Where am I? [Deidara]

Hij duwde haar weer zachtjes recht. Ze was even bang dat ze weer te ver was gegaan. "Je bent niet vreselijk Sue... Waarom ben je je belofte aan het breken? Wat is er zo speciaal aan mij Sue? Ik denk niet dat er iets enorm speciaal aan me is... Hm" zei hij zacht en hij liet zijn ogen zakken tot naar haar lippen. Ze slikte. Ze wist niet waarom maar in één ding had hij wel ongelijk hij was speciaal, héél speciaal. Je bent specialer dan je denkt Deidara... Zei ze zacht. Ze wist niet hoe ze het kon uitleggen. Maar dat was toch iets typisch aan liefde? Het was niet te verklaren het was absurd, vreemd en absoluut het beste wat je kon overkomen. Hij slikte "Ik ga je pijn doen later, dat weet ik zo al. Maar ik kan het niet meer tegenhouden, dat vreemde irritante gevoel in mijn buik zijn... Vlinders... Hm" Ze keek hem aan ze schudde zachtjes haar hoofd. Dat kan me niet schelen : yesterday is history, tomorrow a mistery, today is a gift that you have to take... Zei ze zachtjes. Ja zo kon je het wel zeggen zeker in haar geval met dat geheugenverlies. De toekomst kon haar even ggestolen worden alleen hier en nu met hem telde voor haar. Hij sloot zijn ogen en kwam heel traag dichter, tot zijn lippen bijna de hare raakten. Die paar millimeters gingen niet meer, hij bleef als verstijfd zitten. Ze wist dat hij niet verder kon niet alleen. Ze legde langzaam haar armen om zijn nek ze sloot haar ogen kantelde haar hoofd wat en druktte haar volle lippen tegen de zijne...

"Je bent niet vreselijk Sue... Waarom ben je je belofte aan het breken? Wat is er zo speciaal aan mij Sue? Ik denk niet dat er iets enorm speciaal aan me is... Hm" zei hij zacht en hij liet zijn ogen zakken tot naar haar lippen. "Je bent specialer dan je denkt Deidara..." Zei ze zacht. Deidara grijnsde lichtjes. Hij slikte "Ik ga je pijn doen later, dat weet ik zo al. Maar ik kan het niet meer tegenhouden, dat vreemde irritante gevoel in mijn buik zijn... Vlinders... Hm" Ze keek hem aan ze schudde zachtjes haar hoofd. Dat kan me niet schelen : "yesterday is history, tomorrow a mystery, today is a gift that you have to take..." Zei ze zachtjes. "Mooi gezegd" zei Deidara met een lichte glimlach. Hij sloot zijn ogen en kwam heel traag dichter, tot zijn lippen bijna de hare raakten. Die paar millimeters gingen niet meer, hij bleef als verstijfd zitten. Ze wist dat hij niet verder kon niet alleen. Ze legde langzaam haar armen om zijn nek ze sloot haar ogen kantelde haar hoofd wat en druktte haar volle lippen tegen de zijne... Deidara opende zijn ogen en keek haar aan vol verbazing. Was dat hetgene wat ze wou? Hij probeerde te genieten, maar dankzij de stress lukte dat niet al te goed, maar toch deed hij zijn best haar terug te kussen. Zijn gedachten waren nu één grote warboel. Hij maakte zijn lippen los van de hare en keek haar met een glimlach aan. Hij omarmde Sue en drukte haar tegen zich aan. Hij zei niets meer, woorden waren hier niet nodig vond hij..

Deidara grijnsde lichtjes toen ze zei dat hij wel speciaal was. Ze glimlachte liefdevol naar hem. Dat wilde ze zien ze wilde hem blijer zien meer relaxt. "Mooi gezegd" zei Deidara met een lichte glimlach. Ze bloosde zachtjes en glimlachtte ook. Bij de kus opende ze haar ogen toen ze even een schok voelde. Blijkbaar schrok hij nogal. Ze probeerde hem gerust te stellen met haar blik. Ze merkte wel dat hij haar probeerde terug te kussen maar hij was veel te gestrest het ging te geforceerd. Ze gennoot er wel van maar ze vond het zo erg voor hem dat hij zoveel stress had door haar. Hij maakte zijn lippen los van de hare en keek haar met een glimlach aan. Sue was nog wat verwart maar een gelukzalige glimlach ging niet van haar gezicht af. Hij omarmde Sue en drukte haar tegen zich aan. Hij zei niets meer. Sue legde haar arm op zijn borst haar handen aaide hem lichtjes. Ze wist niet goed wat ze moest zeggen hij was zo verschrikkelijk moeilijk te doorgronden. Ben ik te ver gegaan? Vroeg ze heel zachtjes. Ze wist het echt even niet meer. Ze vond het zalig om zo dicht bij hem te zijn maar hoe lang zou hij haar tegen zich aanhouden voor hij haar weer wegduwde omdat hij het niet meer aankon?

"yesterday is history, tomorrow a mystery, today is a gift that you have to take..." Zei ze zachtjes. "Mooi gezegdt zei Deidara met een glimlach. Hij grijnsde lichtjes toen ze zei dat hij wel speciaal was. Ze glimlachte liefdevol naar hem. "Mooi gezegd" zei Deidara met een lichte glimlach. Ze bloosde zachtjes en glimlachtte ook. Bij de kus opende ze haar ogen toen ze even een schok voelde. Blijkbaar schrok hij nogal. Ze probeerde hem gerust te stellen met haar blik. Ze merkte wel dat hij haar probeerde terug te kussen maar hij was veel te gestrest het ging te geforceerd. Dat was gewoon Deidara die dat allemaal niet gewend was en hij wou niets verkeerd doen. Maar hij was er nog niet helemaal klaar voor, het ging veel te snel. Hij omarmde Sue en drukte haar tegen zich aan. Hij zei niets meer. Sue legde haar arm op zijn borst haar handen aaide hem lichtjes. Ze wist niet goed wat ze moest zeggen hij was zo verschrikkelijk moeilijk te doorgronden. "Ben ik te ver gegaan?" Vroeg ze heel zachtjes. Hij knikte lichtjes en hij bleef haar omarmen. "Maar dat is geen probleem, ik ben misschien wat te traag, wat te traag voor je sinds ik gewoon al dit niet gewoon ben.. Hm" Hij zweeg weer en gaf haar een voorzichtige kus op haar kaak. Dit was ook moeilijk voor hem, maar iets minder moeilijk. Hij keek haar glimlachend aan en zei dan zachtjes "Je bent lief, Sue.. Hm" Hij sloot zijn ogen.

Hij knikte lichtjes en hij bleef haar omarmen. Daar was ze al bang vooor. Ze was verrast dat hij haar nog in zijn armen hield. "Maar dat is geen probleem, ik ben misschien wat te traag, wat te traag voor je sinds ik gewoon al dit niet gewoon ben.. Hm" Hij zweeg weer en gaf haar een voorzichtige kus op haar kaak. Ze gennoot van de aanraking van zijn zachtte lippen. Ik zal meer geduld hebben Deidara we doen het vanaf nu op jouw tempo. Zei ze met een kleine glimlach. Ze zou wachten , geduld uitoefenen ze zou alles op zijn manier doen als dat alles makkelijker zou maken. Hij keek haar glimlachend aan en zei dan zachtjes "Je bent lief, Sue.. Hm" Hij sloot zijn ogen. Ze bloosde bij zijn woorden. Jij bent lieverFluisterde ze zacht. Maar ze zat ook met een vraag in haar hoofd een vraag waar ze niet langer mee kon zitten. Waarom vind je me lief Deidara? Wat heb je aan mij? Wat heb je aan een kind dat niet eens zeker weet hoe ze heet en die in alles verslagen wordt? Vroeg ze onzeker ze snapte niet wat hij in haar zag hij was zoveel beter...

"Ben ik te ver gegaan?" Vroeg ze heel zachtjes. Hij knikte lichtjes en hij bleef haar omarmen. "Maar dat is geen probleem, ik ben misschien wat te traag, wat te traag voor je sinds ik gewoon al dit niet gewoon ben.. Hm" Hij zweeg weer en gaf haar een voorzichtige kus op haar kaak. Dit was ook moeilijk voor hem, maar iets minder moeilijk. "Ik zal meer geduld hebben Deidara we doen het vanaf nu op jouw tempo." Zei ze met een kleine glimlach. "Dankje, maar dat kan lang duren dan weet je dat al waaraan je begint.. Hm" zei hij met een zachte stem met wat twijfeling. Hij keek haar glimlachend aan en zei dan zachtjes "Je bent lief, Sue.. Hm" Hij sloot zijn ogen. "Jij bent liever" Fluisterde ze zacht. Hij schudde zijn hoofd, daar loog ze, hij kon echt enorm hard uit de hoek komen. "Waarom vind je me lief Deidara? Wat heb je aan mij? Wat heb je aan een kind dat niet eens zeker weet hoe ze heet en die in alles verslagen wordt?" Vroeg ze onzeker. "Sue... Jij moet niet perfect zijn voor mij, je moet blijven wie je bent, al is dat dat schattige meisje met geheugenverlies, je blijft wie je bent. Ik ben ook verre van perfect. Ik heb een vrij korte lont en kan vrij kwaad worden als mensen mij doodirriteren. Ik ben verre van perfect, net zoals jij ook niet perfect bent in het algemeen, maar wel perfect genoeg voor mij." Hij glimlachte en ging voorzichtig over haar haren sinds dat hij aan het wennen was aan het nare irritante gevoel in zijn buik. Maar eventjes duwde hij Sue zachtjes overeind en zette hij zich ook weer goed.

"Dankje, maar dat kan lang duren dan weet je dat al waaraan je begint.. Hm" zei hij met een zachte stem met wat twijfeling. Ze glimlachte zachtjes. Deidara ik kan lang wachten, en als ik daarmee bij jouw kan blijven is dat maar een kleinigheid. Zei ze met een zekere stem. Ja ze wist dat het moeilijk ging worden maar dat was het waard. Aangezien hij nu de enige was waar ze iets om gaf. Degene die haar haar nieuwe eerste herinnering had gegeven. Hij schudde zijn hoofd. Ze keek hem nog steeds aan met een glimlach. Hij had gewoon niet door hoe lief hij was. "Sue... Jij moet niet perfect zijn voor mij, je moet blijven wie je bent, al is dat dat schattige meisje met geheugenverlies, je blijft wie je bent. Ik ben ook verre van perfect. Ik heb een vrij korte lont en kan vrij kwaad worden als mensen mij doodirriteren. Ik ben verre van perfect, net zoals jij ook niet perfect bent in het algemeen, maar wel perfect genoeg voor mij." Ze keek hem recht in zijn ogen. Ze zag geen inperfectie aan hem voor haar was hij perfect. Je bent veel beter dan je zelf denkt Deidara. Mischien zie jij niet wat voor geweldig persoon je bent maar ik, en heel veel andere zien dat wel... Zei ze zachtjes. Ze gennoot van zijn zachte vingers door haar haar ze bleef rustig stilzitten ze zou hem laten beslissen zodat hij zich langzaam comfortabeler zou voelen. Hij duwde haar zachtjes overeind en zelf ging hij ook rechter zitten. Ze vond het niet erg helemaal niet zelfs ze was al blij dat ze zo lang in zijn armen had kunnen blijven liggen. Ze glimlachte een gelukzalige glimlach. Ergens was dat geheugenverlies ook wel goed anders had ze hem waarschijnlijk nooit ontmoet.

"Dankje, maar dat kan lang duren dan weet je dat al waaraan je begint.. Hm" zei hij met een zachte stem met wat twijfeling. Ze glimlachte zachtjes. "Deidara ik kan lang wachten, en als ik daarmee bij jouw kan blijven is dat maar een kleinigheid." Zei ze met een zekere stem. "Ik ben een moeilijk persoon, dat zegt iedereen zowat van me... Hm" zei hij en Sue keek hem met een glimlach aan. "Sue... Jij moet niet perfect zijn voor mij, je moet blijven wie je bent, al is dat dat schattige meisje met geheugenverlies, je blijft wie je bent. Ik ben ook verre van perfect. Ik heb een vrij korte lont en kan vrij kwaad worden als mensen mij doodirriteren. Ik ben verre van perfect, net zoals jij ook niet perfect bent in het algemeen, maar wel perfect genoeg voor mij." Ze keek hem aan recht in zijn ogen. "Je bent veel beter dan je zelf denkt Deidara. Mischien zie jij niet wat voor geweldig persoon je bent. Maar ik, en heel veel andere zien dat wel..." Zei ze zachtjes. Deidara schudde zijn hoofd "Veel mensen zien mijn andere kant ook en dat is de sadistische kant, ik hou van explosies, zeker als ik mensen die ik niet mag, ermee kan pijn doen. Zeker als ik mensen raad geef en ze negeren die. En dan later komen ze janken dat het is misgelopen, dan hadden ze maar naar m'n raad moeten luisteren en ik lach hun dan recht in hun gezicht uit... Hm" Hij zweeg, hij kon echt enorm vervelend zijn en irritant. Vooral als mensen hem tegen hun harnas in jaagden.

"Ik ben een moeilijk persoon, dat zegt iedereen zowat van me... Hm" zei hij. Ze schudde zachtjes haar hoofd. Ach ik ben niet zo'n type dat akkoord gaat met de menigte, ik ben zeg maar nogal tegendraads. Zei ze met een schattige grijns. Hij was compititief ja maar moeilijk? Nee dat vond ze niet ze vond hem best grappig eigenlijk met zijn maniertjes. Deidara schudde zijn hoofd "Veel mensen zien mijn andere kant ook en dat is de sadistische kant, ik hou van explosies, zeker als ik mensen die ik niet mag, ermee kan pijn doen. Zeker als ik mensen raad geef en ze negeren die. En dan later komen ze janken dat het is misgelopen, dan hadden ze maar naar m'n raad moeten luisteren en ik lach hun dan recht in hun gezicht uit... Hm" Hij zweeg. Ze gaf hem een tikje tegen zijn hoofd. Ze schudde haar hoofd. Kraak jezelf niet zo af Deidara. Zei ze nu moest ze grijnzen. Of probeer je me soms weg te jagen? Want dat gaat je niet lukken vrees ik ik ben een eeuwige optimist dus ik zie overal wel wat goeds in. Ze liet haar ogen even over hem glijden. Als jij niet zo van explosies hield zat die achtervolger nog steeds achter mij aan hmm. En eigenlijk vind ik al die explosies best wel grappig. Zei ze met een lachje. Ja eigenlijk vond ze dat één van de leukste (en schattigste) dingen aan hem.

"Ik ben een moeilijk persoon, dat zegt iedereen zowat van me... Hm" zei hij. Ze schudde zachtjes haar hoofd. "Ach ik ben niet zo'n type dat akkoord gaat met de menigte, ik ben zeg maar nogal tegendraads." Zei ze met een schattige grijns. Deidara lachtte en hij keek dan weer naar Sue. Deidara schudde zijn hoofd "Veel mensen zien mijn andere kant ook en dat is de sadistische kant, ik hou van explosies, zeker als ik mensen die ik niet mag, ermee kan pijn doen. Zeker als ik mensen raad geef en ze negeren die. En dan later komen ze janken dat het is misgelopen, dan hadden ze maar naar m'n raad moeten luisteren en ik lach hun dan recht in hun gezicht uit... Hm" Hij zweeg. Ze gaf hem een tikje tegen zijn hoofd. Ze schudde haar hoofd. "Kraak jezelf niet zo af Deidara." Zei ze nu moest ze grijnzen. "Of probeer je me soms weg te jagen? Want dat gaat je niet lukken vrees ik ik ben een eeuwige optimist dus ik zie overal wel wat goeds in." Ze liet haar ogen even over hem glijden. "Als jij niet zo van explosies hield zat die achtervolger nog steeds achter mij aan hmm. En eigenlijk vind ik al die explosies best wel grappig." Zei ze met een lachje. Deidara keek haar droog aan: "Dus jij denkt dat ik niet normaal kan vechten? Hmpf... Dankje... Hm" Hij zweeg en geeuwde weer. Hij dacht even aan zijn zus die hij juist had leren kennen. "Je weet nog dat ik zei dat ik te vondeling ben gelegd? Blijkbaar heb ik een tweelingzus.. Hm" Hij grijnsde en vond het best geinig, hij en Huoriel hadden compleet andere interesses.

(voor droge blik, kijk avatar)

Deidara keek haar droog aan: "Dus jij denkt dat ik niet normaal kan vechten? Hmpf... Dankje... Hm" Hij zweeg en geeuwde weer. Ze moest lachen. Dat heb ik niet gezegd. Maar wie weet mischien denk ik dat wel ja. Dan heb ik mischien wel eindelijk iets gevonden waar ik beter in ben dan jij. Zei ze uitdagend. "Je weet nog dat ik zei dat ik te vondeling ben gelegd? Blijkbaar heb ik een tweelingzus.. Hm" Hij grijnsde. Ze grijnsde nu ook. Da's heel fijn voor je Deidei (XD) Ik zal je laten weten of ik broers en zussen heb als ik ze me ooit weer herinner Zei ze met nu een net zo drog gezicht als hij 5 minuten geleden had. Ze vroeg zich af hoe haar familie zou zijn als ze teminste nog familie had. Bedacht ze haar gezicht betrok een beetje wat als ze geen familie meer had? Of wat als haar familie niet wist waar ze was? wat als ze ongerust waren ? Daar had sue nog niet over na gedacht wat als ze dachten dat ze hen in de steek had gelaten? Sue slikte even en richtte haar blik naar de grond ze wilde niet laten zien dat ze ongerust was.

"Kraak jezelf niet zo af Deidara." Zei ze nu moest ze grijnzen. "Of probeer je me soms weg te jagen? Want dat gaat je niet lukken vrees ik ik ben een eeuwige optimist dus ik zie overal wel wat goeds in." Ze liet haar ogen even over hem glijden.
"Als jij niet zo van explosies hield zat die achtervolger nog steeds achter mij aan hmm. En eigenlijk vind ik al die explosies best wel grappig." Zei ze met een lachje. Deidara keek haar droog aan: "Dus jij denkt dat ik niet normaal kan vechten? Hmpf... Dankje... Hm" Hij zweeg en geeuwde weer. Ze moest lachen. Dat heb ik niet gezegd. Maar wie weet mischien denk ik dat wel ja. Dan heb ik mischien wel eindelijk iets gevonden waar ik beter in ben dan jij. Zei ze uitdagend. "Je weet nog dat ik zei dat ik te vondeling ben gelegd? Blijkbaar heb ik een tweelingzus.. Hm" Hij grijnsde. Ze grijnsde nu ook. Da's heel fijn voor je Deidei (XD) Ik zal je laten weten of ik broers en zussen heb als ik ze me ooit weer herinner Zei ze met nu een net zo drog gezicht als hij 5 minuten geleden had. "Leuk.. Hm" zei hij zachtjes en hij keek afwezig naar het meer. Hij verveelde zich een beetje maar dat merkte je niet. Hij ging liggen en sloot zijn ogen. Hij was moe dus hij legde zich gewoon neer. Hij zag niet dat ze ongerust was. Hij sliep haast dus hij zou dat allemaal niet opmerken. Hij legde zich dichtbij Sue en viel langzaam in slaap...

"Leuk.. Hm" zei hij zachtjes en hij keek afwezig naar het meer. Man hij zag er echt wel moe uit. De kleine slaapkop. Dacht ze bij zichzelf. Hij ging liggen en sloot zijn ogen. Ze keek naar hem wat was hij schattig als hij zo moe was, nee eigenlijk was hij gewoon altijd schattig. Hij legde zich dichtbij Sue en viel langzaam in slaap. Ze streelde zacht en regelmatig over zijn hoofd. Ze hooppte dat hij fijne dromen had. Alles was rustig heel rustig, té rustig. Deidara was nog maar een halfuur aan het slapen of ze hoorde een geritsel ze draaide haar hoofd en ze stond oog in oog met....

Spoiler:

Ze keek naar het masker een flits van haar geheugen kwam terug hij was degene die haar had zitten opjagen alsof ze een wild dier was. Hij keek haar recht aan en sprong toen naar achter hij bewoog snel met zijn arm en Sue hoorde iets fluiten en toen zag ze de naald die een snee in haar arm maakte. Ze beet op haar lip en ze greep Deidara beet voor een 2 de naald hem kon raken. Deidara! Deidara wordt wakker! Riep ze in paniek ze was bang maar ze wist dat ze iets moest doen ze wist niet waarom hij achter haar aanzat of waarom ze precies dood moest maar er klopte gewoon iets niet!

"Leuk.. Hm" zei hij zachtjes en hij keek afwezig naar het meer. Man hij zag er echt wel moe uit.Ze beet op haar lip en ze greep Deidara beet voor een 2 de naald hem kon raken. "Deidara! Deidara wordt wakker!" Riep ze in paniek . "Hm..?" Hij opende zijn ogen en zag dan de gemaskerde die hen achtervolgde. Hij stond op en keek diegene aan. Die naalden, hij herkende ze, senbon, ze waren scherp aan beide kanten, meestal gebruikt voor acupuntuur of medicinale doeleinden. Als diegene daar goed mee overweg kon waren ze een enorm dodelijk wapen. Hij grijnsde naar de gemaskerde en stak dan zijn handen in zijn zijzakjes die hij altijd bijhad. Hij liet zijn handen de klei opnemen en de monden erop begonnen de klei soepel te kauwen. "Wat moet je van haar, Haku?" zei hij op een droge toon. Hij herkende Haku, partner van Zabuza. Deidara had geen idee wat hij hier kwam doen maar een ding was zeker, hij had zijn ogen gevestigd op Sue. Zijn handen waren klaar en hij haalde zijn handen uit de zakjes. Hij kneedde de klei in zijn vuist tot kleine spinnetjes en hij smeet ze allemaal richting Haku, sinds ze hem zouden volgen mocht hij willen ontsnappen. Een paar waren er in geslaagd zich aan Haku's kleren te bevestigen en Deidara riep: "KATSU" en de spinnen die zich vastgehecht hadden aan Haku ontploften.

"Hm..?" Hij opende zijn ogen en zag dan de gemaskerde die hen achtervolgde. Hij stond op en keek diegene aan. Ze was zo opgelucht dat hij wakker was. Deidara wist altijd een goede oplossing zo geweldig was hij nu eenmaal. één van de naalden had haar arm weer opengehaald. Ze keek naar de naald die nu op de grond lag ze kende ze van ergens ze had ze ooit nog eens gezien een flits uit haar geheugen kreeg ze binnen. Een kleine donkere ruimte een wijnglas de naalden op een houten tafel. Deidara grijnsde naar haar achtervolger was hij dan helemaal niet bang? Nee natuurlijk niet hij had hem al eens weggejaagd ze wou dat ze net zo stoer was als hij maar helaas dat was ze niet. Ze zag dat hij zich al voorbereidde om weer explosies te maken. "Wat moet je van haar, Haku?" zei hij op een droge toon. Hij kende zijn naam? Sue keek naar de gemaskerde jongen. Hou je erbuiten Deidara. Ik wil alleen haar dan verdwijn ik weer. Zei hij rustig. Blijkbaar wist hij ook wie deidara was. Sue werd alleen maar angstiger. Deidara smeet klei spinnen naar Haku. hij haalde er een paar neer met zijn naalden maar sommige kregen hem ook te pakken en toen Deidara ze liet ontploffen zag ze tot haar grote schrik dat Haku niet meer stond waar hij eerst stond nee het was een blok hout hij stond nu achter hen. Hij gooide een naald die Deidara in zijn schouder raakte, een kleine beschadeging en duidelijk een waarschuwing om dat niet nog eens te proberen. Waarom?! Wat wilt u van mij?! Vroeg Sue terwijl ze naar haku keek. Hij bleef kalm staan 3 naalden in zijn hand. Iemand betaald goed voor jouw dood dat is al. Zei hij rustig klaar om een nieuwe lading naalden te gooien.

(ik had graag die naald nog willen ontwijken, maar ik heb wel een andere oplossing)
"Hm..?" Hij opende zijn ogen en zag dan de gemaskerde die hen achtervolgde. Hij stond op en keek diegene aan. Deidara grijnsde naar haar achtervolger. Ze zag dat hij zich al voorbereidde om weer explosies te maken. "Wat moet je van haar, Haku?" zei hij op een droge toon. Hou je erbuiten Deidara. Ik wil alleen haar dan verdwijn ik weer. Zei hij rustig. Deidara schudde zijn hoofd, "waarom zou ik me erbuiten houden.. Hm?" Deidara smeet klei spinnen naar Haku. hij haalde er een paar neer met zijn naalden maar sommige kregen hem ook te pakken en toen Deidara ze liet ontploffen. Haku had de veranderingstechniek gebruikt, mooie keuze. Hij gooide een naald die Deidara in zijn schouder raakte, een kleine beschadeging en duidelijk een waarschuwing om dat niet nog eens te proberen.Deidara's lichaam veranderde in klei eenmaal de naald zijn schouder raakte. "Waarom?! Wat wilt u van mij?!" Vroeg Sue terwijl ze naar haku keek. Hij bleef kalm staan 3 naalden in zijn hand. "Iemand betaald goed voor jouw dood dat is al." Zei hij rustig klaar om een nieuwe lading naalden te gooien. Deidara zat ondergrond en net achter Haku stak hij zijn hand uit en greep naar Haku's been. "Earth Release: Double Suicide Decapitation Technique" mompelde Deidara en Haku werd de grond ingetrokken tot aan zijn hoofd. Deidara stond nu boven de grond en hij keek Haku aan. Hij had nog een aantal landmijnen in zijn zak zitten en nam ze boven. Hij smeet ze naar Haku, zodat ze zich vasthechtten en dan zei Deidara weer "Katsu", hij stond op een veilige afstand net zoals Sue en de landmijntjes ontploftten.

Deidara schudde zijn hoofd, "waarom zou ik me erbuiten houden.. Hm?" Deidara was echt haar held. Haku schudde zachtjes zijn hoofd. Omdat jij niet dood hoeft, maar als je dat graag wilt zal ik jullie bijde ombrengen Zei hij op een griezelig kalme toon. Deidara's lichaam veranderde in klei eenmaal de naald zijn schouder raakte. Sue keek er verbaasd naar kon hij dat ook?! Deidara zat ondergrond en net achter Haku stak hij zijn hand uit en greep naar Haku's been. "Earth Release: Double Suicide Decapitation Technique" mompelde Deidara en Haku werd de grond ingetrokken tot aan zijn hoofd. Sue keek er met grote ogen naar ja hij kon dus blijkbaar ook heel goed vechten. Haku deed niets hij schreeuwde niet worstelde niet hij bleef gewoon voor zich uitstaren. Deidara stond nu boven de grond en hij keek Haku aan. Sue keek ernaar haar knieën knikte en ze zag er nogal breekbaar uit. Deidara smeet iets naar Haku. Landmijnen? Hij smeet ze naar Haku, zodat ze zich vasthechtten en dan zei Deidara weer "Katsu", hij stond op een veilige afstand net zoals Sue en de landmijntjes ontploftten. Haku werd de grond uitgeschoten hij vloog omhoog bleef naar Deidara kijken. Jij weet net zo goed als ik dat je haar niet voor eeuwig kunt blijven beschermen...[/i] Zei hij kalm. Hij gooide zijn laatste naalden richting sue doelend op haar hart. Voordat hij weer verdween. Sue zag de naalden op haar afkomen met een daverende scnelheid ze was erop geficeerd maar ze kon niet meer bewegen, verlamd door angst.

Deidara schudde zijn hoofd, "waarom zou ik me erbuiten houden.. Hm?" Hij grijnsde breed en uitdagend. Omdat jij niet dood hoeft, maar als je dat graag wilt zal ik jullie bijde ombrengen Zei hij op een griezelig kalme toon. Deidara's lichaam veranderde in klei eenmaal de naald zijn schouder raakte. "Earth Release: Double Suicide Decapitation Technique" mompelde Deidara en Haku werd de grond ingetrokken tot aan zijn hoofd. Sue keek er met grote ogen naar. aku deed niets hij schreeuwde niet worstelde niet hij bleef gewoon voor zich uitstaren. Deidara stond nu boven de grond en hij keek Haku aan. Hij smeet ze naar Haku, zodat ze zich vasthechtten en dan zei Deidara weer "Katsu", hij stond op een veilige afstand net zoals Sue en de landmijntjes ontploftten. Haku werd de grond uitgeschoten hij vloog omhoog bleef naar Deidara kijken. "Jij weet net zo goed als ik dat je haar niet voor eeuwig kunt blijven beschermen..." Zei hij kalm. "En jij kan haar niet eeuwig achtervolgen" zei Deidara met een grijns. Haku gooide zijn laatste naalden richting sue doelend op haar hart. Voordat hij weer verdween. Sue zag de naalden op haar afkomen met een daverende scnelheid ze was erop geficeerd, maar ze deed niets. Deidara hield zijn hand voor haar hart zodat zijn hand de klappen opving. Bloed sijpelde uit de mond op zijn hand. Hij haalde er snel de naalden uit. "Hatelijk mens" mompelde hij. Hij zette zich op zijn knieën en bracht verband aan op zijn hand. Hij gromde even van de pijn en hij keek dan naar Sue "Herinner je al wat?" zei hij op zwakke toon, de naalden hadden een pees in zijn hand geraakt, die nu verlamd was, dus hij kon met zijn rechterhand niets meer doen voor eventjes. Het verband zag ondertussen al rood.

Deidara leek alles behalve bang van de naaldgooiende creep met het masker genaamd Haku. Blijkbaar was hij dus een soort huurmoordenaar tenminste dat maakte ze op uit zijn woorden. "En jij kan haar niet eeuwig achtervolgen" zei Deidara met een grijns. Dat denk jij Waren Haku's laatste woorden ze bezorgde haar rillingen. Deidara hield zijn hand voor haar hart zodat zijn hand de klappen opving. Bloed sijpelde uit de mond op zijn hand. Ze bleef voor zich uitstaren nog steeds in een soort shock toestand. Bloed sijpelde uit de mond op zijn hand. Hij haalde er snel de naalden uit. "Hatelijk mens" mompelde hij. Toen ze zijn stem hoorde 'schoot ze wakker' Ze keek naar zijn bloedende hand hij had haar gered, alweer en nu was hij gewond. Hij zette zich op zijn knieën en bracht verband aan op zijn hand. Hij gromde even van de pijn en hij keek dan naar Sue "Herinner je al wat?" zei hij op zwakke toon. Ze ging ook op haar knieën zittn ze keek hem aan. Ik kende die naalden ik heb ze ooit nogal gezien in een kantoor, die kamer kwam me zo bekend voor maar ik weet het niet goed. Bekende ze. Ze nam voorzichtig zijn gewonde hand vast die zag er echt niet goed uit. Ze wikkelde het rode verband erom uit en ze sloot haar ogen even ze concentreerde zich op licht, helende magie haar handen gloeide en de wondjes in zijn hand begonnen te genezen tot het nog maar kleine puntjes waren zijn pees was niet volledig hersteld hij zou zijn hand weer kunnen bewegen maar het zou wel pijn doen. Binnen een paar dagen zou het hersteld zijn maar voor een direct volledig herstel had ze simpelweg niet genoeg kracht. Het spijt me zo, ik had aan de kant moeten springen in plaats van daar te blijven staan Zei ze haar hoofd naar de grond richtend.

Deidara leek alles behalve bang van de naaldgooiende creep met het masker genaamd Haku. Blijkbaar was hij dus een soort huurmoordenaar. "En jij kan haar niet eeuwig achtervolgen" zei Deidara met een grijns. "Dat denk jij" Waren Haku's laatste woorden. "Daar ben ik zeker van, ik heb je laten gaan deze keer... Hm" zei hij nors. Deidara hield zijn hand voor haar hart zodat zijn hand de klappen opving. Bloed sijpelde uit de mond op zijn hand. Ze bleef voor zich uitstaren nog steeds in een soort shock toestand. Hij haalde er snel de naalden uit. "Hatelijk mens" mompelde hij. Toen ze zijn stem hoorde 'schoot ze wakker' Ze keek naar zijn bloedende hand hij had haar gered, alweer en nu was hij gewond. Hij zette zich op zijn knieën en bracht verband aan op zijn hand. Hij gromde even van de pijn en hij keek dan naar Sue "Herinner je al wat?" zei hij op zwakke toon. Ze ging ook op haar knieën zittn ze keek hem aan. Ik kende die naalden ik heb ze ooit nogal gezien in een kantoor, die kamer kwam me zo bekend voor maar ik weet het niet goed. Bekende ze. Ze nam voorzichtig zijn gewonde hand vast die zag er echt niet goed uit. Ze wikkelde het rode verband erom uit en ze sloot haar ogen even. Sue heelde zijn hand deels. Deidara wikkelde er een nieuw verband rond. "Het spijt me zo, ik had aan de kant moeten springen in plaats van daar te blijven staan" Zei ze haar hoofd naar de grond richtend. "Het is oké Sue.. Hm" mompelde hij en hij stond op, hij nam zijn tas en maakte zich klaar om weg te gaan. "Heb je zin om iets te gaan drinken in een café in het stadje.. Hm?" Hij draaide zijn hoofd naar haar toe en keek haar vragend aan.

"Daar ben ik zeker van, ik heb je laten gaan deze keer... Hm" zei hij nors. Haku reageerde niet meer maar hij zou het nog lang niet opgeven! Sue heelde zijn hand deels. Deidara wikkelde er een nieuw verband rond. Ze wist niet hoe ze het ooit kon goedmaken hij had al zoveel voor haar gedaan. "Het is oké Sue.. Hm" mompelde hij en hij stond op. Ze volgde hem met haar ogen wat was hij nu weer van plan? hij nam zijn tas en maakte zich klaar om weg te gaan. Ze richtte haar hoofd weer naar de grond. Natuurlijk wou hij weg na alles wat er vandaag gebeurt was. Ze zuchtte even. Ze had het wel goed verpest. "Heb je zin om iets te gaan drinken in een café in het stadje.. Hm?" Hij draaide zijn hoofd naar haar toe en keek haar vragend aan. Ze richtte haar hoofd weer op. "Echt?" Vroeg ze eerst verbaasd voor ze overijnd krabbelde en het stof van haar jurk klopte. (ze draagt de kleren van haar profiel plaatje) Natuurlijk Deidei Zei ze al wat vrolijker. Ze wilde zijn hand vasthouden maar ze bedacht zich gauw. Welke kant moeten we op? vroeg ze zoetjes

PROFILE MAGICIAN

» Deidara
» This is who I really am /deidara/
» Nii-chan - Deidara
» Just a drink [Deidara]
» Meet my family (deidara)

Where am I? [Deidara]

Where am I? [Deidara]

Soortgelijke onderwerpen

Soortgelijke onderwerpen