A bad day

Roakes keek door het raam en zag donkere wolken samenpakken aan de hemel. Ze zette haar raam even open. Een koude windvlaag waaide de kamer binnen. Nors sloot ze het raam weer en nam uit de kast een opvallende rode broek, een shirtje, een oranje vestje met kap en zwarte laarzen. Snel kleedde ze zich om, kamde haar donkergrijze haren, poetste haar tanden,... Ze bukte zich om Evanlyn te zoeken. Onder haar bed lag Eve's dik rood kussen met de perzikkleurige kat in een bolletje gerold erop. Ze spinde zachtjes. Roakes trok het kussen vanonder het bed, waardoor de kat geschrokken wakker werd. Roakes gaf de kat een aai over haar bol en ze begon te spinnen. Haastig wikkelde Roakes nog een dikke wollen rode sjaal om haar nek. Ze sloeg haar tas om haar schouder en nam Evanlyn onder haar arm. Zo vertrok ze naar de stad. Het was koud, maar het regende (nog) niet. Ze keek even omhoog en voelde frisse druppels op haar gezicht druppelen. Ze mompelde geërgerd: "Dat noemen ze zomer, pff..." Ze vluchtte een winkeltje in en snuffelde eventjes rond. Evanlyn begon vervelend te miauwen. Roakes gaf haar een tik en liet haar in haar sterrentas glijden. Dan liep ze nog eventjes rond. Ze vond een dik geruit deken, dat ideaal was voor de picknick die ze binnenkort met Sasori, Alois, Taiga en Deidara ging houden. Deidara... Een tijdje geleden had ze ruzie met hem omdat ze had opgebiecht dat ze zijn raad niet had opgevolgd... Maar nadien had ze beseft dat hij toch gelijk had. Ze wou het zeker goedmaken met hem. Ze kocht nog wat leuk servies voor de picknick en dan liep ze naar buiten. De regen striemde naar beneden en liep over haar gezicht. Ze stak het deken in haar tas en nam Evanlyn er weer uit. Maar Evanlyn besloot weer vervelend te doen... Ze glipte uit Roakes' handen en liep de straat op. "EVANLYN!" riep ze. Ze klemde haar tas onder haar arm en begon te lopen. Haar vestje gleed van haar schouders omdat ze zo snel riep. Ze duwde de mensen op straat uit de weg terwijl ze Evanlyn achtervolgde. Toen ze aan een graspleintje aan het einde van de straat kwam, sprong ze ver naar voor en greep de kat vast. Roakes stond op uit het natte gras en keek naar haar kleren, die onder de grasvlekken zaten. Dan keek ze opzij en zag ze dat iemand al heel de tijd stond de kijken. Alsof haar dag nog niet slecht genoeg was, stond de jongen met een grote grijns op zijn gezicht haar aan te kijken. Ze draaide zich naar de jongen en snauwde: "Wat sta jij daar nu zo te grijnzen? Lach maar iemand anders uit hoor!" Het was écht haar dag niet vandaag...

[Only Zack]
[Is-ie goed, mijn post?]

Zack zat op een bankje een spel te spelen op zijn spelconsole. Een tijdje geleden had hij Rhine's pillen door de wc gespoeld, ze was er kwaad om geweest en dat begreep hij ook. Zo reageerde elke verslaafde als er iemand hen met de neus op de feiten drukte. Een diepe zucht verliet zijn keel en hij besloot maar eens wat te gaan halen om te eten want hij had honger. Hij ging een snackbar binnen en hij bestelde een pikant broodje preparé. Uiteindelijk na even wachten kreeg hij het broodje en betaalde hij. Onderweg op de winkelstraat at hij het broodje op, maar nog steeds bleven zijn gedachten bij Rhine, al snapte hij nog altijd niet waarom hij haar had gekust. Waarom had hij dat gedaan? Was het net zoals altijd een impulsieve beslissing geweest of meende hij dat echt? Had hij gevoelens voor die meid die hij al twee keer had gezoend, een keer omdat hij wilde tonen dat hij wel degelijk hetero was en niet homo en de tweede keer, daar kon hij geen rede voor vinden. Hij deed het gewoon, alsof het nodig was, alsof het moest gebeuren. Afwezig at hij zijn broodje op en zag hij een kat voorbijrennen. Hij besloot achter het dier na te gaan en hij volgde het dier tot het park. Dan zag hij een meisje naar voren springen om de kat te grijpen en vervolgens zat ze onder de grasvlekken. Haar eigen schuld. Het meisje stond op en Zack grijnsde, ja dit vond hij echt wel een goede afleiding zeker omdat het grappig was. Nog steeds grijnsde hij, zelfs na haar snauwende opmerking: "Wat sta jij daar nu zo te grijnzen? Lach maar iemand anders uit hoor!" Zack grijnsde om haar snauwende reactie, wat was zij slechtgezind amai. "Ik lachte jou niet uit, ik lach om de situatie." zei hij met een glimlach en hij aaide de perzikkleurige kat. "Is ze van jou?" vroeg hij dan vervolgens, met een vriendelijke glimlach terwijl hij met zijn rechterhand door de zachte pels van de kat ging.

(is goed ;D)

De jongen grijnsde om Roakes' snauwende reactie en zei hij glimlachend: "Ik lachte jou niet uit, ik lach om de situatie." Hij aaide Evanlyn. 'Dat zeggen ze allemaal.' dacht Roakes boos, maar ze sprak het niet hardop uit, omdat hij haar anders niet echt leuk zou vinden en dan had ze nog iemand om toe te voegen aan haar lijstje van mensen die haar niet af konden. Anders zou binnen de kortste keren zo ongeveer gans Starshine Academy op die lijst komen te staan, en dat was totaal niet wat ze wou. Wat ze nu wou doen is zoveel mogelijk mensen te vriend houden. "Is ze van jou?" vroeg hij met dezelfde vriendelijke glimlach als net terwijl hij door Evanlyns perzikkleurige vacht ging. Roakes' blik verzachtte een beetje en ze glimlachte heel lichtjes, al was het met een lach die je amper zag. Ze hield Eve stevig vast en keek naar de twinkelende groene ogen van de kat. Roakes knikte. "Ja, ze is van mij. Ze heet Evanlyn, maar ik noem haar soms ook wel Eve."zei ze nog tseeds een beetje nors. Roakes' humeur was nog steeds niet verbeterd, maar de onverwachte vriendelijke reactie op haar humeurige gesnauw had haar wat rustiger gemaakt dan voor de gebeurtenissen van net. Dan zei Roakes: "En ik heet trouwens Roakes, Roakes Dust. En jij bent...?" Ze keek met vragende blik naar de jongen die voor haar stond. Daarna keek ze even rond zich, waar ze nog wat grijnzende gezichten zag. Ze rolde met haar ogen en keek weer om. Ze vroeg: "Euh, houd je haar even vast? Laat haar niet lopen hè, anders hebben we weer problemen. Ik zit haar niet nog eens achterna, hoor." Ze glimlachte kort, maar die lach verdween als snel weer toen ze Evanlyn in de handen van de jongen duwde, zich op een bankje vestigde en met een zakdoekje de groene vlekken van haar kledij te poetsen. Gefrustreerd gooide ze het doekje op de grond toen de vlekken niet af gingen. Wat kon het milieu haar schelen. Ze vloekte binnensmonds, ze had best al een grote mond voor een 13-jarige, so what? Ze nam de kat terug en plofte weer op de bank, verveeld woelend door de zachte vacht van Evanlyn. Het zat haar niet echt mee op dit moment.

[Sorry, beetje korter, je moet maar pm-en als hij te kort is, dan probeer ik er nog wat bij te zetten]

De jongen grijnsde om Roakes' snauwende reactie en zei hij glimlachend: "Ik lachte jou niet uit, ik lach om de situatie." Hij aaide Evanlyn. Zack's heldere blauwe ogen richtten zich weer naar het meisje dat blijkbaar nog altijd razend was, wat was haar probleem? Vanbinnen haalde hij langzaamaan zijn schouders op, het was niet bepaald zijn probleem. Het kon hem ook niet echt schelen, zijn dag zou toch nooit verpest kunnen geraken. "Is ze van jou?" vroeg hij met dezelfde vriendelijke glimlach als net terwijl hij door Evanlyns perzikkleurige vacht ging. Nog steeds bleven zijn ogen naar het meisje gericht en hij zag haar lichte glimlach en hoe haar blik verzachtte. Zo dus ze was blijkbaar iemand die snel rustig werd, mooi om te weten. Het meisje knikte en reageerde op zijn vraag of de kat van haar was: "Ja, ze is van mij. Ze heet Evanlyn, maar ik noem haar soms ook wel Eve." Haar norse blik bleef maar Zack wist dat ze gekalmeerd was, dat zag je gewoon. Alleen bij een iemand kon hij slecht de emoties lezen en dat was bij Rhine, zij was een compleet raadsel voor hem. "En ik heet trouwens Roakes, Roakes Dust. En jij bent...?" Ze keek met vragende blik naar hem en Zack zei dan met een rustige vriendelijke toon "Zack Fair" een glimlach verscheen op zijn gezicht. "Euh, houd je haar even vast? Laat haar niet lopen hè, anders hebben we weer problemen. Ik zit haar niet nog eens achterna, hoor." Ze duwde de kat in Zack's handen die het dier stevig vasthield. Ze probeerde een poging te wagen om de groene vlekken er uit te halen en ze smeet na een mislukte poging het doekje op de grond. 'Milieuvervuiler' mompelde Zack onverstaanbaar en hij liet het doekje naar de vuilbak zweven, en hij hield met één hand de kat vast. Uiteindelijk nam Roakes de kat weer over van hem en ze ging nors op een bankje zitten mokken. Wat was zij saai zeg, dat was toch zijn eerste indruk. Meisjes van haar leeftijd zouden lol moeten hebben en niet zo slechtgezind zitten mokken. Zack aarzelde eerst maar besloot dan om naast haar op de bank te gaan zitten. "Is er nog iets gebeurt buiten dat de kat was gaan lopen?" vroeg hij en hij keek vragend naar Roakes.

"Zack Fair." stelde hij zich voor. Nadat ze het propje op de grond had gegooid, mompelde hij onverstaanbaar: "Milieuvervuiler" en hij liet het doekje naar de vuilbak zweven terwijl hij Evanlyn met één hand vasthield. Toen Roakes de kat weer nam en op een bankje ging zitten, kwam Zack naast haar zitten en vroeg: "Is er nog iets gebeurt buiten dat de kat was gaan lopen?" Ze haalde haar schouders op. Alles was gebeurt. "Als mensen jou en je vriendje proberen te vermoorden ga je je automatisch al niet goed voelen. En als het dan ook nog eens begint te regenen terwijl je regen helemaal haat, dan krijgt je goed humeur er nog een deuk bij. En als je dan nog eens springt in het gras om je kat te vangen waardoor je broek onder de grasvlekken zit, dan is je humeur al helemaal verpest." Ze blies uit en dacht: 'Waarom vertel ik dit allemaal?' Maar ze wist het wel. Alle negatieve gebeurtenissen die haar overkwamen, bleef ze opkroppen. Ze moest het wel eens kwijt, anders bleef ze ermee zitten en zou ze op den duur nog nergens zin meer in hebben omdat ze gewoon helemaal kapot was. Roakes was nog te jong om zo'n leven te hebben, waar je leven aan een zijden draadje hangt en je bijna in een depressie terecht kwam. Dat was niet normaal voor een meisje van 13 jaar. Soms wou ze gewoon dat ze een normaal leven kon leiden, dat ze nooit de mensen die haar het leven zuur maakten had ontmoet, dat ze op Razen was gebleven, weg van de problemen die ze hier had gemaakt. Ja, ze had hier wel leuke dingen meegemaakt, maar al die goede dingen leden wel naar slechte dingen. Alois, haar eerste crush, had haar een gebroken hart bezorgd. En haar relatie met Sasori had er ook voor gezorgd dat Rhine haar bijna had vermoord. Ze kon niet één positief ding noemen dat positief bleef. Echt alles had haar problemen bezorgd, maar toch had ze zich op sommige momenten zo gelukkig gevoeld. Moesten al die blije momenten al meteen worden kapotgemaakt door iemand anders? Kon ze niet gewoon een vrolijk leven leiden met Sasori en al haar andere vrienden? Ze zuchtte diep en werd wakker uit haar gedachten. Ze keek omhoog naar de hemel die er nog steeds grauw uitzag en voelde de koude druppels die over haar gezicht stroomden. Ze stond op en vroeg: "Laten we niet ergens naar binnen gaan of zo? Maakt me niet uit waar. Want zoals ik je al gezegd had, ik haat regen, en misschien voel ik me al een stukje beter als ik geen regen hoef te zien en voelen. Meestal helpt dat wel." Ze raapte haar sterrentas op en wachtte op antwoord van Zack.

PROFILE MAGICIAN