en dan zie je maar hoe een effect dat wel niet heeft.” Rhine keek hem verbaasd aan en streek met haar hand over zijn buikje en voelde daarna zelfs aan zijn armen. "Oelalala ik date met een bodybuilder" Zei ze lachend voor ze haar lippen op de zijne drukte en hem vast hield in een omhelzing. "Zackje toch" Zei ze met een liefdevolle stem. "Wat? Ik dacht wel dat je daardoor nog wel eens zo'n bloedneus kreeg. Misschien moet ik dan nog maar eens m'n shirt uittrekken" zei hij al grijnzend. Natuurlijk zei hij dat om te plagen, maar hij kon het wel doen als ze het echt wilde zien, het resultaat van al die trainingen. Ze keek naar de grond en zuchtte. "Ik ben niet eerlijk tegen je geweest..." Begon ze zachtjes. "Ik heb de waarheid over mijn bezigheden nogal verbloemt. Die landschapsarchitectuur...die heb ik hier uitgevoerd." Zack keek haar met een lichtelijk gekwetste blik aan en liet dan zijn blik over het landschap gaan dat er slecht aan toe was. Maar alles zou wel weer teruggroeien, dat wist hij gewoon, dat voelde hij. "en dat gesprek...Dat was met Sasuke...." Zei ze nog zachter voor ze hem in zijn ogen keek. Zack's ogen werden voor een luttele seconde geel en hij keek naar de verte, niet naar haar. "Je hebt gelogen tegen me.. Wat is er zo moeilijk aan de waarheid vertellen tegen me? Je weet dat ik daarvoor niet boos word." zei hij en hij keek haar dan weer aan met zijn helderblauwe ogen. Dan wrong hij een glimlach op zijn gezicht die er al snel echt uit zag en hij ontspande, zijn glimlach werd weer natuurlijk en hij omhelsde haar. "Zolang je maar geen zielen hebt vermoord is het goed hoor schat" zei hij "Maar ik wil niet echt weten wat er gebeurd is tussen jullie, die gast geeft me de creeps."

Zack had een goede invloed op haar en zij kennelijk ook op hem - wat best verbazingwekkend en zeldzaam was- Ja Zack was gewoon in een woord fantastisch. Zacks eetlust was onbetwistbaar dat had ze al vaker gemerkt en eigenlijk vond ze het gewoon schattig en zeker niet storend, want kilootjes bleven er toch nooit lang aan zack, met al dat getrain van tegewoordig. Maar hij trainde niet zoals Sasuke zack werd niet gedreven door machtslust en waanzin. Bij hem was het gewoon gezond. "Wat? Ik dacht wel dat je daardoor nog wel eens zo'n bloedneus kreeg. Misschien moet ik dan nog maar eens m'n shirt uittrekken" zei hij al grijnzend. Ze grinnikte. "Doe maar niet ik heb net een nieuw shirt dus ik wil er nog geen bloedvlekjes op" Zei ze lachend. nee dat zou ze niet aankunnen. Zack keek haar met een lichtelijk gekwetste blik aan en liet dan zijn blik over het landschap gaan dat er slecht aan toe was. Maar alles zou wel weer terug groeien. Fijn had ze het mooi verpest. u zou hij weer boos worden. Zack's ogen werden voor een luttele seconde geel en hij keek naar de verte, niet naar haar. "Je hebt gelogen tegen me.. Wat is er zo moeilijk aan de waarheid vertellen tegen me? Je weet dat ik daarvoor niet boos word." zei hij en hij keek haar dan weer aan met zijn helderblauwe ogen. "Ik wilde je niet ongerust maken, en ik vind het gewoon moeilijk om eerlijk te zijn over dat soort dingen...het ligt gewoon niet in mijn aard om geheimen niet te verbergen." Mompelde ze. Dan wrong hij een glimlach op zijn gezicht die er al snel echt uit zag en hij ontspande, zijn glimlach werd weer natuurlijk en hij omhelsde haar. "Zolang je maar geen zielen hebt vermoord is het goed hoor schat" zei hij Rhine keek hem een beetje ongemakkelijk aan. "Nou...euhm het heeft niet veel gescheeld." Bekende ze met een scheve twijfelende grijns"Maar ik wil niet echt weten wat er gebeurd is tussen jullie, die gast geeft me de creeps." Rhine haalde haar schouders op. "Zo eng is hij niet, hij is alleen een veile bedriegelijke slang...Ik...Ik had hem moeten doden, maar ik kon het niet..." Ze begon zich steeds meer op te fokken en lostte op uit zijn omhelzing. Ze begon te ijsberen haar spieren spanden zich. "Ik had hem...Ik had hem verdomme moeten veranderen in een hoopje as! Dan was jij veilig! Maar nee ik kon het niet! Aargh!" Ze werd kwaad, razend op zichzelf haar ogen werden zwart en haar spieren spanden zich nog harder op. Rhine werd al maar gevaarlijker naarmate ze meer opgefokt raakte, het zou niet lang meer duren voor haar krachten weer met haar op de loop zouden gaan.