Vandaag..

(Dank je Rose xD)

Selavin had zich al die tijd afzijdig gehouden. Hij wist maar al te goed dat een fout woord hem zijn kop kon kosten, letterlijk. Toch hield hij wel alles scherp in de gaten. Ineens lichtte zijn ogen ook een beetje rood op, wat gek was aangezien hij lila kleurige irissen had. Alles ging in een waas voorbij. Alles wat Deshas hem had laten vergeten kwam weer boven. Toen Selavin weer een beetje normaal was keek hij even naar Rose. Hij herinnerde zich haar. Hij hield van haar, zielsveel zelfs. Hij keek even opzij naar Savador. Zijn blik verharde zich. Selavin verschoof licht zijn voet waardoor de grond Savador een meter naar achteren trok. ''Deed ik dat nou? Sorry hoor Savador'' grijnsde hij even.

(Graag gedaan hoor xD)

Rose wist niet meer wat doen, en ze keek dan ook even naar de grond. Diep in haar werd de woede groter dankzij Savador, maar ze wist helemaal niet of Selavin haar nog wel herinnerde. Het enige wat ze hoopte was dat er niets ergs zou gebeuren, waaronder met de bedoeling dat ze niet in de fury zou belanden. Tranen kwamen op in haar ogen, en ze kroop dan ook even in elkaar. Vlammen kwamen om haar handen tevoorschijn, en ze slikte dan ook even kort. Algauw ging ze op een afstandje staan, en net nu ze alles onder controle kon houden liep alles mis. Haar ogen waren betraand, maar er vielen geen tranen van water. Nee, het waren vuur tranen, wat heel vreemd was. Ze trilde dan ook even kort, en haar blik ging weer naar Selavin. Ze wilde zo graag naar hem lopen, maar Savador zat nog in de weg. Algauw deed ze enkele stappen opzij, om dan stiekem naar hem te kunnen lopen. Ze zou hem bevrijden, maar hoe wist ze nog niet. Het enige wat ze zou kunnen bedenken was de vorm van de phoenix aannemen om hem dan weg te voeren van deze plek. Ze wist wel waar ze met hem naartoe kon gaan, en die plek kon enkel zij betreden.

Savador hield zich liever afzijdig nu Ferost zich bij het gezelschap dat tegen hem keerde had gemengd. Deshas kon hem niet bevechten, maar dat kon hij wel. Het enige probleem was het verlaten van zijn positie. Een paar stappen van Selavin vandaan, al was het maar een klein stukje, en hij gaf zijn tegenstanders een open kans om hem te doen bevrijden. Weggaan was dus geen verstandig idee. Zijn gouden ogen schitterden fel en hield het gezelschap achter hem strak in het oog terwijl hij in zijn achterhoofd een plan probeerde te bekokstoven. Waarom had hij het schavot in eerste instantie niet naar de martelkamer gebracht, waar niemand hem zou kunnen storen? Savador klakte geërgerd met zijn tong en had niet veel tijd meer om na te denken toen hij plotseling een stuk achteruit getrokken werd. Hij struikelde haast over zijn voeten en kon zich nog net op tijd aan een schriele boom vastgrijpen voordat hij in het gras viel. Toen hij stilstond, had hij de boom nog steeds stevig vast, al was zijn blik woedend op Selavin gericht. 'Je vraagt er gewoon om met je misselijke grappen!' sneerde hij. Hij liep met kwade stappen terug naar het schavot en griste ondertussen een zure appel van de grond. Gelijktijdig trok hij ook een witte doek uit de binnenzak van zijn vest en trok die strak. 'Misschien had ik betere maatregelen moeten treffen. Je mag dan wel een belangrijk persoon zijn, maar zijn je hersenen ook zo groot als je titel? Ik betwijfel het.' Savador zette de appel in Selavins tanden en trok de doek er strak omheen, waarop hij er een dikke knoop in legde. Hij trok Selavins hoofd ruw aan zijn haren naar achteren, tot zijn oor vlak in de buurt van zijn mond was. 'Keer je niet tegen mij!' siste hij zacht maar dreigend. Met een kort gebaar van Savadors pink schoten er slangen uit de schaduwen omhoog, alsof ze al die tijd al gecamoufleerd in het gras hadden gelegen, en wikkelden zich strak om Selavins benen.

Ferost bleef Deshas strak aankijken. ''Omdat jij niet beschaafd kan doen Deshas'' antwoordde hij op zijn vraag. Vanuit zijn ooghoeken zag Ferost wat Selavin deed en wat Savador daarna deed. In een fractie van een seconde sprong Ferost op Savador af. In die sprong nam hij zijn wolvengedaante aan zodat hij de man makkelijk tegen de vlakte kon drukken. Ferost ging van Savador af en nam zijn menselijke gedaante weer aan waarna hij tussen zijn riem vandaan een stok pakte. Eerst groeide deze tot hij zo lang werd dat hij bijna evenlang als Ferost zelf was. Daarna klapte er het halve blad van een zeis uit. Ferost pakte Savador bij zijn haren en trok zijn hoofd naar achteren waarna hij de zeis tegen zijn keel aandrukte. ''Geen enkele beweging meer. Ik heb vaker dan eens iemands keel doorgesneden met dit ding'' dreigde Ferost zacht. Hij haatte vechten maar in gevallen als dit had hij geen enkele keuze.

Deshas volgde elke beweging van Ferost maar jammer genoeg ging het zo razendsnel dat Deshas niet kon voorkomen dat Savador vastgegrepen werd. Deshas kalme blik veranderde naar kil en dreigend. Als blikken konden doden dan had Ferost dood op de grond gelegen. ''Nu ben je te ver gegaan Ferost'' klonk Deshas stem dreigend maar verassend kalm in tegenstelling tot zijn houding. Dwars door zijn kleren scheurde twee grote vleermuisachtige vleugels. Deshas kreeg zwarte, scherpe maar vooral lange nagels. Zijn ogen werden compleet rood. Deshasspreidde even zijn armen, waardoor zijn vleugels zich ook spreidde. Achter hem, uit zijn eigen schaduw, rezen twee schaduwarmen. Elk van hen was ongeveer twee meter lang. Deshas' eigen armen hingen slap langs zijn lichaam terwijl hij met zijn gedachte de schaduw handen bestuurde. Hij greep eerst Ferost armen beet en dwong hem Savador los te laten. Daarna omsloot een van de schaduwhanden de keel van Ferost en tilde hem op zodat hij hem zou wurgen.

Savador hield Selavins hoofd hardhandig aan zijn haren omhoog en keek geamuseerd op hem neer. Hij had zijn aandacht zo op zijn slachtoffer gericht dat hij niet besefte dat Ferost zijn aanval op hem had ingezet. Hij draaide zich met een ruk om en deed een poging om de bijl te grijpen, maar voordat hij de houten steel ook maar kon aanraken, werd hij plat op de grond gedrukt door Ferosts grote wolvengedaante. Hij hield zijn handen beschermend voor zijn gezicht en zag tussen zijn vingers door dat de dreigende wolvenkop weer terugveranderde in Ferosts menselijke gedaante. Savador wilde overeind krabbelen, maar hij werd zo plotseling aan zijn haren teruggetrokken dat hij een kreet van pijn niet kon onderdrukken. Hij voelde het koude staal van de zeis tegen zijn keel en bleef roerloos stilstaan, zijn blik ernstig op Deshas gericht. Zodra Deshas' schaduwhanden Ferost beethielden, rukte Savador zich ruw los en schoot onder de zeis door. Hij struikelde terug naar het schavot en bleef daar licht trillend op zijn benen staan, met een hand strijkend door zijn lange haren alsof hij wilde nakijken of het nog steeds dezelfde lengte had.

Ineens voelde Ferost hoe zijn luchtpijp omsloten werd. Hij hapte naar adem. Zijn zeis kletterde op de grond. De aarde begon te trillen maar dit niet dankzij Ferost' toedoen. Het was omdat hij en Deshas met elkaar vochten. Ferost probeerde de schaduwhanden los te trekken maar ze hielden hem in een ijzeren greep. Ferost concentreerde zich. Uiteindelijk lukte het hem de schaduw handen te verstenen en te laten afbrokkelen. Ferost viel weer ter aarde en greep naar zijn zeis. Hij krabbelde overeind. Hij maakte bezwerende bewegingen met zijn hand en zorgde ervoor dat de wortels van een boom Deshas omwikkelde als een slang. Nu was het zijn beurt om Deshas te wurgen. Ferost lette niet op het feit dat de aarde om hem heen schudde en de donder door de hemel raasde.

Deshas onderdrukte een zachte pijnlijke kreet toen Ferost zijn schaduwhanden vernietigde. Hij wreef even pijnlijk over zijn eigen handen. Maar tijd om er erg op te letten had hij niet omdat een aantal boomwortels hem inwikkelde alsof hij een mummie was. Deshas sloot zijn ogen en concentreerde zich. In een razend snel tempo verteerde de boomwortels en stierven snel af. Deshas kon zich nu makkelijk losmaken. Met een soepele zwaai trok hij nu zijn eigen zwaard tevoorschijn die hij altijd bij zich droeg. Zijn vleermuisachtige vleugels spreidde zich en hij steeg op. Bliksem en donder waren boven hen te horen maar Deshas lette er niet eens op. In zijn vrije hand vormde zich een bliksembol van paarse bliksem. Die schoot hij af naar Ferost als afleiding waarna Deshas meteen zijn bliksembol achterna schoot en met het scherpe lemmet van zijn zwaard dwars door de arm van Ferost sneed.

Rose wist niet meer wat doen, en haar blik ging dan ook weer naar Selavin. Ze voelde het vuur toenemen rond haar lichaam, en ze rende dan ook in de richting van Selavin. Het was nu of nooit speelde er in haar gedachten af, en ze keek dan naar Savador die terug naar het schafot liep. Ze liep recht op deze af, waarna ze dan hem recht in de ogen aankeek. Het vuur om haar lichaam kon haar niet schelen, maar Savador zou hier wel voor boeten. Natuurlijke hoopte ze op een beetje hulp, en ze liet de vleugels van de phoenix tevoorschijn komen. Hoe zwaar Selavin ook mocht zijn ze zou hem dragen, en hier uit de buurt houden voor zijn veiligheid. Ookal wist ze goed genoeg dat hij zich perfect kon verdedigen, maar toch wilde ze hem gewoon niet kwijt. Natuurlijk hoopte ze ook dat Selavin de spreuk snel zou herinneren voor als het zou mislopen, en ze sloot dan ook heel even de ogen.

(En alweer wachten op Selavin xD)

PROFILE MAGICIAN