Savador keek verbaasd op toen hij Diva's woorden hoorde en ze opeens van zijn schoot afging. Hij glimlachte niet terug maar staarde haar wat bedroefd na. Het was jammer; het was al een aardige tijd geleden dat ze dit weer konden doen zonder gestoord te worden, en nu moest ze plotseling weg. Savador leunde met zijn armen op de rugleuning van het bankje en legde zuchtend zijn hoofd in zijn nek. Hij bleef zo een tijdje zitten totdat zijn aandacht getrokken werd door een glinstering, ergens afkomstig van de grond. Hij legde zijn kin op zijn borst om te kijken wat het was en boog zich toen voorover. Daar op het grind lag Diva's ring - of in ieder geval, de ring die hij nog niet eerder aan haar vinger had gezien. Hij raapte het op en zijn gezicht betrok meteen wanneer hij de ingegraveerde tekst las. Wie o wie zou Diva dat voor haar verjaardag hebben gegeven? Hij hoefde niet lang na te denken of hij kwam met zijn gedachten vanzelf uit bij Viktor. Even twijfelde Savador of hij de ring in zijn vuist zou vermorzelen, maar hij stopte het uiteindelijk veilig en wel weg. Of het nu van Viktor afkwam of niet, het was immers Diva's verjaardagscadeau.