Wearing;

Zelfverzekerd stapte Roakes op haar stevige laarzen naar The Jolly Jester. Het was haar eerste keer maar ze was er klaar voor. Ze zou zich echt laten gaan op de dansvloer, tonen wat ze kon. Ze kon veel. Van dansen wist ze niets, maar ze zou dansen ;-)
Ze stapte binnen en ging relaxed op een stoel zitten, kijkend naar alle anderen, en benieuwd wie er eerst op haar af zou komen voor een gesprek.

outfit

Geërgerd maakte Vivespa het bandje van haar schoen los. De rode striem die het achterliet had ze al verwacht. Waarom moest ze dan ook zo nodig zulke schoenen aan? Ze kon er ook totaal niet op lopen. Ze beet op haar lip en klikte het bandje weer op zijn plaats. Ze wierp een blik in de spiegel. Ze zag er anders uit, het was bijna schokkend. Haar blonde haar was in een vlecht gebonden, zodat ze zich er niet meer achter kon verbergen, ze had zowaar een laag make-up op haar bleke gezicht gesmeerd en ze had eindelijk kleur lenzen gevonden. Ze waren bruin, haar normale kleur, dus dat was niet heel veel anders. Haar kleding was ook, niet drastisch, maar wel veranderd. Ze had zoveel mogelijk haar best gedaan een onopgemerkte grijze muis te zijn, maar die tijd was vanaf nu voorbij. Al een paar maanden zat Vivespa hier nu op school en ze vond het tijd om iets te veranderen. De conclusie dat ze hier de mensen wel kon vertrouwen had ze een week of wat geleden getrokken. Vanaf nu zou ze contact maken, echt contact. Mensen aanspreken, ze aankijken en niet meer verlegen iedereen ontwijken. De ketting met de roze vogel eraan hing ze nog even recht en toen liep ze de toiletten uit, terwijl de hakken op de tegels nog door de ruimte galmde. De muziek drong diep tot Vivespa door toen ze het vloerkleed van de dansvloer op stapte. Ze besloot eerst een drankje te nemen, ging zitten op een barkruk en bestelde een cola. Zenuwachtig tikte haar nagels op de bar en haar blik viel op de rode horloge om haar pols. Het was al kwart voor tien. Normaal gesproken lag ze rond deze tijd allang te slapen, als alle nare gedachten uit haar hoofd verdwenen waren. Toen ze eindelijk de cola in haar handen had keek Vivespa om zich heen. Het was druk en benauwd in het café. Haar oog viel op een meisje met zwart haar en rood oranje kleding. Ze zat relaxed in een stoel. Zij leek zelfverzekerd en stoer. Misschien was zij een goed begin. Aarzelend stapte Vivespa op het meisje af. Ze zwikte op haar hakken maar herstelde zich snel en liep in een rechte lijn op het meisje af. Ze streek een los hangende pluk uit haar gezicht, zette haar cola op een tafeltje en plofte in een stoel naast het meisje. Ze bekeek haar even en wendde toen haar hoofd af. Toen bedacht ze dat ze een 'missie' had. Ze schraapte haar keel en schreeuwde over de muziek heen; "He! Zit jij ook op starshine? Ik ben Vivespa." O, bestond er nu maar een terugspoel-knopje! Slechter kon bijna niet. Natuurlijk zat ze op dezelfde school, anders had ze hier tenslotte niets te zoeken. Ze zuchtte en staarde naar de roze hakken die zo vreselijk knelde. Alles was haar eigen schuld.

Een meisje met blond haar dat in een vlecht zat en rood-roze kleding kwam op Roakes aflopen. Ze streek een pluk haar uit haar gezicht met een mooie laag make-up, zette het glas cola op de tafel en ging naast Roakes zitten. Ze riep iets over de luide muziek: "Hé! Zit jij ook op Starshine? Ik ben Vivespa." Ze bekeek het meisje. Ze zag er best oké uit, maar leek wel een ietwat verlegen. "Ik ben Roakes Dust, en ja, ik zit ook op Starshine. Ik kom van Razen en doe vuurmagie... Zo, van waar kom jij eigenlijk, Vivespa?" Dit kon best gezellig worden.

Het meisje had haar blijkbaar gehoord want ze deed haar mond open en riep ook iets over de harde bas heen; "Ik ben Roakes Dust, en ja, ik zit ook op Starshine. Ik kom van Razen en doe vuurmagie... Zo, van waar kom jij eigenlijk, Vivespa?" Roakes Dust.. had ze die naam eerder gehoord? Ja vast wel, ze leken ongeveer even oud en moesten toch tenminste een vak samen hebben, ongeacht over hoe groot de school ook was. Dat ze vuurmagie studeerde liet een klein glimlachje op Vivespa's lippen achter, ze was toepasselijk gekleed. Maar waar ze van kwam? "Ik ben geboren op Nova, als je dat bedoeld, maar eigenlijk heb ik verder de rest van de tijd op Shadra gezeten. Lang verhaal." Zei ze met een wuivend handgebaar. Wat fijn dat Roakes haar een tweede kans gaf. Onbewust wel, maar dat maakte niet uit, ze leek Vivespa best aardig. Vivespa nam een veel te grote slok cola. Het prikte in haar neus. Snel slikte ze door en veegde haar arm langs haar mond, waar een grote rode veeg op kwam. Fijn. Verwoed probeerde ze de lippenstift weg te vegen van haar arm, maar toen bedacht ze dat ze een gesprekspartner had, dus hield ze er gauw mee op en trok de mauw van haar vestje over haar arm heen. Al een aantal mensen stonden op de dansvloer. Straks moest zij dat ook gaan doen, nou dan was ze weg. Missie of niet, ze zou liever weg gaan dan haar benen breken. Dansen en dan ook nog eens op deze schoenen, die al pijnlijk waren als ze alleen maar zat, dat moest een ramp zijn. Haar blik rustte weer op Roakes die er nog steeds heel verzekerd bij zat. "Ga jij dansen? Ik kan er niets van." Vivespa onderdrukte de neiging om haar hand voor haar mond te slaan. Omdat het er stom uitzag en omdat dan ook nog eens daar lippenstift op kwam, dat zou ze echt nooit meer op doen. Ze had echt iets doms gezegd. Waarom ging het altijd zo? Kon ze niet gewoon een keer een vlekkeloos gesprek hebben? Een keer? Ze kneep in de leuning van de stoel totdat haar knokkels wit werden en er afdrukken in haar hand kwamen te staan. Ze mocht niet boos worden, ze wist niet hoe lang die kleur lenzen werkte. Ook dat nog, kon ze niet eens zichzelf zijn, want ze was gewoon een freak.

Vivespa zei: "Ik ben geboren op Nova, als je dat bedoeld, maar eigenlijk heb ik verder de rest van de tijd op Shadra gezeten. Lang verhaal." Ze nam een slok cola. Daarna veegde ze haar mond af aan haar arm, waardoor er een rode veeg op zat. Roakes lachte zachtjes en gaf haar een pakje vochtige tissues Toen zei Vivespa: "Ga jij dansen? Ik kan er niets van." Toen begon ze in de leuning van de stoel te knijpen. Roakes keek haar schuin aan en antwoordde toen op haar vraag: "Ja, ik ga dansen. Hmmm... Misschien kan ik je wel wat leren. Zo goed ben ik nu ook niet veel maar ik kan misschien iets tonen. Vanavond ga ik dansen alsof ik een echte freak ben, haha!" Ze stond op, strekte haar benen en begon een beetje te dansen, zodat haar gekrulde zwarte lokken die in een dotje zaten loskwamen en heen en weer zwiepten. Toen trok ze Vivespa recht en riep: "Hé, het is echt leuk! Probeer maar!" Ze lachte.