Uit op revange.

Deshas liep door het bos heen. Als Ferost ergens te vinden was dan was dat hier. Hij had zijn hand al op het gevest van zijn zwaard liggen terwijl zijn ogen alert rondkeken. Een onverwachte beweging zouden de bomen waarschuwen en met hen dus ook Ferost. Dan had Deshas geen verassingselement meer. Toen hij een geluid achter zich hoorde draaide hij zich met een ruk om. In zijn draai trok hij met een sissend geluid soepel zijn zwaard uit de schede. Deshas keek recht in de ogen van een persoon.

Clera stond recht achter Deshas. Ze keek hem recht aan met een vernietigende blik. ''Ik weet wat je van plan bent Des. En dat laat ik dit maal niet gebeuren. Als je Ferost wilt zul je dwars door me heen moeten'' zei ze zacht en dreigend tegen hem. Haar ogen stonden voor de verandering een keer kil. ''Ik sta het niet toe'' zei ze nog een keer om haar boodschap duidelijk over te laten komen. Ze zag Deshas' getrokken zwaard en nog voordat hij iets kon doen sprak ze snel een spreuk uit waardoor zijn zwaard uit zijn handen werd geblazen en ergens tussen de struiken slingerde.

Deshas keek naar hoe zijn zwaard uit zijn handen werd geblazen en ergens onvindbaar tussen een paar struiken terrecht kwam. Zijn blik ging langzaam weer naar Clera toe. ''Ik heb me driehonderd jaar geleden niet door jou laten tegen houden....'' begon hij zacht maar dreigend. Zijn handen gloeide zwart met paars op. ''.....Dus dat laat ik nu ook niet gebeuren'' zei hij en met zijn gelaadde handen greep hij Clera naar haar keel en gaf haar een flinke schok duistere magie. Daarna liet hij haar als vuil op de grond vallen. Hij hurkte even bij haar neer. ''Denk je werkelijk dat ik zonder zwaard niet kan vechten?'' vroeg hij kil en dreigend. Hij stond weer op en sloot Clera op in een zwarte bol. ''Mirradas'' zei hij enkel. Daarna liet hij met een andere spreuk de bol krimpen totdat hij Clera verstikte.

Clera keek ingespannen naar Deshas. Ze had pas te laat door dat zijn handen begonnen te gloeien. Ze wou een stap naar achteren zetten totdat ze de sterke handen van Deshas zich steeds vaster om haar nek voelde sluiten. Ze hapte naar adem en voelde een zware klap van de duistere magie die Deshas haar gaf. Ze viel even versuft op de grond en luisterde naar Deshas woorden. Ze herkende de woorden van de spreuk die hij zei. Even later was ze opgesloten. Een verstikken gevoel bekroop haar.

Een grote, bruine wolf kwam aansprinten. Met een grote sprong haalde hij Deshas onderuit. Zijn donkergroene ogen keken hem fel aan. De wolf ging van Deshas af en liep even om hem heen. Terwijl hij liep veranderde de wolf in Ferost. Hij zweeg even maar barstte toen los. ''Ongelofelijk'' begon hij zacht, bijna fluisterend maar het eindigde in geschreeuw. ''Ik laat jullie twee minuten alleen en direct vliegen jullie elkaar naar de keel. Stellete kleuters'' zei hij. Met een simpel gebaar van zijn hand wikkelde zich een tak om de bol en sloopte die zodat Clera vrij was. Nu richtte Ferost zich tot haar. ''En jij! Jij lokt hem uit'' riep hij tegen haar.

Ineens voelde Deshas een harde klap van de grond onder zich. Hij kreunde zacht en deed zijn ogen open. Hij keek recht in de ogen van een bruine wolf. Enkel aan de donkergroene kleur van de ogen herkende hij hem. ''Ferost. Ga van me af idioot'' snauwde hij naar hem. Zodra Ferost van hem af was sprong hij weer overeind. Hij strekte zijn arm uit en siste dreigend een spreuk terwijl zijn ogen op Ferost gefikseerd bleven. Vanuit de struiken vloog zijn zwaard naar hem toe en greep Deshas het bij het gevest vast. Zijn kille ogen waren op hem gericht. ''Ik heb Clera helemaal nooit uitgedaagd Ferost. Het ging me om jou'' zei hij kil en dreigend. Zijn blik was des duivels.

Clera had niet eens gemerkt dat Ferost er bij was gekomen. Pas toen hij haar uit haar benauwde gevangenis haalde keek ze om. Haar huid vertoonde grauwe plekken. Het was de schuld van Deshas' vloek. Wankelend kwam ze overeind en keek naar Ferost. ''Ik had hem ook gewoon zijn gang kunnen laten gaan en dan had jij hier gelegen Ferost'' snauwde ze terug naar hem. Ze schrok van haar scherpe snauwende toon. Ze keek naar Deshas en luisterde naar zijn woorden. ''Wat heb je gedaan?'' vroeg ze met een kille stem.

Ferost rook onraad, al bij het eerste woord dat Clera sprak. Clera was niet kil en snauwde bijna nooit, naar niemand. Ferost' donkergroene ogen keken strak naar Deshas. ''Zeg op. Welke spreuk heb je over haar uitgesproken en wat voor effect heeft het'' zei hij op bevelende toon. Hij moest het weten anders kon hij Clera niet helpen ervanaf te komen. Tussen zijn riem vandaan pakte Ferost een stok. Zijn hand lichtte even op en de stok groeide waarna hij de zeis eruit liet klappen. Hij richtte de zeis gevaarlijk dicht naar Deshas' keel. ''Nou. Vertel op'' zei hij met dreiging in zijn stem.

Deshas grijnsde even vals. Hij duwde voorzichtig het uiteinde van de zeis bij hem vandaan. ''Kalm aan Ferost. Ik heb toch niks schadelijks met haar gedaan'' zei hij. Tenminste nog niet maakte hij in gedachte de zin af. ''Maar zeg nou zelf, Clera kan soms een beetje vervelend zijn. Zo achtelijk vriendelijk, zo misselijk makend aardig. Ik dacht een beetje minder zal niemand kwaad doen'' zei Deshas kalm en liep langs Ferost naar Clera. Hij ging achter haar staan en legde zijn handen op haar schouders. ''Ze is beter nu. Sterker, gemener maar bovenal raakt ze haar eigen wil kwijt. Het is slechts een kwestie van tijd voordat ik haar helemaal onder controle heb. En jij mag de volgende zijn'' grijnsde hij naar Ferost.

PROFILE MAGICIAN