alois had iets gehoord over een niewe jongen op ssa.hij had de zelfde achternaam als hem.alois kon zich vaag iets herinderen van een oudere broer.hij zag altijd wel een jongen in het blond in zijn dromen over vroeger maar had zich nooit afgevraagt wie het was.nu de zo jongen op ssa was gekomen was hij toch wel nieuwschierig geweest.hij keek naar zijn jongere broertje luka.luka wat denk jij hier eigelijk van?zou hij onse oudere broer zijn?alosi dacht diep na.luka kon het natuurlijk ook niet weten.ach je hoeft er geen antwoord op te geven.we zien het ook zelf wel.hij glimlachte.zijn oudere broer zou vast dan wel iets over zijn ouders weten.zelf wist hij het echt niet.hij liep op de jongen af.Goededag,ik ben alois trancy ofte wel jim macken.u bent volgens mij loki macken.dit hier is luka macken me jongere broertje.bent u echt mijn broer?hij glimlachte.

luka hoorde alois aan.ook hij had gehoord wat er allemaal aan de hand was.hij glimlachte.ik denk wel dat hij onze oudere broer is.hij keek naar de jongen die verder op stondt.hij liep alois achterna.hij merkte dat alois zich voorstelde.hij hoorde ook dat alois iets over hem zij.hij knikte braaf.ja,ik ben luka macken en dit is me lieve broer!hij hield er van om dat te zeggen.hij was zo aan zijn broer gehecht.hij keek met een vragende blik na de jongen.ben jij onse broer???luka wist niet veel van het veleden en hij wist dat alois dat ook niet wist.

Loki zat in de eetzaal hij had een kopje koffie en 2 broodjes met jam. Loki was eerst van plan om buiten naar z'n broertjes te zoeken, maar toen had hij honger gekregen. Dus was Loki maar naar de eetzaal gegaan. Na het eten was hij niet meer van plan om naar buiten te gaan want hij wilde hier na cello spelen. Maar nu zat hij hier en nam een klein slokje van z'n nog veel te hete koffie. Snel zette hij z'n kopje weer op de tafel terwijl hij met moeite de grote slok hete koffie door slikte. Het was dus geen goed idee om meteen te beginnen met z'n koffie. Misschien kon hij beter eerst z'n broodjes opeten. Loki knikte om zichzelf gelijk te geven en pakte een broodje. Rustig begon hij te eten, het zoete jam smaakte naar aardbei, maar dat kwam waarshijnlijk ook omdat het aardbeien jam was. Het was lekker, maar eigenlijk een beetje te zoet. Snel slikte Loki langs z'n lippen om een beetje jam weg te slikken. Rustig keek Loki even naast z'n bord waar nog een broodje op lag. Daar lag z'n boek, moonlight. Hij had het bijna uitgelezen nog een paar bladzijden en de tweeling uit het boek werdt nog steeds gevolgd door een enge weerwolf. Misschien gingen ze echt dood aan het einde, maar alles kon gebeuren in een boek. Loki deed het boek open en begon te lezen. Tijdens het lezen at hij z'n andere broodje ook. Toen z'n broodje op was sloot hij z''n boek en keek naar z'n kopje koffie. Het zag er nog steeds even warm uit. Rustig nam hij nog een slok en het bleek dat het al wel wat kouder was. Opeens stond er een jongen naast hem, hij had ook blond haar. De ogen van de jongen waren ook blauw maar niet de zelfde kleur blauw als Loki had. Loki z'n aqau blauwe ogen leken door het licht nu bijna groen terwijl de blauwe ogen van de blonde jongen tegen over hem echt blauw leken. Ook leken ze echt zelfverzekerd. ''Goededag,ik ben alois trancy ofte wel jim macken.u bent volgens mij loki macken.dit hier is luka macken me jongere broertje.bent u echt mijn broer?'' zei de jongen. Loki hielt z'n hoofd even scheef, dus hij was niet de enige die naar z'n broertjes zocht. Toen loki de oficiele achternaam van Alois hoorde werden de aqua blauwe ogen van Loki groot van verbazing. Het was dus echt waar dat er iemand met de zelfde achternaam als hem in deze school was. Achter Alois stond ook een jongen, hij hete Luka volgens Alois. ''ben jij onse broer???'' vroeg Luka en keek naar Alois, maar waarschijnljik had hij het tegen Loki. Kalm haalde Loki z'n schouders op. Waarom vroegen die jongens dat aan hem. Loki had een geheugenverlies gehad waardoor hij de helft van z'n leven niet meer herinnerde. Dus hoe zou hij moeten weten wie z'n familie was. Loki keek even weg. De reden dat hij naar deze school was gegaan was juist omdat hij niet wist wie z'n familie was en iemand had gezegd dat hier mensen waren met de zelfde achternaam als Loki. ''wie zal het zeggen, ik heb geen idee. Sorry'' mompelde Loki on keek naar z'n boek alsof daar de dingen op stonden wat hij moest zeggen. Maar misschien waren het toch z'n broertjes dus Loki mocht niet zo flauw tegen hun doen. Loki staarde nog steeds naar z'n boek. Misschien moest hij glimlachen, of iets aardig zeggen. Dat ging niet zo makkelijk want loki was niet zo iemand die vrolijk kon glimlachen of iets aardigs kon zeggen. Dit was de reden dat loki gesprekken hate, hij wist niet eens wat hij moest doen. Kort probeerde Loki te glimlachen, het lukte wel een beetje. Er verscheen en lieve kleine glimlach op Loki z'n gezicht. ''Ik ben Loki Tobias Bo Macken, maar noem me maar Loki'' Mompelde Loki terwijl hij nog steeds glimlachte. Hij zei eerst z'n volledige naam om beleefd ovet te komen, want Alois had zich ook zo beleefd voorgesteld. Toen was Loki weer even stil. ''Leuk om julie te ontmoeten'' mompelde hij er zacht achter aan.

alois snapte al dat de jongen was niks wist.''wie zal het zeggen, ik heb geen idee. Sorry'' ''Ik ben Loki Tobias Bo Macken, maar noem me maar Loki'' ''Leuk om julie te ontmoeten''hoorde hij loki zeggen.opeens dacht alois aan een foto die hij van luka gekregen had.luka had gezegd dat mama die foto aan hem had gegeven maar alois wou hem nooit geloven.luka had 2 foto er van en een had alois nu.hij pakte de foto uit zijn zak en keek er na.de jongen die voor hem stond leek er erg veel op.heb jij niet zo foto?volgens mij ben jij dat echt.alois glimlachte.ja,ik weet het zeker.het geluid van de cello.ik kan het me vaag herinderen dat er ook vroeger iemand was die een cello speelde.ik kan het soms nog horen.hij keek nu helemaal blij.jij bent onse broer!alois duwde luka tegen zich aan.

Alois pakte de rugzak van zijn broertje.toen hij had gehoord dat loki geen foto had was hij toch nieuwschierig.Luka?mama had toch gezegd dat ze jou precies genoeg foto's zou geven voor je broers?Hij keek in het boek dat luka van hun moeder had gekregen.zie je wel nog een foto!hij pakte het uit het boek en gad het aan loki.alsjeblieft.alois glimlachte vrolijk.hij had nu zijn broer gevonden en was super happy.

Luka keek erg vrolijk.hij had nu een extra broer.hij merkte dat alois iets uit zijn rugzak pakte.Dat is mijn boek alois!hij werdt nu een beetje boos.hij zag dat alois de foto pakte en het aan loki gaf.Alois geef mijn boek terug.....geef terug!hij pakte het boek van alois af.Het is mijn boek niet de joune...het is van mij!hij begon te huilen.het boek is een van de dierbaarste herinningen van vroeger.hij ging eventjes lezen en werd toen weer rustig.Srry dat ik zo boos werd...hij gaf alois een knuffel.

Loki keek verbaast toen hij zag dat Alois de rugzak van Luka pakte. ''Luka?mama had toch gezegd dat ze jou precies genoeg foto's zou geven voor je broers?'' vroeg Alois aan z'n broertje Luka. Loki keek blij toen hij de foto zag. ''zie je wel nog een foto!'' zei Alois toen hij een Foto uit een boek haalde. ''alsjeblieft'' zei Alois. ''Bedankt'' Mompelde Loki en zag dat Alois super blij keek. Luka leek nu pas door te hebben dat Alois z'n boek had gepakt. ''Dat is mijn boek alois!'' zei Luka boos. Loki keek even naar z'n jongere broertjes. En zuchtte toen. ''Alois geef mijn boek terug.....geef terug!'' zei luka, hij leel gekwetst. Luka paktte het boek af. Loki bleef stil en keek met een kalme blik naar de twee jongens. ''Het is mijn boek niet de joune...het is van mij!'' riep Luka en toen leek het hem te veel te worden. Luka begon te huilen. Loki hielt z'n hoofd even schuin. Hij had geen idee wat hij moest zeggen. ''Srry dat ik zo boos werd...'' zei Luka en gaf Alois een knuffel. Blijkbaar hoefde Luka geen lieve woordjes van z'n groote broer. Loki glimlachte vriendelijk toen Luka rustig leek te worden. Loki slikkte kort om meer moed te krijgen. Anders zou hij niets meer durfen zeggen. ''Maar.. Deze foto?'' zei loki meer stopte met praten. Hij wist niet zeker of hij het mocht hebben maar hij wilde niet dat Luka weer verdrietig werdt. Misschien was dit een nieuw record. Loki liet iemand huilen toen hij hem nog maar net kende. En Loki wist niet eens wat hij fout had gedaan. Dit was een van de redenen dat Loki gesprekken hate, je kon elk moment iets verkeerd zeggen.

je mag de foto wel houden hoor...luka had wel gemerkt wat er aan de hand was.hij gaf loki een knuffel.je bent mij nieuwe grote broer.ik mag je nu al terwijl ik je net ken.hij glimlachte.Hij mocht zijn nieuwe broer wel.hij zou nog wel van hem gaan houden maar niet meer dan dat hij van alois houd want alois is en blijft zijn favo broer.hij rende een paar rondjes door de grote zaal.Hij wou stoppen alleen toen viel hij tegen een stoel aan.
aauwww.....!hij begon te huilen.Alois.. ik heb pijn.toen hij merkte dat alois niet reageerde stopte hij met huilen stondt op.GRAPJE!hij grinnikte.

Reager ook is op het boek...de grijze jager.
bij het stille meer.

''je mag de foto wel houden hoor...'' zei Luka en gaf Loki een knuffel. ''je bent mij nieuwe grote broer.ik mag je nu al terwijl ik je net ken.'' Loki keek met een emotieloze blik naar Luka. ''Bedankt, ik denk dat ik je ook wel aardig vindt'' zei Loki, hij bedoelde het aardig maar hij was niet zo gewend dat iemand hem een knuffel gaf. Natttulijk vondt hij het niet irritand aangezien het z'n broertje was die hem een knuffel gaf. Luka rende een paar rondjes door de grote zaal, toen hij wilde stoppen met rennen viel hij over een stoel. ''aauwww.....!'' Zei Luka en begon te huilen. Loki zette een kleine stap naar Luka toe, misschien was het een soort reflex omdat hij nu een grote broer van iemand was en dat hij nu verandwoordelijk was. ''Alois.. ik heb pijn'' zei Luka. Loki liep niet verder omdat Luka om Alois riep, maar Alois leek niet te reageren. Luka stopte met huilen en stond op ''GRAPJE!'' zei Luka en grinnikte. Loki knipperde een paar keer met z'n ogen. Hij begreep niet meer wat er aan de hand was. Kon je dit een grapje noemen? Dus Loki zou eigenlijk moeten lachen? Het was een te flauwe grap om te lachen, Loki was echt even geschrokken. Loki keek naar Luka. Luka is veel te energiek, misschien verborg hij wel dat hij echt pijn had. ''Gaat het echt?'' zei Loki met een acherdochtige blik.

hij schudde zijn hoofd.hij pakte luka op en hield hem dicht tegen hem aan.je kunt je pijn niet voor me verbergen klein broertje.hij zuchte en zette zijn broertje neer.alois wist dat hij nooit snel aandacht gaf aan zijn broertje als hij viel maar dit keer was het wel echt geweest.hij wist wel waneer het echt of nep was.hij zuchte weer.dat zijn grote broer daar om bezorgd was snapte hij niet heel erg.

Luka keek eventjes verbaast naar Alois omdat Alois hem nu ineens wel weer aandacht gaf. Toen merkte Luka dat hij vergeten was om een antwoord te geven op de vraag van Loki. ''Ja het gaat wel..''. Toen keek hij weer naar Alois. Waarom zou Alois hem nu wel aandacht geven nu Alois dacht dat Luka niks mankeerde. ''Hoezo heb ik pijn?'' Luka liet geen enkele emoties zien omdat Alois en Loki anders meteen door hadden dat hij eigenlijk wel pijn had. Nee, niemand hoefde te weten dat hij eigenlijk wel pijn had, het zou hun toch weinig boeien dacht hij. Even aaide hij over z'n knie heen en keek toen naar z'n broers. Hij kreeg een idee om te bewijzen dat hij zogenaamd geen pijn had. Even stampte hij een paar keer met z'n linker voet op de grond, toen voelde hij een scheut pijn door z'n knie. ''Zie je wel, ik heb geen pijn''. Toch ging hij even zitten op een stoel en keek met een bleek gezicht naar de grond. Het was eigenlijk geen slim idee om dat te doen want nu deed z'n knie alleen nog maar meer pijn.