Loki liep met langzame passen naar de grote eetzaal voor het avondeten. Hij had een boek in z'n hand waar hij geintreseerd in keek. Het was rustiger dan Loki dacht, niet dat hij het erg vond want Loki hielt wel van rust en stilte. Dan kon hij tenminste ook in z'n boek lezen terwijl hij liep, en als het druk was dan was hij waarschijnlijk tegen iemand aan gebotst. Met z'n andere hand sloeg hij de bladzijde snel om en las verder. In de verte kon hij het avondeten eigenlijk al ruiken, het rook vreemd er waren te veel verschillende geuren door elkaar. Van de zoete geur van gebak of vruchten tot aan pittig kruiden en knoflook. Loki keek even naar voren en snuffelde een paar keer, langzaam knikte hij toen met z'n hoofd. Hij wist nu zeker dat hij tussen al de andere geuren kersen of aardbeien taartjes rook. Hij wist niet zeker wat het was maar het moest een van die twee zijn. Hij herkende de geur al op een kilometer afstand, zo zoet en fruitig. Maar het was raar dat het nu werdt gegeten, zou er iemand jarig zijn, of vond de persoon die de taartjes had het gewoon heel lekker? Loki keek weer naar z'n boek en las verder. ''het was een duistere nacht, Nikkie kon de ademhaling van z'n tweeling broer horen vlak bij z'n oor. Verder was het stil, op zachte voetstappen na dan. De voetstappen leken dichterbij te komen. Benno leek zelfs nu ook z'n adem in te houden. Maar hij leek er moeite mee te hebben. Het was best logisch aan gezien ze nu al meer dan 2 kilmometer hebben gerend zonder maar even te durfen stoppen. Wat wilde die man toch? Hij zag er niet vriendelijk uit..'' op dat moment struikelt Loki over de drempel van de deur die leide naar de grote eetzaal. Het boek viel voor hem, dicht. Loki zucht en stond op. Nu wist hij niet meer welke pagina hij was. Even haalt hij z'n schouders op en pakt z'n boek op. Hij was toch niet meer van plan om te lezen. Weer ruikt Loki de zoete, fruitige geur van Kersen of aardbeien gebak, maar nu hij dichterbij is weet hij het zeker, het is kersengebak. Loki knikt even om zichzelf gelijk te geven en veegt dan z'n boek even schoon. Met langzame passen liep hij verder de eetzaal binnen. Rustig keek Loki even rond. Hij kon niet zien wie kersentaart had. Het was best vreemd dat Loki zo graag wilde weten wie die kersentaartjes had, puur uit nieuwschierigheid? De smoes gebruikte Loki dan maar. "Iemand die zin heeft in taartjes? Kersentaartjes. Ik ben nu echt niet in de stemming voor taartjes." zij een meisje. Loki knipperde een paar keer met z'n ogen. Hij hoefde dus niet meer te zoeken naar de persoon met de kersen taartjes. Stil liep Loki naar het meisje toe en ging tegenover haar zitten. Kort keek hij in de doos waar de kersentaartjes in zaten. Toen legde hij z'n boek voor zich neer. de titel van het boek was amper zichtbaar, moonlight stond er op. Het verhaal over een tweeling die iemand hebben zien veranderen in een weerwolf. Meestal vond Loki Horrorverhalen maar niets maar hij was te nieuwschierig hoe het af zou lopen. Het zag er tot nu toe niet goed uit voor de twee hoofdpersonen van het boek, maar je weet het maar nooit met verhalen. Loki ging even met z'n hand over de kaft van het boek. ''denk jij dat weerwolfen bestaan?'' Mompelde Loki tegen het meisje. Zelf twijfelde hij er eigenlijk over. Want hij vond het maar raar hoe veel boeken over weerwolfen gingen. En in elk boek stond de zelfde informatie over weerwolfen. Zelfs het uiterlijk is vaak bijna het zelfde.

Het was even stil. Nou ja, je kon het niet stil noemen want de andere mensen prate gewoon door. Loki keek afwachtend naar het meisje. Het meisje haalde haar schouders op. Misschien snapte ze de vraag niet, of vond ze het gewoon een beetje vreemd. Dat zou best logisch zijn want de meeste mensen vonde Loki vreemd, alsof ze met een buitenaards wezen prate. "Misschien, ik zou echt niet weten of ze bestaan of niet. Maar ik denk dat ze verzonnen zijn." zei Het meisje. Loki knikt even en zucht dan opgelucht. Hij zou het anders wel eng vinden om bij volle maan rond te lopen als er weerwolven net zoals die uit het boek echt waren. Loki werdt uit z'n gedachten gehaalt door het meisje. Ze vroeg wat een hem. ''Taartje?'' vroeg ze en schoof de doos met taartjes wat dichter bij Loki. Loki keek even in de doos en knikte. Voorzichtig haalde hij een taartje er uit en zette het naast z'n boek. ''Bedankt'' mompelde Loki zacht. Toen bleef Loki stil in de hoop dat het meisje misschien ging praten, want Loki was niet echt iemand die prate. Hij was juist iemand die stil was en luisterde. Als het aan hem lag kon de ander ook aan een stuk door praten, want Loki vond het leuk om verhalen van anderen te horen. Toen begon Loki maar aan het taartje. Het smaakte zoals het rook, zoet en fruitig. Bijna te zoet, maar Loki vond het wel lekker. ''Waarom eet je eigenlijk nog zo laat taart?'' vroeg Loki opeens, al was hij nu eigenlijk de gene die taart at en het meisje had het alleen maar meegenomen. Aan die vraag dacht Loki al een tijdje en dat was ook een van de redenen dat Loki naar het meisje toe was gegaan, maar was het even vergeten te vragen toen hij aan z'n boek dacht. Het was niet dat Loki zich er aan ergerde of zoiets maar hij wilde het gewoon graag weten. Loki is iemand die veel te snel nieuwschierig wordt. Even likte Loki over z'n lippen om een stukje taart weg te halen.

-Ik had eigenlijk ook niet zo veel inspiratie ^^

Het meisje haalde haar schouders op. "Ik eet altijd taart. Ik ben gewoonweg verslaafd aan die taartjes, maar nu ben ik echt niet in de stemming om taartjes te eten. Normaal begin ik met veel plezier aan eentje." zei het meisje en keek toen in de doos. Loki hielt z'n hoofd even scheef en keek naar het meisje toen hielt hij z'n schouders op en nam nog een hapje van z'n kersentaartje. Eigenlijk zou Loki haar wel moeten begrijpen want loki was ook een soort van verslaaft aan cello spelen. Hij kon het wel uren doen, hij hielt gewoon van de muziek die het instrument maakte. En z'n cello had hij al z'n hele leven. Tenminste zolang hij kon herinneren. Na z'n geheugenverlies op z'n 10de had hij z'n cello ook al. En aangezien hij toen al best wel goed cello kon spelen had hij de cello waarschijnnlijk nog wel langer. in de 6 jaar die nu voor bij waren gegaan was hij ook nog eens steeds beter geworden. En de muziek die de cello maakte klonk nog mooier. Dus eigenlijk begreep Loki haar wel. ''Deze kersentaart is inderdaad behoorlijk lekker'' mompelde Loki en nam toen nog een grote hap van de taart. Toen grinnikte hij kort.


-Ja, Loki is de grote broer van Alois en Luka. Vind je Loki dan niet veel op Alois lijken?
Toen ik zag dat Loki veel op Alois leek vroeg ik meteen met een pm aan Alois of ik z'n broer mocht zijn die hij nog niet kende. Maar hij heeft nog niet gereageerd maar hij zegt waarschijnlijk wel jah ^^

"Vind ik ook, mijn moeder heeft ze gemaakt. Voor ik naar Starshine vertrok heeft ze me een reusachtige doos meegegeven. Ik kan er van eten tot ze op zijn... Daarna... Geen meer." mompelde Het meisje. Loki keek naar het meisje en bleef stil. Loki slikte even toen hij dacht aan vroeger. 6 jaar geleden om precies te zijn. Het lieft zou hij nog meer van z'n verleden willen weten maar toen Loki toen was had hij een geheugen verlies gekregen. Hij wist niet wat er was gebeurt maar het enige wat hij nog kon herinneren was z'n naam. Wat zou Loki graag weten wie z'n ouders waren, of wie z'n familie was. Hij had sinds z'n 10de altijd gezocht naar z'n familie. Toen hij wist dat hij broertjes had en waar ze waren ging hij er meteen naar toe. En zo kwam hij op starshine academy. Wat had het meisje geluk dat zij haar ouders kende. Loki z'n gedachten werden onderbroken door het meisje."Hé, we zijn nu al even aan het praten maar ik weet nog steeds niet hoe je eigenlijk heet. Ik ben Roakes, Roakes Dust." zei het meisje die Roakes bleek te heten. ''O wilde je dat weten dan? Je kon het wel eerder vragen als je zou willen'' zei loki en glimlachte. Zelf had hij niet door dat hij de naam van Roakes niet wist, want hij had haar tot nu toe nog niet bij haar naam moeten noemen. ''Mijn naam is Loki Tobias Bo Macken, maar noem me maar Loki'' zei Loki terwijl hij de laatste stukken van z'n kersen taart at. Opeens dacht Loki weer aan wat Roakes zei. ''Maar waarom neem je eigenlijk geen kersen taartjes meer als deze op zijn?'' zei Loki en keek in de doos toen keek hij even met een verwarde blik naar Roakes. ''Je kunt toch gewoon nieuwe kopen?'' zei Loki en keek verbaast hij dacht dat Roakes de taartjes juist zo lekker vond. Het was verwarrend. Toen grinnikte Loki even. Misschien kwam het juist wel omdat ze te veel had gegeten, dat kreeg ze er van als ze te veel at. ''Ik denk dat ik je begrijp'' zei Loki en grinnikte.

-weet ik, ik ken Alois in het echt. ^^

Roakes Trok haar wenkbrauwen op. "Ik dat je me niet begrijpt, Loki. Deze taartjes smaken helemaal anders dan die uit de winkels. Deze smaken naar hoe mijn moeder ze al maakte sinds ik klein was." Zei Roakes. Loki keek naar Roakes, en zag dat ze een beetje verdrietig leek. De meesten hadden het waarschijnlijk niet gezien. Maar ze keek op de zelfde manier als Loki vroeger keek toen hij z'n familie miste. Traag nam Roakes toch een kersen taartje en nam een klein hapje. Toch was Loki benieuwt wat er eigenlijk in Roakes haar verleden gebeurt was. Maar het leek er op dat ze er liever niet over wilde praten. Misschien was er wel iets ergs gebeurt. Loki schrok even, misschien was er wel iets ergs gebeurt in z'n eigen verleden verleden. Misschien als hij het zich nog kon herinneren zou hij er nu nog wel ongelukkig over zijn. Even zag Loki een gedachten voor zich. Er waren een man en een vrouw die de ouders van Loki moesten voor stellen. Z'n broertjes waren nog niet geboren. Toen werden z'n ouders opeens vermoord vlak voor Loki en loki werd zo hard weg geslagen dat hij een geheugen verlies had gekregen. Misschien was het nog wel erger dan dat. Even was Loki blij dat hij een hersenschudding had gehad. Maar hij vond het jammer dat hij niet eens een ding wist over z'n ouders. Misschien zou hij wat te weten krijgen als hij z'n broertjes zou vinden. ''Hoe is het om bij je ouders te zijn?'' vroeg Loki en keek naar de tafel. Loki wist niet hoe het voelde om bij z'n ouders te zijn. Om te weten hoe leuk het was om samen met je familie te zijn. Maar als hij het hoorde kon hij het misschien voorstellen. Misschien kon hij ook wel vragen of Roakes toevallig iemand kende met de zelfde achternaam is Loki. Het zou leuk zijn als ze het wist.

-om eerlijk te zijn wist ik alleen dat hij in de vakantie op kamp ging, maar niet precies waneer. Eigenlijk dacht ik dat hij nu wel terug was ^^

"Hoe het is? Niks bijzonders eigenlijk. Het gevoel van bescherming doet echt goed. Soms zijn ouders lief en soms zijn ze echt vervelend en zou je ze weg wensen. Maar als ze er dan niet meer zijn dan heb je spijt dat je dat ooit hebt durven denken. Dan mis je ze en zou je alles doen om ze terug te kunnen zien. Dat gevoel ken ik... Deze kersentaartjes doen me zo goed... Omdat ze me een gevoel geven dat mijn moeder ze net voor me heeft gebakken. Maar ik heb ze al best lang. Nu geven ze me een gevoel dat mijn moeder er nog steeds is, en dan lijkt het zo echt, maar als het taartje op is dan weet ik dat het niet echt was. Dat ik het me voorstel. Dan wil ik mijn moeder terug." zei Roakes en glimlachte. Loki keek voor zich uit en zuchte. Wat zou hij graag z'n ouders willen zien. Maar Nu hij op starshine academy was had hij z'n broertjes nog niet eens gevonden. Was deze zoektocht echt onmogelijk voor Loki? Loki keek even naar Roakes, z'n ogen stonden twijfelachtig. Misschien moest Loki maar opgeven, en accepteren dat hij z'n familie nooit zal zien. Die gedachten kwetsten hem. Misschien moest hij toch maar aan Roakes vragen of zij misschien een idee had wie of waar z'n broertjes waren. ''Ehmm..Roakes? Ken jij toevallig iemand met de zelfde achternaam als mij?'' mompelde Loki zacht. Z'n stem klonk hoopvol ook al wist hij dat deze school groot was en dat hij eigenlijk weinig kon verwachten. ''Waarschijnlijk zitten m'n broertjes op deze school, maar ik weet nog steeds niet wie of waar ze zijn'' zei Loki. Loki glimlachte kort en keek met grote puppy ogen naar Roakes.

"Euh... Ja, eigenlijk wel, Loki... Je broertjes zijn Luka en Alois. Alois heeft zijn naam veranderd in Alois Trancy, maar eigenlijk heet hij Jim, Jim Macken... Toen ik je naam hoorde had ik meteen door dat jij vast hun broer zou zijn, of op z'n minst familie..." zei Roakes. Loki keek snel naar Roakes, was dat echt waar? Loki kon het amper geloven dat iemand wist wie z'n broertjes waren. "Het gaat goed met ze." zei Roakes er acher aan. Er verscheen een kleine glimlach op Loki z'n gezicht. Dat stelde hem gerust. Dan hoefde hij ze alleen nog maar te zien en dan had hij ze gevonden. Nu hij wist hoe ze hete was het zoeken een stuk makkelijker dan eerst. ''bedankt dat je dat zei, nu weet ik weer bijna zeker dat ik ze vindt'' mopelde Loki en bloosde, hij had echt bijna opgegeven. Hij was blij dat hij het toch had gevraagt. In gedachten klopte hij even op z'n hoofd. ''Hoe kon je ook zo dom zijn'' zei Loki tegen zichzelf. Hij vond dat hij minder snel moest opgeven. Nou dat wist hij dan voor de volgende keer. ''O... ik kom zo weer ik ga even wat halen'' Mompelde Loki terwijl hij opstond. Hij had nu echt zin in Koffie. Kort glimlachte Loki nog even naar Roakes en liep even weg om koffie te halen. Hij nam z'n boek me om te lezen. Toen hij terug kwam had hij alweer 15 bladzijdes gelezen. Loki ging weer tegenover Roakes zitten en roerde kalm in z'n koffie. ''O....Wilde je ook wat?"' Mompelde Loki vragend terwijl hij weer op wilde staan. Met vragende ogen keek hij naar Roakes. Hij wilde wel nog een keer even wat halen. Dat maakte voor hem weinig uit. -O ja wat vind je van m'n nieuwe sheet (of hoe je het ook noemt) XD ik had weinig inspiratie