[ Begrijpend | Eenzaam | Kalm | Introvert | Zakelijk ]

[ Begrijpend ] Omdat David weet hoe hard tegenslagen kunnen zijn kan hij zich wat dat betreft goed inleven in mensen. Het is jammer dat hij niet zo graag praat met anderen, gezien het feit dat hij eigenlijk erg sociaal kan zijn met zijn inlevingsvermogen. Dit gaat ook nog eens gepaard met het feit dat hij goed kan luisteren, daardoor beter begrijpt wat iemand bedoeld: de grootste fout die mensen kunnen maken is dat ze niet goed lezen of luisteren.

[ Eenzaam ] Je kunt duizend en één mensen om David heen zetten, hij zou zich vrijwel altijd eenzaam voelen. Hoe dit precies komt weet hijzelf niet eens, hij weet enkel dat het gevoel weggehaald kan worden door zijn broer. Zelfs zijn ouders waren niet instaat er verandering in te brengen en om eerlijk te zijn voelde hij zich juist nog eenzamer wanneer hij in iemands anders ogen keek: normaal zou je dan een soort van klik moeten voelen, de aanwezigheid van de ander. Hij zag enkel de weerkaatsing van zijn eigen eenzaamheid.

[ Kalm ] David is een typisch voorbeeld van iemand die het beste presteert onder druk. In het begin had hij altijd mooie uitgewerkte schema’s en hield hij zich er keurig aan, maar toen er dat punt kwam waarop alles finaal in de soep liep wat dat betreft: liet hij zien dat hij ondanks de tijdsdruk nog gewoon rustig kon blijven. Later bleek dat dit ook zo was in bepaalde situaties. Sommigen zullen zeggen dat hij daarom een geboren leider is: maar door zijn sociale achterstand is hij dit dus alles behalve.

[ Introvert ] Het is zeldzaam om David echt ongelukkig te zien, hoewel hij dit wel het meeste gedeelte van de dag is. Hij is een meester in het verbergen van zijn gevoelens, heeft dat masker waar velen het over hebben helemaal onder de knie. Ook helpt het feit dat het niet vreemd is voor zijn doen om zomaar weg te lopen erg mee, want soms loopt hij ook gewoon weg als het hem teveel wordt. Als hij het niet langer voor zichzelf kan houden. De enige waarbij hij zijn ware gevoelens echt bij laat doorschemeren is zijn broer.

[ Zakelijk ] Omdat David niet zo goed weet hoe hij zichzelf een houding moet geven is het erop uitgekomen dat hij altijd ietwat zakelijk overkomt. Altijd recht door zee met zijn opmerkingen, weet dat sommige opmerkingen pijn kunnen doen: maar als het een feit is dan moet je er niet moeilijk over doen. Hijzelf kan goed omgaan met de waarheid, na tweeëndertig jaar dan.

David is nooit alleen geweest, werd altijd vergezeld door zijn tweelingbroer. Ze werden samen op aarde gezet, maar het speciale aan hun geboorte was dat: de een de ene dag is geboren en de andere de dag erna. Het gebeurde zo rond mindernacht, het tijdsverschil tussen de twee geboortes ongeveer anderhalf uur. Damian was de eerste, David de tweede.
Ergens lijkt het wel een regel: dat als je de tweede bent van een tweeling, je verdoemd bent om in de schaduw van de ander te leven. In het begin was dit niet echt goed zichtbaar, beiden kregen evenveel aandacht. Echter werd het al snel duidelijk dat, ondanks dat ze qua uiterlijk zoveel op elkaar leken, hun innerlijk zoveel van elkaar verschilde. Damian was out going en vele malen spontaner – daardoor ook gezelliger – dan David. David trok zich meer terug, scheen niet goed tegen druktes te kunnen. Toch waren de twee niet van elkaar te scheiden. Zo scheen David zijn tweelingbroer erg hard nodig te hebben in zijn jonge kinderjaren en Damian? Tja, Damian hield gewoon van zijn “een dag” jongere broertje.
Zo was Damian de enige die David kon troosten wanneer er iets was, zelfs hun moeder kreeg het niet voor elkaar. Wat wel zo was, was dat Damian ergens een slechte invloed had op de jongen. Alles wat Damian deed, wilde zijn broertje beter kunnen. Alsof hij er niet tegen kon dat hij minder geprezen werd, alsof hij al aanvoelde dat dit op lange termijn drastische gevolgen zou hebben. Zo kwam het ook regelmatig voor dat David zichzelf bezeerde, vrij snel al moest huilen omdat hij waarschijnlijk een lage pijngrens had. En dan was Damian daar weer om hem te laten lachen en de pijn verdraagbaar maakte.

Jammer genoeg voor David kwam er een tweede duidelijk verschil tussen hem en zijn broer. Hij was een stotteraar, een rasechte nog wel. Damian leek er helemaal geen last van te hebben en werd daardoor ook door niks tegen gehouden. Wanneer kleine David zich ook maar een klein beetje nerveus voelde begon hij te stotteren, kreeg geen één woord nog fatsoenlijk over zijn lippen. Dit is trouwens wel iets heel natuurlijks: hoe gemakkelijker een stotteraar zich voelt, hoe minder last deze ervan heeft. Toch vonden zijn ouders niet dat het zo langer kon, ooit moest er iets aan gebeuren. Dus zochten ze een psycholoog op die hem kon helpen.
Zo begonnen de trainingen. Was hij verplicht om het meeste gedeelte van zijn dag binnen te zitten en saaie, lange teksten te lezen met moeilijke, lange woorden erin. Terwijl Damian gewoon kon spelen met zijn vriendjes, moest David het stotteren afleren. Wel is het dankzij die oefeningen dat hij meer leerde dan zijn broer. Als hij dan zo’n lange tekst moest lezen, wilde hij wel weten wat het betekende anders was het nog saaier dan het al was. Van een verplicht iets, werd het lezen langzaam een fijne hobby. Begon het fijn te vinden en sloot zich zelfs vrijwillig op in zijn kamer om een of ander oud stoffig boek te gaan lezen.
Ook was het zo dat hij ontdekte dat hij niet stotterde wanneer hij zong. Nou was hij niet het type dat gewoon begon te zingen tegenover vreemden, maar ergens vond hij het wel fijn dat hij een manier had gevonden waarop hij zijn zinnen zonder enige problemen kon uitspreken, of ja: zingen. Het werd zo ook toegevoegd aan zijn oefeningen en al snel kreeg de jongen interesse in muzikale dingen. Drong aan bij zijn ouders dat hij ook graag een instrument wilde spelen: deze vonden het best en zo kwam hij dus op pianoles. Piano was het eerste instrument wat hij leerde bespelen, daarna volgden vele anderen. Het was al duidelijk dat David een harde werker was: iedere dag wel meer dan een uur toewijdde aan één instrument. Daarnaast ook nog eens veel las en al zijn oefeningen tegen het stotteren keurig deed. Hoe hij het volhield wist niemand, maar het kostte wel zijn prijs: de jongen zat vrijwel iedere dag alleen maar op zijn kamer, kwam het huis nooit vrijwillig uit en dat betekende dus dat hij zich niet echt leerde te socialiseren.

Omdat hij zich zo strikt aan zijn oefeningen hield is hij uiteindelijk ook “genezen” van het stotteren, zij het zo dat hij simpelweg leerde om altijd rustig te blijven. Tegenwoordig heeft hij er zelden nog last van en ondanks dat het ervoor heeft gezorgd dat hij een achterstand had wat socialisatie betreft: is hij er wel ergens blij mee.
De passie die hij ontwikkeld voor muziek was zo groot dat hij besloot naar het conservatorium te gaan. Het was erg hectisch en voor het eerst in zijn leven stond hij er echt alleen voor – Damian had een andere studie gekozen – toch leerde hij zich wel ietwat te socialiseren. Had weliswaar meer vrouwelijke vrienden dan mannelijke: gewoon omdat hij de jongens – studenten, wat doe je eraan – nogal vies en luidruchtig vond. De meisjes waren rustig en vele malen tederder. Ondanks dat hij vaak in de friendzone terecht kwam, kreeg hij soms ook wel eens echt een vriendinnetje. Echter duurde het niet lang of hij verpestte het. Niet door gemeen te doen: maar door meer aandacht te besteden aan zijn studie dan aan haar. Dit resulteerde tot veel relaties die om de haverklap stuk liepen.
Tijdens zijn studie kwam hij ook tot de ontdekking dat hij aanleg had voor magie, maar vreemd genoeg niet voor duistere maar voor lucht magie. Waarschijnlijk was iemand van de vorige generaties een Puffoonse geweest, dit zorgde er al snel voor dat David opzoek ging naar de achtergrond van zijn familie: jammer genoeg was er niet veel over bekend en is hij er tot de dag van vandaag nu nog mee bezig. Het kan ook een afwijking zijn van zichzelf, een mutatie.

Zonder enige problemen wist hij zijn studie af te ronden, wist eerst niet zo goed wat hij moest doen: maar besloot uiteindelijk toch nog op Shadra te blijven en wat meer te oefenen met zijn magie. Echter werd dit al snel saai, gezien het feit dat hij gewoon teveel oefende en daardoor dingen te snel leerde beheersen. Dat krijg je als je teveel oefenend en dat eigenlijk alleen maar doet op een dag.
Toen kwam uiteindelijk de vraag: wat nu? Als Shadraan die toevallig lucht magie kon… Tja, wat wil je dan doen? Er kwam een overweging om te verhuizen naar Puffoon, maar denkend aan hoe de mensen daar zijn bedacht hij zich: zoveel enthousiasme, daar was hij niet klaar voor. Uiteindelijk zag hij een artikel over scholen die les gaven over iedere magiesoort, kwam zo ook achter het bestaan van Starshine.
Lichte twijfel over dat hij het nou wel of niet moest doen, maar toen Damian aanbood om met hem mee te gaan – als dit kon – was die twijfel al vrij snel weggevaagd. En het besluit werd dus genomen om te gaan.

Ondanks dat Damian en David identiek aan elkaar zijn qua uiterlijk, zijn er wel een paar dingen waarin ze erg van elkaar verschillen. En dan nog niet eens wat hun innerlijk betreft. Natuurlijk zijn daar wel de grootste verschillen aanwezig, maar er zijn ook een paar oppervlakkige verschillen.

David heeft een leesbril nodig om goed te kunnen lezen, dit is zelfs zo erg dat hij dit ook nodig heeft bij sommige partituur. Voornamelijk als hijzelf dingen aan het componeren is zet hij zijn leesbril wel eens op. Soms vergeet hij hem af te doen, kan er ook vrij goed mee zien zonder te lezen en zo kunnen mensen hem ook apart houden.
Op het eerste gezicht zal je het niet zien en zelfs als je langer kijkt ook niet, maar David is degene die veel last heeft gehad van eetstoornissen. Eerst begon het met te weinig eten, toen met teveel en toen weer te weinig en zo door, het was een eeuwige loop. Het werd uiteindelijk wel doorbroken, op het punt dat David weer eens onder het gemiddelde zat. Hij kwam er zelf mee om een schema te maken, gezien het feit dat hij duizend en één schema’s heeft voor werkelijk alles.
Gek genoeg is David wel degene die zijn haar meestal het warrigst heeft zitten. Hij besteed wel tijd aan zijn uiterlijk, maar niet superveel. Zijn kleren zijn wel netjes, maar het is duidelijk te zien wanneer hij niets heeft gedaan aan zijn haren. Nee, het ziet er niet belachelijk uit: maar wel anders dan zijn tweelingbroer.