Zuivering.

Hatori had geen spier vertrokken toen Deshas binnen was gekomen. Hij had wel verwacht dat hij geen genoegen zou nemen met een nee. Hatori merkte zijn steelse blik ook zeker op. ''En ik heb al gezegd dat ik geen interesse heb in jouw zaken Heer der Duisternis'' zei hij eveneens spottend. ''Ik werk niet samen met Shadranen'' vervolgde hij. Met die woorden draaide Hatori zich abrupt om en vertrok naar een andere kamer. Daar stond tegen de muur een gigantisch kristal die een blauw/groen licht aan de kamer gaf.

Madeline keek even op toen Hatori weer binnen kwam. Hoewel haar blik neutraal was veraadde haar ogen angst. Ze nam Norwood's hand aan toen hij aanbood haar overeind te helpen. Toen ze rechtop stond keek ze strak naar Deshas. Ze sprak niet, ze keek hem enkel aan. Daarna liep ze naar haar eigen kamer om zich om te kleden. Ze kwam even later terug in een korte witte jurk. De jurk had een ronde hals, korte mouwen en reikte tot net boven haar knieen. Meer dan dat droeg ze niet. Dit vooral omdat het kristal je huid moest raken voor een zuivering. En als je dan veel kleren droeg kon dat niet.

Norwood keek naar Madeline die weg liep en keek toen naar Deshas. Hij liep langs hem heen zonder hem nog een woord verder te gunnen. Zelfs een blik gaf hij hem niet meer. Hij liep naar de plek waar Hatori heen was gegaan en keek naar het kristal en bleef even staan waar hij stond zonder maar iets te zeggen.

Madeline stapte pas als laatste binnen. Ze keek even naar het kristal tegen de muur. Ze voelde zich er direct tot aangetrokken zoals de meeste Novanen. Ze keek even naar Hatori en wachtte op zijn instructies. Zelf deed ze zuiveringen bijna nooit alleen. Mèadraid trouwens ook niet. Enkel Hatori wist hoe je zoiets kon doen zonder dat het al je krachten opslokt.

Norwood keek Madeline aan en merkte zelf niets van de aantrekkingskracht van het kristal. Hij keek haar aan en ging tegen de muur aan staan. Hij keek naar Hatori die bezig was met de voorbereidingen. Madeline droeg voor zijn gevoel weinig kleding. Maar dat zou vast moeten voor de reiniging.

Hatori keek niet om toen Madeline binnen kwam. Pas toen hij klaar was met de voorbereidingen liep hij naar zijn zusje toe. ''Ontspan je Madeline. Als je stresst gaat het fout dus maak je gedachte leeg'' zei hij zachtjes tegen haar. Hij trok haar zachtjes aan haar hand mee naar het kristal. Naarmate ze dichterbij kwamen begon die fel te schijnen. Hatori hielp Madeline om dwars door het kristal heen te gaan. Hij keek even of alles goed ging en liep toen naar de apparatuur. Het krista begonnen te gloeien. Hatori moest erop letten dat het niet Madeline's kracht weg zoog.

Norwood keek toe wat er gebeurde. Hatori was nu wat rustiger en dat stelde hem ook gerust. Hij keek naar Madeline die langzaam in het kristal werd gestopt. Hij had over dit soort dingen eerder gelezen. Hij hoopte maar dat Hatori niet alle kracht uit Madeline zou zuigen. Maar vertrouwen had hij wel in Hatori. Hij was niet voor niets aangenomen door Madeline. Hij keek naar het kristal dat begon te gloeien. Hij kneep zijn ogen tot spleetjes en zag Madeline's silhout duidelijker.

Madeline knikte licht op de woorden van Hatori. Ze liet zich door hem mee leiden naar het kristal. Het kristal sloot zich als een koude vloeistof om haar heen. Ze voelde zich verbonden met het kristal. Alsof ze er een deel van was geworden. Alsof de kracht bij haar naar binnen ging, haar zuiverde en zijn ronde maakte en daarna weer uit haar wegvloeide. De steeds herhalende eb en vloed beweging. Het kristal liet haar er een beetje dood uitzien en gaf haar huid een ongezonde groen/blauwe gloed.

Norwood keek gespannen toe. Hij keek alleen maar naar het kristal dat gloeide en kon niet echt goed zien hoe Madeline er aan toe was. Even keek hij naar Hatori maar richtte zijn blik al weer gauw terug op Madeline.

PROFILE MAGICIAN